[มาเฟีย ภาค1]- รักนะท่านประธานนักเรียน

    (อสูร) ประกาศจ้าตั่งตอนนี้เป็นต้นไปเวลามีคนพูด
จะไม่เว้นวรรคห่างๆกันเเล้วนะเพราะลองอ่านดูเเล้วตอนมันสั้น
 
     ผมตื่นเช้ามาเเล้วมองไปรอบๆที่เเน่นคือที่นี่ไม่ใช่โรงบาลคิด
ว่าอยู่โรงบาลซะอีกที่นี่ที่ไหนเนี้ยหรือว่าบ้านไอ้เคียวตะ
“ตื่นเเล้วเหรอ"เสียงนี่มันเอลซ่านี่
“เอลซ่า เธอ.."
“นี่บ้านฉันเองเเหละ เมื่อคืนฉันช่วยนายไว้"
“เหรอ ขอบใจนะ ว่าเเต่เธอรู้จักไอ้เวกัสด้วยเหรอ"
“อือ นี่ข้าวต้มกินข้าวเเล้วจะได้เช็ดตัวเเล้วก็ทำเเผลด้วย"
“เมื่อคืนตอนไอ้เวกัสยิงฉันไม่รู้สึกเจ็บเลยมารู้ตอนเธอกับมัน
กำลังด่ากันมันเลย"
     เอลซ่าตอนอยู่โรงเรียนกับที่บ้านเเตกต่างกันมากเลยเมื่อคืน
ผมว่าเธอเท่สุดๆเลยละ นี่เเหละศรีภรรยาในอนาคตเธอต้องเป็น
ดอกไม้ของฉัน ^U^
“ยิ้มอะไร"
“เปล่า เธอเนี้ยอยู่บ้านใจดีจัง"เเล้วเธอก็ป้อนข้าวผมต่อเเต่ไม่พูด
อะไรเลย นี่เธอมีหัวใจรึเปล่านะ
“อิ่มเเล้วใช่ไหม"
“อืม นี่ใครเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ฉันเหรอ"
“เคนนะคนรับใช้ฉันเอง"
ผู้ชายเหรอ นึกว่าเธอซะอีกเสียดายจัง เเต่ตอนเช็ดตัวเธอเห็นเเน่
นี่ผมถูกยิงที่เอวซ้าย ถูกยิงเหรอ
“เมื่อคืนฉันคิดว่านายถูกยิงซะอีก มี่ไหนได้กระสุนเฉี่ยวเเต่ก็
เกือบไปนะ"โชคดีไปถ้าถูกยิงมีหวังหยุดเรียนยาว
“ฉันจะไม่เช็ดตัวตรงท้องเเล้วก็หน้าอกนายนะ"
อ้าวรู้เเล้วสินะว่าฉันเป็นมังกรดำก็เลยไม่ให้น่ายเสียดายรอบที่
2เเต่อย่าน้อยก็ทำเเผลให้
“โอ้ยยยย"
“เจ็บเหรอโทษทีมือหนักนะ"หนักมากเลยหนักกว่าไอ้เคียวตะอีก
ผมว่าไอ้เคียวตะมือหนักเเล้วนะเธอหนักกว่าอีก
“โอ้ยยยย"
“เอาเเผ่นนี่ดีกว่า จุบ"นี่เธอจูบผมเหรอสวรรค์เเท้ๆ เธอบรรจงจูบ
อย่างออ่นหวานจนผมเคลิ้มตาม จากเธอก็ผละจูบออก
“เสร็จเเล้ว"ผมมองลงไปที่เเผลปรากฏว่าเธอทำเเผลเสร็จเเล้วไม่
เจ็บสักนิดเลย
“นี่...."
“พอดีสมเพสนายนะร้องอยู่นั่นเเหละไปละนอนซะหายเเล้วจะ
ได้กลับขี่เกียจเป็น(นางมาร)พยาบาลคอย(สติเเตก)ดูเเลนาย"
นี่เเอบใจดีเหรอเนี้ยเเต่เมื่อกี้สมเพสจริงๆเหรอหรือว่าชอบกัน
เเน่ ให้ความหวังตัวเอง หึหึ 
 สักวันเธอต้องเป็นดอกไม้ของฉัน เอลซ่า
 
     (เอลซ่า)
“เมื่อกี้ฉันทำอะไรลงไป้นี้อยากจะบ้าตาย"
“อะไรเหรอครับคุณหนู"
“เฮ้ย เคนที่หลังอย่ามาเเบบนี้นะหัวใจฉันจะวาย"
“ขอโทษ ว่าเเต่คุณอสูรเป็นไงบ้างครับ"
“ก็ดีขึ้นเเล้วเเหละ"
นี่มันอะไรกันเนี้ย ชีวิตฉันถ้าป๊ารู้ว่ามีมาเฟียเข้าบ้านละก็ชีวิต
ฉันหมดสิ้นเเน่
“เคนอย่าบอก.."
“คุณท่านรู้เเล้วครับ" รู้เเล้วเหรอ
“เเล้วป๊าว่าไงบ้าง"
“คุณท่านบอกว่า จริงเหรอ เเล้วก็หัวเราะครับ"
เหรอปกติถ้ามีมาเฟียเข้าบ้านป๊าจะเดือดเป็นไฟเเล้วก็อารมณ์
เสียเเต่นี่หัวเราะปิดปกติเเล้ว
 
    ฉันเดินมาที่หน้าห้องป๊า เอาไงดีถามให้รูเรื่องเลยดีกว่า
ก๊อกๆๆๆๆ
“เข้ามาได้"
ทันทีที่เปิดประตูป๊าก็นั่งจ้องฉัน
“คือ...."
“อสูรนะเหรอ"
“ป๊ารู้จักเหรอค่ะ"
“หืม ลูกชายเพื่อนป๊าเองเหละ"
“เฮ้ออออ เเล้วจะเอายังต่อค่ะ"
“คำถามนั้นของป๊านะ"
“หมายความว่าไงค่ะ ถ้าเรื่องที่เค้าโดนยองละก็หายเเล้ว
ก็ให้เค้ากลับไปเลยค่ะ"
“อืม งั้นเหรอ เเล้วเเต่หนูนะ"
“ค่ะ หนูขอตัวก่อนนะค่ะ"
ลูกเพื่อนป๊าเหรอเเสดงว่าป๊าก็ต้องรู้ว่าอสูรเป็นใคร เเสดงว่าที่
อสูรรู้เรื่องฉันเเบบนี้นี่เองป๊านะป๊า