(แก้) ตัวฉันกับโลกเกมส์!

                                                    2.

     "ต้องไปที่ไหนก่อนน๊าาาา-3-"ปันจังพูดขึ้นหลังจากที่ดูแผนที่

     "เอ... ฉันคิดว่าน่าจะไปแถวๆภูเขานะ น่าจะฟามของได้เยอะ"ฉันออกความเห็น

     "อืม ก็ดีนะ งั้นไปกันเลย!"ปันจังพูดแล้วเดินนำหน้าพวกเราสองคนไป พวกเราจึงเดินตามเพราะกลัวหลงทาง ก็ปันจังมีแผนที่คนเดียวนิ่-*-

     เมื่อเราเดินมานานแสนนาน จนถึงภูเขาลูกหนึ่ง 

     "เอ....แถวนี้จะมีมอนส์เตอร์มั้ยน๊าาาา" ปันจังพูดพลางทำหน้าตื่นเต้นที่จะได้ฆ่ากับมอนส์เตอร์

     "นั่นไง!" ฉันพูดแล้วชี้ไปที่เจ้าแมงมุมตัวใหญ่ซักประมาณช้างตัวนึง

     " เอ....เบล สไปร์ท อาวุธพวกเธอเป็นอะไรหรอ ของฉันเป็นเคียวย์ล่ะ^ ^" ปันจังถามฉันและสไปรท์ พร้อมกับเรียกเคียวย์ของปันจังออกมาจากหน้า item

     "ดาบเหล็กน่ะ"ฉันตอบ แล้วเอาดาบเหล็กออกมาเหมือนกัน

     "ขวานเหล็ก......"สไปรท์ตอบ และเรียกขวานออกมาเช่นกัน ฉันว่าถ้าสไปรท์พูดทีนี่เย็นยะเยือกเลย- - บรึ๋ยยยย-*-

     "ไปฆ่ามันกันเถอะ!" ปันจังพูดแล้วชี้ไปที่เจ้าแมงมุมตัวเท่าช้าง (เรียกแมงมุมยักษ์ได้ป่าวอ่ะ- -)

ทำให้มันได้ยินเสียงแล้วกำลังมาที่เราอยู่อย่างช้าๆ

     "เวรกรรม ไม่มีสกิลไรซักอย่างเลยแฮะ เอาเหอะ! สู้ๆไปเดี๋ยวสกิลก็อัพเองมั้ง" ฉันพูด

     "มันมาแล้ว" สไปรท์พูด ปันๆจึงวิ่งนำไปทางมัน เราสองคนจึงรีบวิ่งตามไปทันที เมื่อวิ่งไกล้เข้ามันแล้ว ฉันจึงวิ่งช้าลง รวมถึงปันจังกับสไปรท์

     "ฉันว่าเราคงต้องล้อมมันไว้...."สไปรท์ออกความเห็น

     "อื้ม " ฉันและปันจังพูดพร้อมกันแล้วรีบไปล้อมเจ้าแมงมุมยักษ์ทันที

     "ปันจัง โจมตีก่อนเลย!" ฉันบอกปันจังที่ยืนอยู่ข้างหลังเจ้าแมงมุม สไปรท์อยู่ข้าง ฉันอยู่หน้า

    "จร้า"ปันจังตอบ

     ปันจังใช้เคียวย์เฉาะไปที่กลางหลังของมันไปสองที มันจึงหันไปทางปันจัง

     "สไปรท์ ตัดขามันที!" ฉันบอกสไปรท์ที่มองมันด้วยแววตาเฉยเมย สไปรท์ไม่ตอบอะไร แค่พยักหน้าหนึ่งที แล้วสไปรท์ก็วิ่งไปที่ขามันแล้วก็ใช้ขวานตัดที่ขามันวนรอบๆจนขามันขาดหมด

     "เอาล่ะนะ" ฉันพูดแล้ววิ่งไปที่ตัวมันแล้วก็เอาดาบเจาะตัวมันแล้วก็ลากลงมาทันที

          ชวิ้ง!

     เจ้ามอนส์เตอร์แมงมุมหายไปเป็นเศษแสงทันที

     "เอ.....มอนส์เตอร์ตัวนี้LV.เท่าไหร่น๊าาาา แป๊บเดียวฆ่าได้ละ ใครทันสังเกตLV.มันมั่ง" ปันจังถาม

     "LV.3....." สไปรท์ตอบปันจัง

     "หูว LV.3แล้วเราสามคนฆ่าได้ก็ดีละ เราพึ่งLV.1กันนี่นา" ปันจังพูด

     "แล้วพวกเธอได้อะไรดรอปจากมันบ้างอ่ะ ฉันได้สกิลโจมตี แล้วLV.ของดาบก็อัพขึ้นเป็น2 และได้EXPอีก351" ฉันถามและบอกว่าได้อะไรมั่ง

     "ฉันได้สกิลลอบโจมตีแล้วLV.ดาบ กับ EXPเท่ากับเบลจ่ะ" ปันจังตอบ

     "ฉันได้สกิลวิ่งเร็วนอกนั้นก็เหมือนกัน....." สไปรท์ตอบ หูวครั้งแรกที่สไปรท์พูดยาวนะเนี่ย   - -

     "ป่ะ ฉันว่าเราควรจะไปหาหมู่บ้านที่พวกNPCอยู่ก่อนที่จะมืดนะ เพราะฉันคิดว่ามอนส์เตอร์จะเยอะอ่ะนะ" ฉันพูด เพราะตอนนี้น่าจะบ่ายแล้ว

     "จร้าาาา^ ^">>>>ปันจัง

     "อืม.....">>>>สไปรท์-*-

     "ฮูเล่!!!">>>> เบล

พูดคุยกับหนูเบล:

เย่ๆๆ ตอน2มาแว้ววว

บทสไปรท์จะให้มีมากขึ้น แบบร่าเริงขึ้นนิดนุงไรประมาณนี้นะ

แล้วเหตุผลที่ทำให้มาอยู่ในเกมส์ค่อยเขียนตอนพิเศษหลังจากจบแล้วก็ละกันนะคะ

แค่นี้แหละค่ะ บุ๊ยบุยยยยย

.

.

.

To Be Continue...