Brother Love พี่ชาย(ไม่แท้)ที่รัก

ณ มหาลัยคุณหนู

"นั่นมันคุณหนูตระกูลคาซึกะใช่ไหมน่ะ"เสียงผู้หญิงคนหนึ่งกระซิบกับเพื่อนที่นั่งข้างๆของเธอเมื่อฉันเดินลงมาจากรถ

"ใช่ๆ น่ารักจังเลยนะ ทั้งสวย น่ารัก แล้วก็รวยอีก จะมีอะไรที่เธอไม่มีอีกนะ"เพื่อนที่นั่งข้างๆผู้หญิงคนนั้นพูดก่อนจะเบะปากใส่ฉัน

เฮ้อ เบื่อจริงๆเลยพวกขี้อิจฉาเนี่ย เห็นคนอื่นดีกว่าหน่อยก็ไม่ได้ ต้องหาส่วนที่ไม่ดีของเขาจนได้ล่ะนะ

อ๊ะ!? จู่ๆฉันนั้นกลับรู้สึกว่าที่เท้าของฉันไปเตะโดนอะไรเข้า มันลักษณะแข็งๆ และฉันมั่นใจว่ามันคือ

ก้อนหินTT ซวยแล้วฉันจะมีแผลที่ร่างกายไม่ได้น้าาา พรุ่งนี้ฉันมีงานเลี้ยงที่ต้องไปซะด้วยสิTT 

หมับ!

จู่ๆฉันก็รู้สึกว่ามือฉันได้ไปจับอะไรของใครสักคน ฉันจึงค่อยๆลืมตาขึ้นช้าๆ และมือของฉัน มือของช้านน ดันไปจับอยู่ที่บั้นท้ายของใครสักคนที่กำลังหันหน้ามาอย่างน่ากลัวTT และฉันก็ต้องตกตะลึงเพราะคนๆนั้นคือ พี่ชิน พี่ชายที่ฉันเกลียดที่สุดกำลังยืนจ้องฉันตาเขม็งอยู่TT

"ยุย มือเธอ เอ่อ...-...-"พี่ชินพูดก่อนที่จะมองลงไปที่มือของฉันที่กำลังจับบั้นท้ายของเขาอยู่นั้น อ้าก ฉันอยากจะเรียนวิชาหายตัวได้จังTT

"ขะ...ขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจ ว่าแต่นายมาทำไมแถวนี้ล่ะ เขาแยกตึกปริญญาตรี ืกับปริญญาโทนี่นา"ฉันพยายามเปลี่ยนเรื่องคุยเพื่อให้เขาลืมๆมันไปซะ ขอร้องละอย่าให้นายไปบอกพ่อเลยนะTT

"ทำไมไม่เรียกพี่ชินล่ะTT ไม่น่ารักเลย--"พี่ชินพูดก่อนจะยีผมฉันเบาๆ

"ก็ไม่ต้องการให้นายรักไงมีไรป่ะล่ะ"ฉันพูดก่อนจะเบนหน้าหนีเพื่อกลบเกลื่อนความเขินกับซ่อนหน้าแดงๆที่จะกลายเป็นลูกมะเขือเทศสดนั้นอยู่ จู่ๆก็มีเสียงผู้หญิงคนนึง ตะโกนมา

"นี่ชิน! นายแอบมาอู้งาานตรงนี้เองรึ มานี่เลยนะย่ะ เขาวุ่นกันเพราะตามหานายกันนี่แหละ"พี่สาวคนนั้นพูดขึ้นก่อนจะเหลือบมาเห็นฉันที่กำลังเบนหน้าหนีพี่ชินอยู่

"ก็จะบ้ารึไงล่ะ จะให้ฉันใส่ชุดเซเลอร์มูนเร่แจกใบปลิวน่ะ หล่อนมันบ้าไปแล้ว"พี่ชินพูดก่อนนจะโกยแนบหนีไป

"ชินน! มานี่เลยนะ!!!!!!!!!!!!"แล้วพี่สาวคนนั้นก็วิ่งตามพี่ชินไป

"เอิ่ม...-- ....ช่างมันเหอะ"ฉันพูดก่อนจะเดินไปที่ห้องเรียน 

ทำไมฉันถึงต้องเขินด้วยละ ทั้งๆที่ฉันเกลียดเขาที่สุด

.

.

.

.

.

.

แต่ฉันก็รักเขาที่สุดเหมือนกัน^^

"เอ่อ เธอๆ"ในขณะที่ฉันกำลังจะเดินขึ้นบันไดนั้นก็มีเสียงผู้ชายคนนึงพูดขึ้นมา ฉันหันกลับไปดูตามเสียงที่เรียก

"เรียกฉันหรอคะ?"ฉันหันไปพร้อมกับทำหน้าบ๊องแบ๊ว มุ้งมิ้งสุดๆ ทำไมฉันต้องสวมหน้ากากจอมปลอมนี่น่ะหรอ เพราะฉันต้องการเป็นดาวคณะไงล่ะ

"คือ... เราชอบเธอ  คบกันได้ไหม..."ชายหนุ่มพูดขึ้นพร้อมกับหน้าแดงแปร๊ดของเขา

"ขอบคุณสำหรับความรู้สึกดีๆนะคะ่ แต่ว่ายุยลำบากใจจังเลยค่ะ..."ฉันทำหน้าบ๊องแบ๊วเศร้าๆก่อนจะพูดขึ้น

"ผมก็ไม่ได้ต้องการจะคยอะไรหรอกนะ แค่อยากให้ยุยรู้ไว้น่ะ ไปนะ..."ผู้ชายคนนั้นพูดขึ้นก่อนจะเผ่นแนบไปกับสายลม

"เฮ้อ เหนื่อยจัง จะมาสารภาพรักกับฉัน ดูสภาพตัวเองก่อนเถอะย่ะ-..-"ฉันบ่นก่อนจะเดินไปที่ห้องเรียน

หลังจากผ่านนรกในมหาลัยมาได้...

"นี่ยุย วันนี้ไปกินข้าวด้วยกันไหม"เมื่อฉันเดินออกประตูมา ก็มีเสียงผู้หญิงคนนึงพูดขึ้นมา

"อื้ม^^ เอาสิ"ฉํนตอบก่อนจะยิ้มอย่างสดใส แต่ในใจฉันกัลคิดว่า น่าขยะแขยงพวกเสแสร้ง

ตอนนี้จะสั้นหน่อยน้า พอดีติดงานนิดหน่อยค่าาาาา

รักส์ผู้อ่าน้าาาาาาาาา