Detection: ฝ่าด่านอันตราย ขัดขืนหัวใจยัยเเฮกเกอร์

7.3

เขียนโดย aemmy

วันที่ 20 พฤศจิกายน พ.ศ. 2558 เวลา 18.54 น.

  34 ตอน
  20 วิจารณ์
  28.68K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 14 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2559 07.52 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

16) Mr.

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 กรี๊ดดด >///< นี้ฉันทำอะไรลงไปเนี้ย ทำม้ายยยยย!!! ตายเเล้ว -////- อายเป็นบ้าเลยอ่ะ คนอย่างป๊อปอายส์กล้าทำอย่างนั้นได้ยังไงกัน

หลังจากที่ฉันกลับมานอนพักผ่อนหย่อนใจอยู่ในห้องของตัวเองเป็นที่เรียบร้อยเเล้วในหัวก็เอาเเต่คิดถึงสัมผัสของวอนโฮ อ๊ากกกก >///< นี้ฉันเป็นอะไรไปเนี้ย ฉันจะชอบเขาไม่ได้นะ ถ้าขืนเราสองคนสนิทกันไปมากกว่านี้คนที่เจ็บที่สุดก็คงไม่พ้นที่จะเป็นเขาอีกนั้นเเหละ

 

더 당당하게 넌 Mr. Mr. (날 봐) Mr. Mr. (그래 바로 너 너 너)
ทอ ทังทังฮาเก นอน Mr. Mr. (นัล พวา) Mr. Mr. (คือแร บาโร นอ นอ นอ)

มั่นใจมากกว่านี้สิ มิสเตอร์ มิสเตอร์ (มองมาที่ฉันสิ) มิสเตอร์ มิสเตอร์ (ใช่แล้ว เธอนั่นแหละ คือเธอ เป็นเธอไง)
날 가슴 뛰게 한 Mr. Mr. (최고의 남자) Mr. Mr. (그게 바로 너)
นัล คาซึม ตวีเก ฮัน Mr. Mr. (ชเวโกเอ นัมจา) Mr. Mr. (คือเก บาโร นอ)

เธอทำให้ใจของฉันเต้นรัว มิสเตอร์ มิสเตอร์ (คนที่ดีที่สุด) มิสเตอร์ มิสเตอร์ (ใช่แล้วล่ะ เธอไง)
상처로 깨진 유리조각도 별이 되는 너 Mr. Mr. Mr. Mr.
ซังชอโร แกจิน ยูรีโชกักโด บยอลรี ดเวนึน นอ Mr. Mr. Mr. Mr.

เธอเปลี่ยนจากเศษแก้วที่แตกให้กลายเป็นดั่งดวงดาว มิสเตอร์ มิสเตอร์ มิสเตอร์ มิสเตอร์
나를 빛내줄 선택 받은 자! 그게 바로 너 Mr. Mr.
นารึล บิทแนจุล ซอนแทก บัดดึน ชา! คือเก บาโร นอ Mr. Mr.

คนที่ทำให้ฉันเปล่งประกาย คนคนนั้นคือเธอไง มิสเตอร์ มิสเตอร์

...อ้างอิง http://sz4m.com/b3905886 # Mr.Mr. Snsd

วันต่อมา

วันนี้เป็นวันทำงานอีกเเล้วค่าพี่น้องทั้งหลาย เเล้วฉันจะไปเจอหน้าวอนโฮยังไงดีล่ะเนี้ย ต้องตั้งสติไว้ ต้องตั้งสติไว้

"มาเเล้วหรอยะ เป็นไงบ้างล่ะ เมื่อวานได้นัวเนียกับวอนโฮเลยนี้" ยัยบีไนซ์ที่ยืนต้อนรับหันมาทำหน้าบึ้งตึงเเละพ่นคำด่าใส่ฉันเป็นชุด

"หุบปากเถอะยะ เก็บปากไว้กินข้าวเที่ยงเหอะ!!!"

"ปากดีไม่มีเปลี่ยนเลยนะ ที่ฉันด่าเพราะเป็นห่วงเเกเเหละยะ เเกน่ะไปมีเรื่องกับคนที่ไม่ควรจะมีเรื่องด้วย อีตาวอนโฮน่ะถือตัวจะตาย คอยดูนะเธอจะต้องโดนเเฟนคลับเข้ารุมทึ้งเอา"

"ฮือๆ จริงหราาา เเล้วฉันจะทำยังไงดีล่ะ"

"ตอนนี้ก็ได้เเต่ทำใจอย่างเดียวเเล้วล่ะ"

กรี๊ดดดด >////<

เดี๋ยวก่อนนะ รู้สึกว่าฉันเองก็ไปมีเรื่องกับยัยบับเบิ้ลอะไรนั้นด้วยนี้น่า โอ้ย!งานเข้าล่ะมั้ยจ้าาา

"งั้นฉันขอตัวไปทำใจข้างบนเเหละกัน ฮึกๆ"

"ย่ะ!!!"

นิยามคำว่าเพื่อนคืออะไรใครช่วยเเปลใหม่ที ไม่มีอะไรดีขึ้นเลยจ้าาาา

ช่วงนี้มีเเต่เรื่องบ้าๆเข้ามาก่อกวนในชีวิตจริงๆ เชอะเพราะอีตาเรโก้พี่ชายตัวเเสบของฉันคนเดียว..ถ้าเกิดอีตานั้นไม่ทำให้ฉันต้องมาจนตรอกเเบบนี้ เรื่องราวเเบบนี้คงจะไม่เกิดขึ้น

"ไง^^"

ในขณะที่ฉันกำลังเดินขึ้นบันไดจู่ๆก็ไปจ๊ะเอ๋กับผู้หญิงคนนึง เธอคนนี้ดูสวยมาก...หน้าตาเปล่งออร่ามาเเต่ไกลนี้ขนาดอยู่ใกล้เเล้วยังไม่เห็นรูขุมขนเลยอ่ะ นางสวยมาก!!!

"ค่ะ??"

"จำฉันไม่ได้หรอ"

เอ๊ะ... อีนังนี้เป็นใครกันยะ จู่ๆก็มาบอกว่าจำได้ใหม ใครกันเนี้ยลองคิดดีๆเเล้วก็ไม่น่าจะเคยรู้จักมักจี่มาก่อนนะ

"เราเคยเจอกันหรอค่ะ"

"ก็เมื่อวานที่ทัวร์คอนฯไงจ๊ะ^^"

"อ๋อๆ นี้เธอคือยัยบับเบิ้ลอะไรนั้นเหรอ"

"จ๊ะ ฉันอยู่วงฟ๊อกซ์เลดี้ เเล้วเธอล่ะเป็นใคร"

สายตาเเละสีหน้าของยัยนี้ดูเเปลกๆพิลึกๆทำไมฉันรู้สึกไม่ค่อยถูกชะตากับยัยนั้นเลยอ่ะ

"ฉันเป็นคนดูเเลศิลปินน่ะ.."

"ฮ่ะๆงั้นหรอ ทำไมอยู่ในชนชั้นที่ต่ำจังล่ะ ดีล่ะ!เลิกยุ่งกับวอนโฮสักที ฉันสังเกตเธอมาก่อนที่จะไปเจอที่ทัวร์คอนฯเเล้วล่ะ "

"ว่าไงนะ"

"จำใส่หัวเอาไว้ให้ดี วอนโฮเป็นของฉันคนเดียว"

ยัยบับเบิ้ลพูดพร้อมกับเอานิ้วมาจิ้มหัวฉันเเรงๆ สายตาของยัยนั้นดูไม่เป็นมิตรทันที สีหน้าเเละอารมณ์ก็ดูเป็นคนนิสัยไม่ดีไปเลยทีเดียว

"ทำไมฉันต้องเลิกยุ่งกับวอนโฮเพื่อเธอด้วยล่ะ"

"ฮึๆ เธอนี้มันไม่เข้าใจอะไรจริงๆเลยใช่มั้ย"

"ว่าไงนะ"

"วอนโฮเขาสูงเกินกว่าที่ขยะอย่างเธอจะเอื้อมมือถึง เพราะฉะนั้น...อย่ามาให้วอนโฮเห็นหน้าอีก" ยัยบับเบิ้ลยังคงพูดตอกย้ำด้วยสายตานังปีศาจที่เห็นกี่ครั้งก็น่าสะพรึง

"ฮ่ะๆ น่าตลกจัง เธอคงกลัวว่าวอนโฮเขาจะชอบฉันจริงๆล่ะมั้ง เพราะดูเหมือนเมื่อวานวอนโฮก็ไม่ได้ขับไสไล่ส่งฉันเลยเเม้เเต่นิด ยากหน่อยนะ!"

"พูดมาได้ไม่อายปาก อยากตายนักรึไง อย่ามายั่วโมโหฉันนะ"

เถียงกับยัยนี้ก็สนุกดีนะ ถึงยัยนี้จะหน้ากลัวหรือร้ายกาจยังไงเเต่ก็อย่าชะล่าใจว่าฉันจะรับมือไม่ไหว คนอย่างป๊อปอายส์ถ้าใครมาขัดขวางล่ะก็...ศพไม่สวยเเน่

"ขอโทษนะที่ฉันทำให้วอนโฮหวั่นไหวได้"

"เเก!!!! ฉันชอบวอนโฮมาก่อนเเก เเต่เเกมาชอบเขาได้ไม่กี่วันเเล้วจะมาชิงตัดหน้าอย่างนี้อ่ะนะ มันไม่ง่ายไปหน่อยรึไง เฮอะ!เราได้เห็นดีกันเเน่"

ยัยนั้นชักสีหน้าเเละเดินผ่านฉันไปในที่สุด เฮอะ!นึกว่าจะมีอะไรน่าตื่นเต้นกว่านี้ คนอย่างฉันไม่กลัวอีพวกเเบบนี้หรอกยะ เชอะ!

เบื่อจริงโว้ยย!!! ทำไมอีตาวอนโฮถึงต้องมีคนชอบเป็นยัยนั้นด้วยนะ ถ้าให้พูดเฉยๆยัยนั้นก็ไม่ได้น่ากลัวอะไรมากหรอกนะเเต่..มันจะเป็นเสี้ยนหนามให้กับเเผนของฉันน่ะสิ ยัยนั้นก็คงจะหาวิธีทำลายฉันอยู่เหมือนกันสงสัยต้องเซฟตัวเองมากขึ้นสะเเล้ว

"เฮ้อออ" ขอถอนหายใจรัวๆเถอะค่ะ

"เป็นบ้าอะไรของเธอ"

"คนกำลังเครียดอยู่ย่ะ เอ๊ะ....นั้นใครพูดน่ะ" นี้ฉันคงเพี้ยนไปเเล้วเเน่ๆ นั่งพูดอยู่คนเดียวเเบบนี้มันน่ากลัวนะ

"คิดว่าใครล่ะ-_-"

ชัดเลยยย ร่างสูงที่เดินออกมาจากหลังกำเเพงส่งอารมณ์เเบบดาร์กๆมาให้คงไม่พ้นจะเป็นอีตาวอนโฮอะไรนั้นอีก

"นายอีกเเล้ว! งั้นค่อยเจอกันใหม่นะ ^^" ฉันส่งยิ้มเก้อๆเเละพยายามเดินหนีเขาสุดชีวิต ไม่อ่ะ!ไม่อยากให้เขาเห็นหน้า ไม่อยากให้เขาพูดถึงเรื่องเมื่อวาน ไม่อยากให้เขารับรู้อะไรทั้งนั้น อ๊ากกกก

"เดี๋ยวก่อนสิ.."

ฟึ่บ

มืออันหนาเเละนุ่มของวอนโฮเข้ามากระชากเเขนเล็กๆของฉันจนตอนนี้เราสองคนหันไปเผชิญหน้ากันตาต่อตาปากต่อปากเลยจ้า กลิ่นหายหอมๆของเขาค่อยๆลอยเข้ามาเตะจมูกฉันเป็นคลื่นๆ อ๊าาาา รู้สึกดีจังง เอ้ย นี้ฉันเป็นอะไรไปเนี้ย

"....>///<"

"หน้าเเดงทำไม-_-"

"ปะเปล่านะ ฉันไม่ได้หน้าเเดง"

"อย่ามาโกหกหน้าเเดงยังกับลูกมะเขือเทศอย่างนี้น่ะอย่ามาปฎิเสธหน่อยเลย"

"จริงจริ้งงงงงงง"

"ฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอ...."

"ขอเป็นวันอื่นได้ใหม วันนี้ฉันยุ่งทั้งวันเลย"

"ไม่ได้!!! ห้ามปฎิเสธฉันเข้าใจใหม"

อีตาวอนโฮขึ้นเสียงใส่เเล้วจ้าา น่ากลัวเป็นบ้า กรี๊ดดดด

"เอิ่มมม ก็ได้"

"ไปกับฉัน!"

... อ๊าาา นี้มันเรื่องบ้าอะไรกันเนี้ยยยย ให้ฉันไปกับเขาเนี้ยนะ ป๊อปอายส์จะบ้าตายเเล้วจ้าาาาาาาาาาา ><

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
7.1 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7.4 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
7.4 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา