มหานครแห่งปริศนา ลากาโซน

-

เขียนโดย สีนิล

วันที่ 18 พฤศจิกายน พ.ศ. 2558 เวลา 19.19 น.

  4 chapter
  1 วิจารณ์
  5,582 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 18 พฤศจิกายน พ.ศ. 2558 21.58 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

2) ข้อบังคับ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

อัลได้เเต่เก็บของอย่างหงุดหงิด พลางมองเวลาที่นาฬิกาที่ผ่านไปอย่างรวดเร็ว เธอได้เเต่บ่นอุบอิบอยู่คนเดียว ท่านพ่อก็มีภารกิจเธอก็เลยต้องนั่งอดอู้อยู่เเต่ในที่พัก

"ยิ่งคิดก็ยิ่งหงุดหงิดโว้ย!"เธอบ่นพลางหยิบมีดสั้นที่อยู่ใกล้ตัว เขวี้ัยงไปปักที่ประตูอย่างเเม่นยำเเละคิดถึงเรื่องเมื่อวาน

        เมื่อวาน

"ท่านพ่อ!?เเต่งเป็นชาย ไม่!ข้าไม่ทำเด็ดขาด!ยังไงข้าก็ไม่มีทางทำอย่างนั้นเเน่นอน!!!"อัลยืนกราน ให้เธอเเต่งเป็นชาย เหอะไม่มีวันซะหรอก!

"มันเป็นเรื่องที่เบื้องบนสั่้งมาอัล เป็นข้อบังคับ"

"เเตว่ากฎข้อที่...."ยังไม่ทันที่อัลจะเเย้งจบประโยคท่านพ่อของอัลก็พูดขึ้นว่า

"กำข้อที่68 บัญญัติไว้ว่า ถ้านักฆ่าไม่เต็มใจต่อภารกิจที่ได้รับ สามารถปฏิเสธได้ก็จริงเเต่อย่าลืมว่ากฎข้อที่101 บัญญัติไว้ว่า ถ้าเป็นภารกิจข้อบังคับ ไม่สามารถปฏิเสธได้ไม่ว่ากรณีใดๆทัั้งสิ้นเหมือนกัน"อัลยิ้มเเห้งๆทันทีที่ได้ยินประโยคนี้เข้าไป เหอะๆสงสัยว่าเธอคงต้องทำจริงๆเเหละงานนี้

"ก็ได้ๆ ข้ารับภารกิจนี้ก็ได้  ว่าเเต่ท่านพ่อรู้ไหมว่าทำไมเขาถึงให้ข้าเเต่งเป็นชายด้วยล่ะ ข้าไม่เข้าใจ"

"ไม่รู้ เบื้องบนสั่งมาเราก็ต้องทำ"

"เเล้วจะส่งให้ข้าไปคนเดียวเดี่ยวๆ เเบบนี้?"

"ไม่รู้ เบื้องบนสั่งมาเราก็ต้องทำ"เธอเริ่มเบื่อกับคำว่าเบื้องบนเต็มทีเเล้วนะ

"เเล้ว....ช่างเหอะ ยังไงท่านพ่อก็ก็คงจะพูดประโยคเดิมอยู่ดีอะนะ"

"อัลคงรู้เเล้วสินะ ว่าควรทำยังไงต่อไปนะ....เอสเะป็นว่าเธอเก็บของตอนเย็นไม่ก็พรุ่งนี้เช้าเเละกัน ตามใจเเก พ่อต้องไปทำภารกิจที่อื่น คงอีกนานกว่าจะกลับมา"

"ไปหไหนล่ะท่านพ่อ"เธอถาม"

"เอาน่า อย่ารู้เลย อีกเดี๋ยวยก็กลับเเละ งานนี้ก็ํสำคัญพอๆกับของเธอนั้นเเหละ"เธอพยักหน้ารับรู้อย่างงงๆ ปกติต่อให้เป็นงานใหญ่หรืองานลับๆท่านพ่อก็จะบอกเธอเสมอ เเต่คราวนี่้ทำไม...ถึงไม่บอก?สงสัยงานนี้ใหญ่กว่าทุกงานที่ผ่านมา ท่านพ่อถึงไม่ยอมบอกเรา เธอคิด

"สู้ๆนะอัล พ่อจะเป็นกำลังใจให้เจ้า อ้อ อย่าลืมเอาอาวุธติดไม้ติดมือไปนะ ไม่มีอะไรเเล้วพ่อไปนะ"ยังไม่ทันที่อัลจะได้ถามอะไรเพิ่มเติมพ่อของเธอก็หายไปทั้งที่ยังอยู่ในร่้านอาหารเสียเเล้ว

'งานนี้มันยังไงๆชอบกลเเฮะ'เธอคิดอย่างเซ็งๆพลางรับอาหารจากมือเด็กเสิร์ฟที่เพิ่งได้มาวาง

         ตอนนีั้

สภาพตอนนนี้เธอก็คงได้เเต่ยอมรับความจริงเท่านั้นเเหละความจริงที่ว่านักฆ่าอย่างเธอต้องไปเป็นนักสืบ!! ไม่จริงใช่ไหม?เมื่อเวลาผ่านไปไม่นานเธอก็เก็บของทุกอย่างเสร็จ เเละเดินไปที่ตู้เก็บของเครื่องประดับของตระกูล ตระกูล คิล นั้น เครื่องประดับทุกชิ้นจะเป็นอาวุธทั้งหมด ตั้งเเต่กำไลข้อเท้ายันสร้อย ขนาดเเหวนเเต่งงานก็ยังเป็นอาวุธเลย

เธอหยิบเข็มขัด กำไลข้อมือ เเหวนเเละนาฬิกา หลังจากนั้นเธอก็เดินไปที่ห้องเเต่งตัวเพื่อปลอมตัวเป็นผู้ชาย หึๆ งานนี้สนุกเเน่

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา