[3P]เมื่อผมเป็นชู้...กับเมียชาวบ้าน

ตอนที่ ๖ เหล้าทำให้เมาและเสียตัว!

ตอนเช้าผมถูกปลุกให้ไปล้างแผล เนื่องจากเมื่อคืนไม่ค่อยได้นอนก็เลยสะลึมสะลือแบบนี้แหละ ผมล่ะภาวนาให้พวกมันไปให้พ้น ๆผมเสียทีแต่ก็คงเป็นไปได้ยาก พวกมันสองคนเล่นเกาะติดผมตลอดเลย ทั้งตอนไปเรียนมันก็ไปส่ง ขากลับก็ต้องกลับกับไอ้ติน สุดแสนจะทรมาน เป็นแบบนี้มาได้พักหนึ่งแล้ว

จนในที่สุดแผลของผมก็เริ่มหาย ได้เวลาไปตัดไหมออก ผมมีสังหรณ์แปลก ๆว่าได้เวลาที่มันสองคนจะเอาคืนผมแน่ ๆ คำพูดของไอ้ภูยังวนเวียนอยู่ในหัวอยู่เลย หายเจ็บเมื่อไหร่มึงโดนแน่ ประโยคนี้แม่งทำผมหลอน ขนาดไอ้เคนกับไอ้ชายยังสงสัย

“มึงระวังตัวไว้นะเว้ย มันอาจจะรอเวลาเขมือบมึงก็ได้”เออ กูก็ว่างั้นแหละ

“เออ วันนี้กูตัดไหมออก มึงไปเป็นเพื่อนกูหน่อยดิ กูไม่อยากไปกับมันสองคน”ความจริงทั้งไอ้ภู ทั้งไอ้ตินมันจะพาผมไปนั่นแหละ แต่เรื่องอะไรผมต้องไปกับมันด้วย

“อือ เดี๋ยวกูไปเป็นเพื่อน แหม่เพื่อนกูนี่มันเสน่ห์แรงจริง ๆมีสองหนุ่มคอยติดตาม”ไอ้ชายพูดผมแทบพุ่งเข้าไปตบหัวมันไม่ทัน

“กูล้อเล่นหรอกน่า ขำ ๆ”

“กูไม่ขำ”

ผมกับไอ้เคนไอ้ชาย ก็พากันไปโรงพยาบาล ใช้เวลาพักหนึ่งในการตัดไหมออก ผมมาคิดดูแล้ววันนี้ผมจะไม่กลับหอดีกว่ามันเสี่ยงเกินไป นั่นไง ไอ้ตินมันโทรตามผมแล้ว ผมรีบถอดแบตออกทันที

“เฮ้ย พวกมึง ช่วยหาที่หลบภัยให้กูหน่อยสิ วันนี้กูไม่กลับหอ”ผมขอความช่วยเหลือจากพวกมัน ไอ้ครั้นจะไปพักกับพวกมันก็ไม่ได้ เพราะไอ้ตินกับไอ้ภู มันรู้ที่อยู่ไอ้เคนกับไอ้ชายเรียบร้อยแล้ว ดูสิว่ามัน แทรกแทรงชีวิตผมขนาดไหน

“กูว่ามึงลองไปค้างบ้านไอ้โตดูสิ”ไอ้โตเป็นเพื่อนสมัยมัธยมของผม ไอ้สองตัวนั่นคงไม่รู้จัก เมื่อตกลงได้ว่าจะไปค้างบ้านไอ้โต พวกผมก็พากันแห่ไปรวมตัวที่หน้าบ้านมันทันที

“ไอ้โตเว้ยยยยย”ไอ้ชายตะโกนเรียกอยู่หน้าบ้านเพราะกดกริ่งแล้วไม่มีคนออกมา

“หรือว่ามันไม่อยู่วะ”ผมพูดเบา ๆ ขณะที่กำลังจะกลับประตูบ้านก็เปิดออกพร้อมกับร่างเล็ก ๆ ผิวขาวโอโม่โผล่ออกมา ใครวะนะ ดูจากรูปร่างแล้วคงเป็นเด็กมัธยมปลาย

“พี่โตไม่อยู่”เด็กนั่นบอก

“แล้วน้องเป็นใคร มาอยู่บ้านไอ้โตได้ไง”ไอ้เคนถาม

“ผมเป็นแฟนพี่โต”ห๊า ผมมองเด็กนั่นอย่างอึ้ง ๆ ไอ้โตคบเด็ก ผู้ชายด้วย เมื่อก่อนไม่เห็นมีทีท่าว่าจะคบกับผู้ชายเลย

“เออ งั้นเอาไงดีวะ”ไอ้เคนหันมาถามผม

“พวกพี่มีอะไรรึเปล่า”

“กูจะมาค้างบ้านมัน”ผมตอบมัน มันหันมามองผมด้วยตาโต ๆ

“มึงโทรบอกมันก่อนดิ”ไอ้ชายบอกผม ผมโทรหาไอ้โตบอกมันว่าจะมาค้างด้วย แต่ตอนนี้มันออกไปซื้อของ สักพักคงจะกลับให้ผมไปรอในบ้านก่อน

“มึงแน่ใจนะว่าอยู่ได้”ไอ้เคนกับไอ้ชายมองหน้ากันอย่างหวั่น ๆ

“เออน่า กูไม่เอามันหรอกกูไม่กินเด็ก”ยิ่งเด็กมัธยมด้วยแล้ว ไอ้ฟิกขอเซโน แล้วอีกอย่างนี่ แฟนเพื่อนนะครับ ผมมีสำนึกพอ

“โอเค ๆ งั้นกูไปก่อนนะ”แล้วมันสองคนก็ไป เหลือแค่ผมกับไอ้เด็กนีออนนี่สองคน มันขาวมากจริง ๆ

“พี่เป็นเพื่อนพี่โตเหรอ ไม่เคยเห็นเลย”มันมองผมอย่างสงสัย

“เออ ก็เรียนคนล่ะที่นี่หว่า มึงจะเห็นกูได้ไง”ร้อยวันพันปีผมไม่เคยมาหามันเลย รู้สึกเหมือนเป็นเพื่อนไม่ดีเลยเนอะมาเฉพาะตอนเดือดร้อน

“พี่ชื่ออะไร”มันยังคงถามต่อ นี่มึงจะไม่ให้กูเข้าบ้านไหม

“ฟิก”

“ผมชื่อป่าน”ผมพยักหน้ารับรู้ มันเปิดประตูให้ผมเข้ามา ผมก็ถือวิสาสะไปนั่งที่โซฟาทันที เปิดทีวีดูซะเลย

“พี่กินอะไรมารึยังอ่ะ”มันมานั่งข้าง ๆผม

“กินแล้ว”ผมตอบสายตาจ้องไปที่ทีวีอย่างใจจดใจจ่อ ไม่อย่างนั้นผมอาจวอกแวกได้

“เหรอ งั้นผมไปอาบน้ำก่อนนะ”เออ แล้วมึงบอกกูทำไม มันหายเข้าไปในห้องน้ำ

“พี่ฟิก”มันเรียกมาอีก อะไรนักหนาวะ

“ทำไม”

“หยิบผ้าขนหนูให้หน่อยผมลืม”มันเริ่มจะยังไงๆแล้วนะเนี่ย ผมหยิบผ้าขนหนูส่งให้มันที่ยื่นแต่มือออกมา สงสัยตงิด ๆเด็กมันยั่วผมหรือเปล่าเนี่ย ผมกลับมานั่งดู ทีวีต่อ แอบจกขนมมาถุงหนึ่ง ไอ้เด็กป่านอาบน้ำเสร็จแล้ว มันก็เดินมานั่งข้าง ๆผม เนื้อตัวยังเปียกอยู่เลย แล้วที่สำคัญ มันใส่บ็อกเซอร์ตัวเดียวด้วย ผมขยับถอยห่าง ท่องในใจ เมียเพื่อน ๆ แต่มันขยับตามผมนี่สิ ผมเหลือบมองมันนิดนึง โอ้โห ขาวมาก หัวนมสีชมพูด้วย...นี่กูคิดอะไรอยู่วะเนี่ย ผมตั้งสติดูทีวีต่อ แล้วมันก็มาแย่งขนมผมไปกิน เออ เอาไปเถอะ

“เฮ้ย มึงจะทำอะไร”ผมตกใจครับ เมื่อจู่ ๆมันก็มานั่งตักผมเฉยเลย ไอ้โต เมียมึงแรงมาก แรดด้วย มันกอดคอผมไว้แน่นเลย สายตาที่มองมา สื่อมาก ว่ามึงอยาก

“มึงลุกไปเดี๋ยวนี้”

“โห่ อะไรพี่ ผมไม่น่ากินเหรอ”มันมาคลอเคลียใกล้ ๆผม เคลิ้มเหมือนกัน แต่คำว่าเพื่อนย้ำเตือนผมอยู่ ผมผลักมันออก

“มึงอย่าทำแบบนี้ กูไม่อยากเสียเพื่อน”แล้วผมก็เดินหนีมันออกมา สูบบุหรี่ด้านนอก หวังว่าคงไม่ตามมานะเสียงประตูเปิดออก ไอ้โตคงมาแล้ว

“เฮ้ย ไอ้ฟิก เป็นไงบ้างวะ ไม่เจอกันซะนานเลยมึง หล่อขึ้นเยอะเลยนะเนี่ย เมียเป็นโหลล่ะสิ”มันแซวมา ผมก็ส่งยิ้มไปให้มัน เหอะ ๆ กูกำลังโดนยัดเยียดให้เป็นเมียอยู่เนี่ยแหละ ไอ้เด็กป่านเอาเสื้อมาใส่แล้ว ค่อยยังชั่วหน่อย แต่มันก็ไว้ใจผมนะ ให้ผมอยู่กับเมียมันสองคนแบบนี้

“มาช่วยกูเอาของออกหน่อยเจอกันทั้งที มันต้องฉลอง”มันเอาเบียร์ โซดา เหล้า ออกมา เตรียมพร้อมเชียว

“เออ ไอ้ป่านมันทำอะไรมึงเปล่าวะ”มันกระซิบถามผม ผมมองหน้ามัน ทำไมมันถามผมแบบนี้ล่ะ

“ก็...พยายามอยู่ แต่กูใจแข็ง”

“เออ อย่าถือสามันเลย มันเป็นแบบนี้แหละ เห็นคนหน้าตาดีไม่ได้”มันส่ายหน้าเหมือนปลง ๆ

“อ้าว แล้วมึงคุมอยู่ได้ไงวะ”

“ก็...มันก็ต้องลงไม้ลงมือบ้าง”ผมหันไปมองไอ้เด็กป่าน ที่นั่งดูทีวีอยู่ ดูมันจะกลัวไอ้โตอยู่ไม่น้อย ไม่มีทีท่าจะเข้าหาผมเลย

“ทำไมถึงคิดมานอนค้างบ้านกูวะ”มันถาม รินเหล้าให้ผม นี่มึงกะจะมอมกูเลยใช่ไหม

“เออกู...”ตอบไงดีวะ

“หนีเจ้าหนี้มาว่ะ เล่นพนันบอลไว้ ไม่มีตังค์จ่าย”ผมโกหกมันไป

“เฮ้ย แบบนี้ไม่ดีนะโว้ย ขืนมันเล่นถึงตายขึ้นมาจะซวยเอา มึงยืมเงินกูก่อนไหม”ผมนี่ซึ้งเลย

“ไม่ต้อง ๆ กูแค่หลบมาตั้งหลักเฉย ๆ”

“เหรอ เดือดร้อนก็บอกกูนะ ถึงกูไม่ได้อยู่กับมึงตลอด แต่มึงก็บอกปัญหากูได้ทุกเมื่อเฮ้ย ป่าน มาชงเหล้าดิ๊”มันเรียกเมียมันมาบริการ มันก็มาแต่โดยดี แอบชำเลืองมองผมนิดนึง กินกันไปสักพัก ผมก็เริ่มจะเมาแล้ว หลัง ๆมามันเล่นผสมเข้ม จะไม่เมาได้ไง

“มึงไหวเปล่านะ ไอ้ป่านมึงชงเบา ๆหน่อยดิวะ รึมึงจะมอมเพื่อนกู”นั่น มันเริ่มหาเรื่องเมียมัน ไม่รู้ว่าเมาหรืออะไร

“เปล่า ใครจะกล้านอกใจพี่ล่ะ พี่ฟิกเขาคออ่อนเอง”นั่น ดูถูกกูอีก ไม่ได้ ๆ ผมคว้าแก้วเหล้ามาจากมัน ซดทีเดียวหมด

“กูไม่ได้คออ่อนเว้ยย”

“เออ ๆ”ไอ้โตลุกไปเข้าห้องน้ำ ผมนอนแผ่กับพื้นห้อง มือไอ้ป่านล้วงเข้ามาในกางเกงผม

“เฮ้ย จะทำอะไรของมึง”ผมพยายามปัดมือมันออก แต่คนเมามันก็ทำอะไรไม่ค่อยได้ ผมปล่อยให้มันล้วงอยู่สักพักมันก็ดึงมือออกเพราะไอ้โตกลับออกมา มันมองผมที่นอนอ้าซ่า

“มึงจะค้างนี่จริง ๆเหรอ กูไม่ไว้ใจไอ้ป่านมัน”มันกระซิบกับผม ผมผงกหัวมามองมันแบบมึน ๆ สมองประมวลผลได้ช้ามาก มันจะให้ผมกลับหอเหรอ

“แล้วแต่เมิงเล้ย”ผมบอก หลับตาลงอีก มันดึงตัวผมขึ้น

“ไอ้ป่านมึงเข้าไปในห้องเลยไป!ไม่ต้องมายุ่งกับเพื่อนกู”มันไล่เมียมันไป หรือไอ้โตมันจะเห็นว่าไอ้ป่านจับไข่ผมวะ ผมเดินโซเซ ๆออกมานอกบ้าน มันขับมาส่งผมที่หอ

“มึงอยู่หอนี้ใช่ไหม”มันถาม ผมก็พยักหน้าหงึก ๆ มันทำท่าเหมือนจะตามมา แต่ผมโบกมือ

“กูกลับเองได้ ๆ”

“แน่ใจนะ”

“เอ้ออ”ผมยืนโซเซ

“โทษทีนะเว้ย ที่ให้ค้างไม่ได้ ไอ้ป่านมันจ้องมึงตาเป็นมันเลย คือกูไม่อยาก...”มันเงียบไป

“เออ กูเข้าใจ ๆ”แล้วผมก็เดินโซเซขึ้นห้องไป กูไม่ใช่ปูนะเว้ย โลกถึงจะเบี้ยว เอิ๊ก ๆ ผมบ้าไปแล้ว ผมยืนโงนเงนอยู่หน้าห้อง เอื้อมมือไปจับลูกบิด อ้าว เวรกูไม่ได้ล็อคห้อง ฮู้ว ร้อนว่ะ

ขณะที่เดินเข้าไปในห้องผมก็ถอดเสื้อไปด้วย พอถึงเตียงปุ๊บผมก็ล้มตัวนอนทันที

“เชี่ยไรวะ”ผมร้องโวยวายเพราะมีอะไรบางอย่างมาทับผมไว้ รึว่าผมโดนผีอำ

“มึงไปไหนมา”สงสัยจะไม่ใช่ผีเพราะเสียงนี้มันไอ้ตินชัด ๆ ผมลืมตามองมัน สีหน้ามันเหมือนโกรธ

“โทรไปก็ปิดเครื่อง มึงไม่รู้เหรอว่ากูกับพี่ภูตามหามึงให้วุ่น เตรียมตัวเจอบทลงโทษของพี่ภูได้เลย”มันมีขู่ครับ

“ทำไมวะ ก็กูไม่อยากอยู่กับพวกมึงอ่ะ ออกไปจากห้องกูเลย ไป๊”ผมโบกมือไล่มัน

“อะไรมึงเมาแล้วมั่ว นี่มันห้องกู”ห้องมัน ผมมองไปรอบ ๆ เออ เฮ้ย ห้องไอ้ตินนี่หว่า ผมรีบลุกจากเตียงมันทันที แต่มันก็ผลักผมให้นอนลงไป

“เข้ามาแล้วกูไม่ให้ออกง่าย ๆหรอก”

“อาไรของเมิง”ผมปัดมือมันที่มาลูบเนื้อลูบตัวผมออก

“หึ กูไม่ปล่อยมึงกลับไปง่าย ๆหรอกโทษฐานที่ทำให้กูวุ่นวาย มาเป็นเมียกูซะดี ๆ”

“อื้ออ”มันก้มมาจูบผม ผมก็ท่าจะบ้า ไม่ห้ามมันแถมยังปล่อยให้มันจูบตามใจชอบอีก ไอ้ตินจูบย้ำบนเรียวปากผมแรง ๆ รู้สึกถึงอารมณ์ที่กำลังเริ่มพลุ่งพล่าน ยิ่งกินเหล้ามาอีก มันระดมจูบลงมาตามคอ ไล่ลงมาจนถึงหน้าอก ก่อนจะตวัดลิ้นลงมาที่สะดือ ผมหดพุงเพราะความเสียว

“อื้อ...อย่า”มันจูบลงมาเรื่อย ๆ ถอดกางเกงผมออกอย่างง่ายดาย ผมปรือตามองมัน รู้สึกว่าน้องชายเริ่มพร้อมรบแล้วสิ ผมดันตัวขึ้นดึงมันมาจูบโดยที่มันไม่ทันตั้งตัว ผมสู้กับมันอยู่สักพัก มันก็รุกไล่ผมจนได้

“เมิงนั่นแหละเป็นเมียกู”ผมชี้หน้ามัน หัวเราะหึหะในลำคอ มันมองผมยิ้ม ๆ

“สงสัยกูต้องมอมเหล้ามึงซะล่ะมั้งถึงจะได้ว่าง่ายหน่อย”แล้วมันก็เข้ามาจู่โจมผมต่อไปด้วยการซุกไซร้ซอกคอผมหดคอหนีลิ้นกับฟันของมัน อาจจะเพราะว่าเมาแล้วไม่รู้เรื่อง หรืออะไรก็ตามแต่ แต่ผมไม่ได้ห้ามการกระทำของมันเลย ซ้ำยังให้ความร่วมมืออย่างดีอีก

“มึงน่ารักมากเลยนะไอ้ฟิก”มันพูดหอบ ๆเมื่อ เสียบน้องชายมันเข้ามาได้จนหมดแล้ว

“น่ารักอะไรของเมิงง”กูออกจะหล่อเว้ย ไอ้ตินก้มมาจูบผมอีกรอบ ปากกูเจ่อหมดแล้วมั้ง

“กูเริ่มแล้วนะ”มันกระซิบเบา ๆก่อนจะเริ่มขยับเอว เมื่อมันขยับความเสียวก็พุ่งเข้ามาจนผมต้องส่งเสียงร้อง ผมโอบตัวมันไว้แน่นเหมือนเป็นที่ยึดเหนี่ยว ไอ้ตินเร่งจังหวะขึ้นเรื่อย ๆ ผมกดจูบลงซอกคอของมันจนพอใจ ลมหายใจกระเส่าของมันเป่ารดหูอยู่ มันดึงน้องชายออกจับผมพลิกคว่ำ

“กูไม่ชอบ”

“หือ”มันเอ่ยเสียงมางง ๆ แล้วเริ่มต้นภารกิจต่อ มันค่อย ๆดันน้องชายเข้ามาอีก คราวนี้เข้ามาง่ายหน่อย ไม่ค่อยเจ็บมาก พอมันจับเอวผมได้มันก็เริ่มกระแทกเอาแรง ๆลงมาทันที ทำเอาผมตัวสั่นตัวคลอนไปหมด แต่มันก็เสียวถึงใจดี ผมได้แต่ครางอืออา มือขยุ้มผ้าปูที่นอนแน่น มันเอื้อมมือมาจับน้องชายผมก่อนจะเริ่มสาวเป็นจังหวะ ผมหายใจหอบ

“มึงชอบแบบนี้ไหม”มันถามเสียงหอบ ๆ ผมไม่ตอบมัน มันก็กระแทกย้ำลงมาอีก

”อ้ะ อือ ”ผมตอบได้แค่นี้ สติสตังกระเจิงหมด แล้วทุกอย่างก็เสร็จสิ้นลงเกือบพร้อมกัน ผมทิ้งตัวลงนอน ไอ้ตินดึงผมให้มานอนซุกอกมัน ผมขยับหนี เพราะรู้สึกอึดอัดแต่มันก็เอาขาเกี่ยวตัวผมไว้

“กูไม่อยากให้มึงตื่นเลย...”ผมได้ยินคำพูดสุดท้ายของมันเบา ๆ ก่อนที่ผมจะหลับไป

…………….............................

ผมขยับตัวอย่างอึดอัดรู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่กอดรัดผมอยู่

“อะไรวะ”ผมลืมตาอย่างงัวเงียรู้สึกปวดหัวด้วย พอลืมตาก็เจอไอ้ตินที่นอนมองหน้าผมอยู่ก่อนแล้ว ผมสะดุ้งขยับออกมาจากมัน

“มึงทำอะไรกู”ผมร้องอย่างตกใจเมื่อรู้สึกว่าผมอยู่ในสภาพโป๊เปลือย มันก็ด้วย มีอย่างเดียวเท่านั้นแหละที่ผมนึกออกในตอนนี้

มันเอาผมมมมมมมมมม!

“มึง!”ผมมองมันอย่างโกรธแค้น แต่ไอ้ตินกลับอ้าปากหาวหวอด ๆ ผมเห็นรอยแดง ๆที่คอมัน รอยดูด?ใครดูด มันคงไม่ดูดคอตัวเองหรอก อีกอย่างมันคงดูดไม่ถึง งั้นก็....ผมเหรอ ไม่ใช่ ไม่จริง

“เมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น”ผมถามมันเสียงแหบแห้ง ลองขยับตัวดู ไม่เจ็บมาก

“อะไร ที่รักจำไม่ได้หรือ น่าเสียดายจัง เมื่อคืนมึงน่ารักมากเลยนะ”ผมหน้าขึ้นสี มันพูดมาได้ยังไง ที่รัก!น่ารัก อะไรของมัน

“มึงอย่ามาพูดมั่ว ๆกูถามว่ามันเกิดอะไรขึ้น”

“ก็ได้ ๆ เมื่อคืนกูกับมึง นอนด้วยกันจบไหม”ผมมองหน้ามันที่ระบายไปด้วยรอยยิ้ม ไม่จริงอ่ะ ผมนี่นะยอมมัน

“มึงปล้ำกู”

“เปล่า เราช่วยกันต่างหาก"รอยยิ้มของมันทำให้ผมโกรธและอายมาก ไม่จริงงงงงงงง!ไม่จริงอ่ะ ผมพยายามนึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เมื่อคืนผมกินเหล้ากับไอ้โต เมาด้วย...หรือว่าผมเมาก็เลยเอากับมันงั้นเหรอ ไม่นะ!ยังไงมันก็โหดร้ายเกินไปสำหรับผมอยู่ดี

“นึกได้บ้างรึยัง”ผมไม่ตอบรีบควานหาเสื้อผ้าทันที เจอแต่กางเกงแล้วเสื้อกูไปไหน อยู่กลางห้องนู่น ผมรีบไปหยิบมา ใส่ทันที หันไปมองมันที่กอดอกมองผมอยู่ มึงยิ้มทำไมๆๆๆๆๆๆๆ ผมทนอยู่กับมันไม่ได้ก็เลยกลับเข้าห้องผม ขอทำใจสักพัก โอ๊ยยยยย ต่อไปผมจะไม่แดกเหล้าแล้ว ไอ้เคนโทรตามให้ผมไปเรียน ผมนี่ติดกระดุมเสื้อถึงเม็ดบนเลย แลดูเป็นเด็กเรียบร้อยมาก พวกมันสอง คนก็มองผมอย่างสงสัย ผมก็ตีหน้านิ่ง สรุปวันนั้นเรียนไม่รู้เรื่องเลย เลิกเรียนกะจะไปนั่งชิวที่ร้านกาแฟแถวนี้สักหน่อย

ปี๊น ๆ

เสียงแตรรถดังขึ้นผมหันไปมองรถแบบนี้ไอ้ภูชัวร์ ผมจะหาทางหลบยังไงดี ไม่ทันล่ะ มันเดินหน้าเข้มมาหาผมแล้ว

“มึงไปไหนมา”แล้วมันก็ลากผมเข้าไปในรถ มีไอ้เคนกับไอ้ชายส่งสายตาเห็นใจมาให้

“มึงไปไหนมา”มันถามคำถามเดิมแต่เลเวลความโกรธเพิ่มมากขึ้น

“บ้านเพื่อน”

“แล้วนี่อะไร”มันดึงกระดุมเสื้อเม็ดบนผมออก เผยให้เห็นรอยแดงเป็นจ้ำ ๆที่กระจายอยู่เต็มคอ

“ไม่รู้ ผื่นขึ้น”

“อย่ากวนตีน มึงไปนอนกับใครมา”ผมเงียบ จะให้ผมตอบยังไงวะ

“มึงนอนกับใครมา ห๊ะ!”มันทุบพวงมาลัยรถ ตวาดเสียงดังจนผมสะดุ้ง ไอ้เหี้ยนี่ทำผมตกใจ

“กู...”ผมเริ่มไม่ถูก

“ตอบ”

“เออ มึงอยากรู้นักใช่ไหม กู...”พูดไม่ออกอยู่ดี

“มึงอย่าทำให้กูโมโหนะ”

“ไอ้ติน”ผมตอบเบา ๆ ไอ้ภูทำหน้างง ๆ

“อะไร”

“กูเอากับไอ้ตินมา!ได้ยินรึยัง”ผมหน้าชาวาบไปด้วยขณะที่ตอบ รู้สึกอยากแทรกแผ่นดินหนี ไอ้ภูนิ่งไป แล้วมันก็ยิ้มเยาะ

“อ๋ออ ยอมรับสถานะของตัวเองแล้วหรอมึง”มันเงียบไปแล้วก็หันมาถลึงตาใส่ผม อะไรของมึงอีก

“ทีมันกับยอมง่าย ๆนะมึง ทีกูทำเป็นร้องโวยวาย”ผมเงียบไม่อยากพูดอะไร

“สนุกรึเปล่าล่ะ”

“ไม่รู้ กูเมา”

“หึ”ผมไม่อยากนั่งอยู่กับมันในรถแบบนี้เลย บรรยากาศมันอึดอัดขึ้นมาดื้อ ๆ

“มึงจะพากูไปไหน”ผมถามมันเมื่อมันเลี้ยวเข้ามาในคอนโดแห่งหนึ่ง

“คอนโดกู”

“มาทำไม”ผมโวยวาย

“กูจะเอามึง”ผมกำมือแน่น

“ไอ้เหี้ย มึงจอดรถเดี๋ยวนี้เลยนะ”

“ทำไม ทีไอ้ตินมึงยังยอมเลย ทำไมกูจะทำไม่ได้”มันตะคอกใส่ผม บีบไหล่ผมด้วย

“กูบอกว่ากูเมา”

“เออ งั้นกูพามึงไปแดกเหล้า”โอ๊ะ ไอ้นี่นิ อะไรของมันวะ

“มึงจะบ้าเหรอ”มันไม่ฟังผมแต่ขับไปจอดรถแทน ผมเม้มปากแน่น จะทำยังไงกับมันดีวะ

“ลงมา”มันเปิดประตูรถให้ผม ผมก็ไม่สนใจก็ไม่อยากลง มันดึงให้ผมลงมา ผมเซไปชนมัน

“มึงอย่าดื้อกับกูได้ไหมวะ”มันพยายามจะลากผมให้ขึ้นคอนโดมันให้ได้ ไอ้ภู มึงมันโรคจิต

“อ้าว พี่ฟิก!”เสียงคุ้นหูดังขึ้น ผมกับไอ้ภูหยุดฉุดกระชากกันทันที ผมหันไปมอง ไอ้ป่าน มันมาอยู่นี่ได้ไง

“ใครวะ”ไอ้ภูกระซิบถามผม

“มาอยู่นี่ได้ไง”ผมถามมันงง ๆ มันก็อึกอัก ผมมองสภาพมัน เสื้อผ้ามันไม่เข้าที่ รึว่ามัน...

“ผมเอ่อ มาหาเพื่อน กำลังจะกลับพอดี แล้วพี่ฟิกมาทำไมแถวนี้ล่ะ ”มันถามกลับท่าทางอึกอักชอบกล ผมไม่ตอบมันแต่ไอ้ภูมองไอ้ป่านตาเขม็งเลย ผมส่งสายตาไปให้ไอ้ป่าน หวังว่ามันจะเดาออกว่าผมจะกลับกับมัน อย่างน้อยผมก็ไม่อยากอยู่กับไอ้ภู

“พี่ฟิกกลับด้วยกันเลยไหม”ฉลาดมาก มันเดาสายตาผมออก ผมใช้จังหวะที่ไอ้ภูมองไอ้ป่านอยู่สะบัดมือมันออก แล้วรีบวิ่งไปหาไอ้ป่านทันที มันรีบเปิดประตูรถเก๋งทันที ผมก็รีบผลุบเข้าไปไอ้ภูวิ่งตามมา เตะรถเต็มแรง

“อะไรเนี่ย เดี๋ยวรถพี่โตพังพอดี”มันพึมพำพร้อมกับออกรถ ไอ้ภูยืนมองด้วยความโกรธ ผมถอนหายใจอย่างโล่งอก มันไม่ได้ตามมา...

“พี่คนนั้นเขาเป็นใคร”มันถาม ผมมองมัน สายตาดันไปเห็นคราบอะไรบางอย่างที่เปื้อนเสื้อมัน แค่มองก็รู้ นี่มันนอกใจไอ้โตหรือ ความโกรธปะทุขึ้นมาในใจ มึงสวมเขาให้เพื่อนกูเหรอ ผมเป็นเพื่อนไอ้โตยังโกรธแล้วถ้าไอ้โตรู้ล่ะ

“มึงเอากับใครมา”ผมถามมันไปตามตรง มันหันมามองผมอย่างตกใจ ตบไฟเลี้ยวจอดรถที่ข้างทางทันที

“คือ...”

“มึงนอกใจไอ้โตหรือ”

“แค่สนุก ๆ”คำตอบของมันทำให้ผมผงะ แค่สนุก ๆ เป็นคำตอบที่ผมมักจะใช้เวลาเมียคนอื่นจับได้ว่าผมคบหลายคน

“พี่อย่าบอกพี่โตเลยนะ ให้ป่านทำยังไงก็ได้”มันขยับเข้ามาใกล้ผม ผมขยับออกจนหลังชนกับประตูรถ ไอ้เด็กคนนี้นี่มันจริง ๆเลย

“กูไม่อยากได้มึง”มันชะงักไปเล็กน้อย ไม่ต้องมาอ่อยกูหรอก มันเม้มปากกลับไปนั่งที่เดิม ดูอายที่ถูกผมพูดตอกหน้าไปแบบนั้น

“แล้วพี่จะเสียใจ”

“หึ”ผมจะเปิดประตูรถแต่ปรากฏว่ามันล็อค ผมหันไปมองมันที่ส่งยิ้มให้ผม

“ผมอยากสนุกกับพี่”มันยังคงยืนยันคำเดิม ถ้าผมเป็นไอ้โตนะ ผมเลิกดีกว่ามีเมียแรด ๆแบบนี้ โตเอ๊ย

“แต่กูไม่อยากเปิดประตูให้กูเดี๋ยวนี้”มันยังคงยิ้มหน้าระรื่น ข้อความเข้า ไอ้ภูส่งมา

ถ้าไม่อยากโดนประจาร กลับมาหากู!

โอ๊ย นี่มันอะไรกันวะ กลับไปเป็นเมียไอ้ภู หรือยอมเอากับไอ้ป่านดีวะ มันยังคงยิ้มมองผมด้วยสายตาวิบวับอยู่ หนีเสือปะจระเข้จริง ๆ