[puzzle] เหล่าก๊วนไขปริศนาลับ

โรงแรม R.B (โรบิ้น)

"โห้วว ! สุดยอดไปเลย นี่โรงแรมของโรบิ้นจริง ๆ หรอเนี่ย"

"โรงแรมของฉันซะที่ไหนละบอม ของคุณพ่อฉันต่างหาก"

"มันก็ไม่ต่างกันสักหน่อยตอนนี้เป็นของพ่อนาย วันข้างหน้าอาจเป็นของนาย เพราะงั้นบอมจะเรียกโรงแรมของโรบิ้น ไม่ได้หรอ "

"ฮ่า ๆ แล้วแต่เลยบอม เอาที่สบายใจ"

ในขณะนี้ทุกคนก็ได้เข้ามาในห้องรับแขก (VIP) เรียบร้อยแล้ว ทุกคนยกเว้นโรบิ้น ต่างพากันดูภายในห้องและต่างชม ไปเรื่อย เปื่อย จนในที่สุดก็พากันมานั่ง (สักที)

"ไหน ๆ ก็มาที่นี่ทั้งที ขอไปช็อปให้สะใจสักหน่อยเถอะ..จะเป็นอะไรมั้ย ถ้าจุ้บคนสวยคนนี้จะขอเสียมารยาทลุกออกไปช็อปสักครั้ง"

"ฮ่า ๆ เสียมารยาทอะไรกันเราคนกันเองทั้งนั้น เอาเถอะไหน ๆ ก็มาถึงที่นี่แล้วก็ ไปเที่ยวเล่นได้ตามสบายเลยนะ แต่อย่าไปไกลมากละและขอร้องเลยว่าอย่าทำอะไรให้เดือดร้อนละ !"

"ครับ/ค่ะ"

ทุกคนต่างแยกย้ายกันออกไปตามที่ ๆ ตัวเองอยากไป  ม่อนกับเจ๊พลอยแยกไป โซลห้องสมุด  ส่วน พี่แต๋ม น้องพลอย และ บอม พากันไปโซลอาหาร (บอม : บอมไม่ได้ชอบกินเลยค่ะ แต่บอมไม่มีเพื่อนเลยตามสองคนนี้มา แงงงง ) และ...

"จุ้บ..จุ้บเธอจะไปห้างใช่มั้ย ?"

"ใช่..นายมีอะไรรึป่าว?"

"ก็ไม่มีอะไรหรอกว่าแต่เธอไปถูกหรอ ? ถ้าไม่ว่าอะไรฉันขอไปด้วยคนได้มั้ย ?"

"ได้สิ ! แต่นายไม่ได้ไปแบบสบาย ๆ แน่ เพราะนายต้องไปช่วยฉันถือของเลยย"

"ฮ่า ๆ ด้วยความยินดีครับคุณผู้หญิง"

"เรียกฉันว่า เจ้าหญิงจุ้บ ยังดูดีกว่าคุณผู้หญิงอีกนะ ฮ่า ๆ"

"บ้าน่า ไปเถอะ ๆ"

ห้าง R.B

ในระหว่างการช็อปของเจ้าหญิงจุ้บ แต่เพียงผู้เดียว (เจ้าหญิงจุ้บ : ได้ช็อปฟรีทั้งทีจะเอาให้คุ้มเลย)

"นี่จุ้บ ยังไม่พออีกหรอ ?"

"ทำไมหรอ นายกลัวฉันจะช็อปหมดห้างเลยรึไง ?"

"ก็ไม่แน่ แต่ดูในมือฉันสิมีแต่ของ ๆ เธอทั้งนั้นเลยนะ และที่สำคัญเยอะมาก ๆ"

"ก็ฉันเป็นผู้หญิงนิ เรื่องช็อปแบบนี้จะพลาดได้ไง ตามมาเหอะน่า"

และในระหว่างทางที่เถียงกันไปมา เจ้าหญิงจุ้บก็ได้สะดุดตากับสร้อยเพชรเข้าให้ (โรบิ้น : รางไม่ดีแหะ)

"นี่ช็อปฟรีทั้งที อยากได้สร้อยนั้นจัง ขอเส้นนึ่งได้มั้ยอ่า"

"ไม่ได้หรอก สร้อยเพชรพวกนี้แพงจะตายไป ถ้าเอาไปมีหวังโดนคุณพ่อบ่นแน่ ๆ เลย"

"ไหนว่าช็อปฟรี นึกว่าจะทุกอย่างซะอีก แต่ดูไว้ก็คงไม่เสียหายหรอกมั้ง ตามมาเร็วโรบิ้นน"

"ระ..รอด้วยเซ่!"

ในร้านเพชร สร้อยทุกเส้นงามทุกเส้นแม้แต่เส้นที่เล็กที่สุดก็ยังงาม (เจ้าหญิงจุ้บ : อยากได้ง่าา) เจ้าหญิงจุ้บยังคงดูไปเรื่อยจนกระทั่ง

"ว้าว ! สร้อยเส้นนี้สวยจังเลย..ราคาเท่าไหร่หรอคะ?"

"8 แสน 5 ครับ" (เจ้าหญิงจุ้บ :.......)

"นี่โรบิ้นนายว่าสร้อยเส้นนั้นสวยมั้ย ?"

"ไหนหรอ ?"

"นั่นไง..สร้อยที่เป็นเพชรเม็ดใหญ่ตรงกลางนะ ดูเหมือนของคนสมัยก่อนยังไงก็ไม่รู้"

"นั่นมัน...สร้อยนั่น" 

"สวยใช่มั้ยล่าา "

"น้องสร้อยเส้นนั้นได้มาจากไหน ?"

"สวัสดีครับคุณโรบิ้น อ๋อสร้อยเส้นนี้ได้มาจากงานประมูลนะครับ" หนุ่มหัวฟูใส่แว่นดูท่าทาง กัง ๆ เก๋อ ๆ

"สงสัยคงไม่ใช่"

"อะไรหรอ ?"

"สร้อยเส้นนั่นเหมือนของคุณย่าฉันเลยนะสิ..แต่มันคงเหมือนกันจนฉันคิดว่าใช่ละนะ"

"หืมมม..กลับกันเถอะโรบิ้น"

"ไปสิ ๆ"