Tomorrow
เขียนโดย 
พลอยฟ้า
วันที่ 11 ตุลาคม พ.ศ. 2558 เวลา 15.49 น.
แก้ไขเมื่อ 11 ตุลาคม พ.ศ. 2558 16.25 น. โดย เจ้าของนิยาย
5) การรอคอย
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความฉันเริ่มคุยกับพี่ภูมิได้ประมาณหนึ่งสัปดาห์ เราคุยกันค่อนข้างไปกันได้ด้วยดี ฉันเป็นฝ่าย
ชวนคุยบ้างพี่ชวนคุยบ้าง ในช่วงนั้นห้วงมดนฉันเต็มไปหมด มันเต็มไปด้วยความหวัง ฉันไม่ได้หวัง
ว่าเราสองคนจะคบกัน แต่หวังว่าเราจะคุยกันเหมือนคนสำคัญของกันและกัน
และแล้ววันที่ฉันจะได้พบกับพี่ก็มาอีกครั้ง ครั้งนี้ พี่นัดฉันให้ไปเจอเพื่อที่
จะไปกรอกรายละเอียดในการสมัครชมรมเทควันโด ฉันดีใจมาก ฉันจะไดเจอพี่แล้ว เย้ๆ
ฉันตื่นตั้งแต่เช้า มาอาบน้ำ ทำผม แต่ตัวสวยๆ เลือกเสื้อผ้าตัวนู้นทีตัวนี้ที จนได้เสื้อผ้าที่
ถูกใน พอไกลถึงเวลานัด ฉันก็ชวยยัยแบมไปที่ชมรมเทควันโดก่อนเวลานัด 30 นาที เพื่อที่จะไป
รอพี่
"นี่แกจะรีบมาทำไมเนี้ย ไหนแกบอกว่าพี่นัด 9:00 ไง นี่มันพึ่ง 8:30 อยู่เลย" ยัยแบมบ่น
แล้วบ่นอีก จนหูฉันชาไปหมดล่ะเนี้ย แต่ไม่เป็นไรวันนี้ฉันอารมณ์ดี 5555
และแล้วเวลานัดก้มาถึง พี่ก็ยังไมมา เวลาผ่านไป 20 นาที พี่ก็ยังไม่มา พยายามติดต่อก็ไม่ได้
"หนิ อิพี่คนหล่อของแกเนี้ย จะมามั๊ยย้ะ เสียเวลานอนชะมัด" ยัยแบมบ่นพร้อมจิกตาแรงส์ใส่ฉัน
"ต้องมาดิแก" จากผู้หญิงหน้าตาสดใส หน้าฉันเริ่มห่อเหี่ยวลงเรื่อยๆ
"เออค่ะ" แบมพูดเสียงดุๆแบบหมดอารมณ์
อย่าว่าแต่แบมเลย ฉันก็อารมณ์บูดไปตามๆกัน แต่งตัวมาตั้งนาน ร้อนก็ร้อน หน้าเริ่ม
เยิ้มกันเลยทีเดียว และที่สำคัญ หิวโว๊ยยยยยย มารอเจอผู้ชายข้าวปลาก็ยังไม่ได้กิน ไม่มีอะไรตก
ถึงท้องเลยซักนิด
ตึ๊ง ตึง ////// เสียงข้อความในเฟสฉันดัง พอหยิบมาเปิดดู
-พี่ขอโทษนะ พอดีพี่มีนัดประชุมด่วนพอดีเลยอ่า รออีกแปบนึงนะ พี่กำลังไปที่ชมรมแล้วครับ -
ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเป็นข้อความของใคร อิพี่ตัวดีนี่เอง แต่ไม่เป็นไร ฉันไม่โกรธ แต่ยัยแบมไม่แน่
ฮาๆ
ระหว่าที่รอพี่ ฉันเลยชวนแบมไปร้านเบอร์เกอรี่เพื่อหาอะไรกินลองท้องไปก่อน ชาเขียวของ
โปรดช้านนนนน ฉันเป็นเด็กผู้หญิงที่ติดชาเขียวสุดๆเลย แทบจะกินทุกวันก็ว่าได้ น้ำชาเขียวปั่น
ชาเขียวนมสด เค้กชาเขียว โอ๊ยเป็นชีวิตจิตใจ
พอนั่งกินน้ำชาเขียวนมสดปั่นได้สักพัก พี่ก็มารออยู่ที่ชมรมแล้ว ฉันและแบมเลยเดินทางไปที่ชมรม
และทันทีที่ไปถึงที่โต๊ะในริมสุดในชมรมมีคน คนนึงนั่งอยู่ หัวใจฉันเต้นแรงมาก นี่ก็ไม่ใช่ครั้ง
อรกนะที่ฉันเจอพี่ แต่ฉันมีความรู้สึกว่ามันสำคัญและน่าตื่นเต้นแปลกๆ
พอไปถึงฉันก็ยกมือไหว้ตามธรรมเนียมขอมหาลัยที่รุ่นน้องต้องไหว้รุ่นพี่ และฉันกับแบมก็นั่ง
กรอกใบสมัคร ในระหว่างการกรอกใบสมัคร เงียบมากกกกกก เงียบเหมือนไม่มีใครอยู่เลย
แล้วผู้ชายตรงหน้าฉันเนี้ยใครว้าาา พี่เป็นใบหรอ ก็ไม่หนิ วันนั้นยังพูดได้เลย เห้ออ อึดอัดมาก
พี่ไม่คิดจะพูดไรหน่อยหรอ พอกรอกใบสมัครเสร็จพี่ก็เอาใบสมัครไปเก็บในห้องเก็บเอกสารโดยไม่
พูดอะไรเลย ฉันเลยชวนแบมกลับหอทันที
ตอนนั้นความรู้สึกมันมึนๆไปหมด คุยกันในเฟสเหมือนสนิดกันมาก แต่พอมาเจอหน้ากันพี่กับเงียบ
เงียบมาก ฉันเสียความรู้สึกสุดๆ วันนั้นทั้งวัน ฉันเอาแต่นั่งเงียบไม่พูดคุยกับใคร รอพี่ทักเฟสมาก็
ไม่ทัก หรือว่าที่ผ่านมาฉันมโนเยอะไปเนี้ย
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
