Best fried! รักเพื่อนคนนี้ที่สุดเลยครับ [Yaoi]

6.0

วันที่ 4 ตุลาคม พ.ศ. 2558 เวลา 02.05 น.

  2 ตอน
  6 วิจารณ์
  3,875 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 4 ตุลาคม พ.ศ. 2558 14.12 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

2) เรื่องวุ่นๆ ภายในคาบนาฏศิลป์

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

            จากความเดิมตอนที่แล้ว ที่ผมโดนไอ้น้องทิ้ง ทำให้ผมต้องเข้าห้องนาฏศิลป์เป็นคนสุดท้าย(ของกลุ่ม) และซึ่งตามที่ไอ้กันต์ได้บอกไว้ครับ ผมต้องโดน!! แต่ว่าน่ะ.. ดวงผมยังไม่ถึงคาด ไอ้น้องช่วยผลัดๆไปก่อน มันบอกว่าจะจัดการกับผมหลังจากที่เคลียเรื่องของไอ้เบสเสร็จ

 

            “อ่า.. กลับห้องกันได้ ครูเบื่อขี้หน้าพวกเธอแล้ว ไปๆ” ครูออกปากไล่พวกนักเรียนทุกคนที่กำลังนั่งเล่นนั่งคุย ไม่สนใจครูเลยสักนิด

 

            “เฮ้!! ขอบพระคุณมากครับ/ค้า” นักเรียนทุกคนพูดพร้อมกัน ก่อนจะลุกขึ้นแยกย้ายกันไปยังห้อง รวมถึงพวกผมด้วย

 

            “มึงเดียวแวะไปสวนหินก่อนน่ะ” ไอ้กันต์บอกพวกผมที่กำลังจะเดินออกห้อง

 

            “ปวดขี้หรอมึง” ไอ้ฟรานพูดกวนๆ

 

            “มึงจะแอบไปส่องสาวใช่มั้ยๆ” ตามด้วยเสียงของไอ้ปาน ไอ้ด้วง(?)นิก้อคิดแต่เรื่องลามก ..แต่ว่ามันอาจจะเป็นอย่างนั้นจริงก้อได้ =[]=

 

            “เสือกครับ รีบไปกันได้แล้ว เร็ว!”ไอ้กันต์พูดพลางเดินนำไปก่อน พวกผมเลยต้องเดินตาม

 

            “พวกมึง!! ลืมรองเท้ากันอีกแล้วครับ” เสียงของไอ้น้องตะโกนเรียกมาจากข้างหลัง มันถ้าจะเป็นเอามากกับไอ้เรื่องรองเท้า.. ส่วนไอ้พวกนี่ก้อลืมรองเท้าตัวเองกันจัง!

 

            “มาเดียวกูช่วย” ผมว่าพลางเดินถอยหลังไป แต่..

 

            หมับ!

 

            “ไม่ต้อง! ไปใส่กันในนี้เลยไม่ต้องถือล่ะ” สิ้นสุดคำพูดของไอ้กันต์ ทุกคนก้อใส่รองเท้าของตัวเอง รวมถึงผมด้วย ไอ้กันต์เอ้ย!! จะดึงก้อดึงเบาๆหน่อยสิเว้ย ถ้าเสื้อมันรัดคอกูขาดขึ้นมาจะทำไงเนี้ย!!?

 

            “ไป เล็ตโก้ว ทู ส๊วนหิ๊นนน!!” ภาษาอะไรมึงครับไอ้กันต์? จากนั้นพวกเราก้อเคลื่อนทัพมุ่งตรงไปสวนหิน แต่ระหว่างทาง!!

 

            หมับ!!

 

            “โทษน่ะค่ะ!! ขอยืมตัวรุ่นพี่นัทแป๊บหนึ่งน่ะค่ะ >////<” อยู่ๆก้อมีรุ่นน้องคนหนึ่ง หน้าตาน่ารัก วิ่งมาจากไหนไม่รู้ มาคว้ามือผมจากนั้นก้อลากผมไปยังที่ไหนที่หนึ่ง

 

            “เฮ้ย!! ไอ้นัท!” เสียงไอ้น้องเรียกผมจากข้างหลัง แต่ผมไม่ได้หันไปมอง

 

             น้อง Pest

 

             หลังจากที่ไอ้นัทโดนฉุดไป(?) ผมกำลังจะวิ่งตามไปแต่โดนไอ้กันต์ห้ามไว้ก่อนครับ

 

            “ไม่ต้องตามไปหรอก นั้นเป็นแผนกูเอง เรารีบไปหาไอ้เบสก่อนเถอะ” ไอ้กันต์พูด ทำให้ผมต้องชะงัก นี้เป็นแผนของมัน? โอเครผมก้อรู้ว่ามันได้ฉายาฉลาดล่ำโลก แต่ว่า!! มึงจะฉลาดเยอะเกินไปมั้ย!!? ชาติที่แล้วเกิดเป็นเดคิสุงิหรอไอ้สัส!

 

            “แผนมึง?” ไอ้ไทม์ถาม

 

            “รีบไปก่อนเถอะ เดียวกูอธิบายให้ฟัง.. ทีหลังอ่ะน่ะ” ไอ้กันต์พูดก่องจะเร่งสบีดไปที่สวนหิน อืม.. หลายคนอาจจะสงสัยว่า สวนหินนิมันคืออิหยัง? ผมบอกเลยครับ เป็นที่ที่หมัศจรรย์มากครับถ้าคุณได้เข้าไปแล้ว คุณจะสบาย.. ถ้าคิดไม่ออก(น่าจะคิดออกน่ะ)ลองขึ้นไปดูประโยคแรกที่ไอ้ฟรานกับไอ้ปานพูดน่ะ

 

            “มึงจะปล่อยไอ้นัทให้ไปกับน้องเขาอย่างนั้นน่ะหรอ?” ผมถามไอ้กันต์ครับ ..แต่มันไม่ฟังกูเลย!!!!

 

            ณ ส๊วนหิ๊นนนน

 

            “กูเห็นไอ้เบสล่ะๆๆ” ไอ้พูนชี้ไปทางชายร่างเล็กคนหนึ่ง ที่อยู่ภายในวงตรงโต๊ะม้าหินอ่อน นี่เป็นครั้งแรกน่ะเนี้ยที่ผมได้เห็นไอ้เบส

 

            “หึ ทุกคน! ..พร้อมน่ะ” ไอ้กันต์พูด มึงจะเท่ห์ไปไหนครับ?

 

            “เดียวๆๆๆ เราจะทำอะไร?”ไอ้ยวกถาม แหม่นายยวกของเราพึ่งมีบทครับ -^-

 

            “อ่าวกูยังไม่ได้บอกแผนให้กับพวกมึงรู้หรอ?” ไอ้กันต์หันมาถามพวกผม ก้อเอ่อน่ะสิครับ! มึงยังไม่ได้บอกพวกกูสักคำเลย

 

            หงึกๆๆๆ

 

            พวกผมพยักหน้ารั่วๆ

 

            “เฮ้ออ.. พวกมึงนิตัวถ่วงจริงๆ” พูดจบ มันก้ออธิบายแผนของมันให้พวกเราฟัง อ่ะๆขอตัดไปล่ะกันน่ะ 5555555

 

ด้านของนัทสึจัง(?)

 

            นัทPest

 

           ผมถูกรุ่นน้องลากมาที่ไหนสักแห่ง แต่รู้สึกเหมือนจะเป็นสวนพฤกษศาสตร์ของโรงเรียนล่ะน่ะ จะพากรูกลับคืนสู่ธรรมชาติหรอครับ ห้าห้าห้าบวก  =__=

 

            “เฮ้ๆๆ คุยกันตรงนี้ก้อได้มั่ง?” ผมเรียกน้องเขา น้องเขาก้อหยุดชะงักเอาดื้อๆ ผมนิแถบแบรกไม่ทัน เฮ้อออ.. เกือบล้มหน้าแหกไปแล้วไมล่ะ

 

            “มีธุระอะไรกับพี่หรอ” ผมเอ่ยปากถามน้องเขา น้องเขาค่อยๆหันหน้ามาด้วยใบหน้าที่แดงแปร๊ด เฮ้ย! อย่าบอกน่ะว่าน้องเขาจะ..!!

 

            “นะ หนู ชอบรุ่นพี่ค่ะ!!!” น้องเขาหลับหูหลับตาตะโกนบอกผม ตรูว่าแล้วไม่มีผิด!

 

            “เอ่อ.. แต่-”

 

            “ไม่เป็นไรค่ะ!! หนูรู้ว่ารุ่นพี่มีคนที่รุ่นพี่ชอบอยู่แล้ว แต่ว่าน่ะ! แต่ว่า.. ขอเพียงแค่หนูได้สารภาพความในใจ แค่นี้หนูก้อดีใจแล้วล่ะค่ะ!” น้องเขาว่างั้น แต่ว่า.. เมิงช่วยฟังกรูด้วยได้มั้ยครับ!!??

 

            “ไม่พี่ มะ”

 

            “ถ้ารุ่นพี่กังวลเรื่องของคนที่รุ่นพี่ชอบล่ะก้อ หนูสาบานเลยค่ะว่าจะไม่บอกใครค่ะ ว่าพี่ชอบรุ่นพี่น้อง!!” . . . ห๊า!! ผมชอบไอ้น้องหรอเนี้ย!!?? ตั้งแต่เมื่อไรหวาาา =__+??

 

            “อะ เฮ้ย!! มะ”

 

            “อึก! ขอให้สมหวังน่ะค่ะ หนูจะเอาใจช่วยค่ะ หนูจะ! หนูจะพยายามช่วยให้ได้มากที่สุดน่ะค่ะ นี่ค่ะ! มีอะไรอยากปรึกษา โทรมาได้เลยน่ะค่ะ!!” ว่าแล้วน้องเขาก้อยัดกระดาษสีชมพู ใบเล็กๆใส่มือผม เฮ้ย!! เดี๋ยวเด้!

 

            แฟ้วว!!(?)

 

            “เดี๋ยวววววววว!! มันต้องมีอะไรผิดพลาดแน่ๆ เดี๋ยวเด้!!” จบล่ะ ชีวิตผม! เรื่องพวกนี้ต้องเป็นฝีมือไอ้กันต์แน่ๆ ที่ไปบอกน้องเขาอย่างนั้น!!

 

            “อ้ายยยยยยยยกันนนนนนนนนน!!!” รอติดตามตอนต่อปาย.. -^-

 

 

 

 

 

_________________________________________________________

มาแล้วจ้ะ ตอนใหม่ นุกป่าวอ่ะ?

ถ้าหากว่าผิดพลาดประการใด ก้อเม้นบอกได้น่ะค่ะ

ขอบคุณค่ะ 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
5.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
2.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา