memory book หนังสือแห่งความทรงจำ

          การอ่านหนังสือเป็นอันตรายต่อร่ายกายของผม....

   แต่.....มันก็ดีต่อจิตใจของผมด้วยเช่นกัน..

ผมชอบอ่านหนังสือไม่ว่าจะเป็น วรรณกรรม นวนิยาย การ์ตูน และอื่นๆอีกมากมาย ถ้าคุณถามว่าผมเป็นใคร ผมก็จะตอบคุณว่า แล้วผมเป็นใครละ ผมไม่รู้ชื่อ ไม่รู้อายุ ไม้รู้อะไรเกียวกับตัวเองเลย 

ยกเว้นเรื่องหนังสือ อ่ะนะ  ผมอยู่ในบ้านคนเดียว ตั้งแต่จำความได้ปมก็นอยู่ในห้องเก็บหนังสือ

ตื่นขึ้นมาทามกลางความเงียบสงัด ไร้วีแววของคน ผมไม่เคยออกไปข้างนอก ได้แต่มองออกไปนอกหน้าต่าง   หวังว่าสักวันจะได้ออกไปข้างออก ผมอยากเห็น ท้องฟ้าสีคราม ทุ้งหญ้าสีเขียว

แม่น้ำ ท้องทะเล สายลม.....และผู้คน ...อยากเห็น...อยากสัมผัส ..อยาก.....เป็นอิสระ

แต่ก็ทำได้แค่คิด เป็นแค่ความคิดเพ้อฝัน ที่ไม่อาจเป็นจริง " อ่า.....อยากออกไปข้างจังเลย"

ผมพึมพำทั้งที่รู้ว่าไม่มีทางเป็นจริง     

      ผมเปลียนหน้าหนังสือที่อ่านซ้ำแล้วซ้ำเล่า อ่านแล้วอ่านอีก ผมไม่เคยเหงา เพราะว่า......

การอ่านหนังสือทำให้ผมรู้สึกว่าผมมีเพื่อน เพื่อน.....ที่ไม่มีทางทรยศกัน และคราวนี้ ผมจะต้องออกไปข้างนอกให้ได้ 

" ฉันจะต้องออกไปให้ได้......ไม่ว่าด้วยวิธีใด้ก็ตาม."

//อ๊าาาาาาาา แต่งintorn เสร็จแล้วครัชชชช

ฝากติดตามนิยายของผมด้วยนะคร๊าบบบบ ผมพึ่งฝึกแต่ง อาจจะมีข้อผิดพลาดมั่ง มีอะไรจะนำเสนอก็บอกผมได้เลยนะคร้าบบบบ ผมไม่เอานักอ่านเงานะคร้าบบบบบ

เม้นด้วยนะคร้าบบบบ ขอบคุณคร้าบบบบ#