s.o.sรักอันตรายของยัยมาเฟีย

อ๊ากกกกกกก เจ็บๆๆๆ เบาๆหน่อยสิพี่โฟน"

"พี่เบาที่สุดแล้วนะน้องข้าว แล้วไปทำอะไรมาเนี่ยถึงสภาพเป็นแบบนี้อ่ะ"พี่โฟน สาวสวยคณะแพทย์ถามเมื่อเห็นแผลบ่นใบหน้าฉัน  จะให้ตอบยังไงล่ะต่อยกะผู้ชายมาค่ะแบบเนี้ยหรอ -_-

"ดูสิหน้าหล่อๆพังหมดเลย ใครกันนะมันทำน้องข้าวของพี่แบบนี้" หล่อหรอ  พูดว่าสวยจะรู้สึกดีกว่านี้นะ

"ช่างมันเหอะพี่โฟนข้าวไม่เป็นไรแล้ว  ขอบคุณที่ทำแผลให้นะค่ะข้าวไปก่อนนะ จุ้บ"ฉันบอกลาก่อนจุ้บแก้มพี่มันไปทีนึง  พี่โฟนหน้าแดงด

@ห้องเรียน

"ข้าวจ๋าาาาา  เป็นไงบ้างเจ็บตรงไหนไหม"เสียงผู้หญิงในห้องถามฉัน เจ้าของเสียงดึงแขนฉันไปกอดพร้อมกับเบียดหน้าอกหน้าใจไซค์บิ๊กบึ้มถูๆไถๆกับแขนฉัน  แบบนี้เขาเอาไว้อ่อยผู้ชายนะ แต่กูเป็นผู้หญิงเฟ้ย

"ข้าวไม่เป็นไร ขอตัวก่อนนะ"ฉันพูดก่อนดึงแขนออกมาทันที ขนลุกว่ะ -_-

"เป็นไงบ้างมีง  เจ็บมาป่ะ"ไอ้เปเปอร์ถามฉัน ใบหน้ามันมีแต่รอยแผลเต็มไปหมดก็ไอ้พวกนั้นเล่นข่วนเอาๆเพราะต่อยไอ้เปเปอร์ไม่ได้ แต่ฉันเนี่ยสิโดนต่อยเต็มๆ

"ไม่เจ็บแล้ว  มึงอ่ะ"

"ก็ไม่เจ็บแล้ว วันนี้รุ่นพี่เรียกเข้าชมรมนะรู้ยัง"

"ยัง"

"เป็นน้องประธานชมรมยังไงว่ะ"ไอ้เปเปอร์โวย

"อ้าว!! ไอ้นี่เป็นน้องประธานไม่ได้เป็นประธานจะได้รู้ทุกเรื่องอ่ะมึง"

"เออๆ"มันตอบก่อนจะฟุบหัวลงไปกับโต๊ะ ฉันจิกหัวมันให้เงยหน้าพลางสบตาม้นทำตาปริบๆ

"เป็นเชี่ยไรมึง"มึงถาม

"กูน่าตาเหมือนผู้ชายขนาดนั้นเลยหรอ"ฉันถาม มันจ้องหน้าฉันหันซ้ายที ขวาที 

"จ้องขนาดนี้กูท้องไปล่ะมั้งสัส"

"มึงถามกูเองนะ  กูก็ต้องจ้องสิเพื่อความแน่ใจไง"

"แล่วสรุปว่าไง หน้ากูเหมือนผู้ชายไหม"ฉันถาม มันเอามือลูบคางไปมาเหมือนพิจารณาคำตอบ มันตอบยากขนาดนั้นเลยหรอสัส

"ก็ไม่นะ กูว่ามึงน่ารักมากกว่า อาจเป็นเพราะหน้ามึงคมมั้ง"

"อืม ก็ดีว่าแต่พี่เขานัดกี่โมงอ่ะ"

"เก้าโมง"ฉันยกนาฬิกาข้อมือขึ้นมาดู ชิบหายแล้วอีกแค่สองนาที

~ตึัด  ตึ้ด~

พี่ต้า>>อีก2นาทีถ้ายังไม่มาเข้าชมรมมึงตาย!!,

ว๊ากกก ไอ้พี่ต้ามันส่งข้อความมาขู่เฉยเลย แล้วทำไมมึงไม่บอกกูตั้งแต่ออกจากบ้านล่ะคร้บ ไอ้พีีเวร

"ไปเร็วไอ้เปอร์"ฉันรีบกระชากแขนเปเปอร์ แต่มันไม่ยอมลุกขึ้น

"ไปไหน"

"ไปชมรมไงไอ้ฟาย! อีกสองนาทีเก้าโมงนาฬิกามึงมึไว้ทำหอกอะไร"ฉันด่าพร้อมฉุดแขนมันให้ลุกขึ้นวิ่ง ตายๆๆวิ่งจากห้องเรียนมาโรงยิมห่างกันเป็นกิโล ใครมันไปสร้างโรงยิมไว้ตรงนู้นว่ะ  เดี๋ยวเอาระเบิดไปปาบ้านแม่ง

แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก

ไม่ใช่เสียงหมาหอบนะแต่เป็นเสียงฉันกะไอเเปเปอร์ที่ยืนหอบแฮ่กๆเหมือนปลาขาดน้ำอยู่ข้างๆรุ่นพี่กวนประสาทอยู่  ฮึ่ย!กะว่าวันนี้จะไม่ได้เจอกันแล้วนะ

"มาสาย เลยเวลาไปห้านาที"พี่มันพูดแล้วยกนาฬิกาข้อมือมาดู

"ขอโทษครับรุ่นพี่"ไอ้เปเปอร์พูด

"ไม่มีความรับผิดชอบ ต้องโดนทำโทษ! ลุกนั่ง30 ครั่ง ปฏิบัติ"อะไรว่ะไม่ยุติธรรมเลย แบบนี้ต้องประท้วง

"ก็ขอโทษแล้วไงรุ่นพี่ อีกอย่างวันนี้มีเรียนด้วย"ฉันพูดกะรุ่นพี่กวนประสาทนั่นทันที

"คิดว่าเป็นน้องประธานจะทำอะไรก็ได้งั้นหรอ"รุ่นพี่อีกคนนึงพูดด้วยน้ำเสียงโมโห

"ป่าวเลยแล้วที่มาสายมันก็ไม่เกี่ยงกะประธานสักนิดก็บอกอยู่ว่ามีเรียนๆ"

"พูดงี้ต่อยกันเลยไหม เป็นเด็กไม่เคารพรุ่นพี่ ขอโทษฉันเดี๋ยวนี้" รุ่นพี่มันว่า  ชักจะเกินไปแล้วนะมึงท้ากูต่อยด้วยเดี๋ยวๆ เดี๋ยวได้ร่วง

"ทำไมไม่ขอโทษห๊ะ ยัยเด็กเหลือขอ"

"เด็กเหลือขอบ้านพ่อพี่สิ!!" พูดจบฉันวิ่งเข้าต่อยไอ้รุ่นพี่นั้นทันที มาว่าฉันเป็นเด็กเหลือขอมันเกินไปหน่อยแล้ว

พลั่ก พลั่ก  พลั่ก

ฉันกระหน่ำต่อยไม่ยั้ง มือนึงกำขอเสือ  มือนึงต่อย  จนพี่มันเริ่มจะไม่ตอบสนอง!!