ข้าวเหนียวหมูปิ้ง...ทำไมไม่บอกรัก

          

          ปิดเทอมใหญ่ครั้งนี้ ผมต้องออกไปข้างนอกทุกเช้า ด้วยจุดประสงค์หลักคือ
ได้เห็น หน้าบ้าน ของแป้ง ว่ามีคนอยู่ ยังไม่ได้ย้ายไปที่ไหน โดยมีข้ออ้างแบบเดิมๆ
คือ อาหารเช้า ข้าวเหนียวหมูปิ้ง มันกลายเป็นความผูกพันของผม ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา
          
          “อ้าว ! ดิต วันนี้ไม่ไปซื้อข้าวเหนียวหมูปิ้งเหรอลูก ?” เสียงแม่ตะโกนถาม
จากด้านในบ้าน
          
          “ไปสิครับ...แม่” ผมตอบแม่ แล้วรีบวิ่งไปคว้าจักรยานขี่ออกจากบ้านทันที
          
          เมื่อมาถึงหน้าบ้านของแป้ง ประตูด้านหน้าและประตูรั้ว ถูกล็อคด้วยแม่กุญแจ อย่างแน่นหนา ทำเอาหัวใจของผม ตกลงไปอยู่ที่ตาตุ่ม เมื่อได้เห็นเช่นนั้น
          
          หรือแป้งกับครอบครัว จะไม่ได้อาศัยอยู่ที่บ้านหลังนี้แล้ว...
          
          อะไรกันนี่ ? ผมยังไม่ทัน ได้เตรียมตัวเตรียมใจ ยอมรับสถานการณ์เช่นนี้เลย
          
          ผมในสภาวะ ใจฝ่อคอตก ขี่จักรยานต่อไป เพื่อข้ามฝั่งถนน...ข้าวเหนียว หมูปิ้ง เราจะได้เจอ กันแล้วสินะ...แล้วแป้งล่ะ ! เมื่อไหร่ ? เราจะได้พบเจอกันอีก
          
          แปร๊น ! แปร๊น ! เสียงแตรจากรถตู้ รับส่งนักเรียนของโรงเรียนแห่งหนึ่ง
ส่งสัญญาณเตือนให้รู้ว่า ระวังนะ ! กำลังใช้ความเร็ว ! อย่าเพิ่งข้ามถนน !
          
          “เกือบไปแล้วสิเรา !” ผมสะดุ้งโหยง ด้วยความตกใจ พร้อมกับเงยหน้าขึ้น
          
          รถรับส่งนักเรียนคันนั้น กำลังขับผ่านหน้าของผมไป สายตาของผมชำเลือง
ไปสะดุด ที่ช่องกระจก หน้าต่าง ของรถด้านในสุด
          
          ภาพตรงหน้า มันทำให้โลกใบนี้ ดูสดใสขึ้นอย่างน่ามหัศจรรย์
          
          ก็นั่น ! แป้งในเครื่องแบบนักเรียนใหม่ เสื้อนักเรียนแขนยาว ผูกไทค์ ดูแล้ว
แปลกตาไปอีกแบบ
          
          ความสลดหดหู่ ที่เกาะกุมในใจ ของผมเมื่อสักครู่ ถูกสลัดทิ้งไปอย่างหมดจด ขณะนี้มีแต่ความพองโต ของหัวใจ ที่เต้นเป็นจังหวะ บ่งบอกให้ตัวเองรู้ว่า ความสุขเล็กๆ กำลังจะบังเกิดขึ้นอีกครั้ง
          
          รถรับส่งนักเรียนได้ขับผ่านไปแล้ว ผมจอดจักรยานไว้ข้างทาง ก่อนเดินข้ามถนน ไปยัง ร้านข้าวเหนียว หมูปิ้ง
          
          “หมูปิ้งสิบห้าไม้ ข้าวเหนียวห้าห่อครับ” ผมบอกออร์เดอร์กับแม่ค้า
          
          “วันนี้สั่งเยอะแยะ กินคนเดียวหมดหรือจ๊ะ ?” แม่ค้าถามอย่างอารมณ์ดี
          
          “ผมเก็บไว้กินทั้งวันเลยครับ วันนี้อยากกินมาก” ผมตอบอย่างตรงๆซื่อๆ
          
          โดยผมตั้งใจเอาไว้ว่า วันนี้จะฉลอง การได้กลับมาพบกับแป้งอีกครั้งหนึ่ง
ด้วยข้าวเหนียว หมูปิ้ง ทั้งมื้อเช้า กลางวัน และมื้อเย็น