Red Riding Hood หนูน้อยหมวกแดงสีเลือด
เขียนโดย 
LadiesAika
วันที่ 24 มิถุนายน พ.ศ. 2558 เวลา 22.54 น.
แก้ไขเมื่อ 25 มิถุนายน พ.ศ. 2558 21.26 น. โดย เจ้าของนิยาย
8) ถึงเวลา...
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ถึงเวลา...
"รอก่อนนะ"
เด็กสาววิ่งไป มือข้างหนึ่งก็ปาดน้ำตาที่ริ้นขึ้นจนมองไม่เห็นทาง ทันใดนั้น...
ตุบ!
เด็กสาวได้ยินเสียงเหมือนของบางสิ่งบองอย่างตกลงบนพื้น เธอวิ่งไปจนสุดกำลังพบว่าตัวของเธอเลยจุดที่เสียงนั่นดังขึ้นมาพอสมควร
"สมุดนี่!"
เด็กสาวรับวิ่งกลับมาเก็บสมุดบันทึกก่อนจะกอดไว้แอบอกอย่างหวงแหน ทันใดนั้นเด็กสาวก็นึกขึ้นมาได้
'ฟังนะสาวน้อย เด็กที่ออกจากป่านี้ไปแล้วครั้งหนึ่งจะจดจำสิ่งมหัศจรรย์ที่เกิดขึ้นในป่านี้ไม่ได้ แน่นอนว่า...ีวมถึงเรื่องของข้าด้วย'
"ถ้าออกจากป่า...เราจะลืมคุณหมาป่า..."
"ทำไมถึงลืมไปได้นะ!"
เด็กสาวเม้มปากแน่น เกือบไปแล้ว...เกือบจะต้องลืมคุณหมาป่าไปเสียแล้ว!
เด็กสาวตะปบหาปากกาตามตัวด้วยความร้อนรน โชคดีที่ในกระเป๋ามีดินสอแท่งหนึ่งคุณจึงรีบจดเรื่องของหมาป่าลงไป
ถึงแม้จะรีบร้อนจนดินสอหัก ถึงแม้จะมือสั่นจนเขียนได้ยากลำบาก แต่คุณก็รีบเขียนโดยภาวนาให้ตัวเองที่ออกจากป่าไปแล้วสามารถเจ้าใจได้
"ที่เหลือ...คงได้แต่เชื่อว่าตัวเองจะเชื่อเท่านั้น"
เด็กสาวเก็บสมุดจดบันทึกใส่ลงในกระเป๋ากระโปรงและรีบออกวิ่งให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้เพื่อออกจากป่าแล้วตามคนมาช่วยเจ้าหมาป่าที่กำลังปางตายอยู่ ในใจก็ภาวนาขอให้ทันช่วยคุณหมาป่า ขอให้คุณหมาป่าอย่าเป็นอะไรไปเสียก่อนตลอดทาง
ถึงแม้จะโดนดิ่งไม้ข่วนก็ไม่สนใจ ถึงแม้จะล้มจนแทบลุกไม่ไหว แต่ก็ยันตัวขึ้นแล้วกัดฟันวิ่งต่อไป
แม้เท้าจะระบมก็ไม่เป็นไร...ต่อให้กระดูกเท้าต้องแหลกสลายก็ไม่เป็นไร ต่อให้ร่างกายเล็กๆนี้ต้องพังทลายก็ไม่เปนไร!!!
แต่ตอนนี้.............ต้องรีบ
"ต้องรีบไปตามคนไปช่วย-------------"
พรึ่บ...
เด็กสาวสะดุดล้มลงมาหยุดที่หน้าหมู่บ้านพอดี
"ต้องรีบ...ไปตามคนมาช่วย..."
"..."
ใครล่ะ?
"สมุด...?"
เด็กสาวที่ล้มลงหันไปเห็นสมุดเล่มหนึ่งที่กระเด็นออกจากตัวไป เด็กสาวยันตัวลุกขึ้นอย่างยากลำบาก...เดินเข้าไปหยิบสมุดขึ้นมา
"สมุดนี่...เราเป็นคนจดนี่นา..."
ความทรงจำเลือนลาง....จำได้ว่าตัวเองเป็นคนที่จดสิ่งต่างๆในสมุดเล่มนี้เองกับมือ แต่กลับจำเนื้อหาไม่ได้
ทำไมกันล่ะ...ทั้งที่จำได้ว่าเขียนเองแท้ๆ ทั้งที่รู้ว่าต้องเป็นเรื่องสำคัญที่ถ้าลืมจะต้องเสียใจไปตลอดชีวิตแท้ๆ!!
ทั้งๆอย่างนั้น...ทำไมถึงได้ลืมกันล่ะ!!!!
...และแล้วเด็กสาวก็ตัดสินใจเปิดสมุดเล่มนั้นอ่าน
"..."
เรื่องทีเขียนไว้ช่างดูเพ้อฝันอย่างไม่น่าเชื่อ...ราวกับจินตนาการ...ราวกับเป็นแค่นิทานที่ใครบางคนแต่งไว้ด้วยเหตุผลบางอย่าง
ราวกับไม่ใช่เรื่องจริง...
ช่างน่าขัน เด็กสาวที่เขียนไม่ได้คิดเลยหรือไงว่าใครจะไปเชื่อเรื่องหลอกเด็กพรรค์นี้...
แต่...
"ฉันเชื่อ!!!!!"
"คุณหมาป่ามีตัวตนจริงๆ!!!"
"คุณหมาป่ากำลังรออยู่!!!"
"คุณหมาป่า...ต้องรออยู่แน่ๆ!"
น้ำตาพลันร่วงผล็อยทันทีที่ชื่อนั้นหลุดจากปาก
"คุณหมาป่า!!"
เด็กสาวกระชับผ้าคลุมสีแดงปิดบังรอยเลือดบนชุดไว้ก่อนจะวิ่งเข้าไปในหมู่บ้าน เด็กสาวรีบวิ่งตรงกลับไปที่บ้าน กลับไปหาคนที่พร้อมจะเชื่อเธออย่างแน่นอน
"คุณแม่คะ!! คุณ...คุณหมาป่าเค้า..."
"คุณหมาป่าถูกยิง! เราต้องรับไปช่วยนะคะ!!"
เด็กสาวที่เปิดประตูและวิ่งเข้าไปในบ้านแล้วรีบตะโกนบอกคุณแม่ของเธอให้รีบไปช่วยเจ้าหมาป่าที่ตอนนี้กำลังรอความช่วยเหลือจากเธออยู่
"คุณหมาป่า"
คุณแม่เอ่ยทวนคำของเด็กสาวอย่างไม่เข้าใจ
"ค่ะ! คุณหมาป่าเป็นคนดีนะคะ แต่คุณหมาป่า...จะแย่แล้ว"
เด็กสาวละล่ำละลัก
"พวกเราต้องรีบไปช่วยนะคะ!!"
"ไม่เอาน่าหนูน้อยหมวกแดง ตอนนี้แม่ยุ่งอยู่นะ ไว้ตอนเย็นเราค่อยไปเดินเล่นที่สวนกันไหมจ๊ะ? ถึงตอนนั้นหนูค่อยเล่าเรื่องระหว่างทางไปบ้านคุณยายให้แม่ฟังนะ"
คุณแม่ยิ้มอ่อนโยนมาให้กับเด็กสาว...แต่ไม่เชื่อในสิ่งที่เด็กสาวพูดออกไปเลยแม้แต่น้อย
"ขอร้องล่ะ!! คุณแม่ต้องเชื่อหนูนะ คุณหมาป่ากำลัง...กำลังรอหนูอยู่ รอให้ทุกคนไปช่วยนะคะ ต้องไปตอนนี้เท่านั้น!!!!!"
"หนูน้อยหมวกแดง เด็กดีไม่ควรโกหกนะ ในป่าไม่มีคุณหมาป่าหรอกนะจ๊ะ เราเข้าไปด้วยกันตั้งหลายครั้งแต่ก็ไม่เคยเจอเลยนี่"
คุณแม่เริ่มพูดแกมดุที่ถูกเด็กสาวรบเร้า
"แต่คุณแม่เป็นคนพูดเองนี่คะ!! เด็กไม่ดีจะถูกหมาป่าจับกิน ทำไมถึงจะไม่มีหมาป่าล่ะคะ!!?"
"หนูคิดว่า...หนูคิดว่าคุณแม่จะเป็นคนแรกที่เชื่อหนูเสียอีก"
"คุณแม่บอกเสมอว่าให้หนูเชื่อ...แต่ทำไม...ทำไมคุณแม่ถึงไม่เชื่อหนูบ้าง!!"
เด็กสาวตะโกนทั้งน้ำตาก่อนจะวิ่งออกมาจากบ้านโดยทิ้งคุณแม่ไว้ข้างหลัง และถอนใจเรื่องที่จะตามให้คนมาช่วยคุณหมาป่าอะไรนั้น...
ทำไม...ทำไมคุณแม่ถึงไม่เชื่อหนู? ทำไมล่ะคะ? ทำไม...ทั้งๆที่คุณก็เชื่อในสิ่งที่คุณแม่พูดเสมอ แต่ทำไมคุณแม่ถึงไม่เชื่อหนูเลยสักครั้งล่ะคะ!?
"อึก..."
เจ้าหมาป่าพยายามจะบอกกับตัวเองไม่ให้หลับ...ถ้าหลับตอนนี้ล่ะก็ต้องไม่ได้ตื่นขึ้นมาเป็นครั้งที่สองแน่ๆ มันกัดฟันจนกรามแทบแหลกเพื่อยื้อสติของตนไว้ให้มากที่สุดเท่าที่มันจะทำได้
รีบไปซะ...หนูน้อยหมวกแดง รีบออกจากป่าไปก่อนที่ลมหายใจจ้าจะหมดลง ไม่งั้นเจ้าคงต้องกลายเป็นหมาป่าแทนข้าแน่ๆ
มีแค่เจ้าเท่านั้นที่ไม่ว่ายังไง...ก็ไม่อยากให้ต้องพบเจอเรื่องแบบนี้
นายพรานมองภาพตรงหน้าอย่างไม่เข้าใจตั้งแต่ที่เด็กน้อยวิ่งเข้าไปร้องเรียกหมาป่าที่ถูกตนยิงราวเป็นคนสำคัญจนถึงหมาป่าที่แม่จะถูกยิงไปแต่กลับคงสติไว้ได้นานขนาดนี้
เสียงของเด็กสาวที่ร้องไห้ราวกับจะขาดใจยังคงก้องดังอยู่ในหัว
"ฉันเองก็ไม่เข้าใจนักหรอก แต่ดูเหมือนจะทำเรื่องเลวร้ายลงไปซะแล้วสิ"
"ที่ยิงแกก็เพราะกลัวว่าแกจะไปทำร้ายคนในหมู่บ้าน ยกโทษให้ฉันด้วยนะ"
นายพรานเอ่ยขึ้นอย่างสำนึกผิด เจ้าหมาป่ากระพริบตาช้าๆ...ราวกับจะบอกว่ามันไม่ถือโทษ นายพรานจึงก้มหัวลงเล็กน้อยก่อนจะหันหลังเดินจากไป
นายพรานทำไปเพื่อปกปองคนสำคัญที่อยู่ที่หมู่บ้าน หมาป่าเข้าใจแล้วว่าการปกป้องคนสำคัญนั้นสำคัญเพียงใด เพราะมันเองก็มีคนสำคัญที่อยากจะปกป้องเช่นกัน
เจ้าหมาป่าค่อยๆหลับตาลงช้าๆ... ภาพรอยยิ้มของเด็กสาวใต้ฮู้ตสีแดงสด...มันช่างงดงามยิ่งกว่าภาพวาดของจิตรกรคนใด นานแค่ไหนแล้วนะ...ที่ไม่ได้พบกับสิ่งที่ชวนให้รู้สึกอบอุ่นขนาดนี้
"ป่านนี้...คงออกจากป่าไปแล้วสินะ..."
เจ้าหมาป่าเอ่ยขึ้นกับตัวเองอย่างแผ่วเบาก่อนจะพ่นลมหายใจออกมาเบาๆ
ทั้งๆที่รู้ว่าจะต้องถูกลืมแท้ๆ...แต่ไม่อยากถูกลืมในสภาพแบบนี้เลยน้า
เจ้าหมาป่าหัวเราะให้กับตัวเองเบาๆ
เขาไม่เคยรู้สึกว่าความตายน่ากลัวมาก่อน...มันก็แค่การหลับไปตลอดกาลเท่านั้นเอง ดีเสียอีก เขาจะได้บอกลาการเป็นหมาป่าที่คอยสังหารคนอื่นแบบนี้เสียที
ถึงจะรู้ว่าฟังดูขี้โกงแต่...
เขายังอยากมีชีวิตต่อ...ยังไม่อยากตาย ถึงแม้หนูน้อยหมวกแดงจะจำเขาไม่ได้ก็ไม่เป็นไร แต่เขาอยากเฝ้าดู...อยากคอยดูแล...อยากปกป้องเธอ
อยากอยู่เคียงข้าง...อยากเห็นรอยยิ้มของเธอให้มากกว่านี้
เปลือกตา...จำไม่เห็นได้เลยว่ามันหนักขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่
ตอนนี้หูก็ไม่ได้ยินอะไรแล้ว
เคลื่อนไหว...ไม่ได้
คงถึงเวลาต้องบอกลาแล้วล่ะนะ
"ลา...ก่อน หนูน้อยหมวก..."
R e d R i d i n g H o o d
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
กริ๊ดดดด!!! ไม่น้าคุณหมาป่า! คุณหมาป่าอย่าตายนะ T[]T!!!
งื้ออออ~ สำหรับเรื่องนี้ก็ใกล้จะจบแล้วค่า ><!
ไอแลดูตื่นเต้นมากๆ เพราะเรื่องนี้จะเป็นนิยายเรื่องแรกที่ไอแต่งจบ!(?)
ตอนแต่งบนเว็บอื่นก็ดองไว้ซะขึ้นลา
อันที่จริงบนเว็บนี้ที่ไอเขียนนอกจากเรื่องนี้ก็มีนะคะ แต่อยู่ไอดีอื่น ^^
ซึ่งไปไม่บอกหรอกว่าเรื่องอะไร วฮ่ะฮ่า! //โดนตรบ
ถถถถ ใครอยากรู้ก็มาถามได้ค่ะ เดี๋ยวไอจิแนะนำให้หมดเปลือก(?)เลยค่ะ
อร๊ายยย! แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาฝากนิยายของเว็บอื่นไอดีอื่นนะ >O<!
ตอนต่อไปจะเป็นยังไง คุณหมาป่าจะตายหรือไม่?
ติดตามได้เร็วๆนี้ค่ะ ไออัพวันนี้แน่นอน 100%!! เพราะไอจะเคลียให้จบภายในวันนี้ค่ะ ><!
รักคนอ่านทุกคนค่าาาาา \^O^/
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
