[ Kingu damu ] อาณาจักรที่ห้องเรียน.
เขียนโดย 
หมึกพอล
วันที่ 14 มิถุนายน พ.ศ. 2558 เวลา 13.40 น.
แก้ไขเมื่อ 14 มิถุนายน พ.ศ. 2558 15.03 น. โดย เจ้าของนิยาย
2) ห้องเรียนแรก
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ/ Program room 100% .
"โปรแกรมมัทฉะชาร์จ.. ตอบรับ*-@4e41003745"
สาวน้อยผมสีฟ้าผู้มีโปรแกรมอยู่ในหัวสมองใช้มือเล็กๆกดลงไปที่แป้นพิมพ์อย่างไม่ลดละด้วยความกระฉับกระเฉง..เธอผู้นี้ชื่อว่า 'มัทฉะ' เธอเป็น 1 ในสุดยอดโปรแกรม Smart ระดับฉลาดมากที่สุดในโรงเรียนแห่งนี้ด้วยสมองอันชาณฉลาดใครๆก็เทียบไม่ติดเลยสักนิด.
"มัทฉ่าาา~ " สาวน้อยหูกระต่ายที่เข้ามาขัดจังหวะการทำงานของเธอก็ได้ปรากฏตัวขึ้นในห้องที่เต็มไปด้วยระบบคอมพิวเตอร์ CPU และเครื่องเล่นเสียงมากมาย... ก่อนที่เธอจะเดินไปสะกิดที่หลังของมัทฉะ
"เธอกำลังจะทำให้ฉันเสียการทำงานนะเบียร์..."
สาวน้อยแสนฉลาดหันมาทำหน้าเอื่อยๆใส่ยัยหูกระต่ายที่มีชื่อว่า 'เบียร์' คุณอาจจะเเปลกใจนะว่าทำไมเธอถึงมีหูกระต่ายเพราะมันมาจากการทดลองในห้องวิทยาศาสตร์ของโรงเรียนโดยการจับสาวน้อยตัวเล็กไปทดลองกับกระต่ายจึงทำให้เธอมีสภาพออกมาเป็นกึ่งกระต่ายกึ่งมนุษย์ไงล่ะ..
"ง่า~ พักเที่ยงแล้วน้ามัทฉะจัง~"
ยัยหูกระต่ายทำท่าร้องโอดโอยพร้อมกับทำมือกุมท้องร้องโอดครวญจึงทำให้มัทฉะถึงกับถอนหายใจออกมาเป็นทางยาว..
"เฮ้อ...งั้นรอสักครู่ละกัน.."
"เย้~!"
"โปรแกรมมัทฉะขอเวลาการพักทำงาน 1 ชั่วโมง.."
"ไปกันเถอะ~!"
เมื่อพูดจบเบียร์ก็ลากมัทฉะออกมาจากห้องโปรแกรมก่อนที่จะต้องมาสะดุดอยู่กับที่เมื่อพบเห็นคนตรงหน้า ..
"เห...คุณบิรุนี่นา~"
"มีใครพอจะเห็นตุ๊กตาบาร์บี้ที่ฉันวางไว้ที่โต็ะคอมมั้ยคะ~?"
หญิงสาวผมสีเหลืองหน้าตาไร้เดียงสาพร้อมนิสัยที่ยังยื้อติดอยู่กับโลกของตุ๊กตาโดยมีชื่อว่า 'บิลล์' หรือที่เธอถูกเรียกกันโดยนิยมว่า 'บิรุ'
"โต๊ะคอมพิวเตอร์เลขที่เท่าไหร่น่ะ..?" มัทฉะพูดขึ้นมาด้วยความชาญฉลาดในด้านคอมพิวเตอร์
"น่าจะ 48 น่ะค่ะ ^^* "
"อืม...ฉันว่าน่าจะมีคนนำมันไปส่งที่ห้องกิจการโรงเรียนแล้วล่ะนะ.."
"อะ..เอ๋?..จริงหรอคะ ^^"
"อื้ม.."
มัทฉะพยักหน้าด้วยความเข้าใจโดยมียัยเบียร์ที่หันมองสลับทั้งสองคนไปมาด้วยความสงสัยว่าคุยอะไรกันอยู่?
"งั้นดิฉันไปแล้วนะคะ..ขอบคุณมากเลยค่ะคุณมัทฉะ ^^"
"ยินดีล่ะ.."
เธอเดินออกไปจากพวกเขาทั้งสองคนก่อนจะหันมาโบกมือให้เบียร์และมัทฉะ..
"มีเรื่องอะไรกันเหรอ~ *-*"
ยัยเบียร์หันไปกระดิกหูกระต่ายด้วยความสงสัย
"ก็แค่ของหายน่ะ..ไปกันเถอะ.."
มัทฉะพูดออกมาเบาๆก่อนจะเดินจับมือยัยกระต่ายตัวเล็กเดินไปที่โรงอาหาร
"นี่ๆ...เราลืมใครไปรึเปล่า..?"
"ยัยซุ่มซ่ามนั่นน่ะเหรอ...เดี๋ยวก็คงตามมาเองล่ะ.."
"งั้นไปหาที่นั่งกันเถอะ~!"
....ทั้งสองคนเดินออกไปจากที่ห้องคอมพิวเตอร์โดยมีฉันที่ยืนอยู่ข้างหลังเสาพร้อมถือหนังสือ 1 เล่มไว้ที่มือ.. 'และแล้วเรื่องราวนี้ก็กำลังจะเริ่มขึ้น'
...
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
