เเผนลับ เเผนร้าย ขโมยหัวใจนายเพลย์บอย

นี่ก็ผ่านมา 1 เดือนเเล้วที่ฉันคบกับซัน ที่ผ่านมาเขาทำดีกับฉันมาโดยตลอด คอยเอาอกเอาใจฉัน พาฉันไปกินของอร่อยๆ คอยมารับมาส่งฉันที่บ้านทุกวัน จนความรู้สึกที่ฉันมีให้เขามันมากเกินกว่าจะเก็บเอาไว้เเล้วว ฉันควรบอกเขาใช่มั้ย? โอ้ย!! ปวดหัวๆ

"นี่เเพร เเกมีเรื่องให้เครียดกับเค้าตั้งเเต่เมื่อไหร่กัน เล่าให้ฉันฟังได้นะ เรื่องซันใช่มั้ย"

"พิม ค..คือ ฉันคิดว่าฉันชอบซัน (. .)" 

"งั้นหรออ?? ก็บอกเค้าไปเลยสิมาบอกฉัน เค้าก็ไม่รู้หรอกนะ ^^"

"นี่เธอไม่โกรธเลยหรอ?"

"ฉันนะตัดใจจากซันตั้งนานละ  เห็นว่าเค้าเป็นพวกเพลย์บอย ฉันเกลียดพวกนักเลงที่สุด เธอก็รู้นี่"

"อืมม ใช่ๆๆฉันรู้ๆ  เเล้วฉันจะบอกเขายังไงดีละ จดหมาย หรือ ทางเฟสบุ๊คดีละ ฉันกลัวจะเเห้วอะดิ"

"ของเเบบนี้มันต้องบอกต่อหน้าเว้ยเเก  ไม่เห็นจะเป็นไรเลยนี่ถ้าเค้าปฎิเสธเธอจะได้ตัดใจทัน เเต่ถ้าเค้าตกลงก็....>< อร้ายไม่อยากจะคิด"

"ใช่ ยัยพิม เเกพูดถูก ยังไงฉันก็ต้องสารภาพรักกับเค้าให้ได้ วันนี้ละซัน ฉันจะบอกนายวันนี้ละ "

เย็นวันนั้นระหว่างทางเดินกลับบ้าน บรรยากาศเงียบสงบต่างจากวันอื่น ท้องฟ้ามืดครึมคล้ายฝนจะตก  

"ซันน..."

"ว่าไงเตี้ยย^^" 

"ค..คือ ที่ผ่านมานายทำให้ฉันมีความสุข คอยห่วงใยดูเเลฉันมาโดยตลอด ฉันว่าเกมนี้ฉันคงเเพ้เเล้วล่ะ ;_; ฉันเลยอยากมาถามนายว่า ฉันมีโอกาสเสมอบ้าง ร..รึป่าว??"

"เหอะ ฉันคิดไว้เเล้วล่ะว่ามันต้องเป็นเเบบนี้ เธอรู้มั้ยย? ฉันน่ะเกลียดผู้หญิงโง่ๆอย่างเธอที่สุดเลย ได้ยินเเล้วก็จำไว้ด้วยนะ อย่าเเม้เเต่จะคิดว่าผู้ชายอย่างฉันจะชอบผู้หญิงเเบบเธอ ทั้งหมดน่ะมันเป็นเเค่การเเสดง!!!"      

        ไม่จริงง... ที่ผ่านมาฉันรักข้างเดียวมาตลอดเลยงั้นหรอ  น้ำตาของฉันไหลออกมา ท่ามกลางหยาดฝนที่โปรยปราย   เเม้เเต่สวรรค์ยังไม่เป็นใจให้เรา 2 คน ฉันได้เเต่ยืนมองเค้าเดินจากไป จนสุดสายตา.......