Steal my Boy

ตอนบ่ายเราก็เรียนกันตามปกติ คาบปกติยางคาบก็เปลี่ยนสลับคาบบ้าง

 

แต่คาบจะเป็นแบบนี้ตลอดไปจนถึงสิ้นเทอม1

 

ใกล้จะหมดคาบสุดท้ายแล้วเลือกไม่กี่นาทีเท่านั้น

 

 

          ไลน์อิงงง !!

 

 

     " ของใคร "

 

อาจารย์ถาม

 

เสียงไลน์ของไนล์ ดัง

 

ไนล์ลืมปิดเสียงโทรศัพท์ระหว่างเรียนจนทำให้าจารย์ผู้สอนตักเตือนบ้างเล็กน้อย

 

     " ขอโทษครับ "

 

     " วันหลังอย่าลืมปิดอีกนะ ไม่งั้นครูจะยึด "

 

     " ครับ ขอโทษครับ "

 

ใครกันนะไลน์มาตอนนี้ รู้ทั้งรู้ว่าเรายังเรียนไม่จบก็ยังจะส่งมา

 

ไนล์หยิบโทรศัพท์จากใต้โต๊ะมาดูว่าใครไลนมาตอนนี้ทั้งๆที่ไม่ใช่เวลาเลิกเรียน

 

พ่อแม่ก็รู้อยู่แล้วว่าเลิกเรียนตอนไหน คงไม่ไลน์มาตอนนี้หรอก

 

 

          ' DaddyLiam '

 

 

พี่เลียมอีกแล้วหรอ

 

มีอะไรอีกนะทำไมต้องไลน์มาป่านนี้ เลิกเรียนแล้วหรือไง ถึงว่างมาไลน์หาคนอื่นทั้งๆที่เราก็เรียนอยู่ พี่เลียมนะพี่เลียม

 

          กริ๊งงงงงง !!!

 

 

สัญญาออดดังเตือนว่าหมดคายสุดท้ายของชั้นม.4ทุกห้องแล้ว

 

ม. 5 เลิกเรียวเร็วพอๆกับม.4 แต่่อาทิตย์นึงเรียนน้อยกว่าม.4 ไม่กี่คาบเอง

 

ไนล์เลื่อนเปิดดูข้อความที่พี่เลียมส่งมาในคาบแตไนล์ไม่ได้เปิดดู ไม่งั้นมีหวังโดนอาจารย์ยึดแน่ๆ

 

     ' เตะบอลไหม พี่รอที่สนามนะ '

 

 

ไอ่เราก็นึกว่าเรื่องอะไร แค่นี้ไม่ต้องไลน์มาบอกก็ได้แหม

 

ยังไงๆ ก่อนกลับบ้านก็ต้องเดินผ่านสนามอยู่แล้ว รู้ทั้งๆรู้ว่าไม่ได้รีบกลับเรียกชวนตอนจะกลับก็ได้ - - พี่เลียมนะพี่เลียมทำให้ไนล์ถูกด่า ชิ...งอน....

 

แต่..ไนล์มีสิทธิ์ไรไปงอนพี่รหัสตัวเองวะ ...

 

โว้ยยย นับวันยิ่งแปลกนะไนล์

 

ไนล์สบัดหัวเพื่อให้ความคิดบ้าๆออกจากสมองตัวเอง

 

เขาพยายามที่จะไม่คิดเกินเลยกับพี่รหัสตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่า

 

แต่เขาก็ทำไม่เคยได้สักที

 

เขาพยายามหลบหน้าหลบตาพี่รหัสที่เขาแอบชอบก็แล้ว ก็ไม่เคยได้ผล

 

ถึงแม้ว่าพี่รหัสจะชอบชวนเข้าเตะบอลตามประสาผู้ชายด้วยกันก็เถอะ

 

ไนล์เดินลงบันไดไปเพื่อจะกลับบ้านไม่อยากจะเจอเลียม

 

อยากจะลืมว่าเลียมส่งข้อความมาชวนเตะบอล แ

 

แต่...แผนของไนล์ก็กำลังจะสำเร็จถ้า...

 

 

     " ไนล์ เตะบอลกับพี่เลียมพี่ลูไหม "

 

ไอ่แจ็ควิ่งมาชวนสะเสียงดังขณะไนล์กำลังจะย่องกลับบ้านแบบไม่ให้เลียมเห็น

แต่เลียมเห็นไนล์แน่ๆ

 

     " ไม่ดีกว่าวะ วันนี้ฉันต้องไปอ่านหนังสืออีกการบ้านก็มี เว้นไว้วันนึงนะ "

 

     " เฮ้ยได้ไงเนี่ย พี่เลียมเห็นแกเดินดุ่มๆออกมาเลยให้ฉันมาตามเลยนะเว้ย "

 

     " อ่อ..หรอ งั้นฝากขอโทษพี่เลียมด้วยแล้วกัน วันนี้ฉันไม่ว่างจริงๆวะ ไปละบาย "

 

     " เอ้า เห้ย เดี๋ยวดิวะ ไนล์ !! "

 

แจ็คตะโกนเรียกไนล์แต่ไนล์ก็รีบวิ่งออกไปโดยไม่รู้ว่า

 

เลียมจ้องจับตามองไนล์ตั้งแต่เลียมให้แจ็คไปชวนไนล์เตะบอลแล้ว

 

ทุกวันๆผ่านไปเรื่อยๆ เลียมก็จะพยายามชวนไนล์เตะบอลเสมอๆ เลียมพยายามจะเจอหน้าไนล์บ้าง

 

แต่ไนล์ก็พยายามหลบหน้าเลียมมาตลอด

 

 

ตลอด...

 

 

ตลอด...

 

 

และก็ตลอด

 

จนจะปิดเทอม1 เวลาผ่านไปเร็วเหลือเกิน

 

อยู่ๆก็จะปิดเทอม 1แล้ว

 

อาทิตย์หน้าก็เป็นการสอบ ไฟนอล ของม.ปลาย ม.ปลายจะสอบก่อนม.ต้น เพราะเนื้อหาม.ปลายจะยากแต่น้อยกว่าม.ต้น

 

ไนล์เตรียมพร้อมกับการสอบมาก

 

1 เดือนแรกเขาจะอ่านหนังสือตลอดมา

 

ไม่่ใช่สิ อ่านตั้งแต่เปิดเทอมเลยต่างหาก นี้เป็นเคล็ดลับนึงของไนล์ที่ทำให้ได้คะแนนสูงสุดและการได้เข้ามาเรียนให้ที่นี้

 

เขาเตรียมพร้อมเสมอกับการสอบไฟนอล ไม่ว่าจะสอบมิดเทอมไฟนอลหรือสอบอะไรเขาก็เตรียมพร้อมเสมอ

 

คะแนนสอบของเขาไม่เคยด้อยเลยสักครั้งเกรด 4.00 มาตั้งแต่ประถม

 

เขาได้เกรดน้อยสุดก็คงจะเป็น 3.85 นี้คือน้อยสุดของเขา

 

 

     " ไนล์ลูก.... นอนได้แล้ว พน.สอบนะ อย่านอนดึกนะลูก "

 

 

แม่ของไนล์มาเคาะประตูและบอกไนล์หน้าห้อง

 

เพราะนี้มันดึกแล้ว

 

ไม่ดึกแม่เขาคงไม่มาบอกให้ไนล์นอนหรอก

 

     " ครับแม่ "

 

เสียงไนล์บอกกับแม่จากในห้อง

 

 

ไนล์อยู่ในห้องทั้งวัน เค้าไม่ได้เล่นทวิตเตอร์หรืออินสตาแกรมอะไรหรอก

 

 

เขานั่งอ่านหนังสือในห้องทั้งวัน เพราะในห้องมันทำให้เขามีสมาธิมากว่ามาอ่านข้างนอก

 

 

นอกจากไนล์เป็นคนเรียนเก่งแล้ว กีฬายังเด่นแล้ว

 

 

ด้านดนตรีก็ไม่แพ้กัน

 

 

เขาสามารถเล่น กีต้าร์โปร่งกับกีต้าร์ไฟฟ้าได้อีกด้วย

 

 

เขาก็ยังเคยไปเปิดหมวกที่อนุสาวรีย์เลยครั้งหนึ่ง

 

 

ตอนนั้นฐานะบ้านแย่มากๆ ติดหนี้เป็นแสนใช้แทบไม่หมด ไนล์เลยอาสาไปเปิดหมวกที่อนุสารีย์ฯ แต่พ่อแม่ของเขาไม่รู้หรอก

 

 

แล้วก็ไม่รู้ด้วยว่าหนี้หมดเร็วได้ยังไง

 

 

พอไปถามเจ้าหนี้ว่าใครเอามาใช้หนี้ให้เจ้าหนี้ก็บอกว่า เขาคนนั้นไม่ให้บอกเหมือนกัน

 

 

จนป่านนี้พ่อกับแม่เขาก็ยังไม่รู้

 

 

จนหนี้หมดพ่อแม่เขาก็ยังไม่รู้เช่นเดิม

 

          ไลน์อิงง

 

เสียงดังเข้ามาขณะที่ไนล์กำลังจะปิดไฟนอน

 

 

ไนล์ดูว่าใครทักว่าอีกกันนะ

 

 

          ' DaddyLiam '

 

 

อะไรอีกนะพี่เลียมชอบทักมาเวลาเราจะนอนทุกทีเลย !!

 

 

ไนล์เลื่อนเปิดไลน์อ่านดูว่าพี่เลียมส่งอะไรมา

 

 

     ' นอนยัง '

 

 

     " ยังครับ มีอะไรหรือเปล่า "

 

 

     ' ช่วงนี้ไนล์เป็นอะไรทำไมหลบหน้าพี่ตลอดเลย บอกพี่ได้ไหม '

 

 

     " ไม่มีอะไรหรอกครับพี่เลียม ก็แค่งานที่บ้านยุ่งนิดๆหน่อยเอง ดึกแล้ว ไนล์นอนละนะครับ "

 

 

     
     ' อ่า..ครับไม่มีไรก็ดีแล้ว ฝันดีครับ '

 

 

 

ณ โรงเรียนเซนต์แปซิฟิกคอนเวนต์

 

 

 

วันนี้เป็นวันสอบปลายภาควันแรกของนักเรียนชั้นม.ปลาย

 

 

เราทุกคนคงเตรียมตัวที่จะสอบมากันพร้อมแล้ว

 

 

วันสอบสภานักเรียนปล่อยให้นักเรียนทุกคนขึ้นห้องเร็วกว่าปกติ เพราะจะได้ขึ้นไปอ่านหนังสือทบทวนบทเรียนที่จะสอบในคาบแรก

 

 

เราก็นั่งอ่านกันปกติ ไม่มีใครส่งเสียงดัง

 

 

จนกระทั่งอาจารย์บอกให้เข้าห้องสอบ

 

 

คาบแรกเป็นสังคมศึกษา วิชานี้พวกเราชิลๆกันอยู่แล้วไม่มีใครมีปัญหากับวิชานี้เท่าไหร่ เพราะถ้าสอบตก หรือไม่ผ่านก็ไม่ติด0 อยู่ดีเพราะคะแนนเก็บของพวกเราเยอะ

 

 

คาบสองก็เป็นคณิตศาสตร์อันนี้ก็จะยากมานิดนึง สแควรูทอะไรต่างๆ ซึ่งมันน่าเบื่อมากๆ

 

 

คาบสามก็เคมี อันนี้ยากพอควรแต่ไนล์ก็พยายามเต็มที่สำหรับวิชานี้ เพราะตัวเองก็เป็นเด็กวิทย์ด้วย

 

 

ผ่านไปสามคาบก็ได้เวลาพักเที่ยงแล้ว พักเที่ยงเรา4คนก็กินข้าวกันตามปกติ

 

 

แต่วันนี้มันไม่ปกติอ่ะสิ

 

 

เลียมกับลูอิสและเพื่อนๆของเขามานั่งร่วมโต๊ะด้วย มาเป็นแก๊งค์เลยละ

 

 

มาสองคนจะไม่ว่าอะไรเลยนะ - -

 

 

 

     " อ่าวว่าไงพี่ลู วันนี้มาแปลกนะครับ มานั่งกับพวกผม "

 

 

 

ไอ่แจ็คทักพี่ลูขึ้นก่อนคนแรก

 

 

     " ไม่ได้อยากนั่งหรอก โต๊ะก็ว่างเยอะแยะ เลียมแม่งบอกให้มานั่งตรงนี้ "

 

 

ลูอิสบอกความจริงกับแจ็คไปว่าตัวเองไม่ได้อยากมานั่งตรงนี้เลยทีเดียว แต่เพื่อนของเขาเป็นคนบอกให้มา เขาเลยต้องเอาใจเพื่อนนิดหน่อย

 

 

     " อ่อ ครับ งั้นตามสบายครับพี่ "

 

 

แจ็คบอก

 

 

ทุกคนเลยกินข้าวกันตามปกติ

 

 

แต่วันนี้ไนล์กินเสร็จเร็วแล้วรีบขึ้นห้องทันที

 

 

     " อ่าวไนล์อิ่มแล้วหรอวะ "

 

     " เออ อิ่มล้ว ฉันขึ้นห้องไปอ่านหนังสือก่อนนะ "

 

     
     " เออๆแล้วเจอกันเว้ย "

 

 

     " อื้ม "

 

 

ไนล์ตอบแล้วมองไปทางเลียม ไนล์รู้ว่าเลียมกำลังมองไนล์อยู่

 

 

แต่พอมองไปทางเลียม เลียมก็หลบหน้าหลบตาทำเหมือนไม่ได้ตั้งใจจะมองยังไงยังงั้น

 

 

ไนล์เดินไปเก็บจานแล้วรีบขึ้นมาบนห้องทันที

 

 

ไนล์ไม่รู้ตัวเลยว่ากำลังถูกเลียมเดินตามมาติดๆ

 

 

ไนล์ขึ้นมาถึงบนห้องแล้วกำลังจะเปิดประตูเข้าห้อง แต่เลียมก็คว้ามือไว้ทันที

 

 

     
     " เอ๊ะ....มีอะไรหรือเปล่าครับพี่เลียม ? แล้วกินข้าวเสร็จแล้วหรอ ขึ้นมาแบบพี่ลูไม่ว่าหรอครับ "

 

 

     
     " พี่สิต้องถามว่าเราอะมีอะไรกันแน่ ทำไมช่วงนี้ชอบหลบหน้าหลบตาพี่นัก งานที่บ้านเราไม่ได้มีเรื่องยุ่งอะไรใช่ไหม "

 

 

     
     " ......"

 

 

     
ไนล์เงียบไม่ยอมตอบเลียมออกไป

 

 

     " ตอบพี่มา ตอบความจริง พี่ไม่ชอบคนโกหกนะไนล์ ! "

 

 

     
     " ใช่ครับ ที่บ้านไม่ได้มีอะไรยุ่ง "

 

 

 

     " แล้วไนล์หลบหน้าพี่ทำไม "

 

 

     " ช่วงนี้สอบครับ ผมต้องอ่านหนังสือ แล้วพี่รู้ได้ไงครับว่าที่บ้านผมไม่ยุ่ง "

 

 

     
     " พี่โทรไปถามพ่อแม่เรามา "

 

 

     " งั้นหรอครับ.... งั้นผมไปอ่านหนังสือก่อนนะครับ "

 

 

     " เดี๋ยว... "

 

 

ขณะที่ไนล์กำลังจะเดินเข้าห้องแต่เลียมก็เรียกห้ามเอาไว้ก่อน

 

 

     " มีอะไรอีกหรอครับ "

 

 

     " เย็นนี้ว่างไหม.. "

 

 

     " ว่างทำไมครับ "

 

 

 

     " ไปเดินเล่นกับพี่หน่อยได้ไหม พี่มีเรื่องอยากจะปรึกษา "

 

 

     " ครับ "

 

 

     " อย่าหนีอีกนะ ทีนี้พี่โกรธเราจริงๆด้วยถ้าหนีละก็ "

 

 

 

     " ครับ ผมไปละนะ "

 

 

     " ครับ โชคดีนะน้องรหัส ขอให้สอบผ่าน "

 

 

 

     " เช่นกันครับพี่รหัส ไฟท์ติ้งครับ "

 

 

 

          14.40 น.

 

 

 

ตอนนี้เป็นเวลาสอบเสร็จของนักเรียนชั้นม.ปลายกันหมดแล้ว พี่ม.6ก็เสร็จไปตั้งแต่ เที่ยงแล้ว นี้ก็ม.4กับ5เพิ่งเสร็จเท่านั้น

 

 

     " ผมรอที่หน้าประตูโรงเรียนนะครับ "

 

 

ไนล์ไลน์ไปบอกเลียมเพื่อให้รู้ว่าเขารออยู่หน้าประตูไม่ได้อยู่ในห้อง

 

 

ไนล์ไปรอเลียมที่หน้าประตูโรงเรียนตามที่บอกไว้

 

 

ไม่นานเลียมก็มาถึงหน้าประตูที่นัดกันไว้

 

สองคนเดินคุยกันไปเรื่อยๆ ที่สวนย่อมข้างๆโรงเรียน

 

 

     
     " ที่เลียมมีอะไรปรึกษาผมหรอครับ "

 

 

 

     " คือ...พี่อยากรู้ว่าถ้าไนล์โดนจับแต่งงานกับคนที่ไนล์ไม่รู้จัก ไม่เคยรู้นิสัย ไนล์จะแต่งไหม "

 

 

     " ก็ไม่สิครับ เพราะผมไม่ได้ชอบเค้าสักหน่อยจะแต่งทำไม "

 

 

     " แล้วถ้าโดนบังคับละ "

 

 

     " ก็จะหนีไปที่อื่น ไม่อยากอยู่ อยู่แล้วเจอแบบนั้นก็คงไม่ไหวหรอกครับ คนมันไม่ได้รักกันจะแต่งงานกันไปทำไม "

 

 

     " แล้วพี่ควรจะทำยังไง...พี่โดนจับแต่งงานกับอีกตระกูลที่พี่ก็เคยเห็นลูกสาวของตระกูลนั้นเป็นแค่น้องสาวเท่านั้น "

 

 

     " อันนี้ผมก็ไม่รู้เหมือนกันครับ แล้วทำไมพี่ไม่ลองไปปรึกษาพี่ลูดูละครับ "

 

 

     " พี่อยากสนิทกับน้องรหัสมากกว่านี้ไง ลูพี่สนิทกับมันมาตั้งแต่เด็กๆแล้ว พี่อยากลองสนิทรุ่นน้องบ้างเพราะรุ่นน้องที่พี่สนิทก็มีแต่ไนล์ "

 

 

     " แล้วน้องรหัสคนอื่นละครับ "

 

 

     " มันก็มีแต่ไม่เคยสนิทและอยากคุยกับไนล์มากเท่านี้ไง "

 

 

     " อ่อครับ... "

 

 

 

          ซู่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

 

 

 

     " เห้ย ไรเนี่ยเมื่อกี้แดดออกนี้ไรวะ ฝกตก "

 

 

     " ฮ่าๆ ฝนตกก็บ่นไปได้ "

 

 

     " พี่เลียมครับฝนตกก็เปียกไง มีหวังโดนแม่ว่าแน่ๆ "

 

 

     " บ้านไนล์ไกลจากที่นี้มากไหม "

 

 

     " ไม่ไกลมากครับนั่งรถแปปเดียวก็ถึง "

 

 

     " พี่อยากไปบ้านไนล์ พี่ไปได้ไหม "

 

 

     " จะดีหรอครับ "

 

 

     " ดีสิ นี้รู้ไหมทุกปีจะมีกิจกรรมพี่รหัสเยี่ยมบ้านน้องรหัสด้วยนะ และพี่รหัสทุกรหัสต้องไป เพราะฉะนั้นพี่จะได้สนิทกับพ่อแม่ของไนล์ไง "

 

 

     " หรอครับ ... งั้นก็ได้ครับ "

 

 

 

          ณ บ้าน ฮอแรน

 

 

 

 

     " พ่อค้าบ แม่ค้าบบ ไนล์กลับมาแล้วค้าบ "

 

 

     " กลับมาแล้วหรอลูก ว้ายยย !! ทำไมตัวเปียกแบบนี้ล่ะ แล้วนี้ใครละลูกใช่พี่รหัสหนูหรือเปล่า "

 

 

     " ฝนตกครับ ใช่ครับ พี่เขาชื่เลียม "

 

 

     " อ่อ... งั้นเลียมมีเสื้ผ้าเปลี่ยนหรืเปล่าลูก หรือจะเอาเสื้อไนล์ เปลี่ยนก่อนละเดี๋ยวเป็นหวัดนะ ไนล์น่าจะมีเสื้อตัวใหญ่ๆอยู่ "

 

 

     " ไม่มีครับ "

 

 

     " งั้นขึ้นไปอาบน้ำอาบท่าเลยลูกเดี๋ยวไม่สบายเอา แล้วจะกลับเมื่อไหร่ลูก กินข้าวเย็นด้วยกันไหม "

 

 

     " พี่เขาจะกลับตอนฝนหยุดครับแม่ " ไนล์รีบแย้งก่อนที่เลียมจะพูดอยู่ แต่ก็คงไม่ทัน

 

 

     " ไนล์จะไม่ใจร้ายกับพี่ไปหน่อยหรอ ถ้าไม่รังเกียจผมจะอยู่ก็ได้ครับ เวลามาเยี่ยมบ้านน้องรหัสคราวหลังจะได้ชินๆ "

 

 

     " งั้นดีเลยลูก ไนล์รีบพาพี่เขาไปเปลี่ยนเสื้อผ้านะ "

 

 

     " ครับแม่..... ทางนี้ครับพี่เลียม "

 

 

เลียมกับไนล์เดินขึ้นบันไดไปชั้น2ของบ้าน เพื่อเข้าไปในห้องไนล์ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าอาบน้ำแต่งตัว

 

 

     " พี่เลียมอาบห้องไนล์เลยนะครับ ไนล์จะไปอาบห้องคุณพ่อ ตามสบายเลยนะครับ...อ้อ..นี้ก็ชุดเปลี่ยนครับใส่ของไนล์ไปก่นก็ได้มีตัวใหญ่แค่ตัวเดียวเท่านั้นแหละ "

 

 

     " ดูก็รู้ไนล์ตัวเล็กกว่าพี่มากเลย "

 

 

     " ครับ ไปเปลี่ยนเถิดครับเดี๋ยวไม่สบายเอา "

 

 

ไนล์ปิดประตูห้องแล้วออกไปอาบน้ำที่ห้องคุณพ่ของเขาทันที

หวังว่าพี่เลียมคงไม่ซนทำห้องของเขาเละเสียละ

 

 

.

 

 

.

 

 

.

 

 

หวังว่าพี่เลียมคงจะอาบเสร็จแล้วนะ

 

 

พอไนล์เปิดประตูเข้าไปในห้องของเขาก็เจอพี่เลียมนนดูทีวี อยู่่ในห้องอย่างสบายใจเชิบ

 

 

     " สบายไหมครับ "

 

 

เขาถามคนตรงหน้าอย่างประชดที่นอนกดหาช่องดูอย่างไม่แคร์สื่อเลยสักนิด

 

 

 

 

     " สบายสิ ไนล์มาดูด้วยกันไหม นี้การ์ตูนสกูปบี้ดูเลยนะ เคยดูหรือเปล่า "

 

 

     " นี้พี่โตหรือยังครับ... ไม่รู้อะไรสะแล้วผมดูช่องนี้ประจำ "

 

 

     " แหม ก็ไม่ต่างกันหรอก "

 

 

 

     " เอ่อ...แล้วทำไมพี่ไม่ลงสนิทกับน้องรหัสขงพี่คนอื่นดูมั้งละครับ ? "

 

 

 

     " ไม่รู้ดิ พี่ไม่ค่อยถูกชะตาเท่าไหร่เลยวะ ฮ่าๆ "

 

 

     " อ่อ ครับ ผมว่าเราลงไปกินข้าวกันเถอะ คุณแม่คงรอนานแล้ว "

 

 

     " ครับ "

 

 

เลียมตอบรับคนตรงหน้าที่เป็นเจ้าของบ้านแล้วเดินลงไปทานข้าวเย็นกับครอบครัวของไนล์

 

 

     " บ้านไนล์นี้อบอุ่นดีนะ ไม่หรูหรา ไม่ฟุ่มเฟือยยู่แบบพเพียง "

 

 

     " ครับ พวกเราไม่เคยฟุ่มเฟือยอยู่แล้ว แม่ค้าบบบมาแล้วฮับบบป๋มม "

 

 

 

     " จ้าา เอ้าเลียม ลูกมานั่งนี้สิ นั่งข้างๆไนล์นี้ "

 

 

     " ครับ อาหารน่ากินดีนะครับ กลิ่นก็หอม "

 

 

     " ขอบใจจ้า ลองชิมก่อนว่าเป็นไง กินได้ไหม แม่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าอยู่ที่บ้านหนูเขากินอาหารแบบไหน บ้านเราไม่ค่อยได้กินหรอกสเต็ก มีแต่ต้มยำกุ้งกับส้มตำนี้ละ เคยกินหรือเปล่า "

 

 

     " ส้มตำ? ต้มยำกุ้ง? "

 

 

เขาทวนอาหารที่ไม่เคยได้ยินมาก่อน

 

 

     " ใช่จ้ะลูกเคยกินหรือเปล่า ไม่เคยบอกแม่ได้นะอยากกินอะไรเดี๋ยวแม่ทำให้ "

 

 

 

     " อ่อ ไม่เป็นไรครับ ผมเคยกินแค่ไม่รู้ว่ากินด้วยเหมือนกัน "

 

 

     " จ้า สองอย่างนี้เป็นของโปรดของไนล์มันเลยนะ "

 

 

     " จริงหรอครับ "

 

 

     " ใช่จ้ะ อ่ะ กินไปคุยไปเลยแล้วกัน จะได้รู้จักกันมากขึ้น พ่อ มากินข้าวได้แล้วจ้า "

 

 

แม่ของไนล์เรียกพ่อของเขากินข้าวร่วมโต๊ะด้วยกัน

 

 

     " เลียมเป็นประธานสารวัตรนักเรียนด้วยหรลูก "

 

 

     " ใช่ครับ แม่รู้ได้ไงครับเนี่ย "

 

 

     " ก็ไนล์มันมาเล่าให้แม่ฟังทุกวันๆนะสิ "

 

 

     " อ่อ หรอครับ "

 

 

     " ใช่จ้ะ "

 

 

     " เลียมได้เกรดเฉลยๆเท่าไหร่ละลูก "

 

 

พ่อไนล์ถามเลียม

 

 

     " ประมาณ 3.95 อ่ะครับ "

 

 

     " อ่องั้นติวให้ไนล์มันหน่อยสิ กลัวมันสอบตกหรืออะไร ว่างๆก็มาเล่นกับมันได้นะ หรือพามันออกไปเที่ยวที่ไหนบ้างก็ได้ไม่อยกให้มันอยู่บ้านเยอะ "

 

 

     " พ่อออ !! "

 

 

     ไนล์ท้วง

 

 

     " เออหน่าลูก ไปเปิดหูเปิดตาบ้างจะได้มีเพื่อน "

 

 

     " ก็ดีครับ เพราะอยู่บ้านผมก็ว่างประจำ "

 

 

     " พนหยุดใช่ไหม ก็พอมันอกไปติวเดินเล่นที่สยามเลย "

 

 

     " ครับผม "

 

.

 

 

.

 

 

.

 

 

 

 

     " พ่อแม่ครับ ผมกลับแล้วนะครับ สวัสดีครับ "

 

 

เลียมบอกลาพ่อแม่ของไนล์

 

 

     " จ้ะลูก กลับดีๆนะ ใครมารับละ "

 

 

     " อ่อ ทางบ้านส่งคนมารับครับ "

 

 

 

     " อ่องั้นดีแล้วลูก ไนล์ไปส่งพี่เขาหน่อยสิ "

 

 

     " ครับแม่ "

 

 

     " ไปครับ "

 

 

 

     " เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่มารับนะ "

 

 

เลียมบอกกับเขาที่ยืนอยู่หน้าประตู

 

 

     " ครับ "

 

 

     " ฝันดีนะครับน้องไนล์ "

 

 

     " ฝันดีครับพี่เลียม "