ยัยติ่งต่องกับเจ้าชายเย็นชา

>>>>วันเสาร์>>>>
ตื่ง ติ่ง ตื่ง ติ่ง (เสียงนาฬิกาปลุก)
"โอ้ย ดีใจจังวันนี้วันหยุด ฮาวววววว><"20นาทีผ่านไป~~
"ลงมาแล้วหรอลูกฮักก"( แม่เป็นอีสาวปาวเนี่ย)
"ค่ะ แม่มีไรหรอค่ะ"ย้อนนะเนี่ย
"เอ่อ มากินข้าวกินปลาให้เสร็จก่อนนะ แล้วเอ่อพ่อของลูกเค้ามีธุระจะคุยด้วยน่ะ"
"ค๊ะ ฮาวววววว"(ยังจะง่วงนอนอีกยัยบ้า)
"อืม!อร่อยจังเรยค่ะแม่"อันนี้ก็ของชอบ อันนู้ก็หร่อยจังหู้!! แปลกแฮ่ทำไมแม่เอาใจเราจังเรย
มีอะไรรึเปล่านะ~0~
"กินเสร็จหรอลูก พ่อเค้ารออยู่ที่สวนหลังบ้านนะ"
"ค่ะ เดี่ยวจะรีบไปเรยค่ะ" และฉันก็เดินมาสวนหลังบ้าน แต่อุตะไม่อยากเชื่อฉันเห็นนาย(หล่อ)นั่นหรือดิเกอร์รี่นั่งอยู่กับพ่อฉัน เราเพ้อถึงเค้าไปเองรึเปล่านะ ไม่ๆมันคือความจริง มาทำไมนะ รู้จักพ่อเราด้วยหรอ ลืมบอกไปนะว่าพ่อนายนั่นก็นั่งอยู่ด้วยแหละ
"คุณพ่อมีอะไรรึเปล่าค่ะ"นายนั่นหันมามองฉันทันที เหมือนจะอึ้งหรืองงกันแน่ฟะ
"มีสิ ฉันจะให้แกแต่งงานกับดิเกอร์รี่นะ"
"ได้ค่ะ ห๊ะ!!อะไรนะไม่ๆๆๆๆไม่แต่งไม่จริงไม่ๆ"
"เมื่อกี้ลูกบอกว่าได้ค่ะ แสดงว่าตกลงนะ ห้ามปฎิเสษนะ"
"เอ่อแล้วนายนั่นล่ะ เข้าตกลงหรอ"
"คือเราคุยกันตั้งนานแล้วนะ เรื่องแต่งงานนี้"พ่อนายนั่นพูดขึ้น
"พ่อ"
"ห้าม ดื่อด้าน มันคือสันญาระหว่างครอบครัวพ่อกับครอบครัวของดิเกอร์รี่"
"แต่ หนูต้องเรียนหนังสือนะค่ะ"
"จบมอ6ก็แต่งเลย ไม่มีปัญหา"พ่อพูด
"ไม่หนูอยากจบปริญญานะค่ะ"
"บอกแล้วไงว่าห้ามปฎิเสธ"
ฉันหันไปเบิ่งตาใส่นายนั่น แต่นายดิเกอร์รี่กลับนั่งเฉย ไม่พูดมากไม่ปฎิเสธ สงสัยกลัว
พ่อมากเลยสิ ชิส์
"เอาล่ะ ไปได้"
"ค่ะ"
ฉันเดินไปที่บ้าน หันมามองข้างหลังเห็นพวกเค้ายังนั่งคุยกันอยู่เรย ทำไมต้องให้ฉันแต่งด้วยนะทำไมเนี่ย
 
 
 
>>>>>>><....<<<<<<<<<สนุกปาวเนี่ย เม้นหน่อยสิ ไม่เม้นไม่อัพต่อแล้วนะ
ง้ออออออออออ