Power Up! คลิกหัวใจนายมาเฟีย (Yaoi)
เขียนโดย 
KeawSwaggie
วันที่ 25 มีนาคม พ.ศ. 2558 เวลา 14.52 น.
แก้ไขเมื่อ 25 มีนาคม พ.ศ. 2558 15.08 น. โดย เจ้าของนิยาย
11) เอริค [ ERIC ]
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความChapter 11.1
" เอริค "
#ERIC CHAPTER##
“คุณเอริคครับ นี่เอกสารที่ต้องเซ็นครับ เป็นเงื่อนไขกับทางตอนใต้ครับ”
“อืม ได้ เดี๊ยวฉันขออ่านก่อนแล้วจะเซ็นให้นะ เอาเป็นว่า เดี๊ยวตอนเย็นฉันจะให้เลขาส่งเอกสารกลับไป”
“ครับ”
“อื้อ ว่าแต่ นายเห็นพี่คาเทียร์บ้างมั๊ย”
“เอ่อ คุณเอริคเพิ่งกลับมาจากออสเตรเลีย คงยังไม่ทราบเรื่อง...”
“เรื่อง...”
“เรื่องงงง..”
“เรื่องอะไรก็รีบๆพูดมาสิฟ๊ะ ไอ้นี่ เดี๊ยะๆๆ เดี๊ยะสั่งหักเงินเดือน =0=!!”
“ก็เมื่อวานคุณคาเทียร์ดูเหมือนว่าจะไม่พอใจเลขาใหม่มาก ที่ตัวเล็กๆน่ารักๆน่ะครับ ผมเห็นเขาจิกหัวเจ้าเด็กนั่นแล้วก็ลากไปห้องมืดที่ชั้นใต้ดินตั้งแต่เมื่อวานแล้ว เลือดงี้โชกเต็มหน้าเจ้าหนูนั่นเลย”
“ไอ้เด็กเกาหลีอ่ะนะ -_-?”
“คิดว่าใช่นะครับ เด็กที่คุณคาเทียร์พาขึ้นห้องนั่นล่ะ”
“อือ ขอบใจ นายไปได้แล้วล่ะ”
“ครับ”
เห้อ.. พี่คาเทียร์เขาคิดอะไรอยู่นะ หมูนี้ดูจิตไม่ปกติขึ้นทุกวันแฮะ ส่วนเจ้าเด็กนั่น..เลือดออกด้วยเหรอ.. ทะเลาะอะไรกันมากหรือเปล่านะ ผมคงต้องลงไปดูซักหน่อย เกิดตายที่นี่ขึ้นมาล่ะก็ คงจะรกป่าช้าหลังสวนกันพอดี
ผมเปิดอ่านเอกสารที่กองอยู่บนโต๊ะผ่านๆ แล้วก็เซ็นไปบ้างในบางเรื่องที่เล้กน้อย เพราะช่วงนี้พี่คาเทียร์ก็เริ่มโยนงานสำคัญๆมาให้ผมทำมากขึ้นตั้งแต่ที่เจ้าหนูนั่นเข้ามาในกลุ่มแครอลของพวกเรา ทำให้หลักบริหารต่างๆผมต้องทำเองแทบทั้งหมด ทั้งบินไปดูงานที่ต่างประเทศ เจรจากับทางตำรวจปกครองประเทศ แล้วก็เรื่องพันธสัญญากับทางตอนใต้และตะวันตก
ซึ่งตามจริงมันไม่ใช่หน้าที่ของผมไง =0= เข้าใจมั๊ยยยย หน้าที่ดูงานกับเดินเอกสารนี่มันของแกนะเว่ยย ไอ้พี่คาเทียร์บ้า!!! งานของแกอยู่ๆก็มาโยนให้น้องหมดได้ยังไงกัน แล้วเรื่องกำลังคนใครจะทำละเฮ่ยยย!! ช่วงนี้คิดอะไรของมันอยู่ฟ่ะ!! คนน้องโมโหหห เข้าใจ๊!! (={}=**)
ฝุบ!
แฟ้มเอกสารเล่มล่าสุดที่เซ็นเสร็จแล้วถูกปิดลง ก่อนผมจะหยิบเสื้อเจ็กเก็ตขึ้นมาใส่และเดินลงไปห้องมืดที่ชั้นใต้ดิน ตามจริงห้องนั้นเราจะใช้สำหรับพวกที่ทำความผิดมากๆ หรือเป็นพวกหักหัลงกลุ่มแครอลอะไรประมาณนั้น แล้วผมก็คงอยูเฉยไม่ได้ เพราะเดิมทีนั่นเป็นหน้าที่ผมที่จะต้องส่งคนลงไปขังด้วยตัวเองไม่ใช่พี่คาเทียร์ มันต้องมีอะไรที่ผิดปกติแน่ๆ..
ผมเดินมาที่ลิฟก่อนจะให้พนักงานกดลิฟท์กดลงไปที่ชั้น G4 ซึ่งเป็นชั้นใต้ดินชั้นที่ 4 ของตึกนี้ ตามจริงชั้นใต้ดินของเรามีทั้งหมด 5 ชั้นอะนะ แต่ชั้นสุดท้ายพวกเราเอาไว้เก็บอาวุธที่มีมูลค่าและถูกควบคุมดูแลอย่างดี และลิฟท์จะลงไปไม่ถึง ต้องเดินลงทางลาดลงไปอีกต่อนึง
ติ๊ง..
ทันทีที่ประตูลิฟท์เปิดออก ผมก็เดินสำรวจตามห้องมืดมาทีละห้อง ว่าพี่คาเทียร์แกขังเจ้าเด็กเกาหลีนั่นไว้ที่ไหน ก่อนที่สายตาจะไปหยุดอยู่ที่ห้องๆนึง.. ใช่แล้ว ผมเห็นประตูห้องถูกเปิดอยู่ และแสงนีออนจากข้างนอกนี่สาดส่องเข้าไปจนผมเห็นแผ่นหลังที่คุ้นเคย.. พี่คาเทียร์..
ตุบ
“พี่..”
ผมเอื้อมมือไปแตะไหล่พี่คาเทียร์พร้อมส่งเสียงเรียก..
“..เอริค.. นายลงมาทำอะไร”
“แล้วพี่ล่ะ ลงมาทำอะไร..แล้วนั่นมัน จุนนี่”
นี่มันอะไรกัน สายตาผมเหลือบไปมองเห็นจุน เด็กหนุ่มเกาหลีที่พี่คาเทียร์เพิ่งพาเข้ามาในกลุ่มเมื่อไม่นานนี้ เจ้าเด็กนั่นกำลังนั่งกอดเข่า กอดอาหารกับเสื้อผ้าเอาไว้บนตัก กับสายตาที่ไร้ชีวิต ต่างจากวันแรกที่อยู่ด้วยกันบนรถลีมูซีนลิบลับ.. พี่.. พี่ทำอะไรกับเด้กสดใสร่าเริงให้กลายเป็นแบบนี้ไปได้เนี่ย! แล้วคราบเลือดตามเสื้อ กับตามพื้นนั่น.. มันไม่ใช่น้อยๆเลยนะ หรือว่าเจ้าเด็กนี่ทำอะไรผิดร้ายแรงหรือไงกัน!
“อือ”
“ทำไมจุนถึงมาอยู่ที่ห้องนี้ล่ะ เขาไม่ได้อยู่ที่ห้องพี่หรอกเหรอ”
“ไม่แล้ว”
“ทะเลาะกันหรือไง”
“เปล่า ไม่มีอะไรทั้งนั้นแหละ”
“แล้ว..”
ผมพยายามใจเย็นและถามเหตุผลจากพี่คาเทียร์ แต่กลับถูกตอบกลับมาแบบขอไปที อะไร.. อะไรรร.. อะไรร ว็อทเฮปเพ่นนนนนนนนนน ={}=???
“เลิกถามซักทีเอริค ไปคุยกันที่อื่นได้มั๊ย อยู่ตรงนี้คงคุยไม่สะดวก”
“อือ เอาสิ”
พี่คาเทียร์เดินเบี่ยงตัวออกไปจากห้อง ผมชายตามองเจ้าเด็กจุนเกาหลีนั่นอีกครั้ง แต่หมอนั่นกลับจ้องตาผมเขม็งแบบเรียกได้ว่าจงเกลียดจงชังเลยงั้นเห๊อะ อะไรกันวะเนี่ยยยยย เดี๊ยะๆๆ มองหน้ากวนตีน ระวังเดี๊ยวเลือดก็ออกซ้ำหรอกนะเว่ยยย =[]=**
“พี่จะเดินไปถึงเมื่อไหร่เนี่ย มีอะไรก็พูดตรงนี้แหละ เดินทำไมเสียเวลาผมหมด”
“แล้ว แกมีอะไรจะถามฉันล่ะ”
“ก็เปล่า ผมแค่อยากรู้ว่าเจ้าเด้กเกาหลีที่พี่เก็บมานั่นทำอะไรผิด ทำมถึงต้องพามาขังในห้องมืดด้วย แล้วแทนที่จะส่งผ่านมือผม พี่กลับพาลงมาเองเลยแบบนี้อีก มีเรื่องอะไรกันหรือไง ปปกติคนที่ถูกพาลงมาห้องมืดมักจะเป็นพวกที่ทำผิดกรณีร้ายแรงนี่ ช่วยบอกเหตุผลผมหน่อยได้มั๊ย”
“เหตุผล? ฉันต้องมีเหตุผลด้วย?”
“อ้าวพี่! พี่ต้องมีสิ! จะจับคนบริสุทธิ์มาขังไม่ได้นะ! ระบบตรงนี้เป็นการควบคุมดูแลของผม ถ้าเด็กนั่นไม่ผิด พี่ก็ไม่มีสิทธิ์ไปขังเขา! พี่เป็นคนดันให้เด็กนั่นเข้ากลุ่มแครอลเอง ถ้าไม่ชอบหรือทะเลาะกันเล็กน้อยหรืออาจจะไม่อยากเห็นขี้หน้ากันอีกพี่ก็แค่พาออกไปจากอาณาเขตของเรา หรือส่งกลับประเทศไปก็ได้นี่! ไม่ใช่เอามาขังไว้แบบนี้!”
“เออๆๆ เลิกพรน่ามซักที ฉันแค่จะเอาจุนมาฝากไว้ที่ห้องนี้ซักสี่ห้าวันเฉยๆ ถ้าเจ้านั่นมันทำตัวดีขึ้นแล้ว ฉันจะพากลับไปอยู่ที่ห้องเหมือนเดิมเอง”
“อะไรกัน.. อย่าบอกนะว่าแค่ทะเลาะกันหยุมหยิมน่ะ”
“มั้ง.. ไม่รู้เว่ย ฉันขอตัวไปหาฮานะแปปนะ ไม่สิ พรุ่งนี้ฉันค่อยกลับ ฝากดูเจอาจุนด้วย แค่นี้แหละ”
“ฮ.. เฮ่ย!! เดี๊ยวดิพี่!!! พี่!!!!!”
Chapter11.1 เนื้อเรื่องดำเนิน 15%
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
