ป่วนรักอลวน

 

   

      บรรยากาศทุกอย่างตกอยู่ในความเงียบสงัดในทันใด เซฮุนเบิกตาราวกับไม่เชื่อหูตัวเอง เหมือนๆ กับผมที่ยืนแข็งทื่อ ไม่ต่างอะไรกับรูปปั้นหิน กำปั้นของเซฮุนยังคงค้างเติ่งอยู่อย่างนั้น เหมือนกำลังตัดสินใจว่าจะต่อยดีไม่ต่อยดี  นัยน์ตาสีน้ำตาลเกือบดำของเขาฉายแววสับสนและงุนงง

 

         " เอ่อ " ผมยิ้มแหยๆ  ก่อนจะลดมือเซฮุนลงเพื่อประคองสถานการณ์สุ่มเสี่ยง " สงสัยคงเมา"

 

          ผมว่าทั้งๆที่ในใจรู้ดีว่าไม่ใช่แหงๆ  เพราะเมาไม่เมา อีตามาร์คก็มึนเป็นกิจวัตรอย่างไม่แคร์สายตาชาวโลกเลยสักกะติดเดียว ฮือๆ  อยากจะเอาหัวกระแทกพื้นประชดในดวงชะตา  คนนึงบ้าเลือด ใจร้อน ขี้โวยวาย อีกคนก็มนุษย์ถ้ำ เข้าใจยาก  ยังกับหนีคนบ้ามาเจอคนบวม ยังไงไม่รู้ แบมแบมคนแมนเพลียค้าบบบบบโผ๊มมมมม

 

          " เมาเมีย "

 

          ถ้าจะย้ำขนาดนี้ เก็บปากไว้กินข้าวเถอะ พ่อคุณมาร์คเอ๊ย!!! TOT

 

          " ไอ้เวรนี่! " เซฮุนตั้งท่าจะปรี่เข้ามาเอาเลือดหัว อีตาหน้ามึนออกอีกครั้ง แต่ก่อนที่กำปั้นจะสัมผัสใบหน้าหล่อๆของมนุษย์ถ้ำ ก็มีเสียงห้าวตระโกนขึ้นมาขัด พร้อมกับร่างสั้นๆที่โผล่พรวดออกมาจากมุมมืด หรือซอกหลืบที่ไหนสักแห่ง กระโดดเกาะแขนเซฮุนทันที!

 

          " อย่าทำมาร์คนะ! "

 

          " ไอ้สั้นนี่ใครวะเนี่ย! "  เซฮุนชะงัก เมื่อมีร่างสั้นๆมารั้งแขนของเขาไว้ไม่ต่างจากปลิง

 

          " มาร์คพาแบมแบมหนีไปเร็ว เดี๋ยวเราจัดการเอง! >_< "

 

           แจ็คสันว่าพร้อมกับใช้ร่างอันล่ำบึกแต่สั้น (ไม่ต้องย้ำ! แจ็คสัน ) ฉุดกระชากลากเซฮุนจนถอยไปสองเซนติเมตร หรืออาจจะประมาณสามเซนติเมตร ทำไมมันน้อยจังฟะ ....-O-;;

 

          " ปล่อยโว๊ย! " เซฮุนสะบัดแขนแรงๆ จนเกือบหลุดจากพันธการแต่ดูเหมือนแจ็คสัน หวังสั้นมือจะเหนียวหนึบติดแน่นกว่าที่คิด ทำให้เขายังเกาะแขนเซฮุนอยู่เช่นนั้น ในขณะที่สถานการณ์ชุลมุน อีตาหน้ามึนมาร์คก็ยังคงเอาแต่ยืนดูเฉยๆ ด้วยสายตานิ่งๆ ไม่ได้มีความคิดจะเข้าไปช่วยหรืออะไรสักนิด

 

          " เราเจ็บนะ อย่าสะบัดสิ! "

 

          " เข้ามายุ่งอะไรด้วยวะ ไอ้สั้น! " เซฮุนกัดฟันกรอด ก่อนจะมองตาถลึงมาทางผมที่พยายามกระตุกชายเสื้ออีตาหน้ามึนรอบที่สองร้อยสี่สิบห้า เพื่อให้เขาทำอะไรกับสถานการณ์บ้าๆนี่สักที 

 

         แต่หมอนั่นดันทำหน้าแบบนี้ >> (-_-) ฮือๆๆๆ แบมแบมคนแมนขอลาตาย ในบันดล T^T

 

          " นายจะต่อยเพื่อนเรา เราไม่ยอมหรอก! " แจ็คสันเบ้หน้า ก่อนจะงับต้นแขนเซฮุนสุดแรง จนอีตาเซฮุนร้องลั่นพร้อมใบหน้าที่บูดเบี้ยวไปด้วยความเจ็บ

 

          " โอ๊ย!!! ไอ้! "

 

          พลั่ก! ร่างสั้นๆของแจ็คสันโดนสะบัดจนกระแทกกับต้นเสาทันที!

 

          " แจ็คสัน! " ผมเบิกตาโตอย่างตกใจก่อนจะวิ่งปรี่เข้าไปหาร่างของแจ็คสันที่นอนจุกอยู่กับพื้น " เป็นอะไรรึเปล่า? "

 

          " เฮอะ สำออย " เซฮุนยักไหล่ก่อนจะเหยียดสายตามองมาอย่างไม่สนใจ

 

          " นายมันคนใจร้าย นายรังแกคนตัวเล็กๆแบบเราได้ไง เราจะฟ้องเฮียบี T^T " แจ็คสันเบ้หน้างอแงด้วยนัยน์ตาแดงก่ำ

 

          " เออ ไปฟ้องเลย! "

 

          " นายแน่นักเหรอ หา ไอ้เสาไฟฟ้างี่เง่า! "

 

          " ใครเป็นเสาไฟฟ้าวะ! พูดอีกรอบสิ! "

 

          " แน่มากมาต่อยกับเฮียเราเลยดีกว่า! เฮียเราสูงสองเมตร กล้ามเท่าอาโนลด์ เก่งยิ่งกว่าคนเหล็ก ต่อยเด็ก แตะหมา พลักคนชราตกลงเมล์ ไล่กระทืบหมีในสวนสัตว์ด้วยนะเออ -^- " แจ็คสันร่ายยาวก่อนจะทำท่าทางภูมิใจ และเลิกแขนเสื้่อขึ้นอย่างไม่พอใจ เมื่อเห็นเซฮุนไม่ได้มีท่าทางหวาดกลัวอย่างที่คิด แหม ถ้าเฮียบีของนายจะเก่งขนาดนั้น ผมว่าไปเป็นอุลตร้าแมน หรืออันธพาลหลังคลองดีมั้ย คิดได้ไงฟะ ต่อยเด็ก แตะหมา พลักคนชราตกรถเมล์ ไล่กระทืบหมีในสวนสัตว์ ขนาดผมพูดยังอายยยตัวเองเล้ยยยย แบมแบมจิไม่ทน!!!

 

          " เจอเฮียบีคนจริงแล้วอย่าร้องไห้ขี้มูกโป่งไปฟ้องแม่แล้วกัน -^-! " แจ็คสันยันตัวขึ้นเซเล็กน้อย แต่ยังพยายามข่มขู่ด้วยสายตา เซฮุนไหวไหล่ไม่สนใจ แจ็คสันส่งเสียงฮึ่มฮั่มในลำคอก่อนจะกวาดสายตาไปมองหลังเสาต้นใหญ่ที่เขาเพิ่งกระแทกไปหมาดๆ

 

          " เฮียบีเอ๊ย โมะๆๆมาช่วยเราหน่อยเร็ว เราโดนรังแก >_< "

 

          แจ็คสัน หวังสั้นว่าพลางปรบมือแปะๆ เรียกคู่ขาเอ๊ยคู่หูรัวๆ ว่าแต่นั่นน่ะ เรียกคนจริงๆเหรอ??? แจ็คสัน ผมชักไม่แน่ใจแล้วนะ -O-

 

          "............"

 

          เงียบ ไม่มีเสียงตอบรับจากบุคคลที่ท่านเรียกในขณะนี้ ตู๊ดๆๆๆๆๆ

 

          " เฮียบีผู้กล้า เฮียบีขาโจ๋ จิ๊กโก๋คุมซอย เฮียบีคนจริง เฮียบีสุดหล่อ เฮียบีๆๆๆๆๆ " แจ็คสันพยายามร้องเรียกแต่ก็ยังคงไม่มีเสียงตอบรับกลับมา นอกจากเสียงแมลงบินผ่านหน้าหวี่ๆ ทำให้เซฮุนหัวเราะอย่างสมเพช

 

          " ถ้าเฮียไม่ออกมา เราจะเปลี่ยนชื่อจากเฮียบี เป็นเฮียกากแล้วนะ -^-! " แจ็คสันโวยวายพร้อมเบ้หน้าอย่างไม่พอใจ

 

          "เฮ้ยๆ กากอะไร เฮียไม่ได้ป๊อดนะครับ! "

 

           ร่างสูงประกาศกร้าวแต่โผล่ออกมาแค่หัว ตัวยังหลบซ่อนอยู่หลังเสาเพียงห้าเซนติเมตร เห็นแค่นัยน์ตาสั่นระริกทั้งสองข้าง เออ ไม่ป๊อดเลยคับ แถวบ้านผมเขาเรียกกลัวจนขี้หด -O-;;

 

           " แต่พอดีเฮียไม่นิยมใช้ความรุนแรง รักษาศีลข้อหนึ่ง ถ้ามดกัดเราให้ตบมันอย่างเคร่งครัด เฮียจะไม่เบียดเบียนสัตว์โลก -O-;; "

 

           เจบีว่าก่อนจะกะพริบตาปริบๆ มองมาทางเซฮุนที่ยืนเหยียดนัยน์ตาเรียวรีเป็นประกายไปด้วยความกรุ่นโกรธ

 

           " เฮียบีคงไม่ได้อ้างหรอกใช่มั้ย? "  แจ็คสันกอดอกไม่พอใจ

 

            " จะเอาไง จะมาก็มา ฉันมีธุระจะต้องเคลียร์กับไอ้เวรนั่น อีกนะโว้ย!! " พูดยังไม่ทนขาดคำไอ้เวรที่ว่าก็เดินผ่านหน้าเซฮุนเอาซะดื้อๆ เหมือนมองเค้าเป็นเพียงอากาศธาตุ มาร์คก้าวยาวๆ ก่อนจะเดินมาคว้าข้อมือผมและเตรียมเดินไปอีกทาง เดี๋ยวๆ มาร์ค นี่นายไม่ได้ประเมินสถานการณ์เลยนะฟะ! เค้าจะต่อยกันตายอยู่แล้วนะ =O=;;

 

           " จะไปไหน! " เซฮุนขมวดคิ้วก่อนจะยื่นแขนยาวๆมาขวางทางอย่างรวดเร็ว เหมาะเจาะกับที่อีตาเจบีพุ่งออกมาจากหลังเสาและเกาะหลังอีตาหน้ามึนทันที

 

           " เรื่องของพวกเราครับ คนกากๆ อย่ามาขวาง หาเรื่องผิดคนซะแล้ว! " อีตาเจบีว่าก่อนจะยักคิ้วกวนผิดกับท่าทีหวาดกลัวเมื่อกี้อย่างสิ้นเชิง โอ๊ย ให้ตายสิ ป๊อดแล้วยังจะหาเรื่องชาวบ้านอีกนะ อีตานี่ -_-^

 

           " อะไร นี่ยกพวกมาขนาดนี้ จะหมาหมู่ใส่เหรอว่ะ! "

 

           " หมาหมู่ที่ไหนกัน แถวบ้านเฮียเรียกพลังมิตรภาพ " อีตาเจบีว่า ก่อนจะกอดไหล่มาร์คแล้วมองหน้าท้าทายเซฮุนอย่างไม่เกรงกลัว ทั้งที่เมื่อกี้แทบจะเข้าไปสิงสถิตอยู่ในเสารอมร่อ

 

           " หรือเรียกว่าสกิลพระเอก เข่าใจมั้ย? " 

  

           แถสุดๆ -_-;;

 

            " มึงจะเอาไง ฟาดปากกันที่นี่หรือที่ไหน? " เซฮุนไม่สนใจเจบีก่อนจะส่งสายตาอาฆาตให้มาร์คอีกครั้ง แต่ดูเหมือนครั้งนี้มาร์คเริ่มรับรู้บรรยกาศกับชาวบ้านเขาขึ้นมานิดนึง หมอนั่นเลยมองเซฮุนกลับพร้อมกับพยักหน้าเบาๆ แต่ผมไม่ไว้ใจการตีความหมายของอีตาหน้ามึนมาร์คเลยจริงๆ ให้ตายสิ -O- ยิ่งทำอะไรไม่เหมือนชาวบ้านชาวช่องเค้าอยู่ด้วย

 

           " มาร์ค ไม่ต้องลดตัวไปต่อยกับไอ้เสาไฟนี่หรอก เดี๋ยวเรากับเฮียบีจะจัดการเอง! " แจ็คสันว่าก่อนจะมากระโดดเกาะไหล่มาร์คอีกข้างที่ว่างอยุ่ ผมจึงถูกสามหนุ่มสามมุมบดบังทัศนียภาพและหายไปจากสายตาของเซฮุนทันที ผมจึงต้องพยายามชะโงกหน้าเพื่อดูสถานการณ์

 

           " เฮ้ยๆ เรื่องนี้ให้มาร์คตัดสินใจสิครับ ไอ้หวังไปตัดสินแทนเขาได้ไง ที่พูดนี่ไม่ได้ป๊อดนะ เปล่าเลย แค่เคารพการตัดสินใจของเพื่อน " เจบีว่าพร้อมโบกมือไหวๆ แต่นายกล้าสาบานต่อหน้าพระพุทธรูปมั้ยเจบี ว่านายคิดแบบนั่นจริงๆ ไม่ใช่ว่าป๊อดอะ -___-^

 

          " ว่าไงที่ไหน? " เซฮุนพูดอีกรอบ

 

         "....เตียง " มาร์คพูดเสียงเบา แต่กลับทำเอาหางคิ้วข้างขวากระตุกถี่ยิบราวกับกำลังจะเกิดเรื่องบัดซบขึ้นอีกแล้ว -O-;;

 

        O[]o!! เฮ้ย อะไรนะ! เตียง! คงไม่ใช่........

 

        " ฟาดกับเมีย "

 

         เฮือก! ว่าแล้วไง! หมอนั่นกำลังจะพูดอะไรบัดซบอีกแล้ว หยุดเดี๋ยวนี้นะ อีตาบ้าหน้ามึนมาร์ค ไอ้มนุษย์ถ้ำยุคหิน ไอ้บัดซบบอย เลิกพูดอะไรชวนจิ้นแบบนั้นนะเฟ้ย! แบมแบมจะไม่ทน! TOT 

 

  ลงแล้วนะ สนุกไม่สนุกก็เม้มเป็นกำลังใจให้ไรค์หน่อยเน้อ

 

                                 ขอบคุณที่แวะมาอ่านคะ