รักธรรมดาที่ชวนหลงไหล
เขียนโดย 
ไอร่เดกแว่น
วันที่ 27 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2558 เวลา 19.59 น.
แก้ไขเมื่อ 27 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2558 20.32 น. โดย เจ้าของนิยาย
2) แค่คนที่ถูกลืม
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเมื่อนนท์มองไปที่โต๊ะและพูดว่า "ขวัญฉันดีใจด้วนนะที่เธอได้นั่งตรงนั้นน่ะ" ขวัญเลยถามไปว่า "ทำไมหรอ" นนท์เลยบอกว่า "ก็ซ้ายมือเธอน่ะฉันนั่ง ส่วนขวามือน่ะ ยัยโมนั่ง"
"อ๋อ"ขวัญตอบ
"มาฉันจะพาเธอไปเที่ยวโรงเรียน"แต่นนท์พูดยังไม่ทันจบเสียงเพลงประจำ ร.รก็ดังขึ้น
นนท์เลยพูดว่า "เอ่อ..คงไม่ทันเเล้วรีบไปเข้าแถวเถอะ"ขวัญยิ้มแล้วเดินตามนนท์ไปเข้าแถว
"นั่นใครหรอ ใครว่ะ เฮ้ยนั้นใครว่ะที่เดินตามไอ้นนท์น่ะ"เสียงในแถวก็ดังพร้อมกับความสงสัย
"เธอยืนตรงนี่แล้วกัน เออนี่ๆ ยัยแตงโมเน่า ช่วยดูเเลเพื่อนฉันด้วย"
"เพื่อนสนิทหรอ"แตงโมถาม
"เอ่อเปล่าพึ่งรู้จักได้ประมาณ30นาที แต่ก็ดูแลขวัญให้ด้วย
"อื้ม"โมตอบ
บนห้อง
"เธอเป็นใบ้หรอ"โมถาม
"นี่พูดได้นะ"
8นาทีต่อมา
"นี่ๆพวกเธอเงียบๆหน่อยวันนี่เรามีเพื่อนใหม่ เธอเดินมานี่"
ขวัญเดินไป "เเนะนำตัวสิ"ครูบอก
"เอ่อ...ฉันชื่อขวัญฤทัย เรียกขวัญก็ได้"
ตอนกลับบ้าน (ไวเหมือนโกหก)
"ขวัญบ้านเธออยู่ไหน"นนท์ถาม
"บ้านฉันอยู่สีลม"จามนั้นขวัญก็ขึ้นรถเมล์
ระหว่างทางกลับบ้าน โม กับ นนท์กลับทางเดียวกัน
"นี่นายชอบขวัญหรอ"
"เปล่า"
"แต่.."
แต่อะไร ทำไม ไม่ได้ชอบ"
"นี่ถึงหน้าบ้านฉันแล้วบาย"
"อื้ม บาย"
ในห้องนอนของนนท์
"เธอคงจำ ฉันไม่ได้สินะ...ขวัญ"นนท์พูดด้วยน้ำเสียงคร้ายว่าจะร้องไห้(พูดคนเดียว)
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
