Saints Row IV นายกสุดบ้าระห่ำกับนายเอเลื่ยนจอมแสบ
เขียนโดย 
coffeebreaksniper
วันที่ 28 มกราคม พ.ศ. 2558 เวลา 03.20 น.
แก้ไขเมื่อ 28 สิงหาคม พ.ศ. 2558 19.50 น. โดย เจ้าของนิยาย
4) นักรบแห่งไซเบอร์
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ".....คินซี!!! ขอร้องละ มีวิธีที่จะจัดการมันได้หรือป่าว ... ฮึก...ฮือ....โฮออออ..!!"
"เดียว..เดียวสิ คิมใจเย็นน่า ร้องให้เป็นเด็กไปได้ จัดการหมายถึงจัดการเจ้าซินย่านั่นนะเหรอ
มันก็มีอยู่ นะ ฐานของพวกมันตอนนี้ตั้งอยู่ในโลกจำลองนั่น น่าจะเป็นวิธีเดียวคือเธอต้องเข้าไปเพื่อจัดการกับ ฐานของพวกมันในโลกจำลอง ปลดล็อก ทุกสิ่งในโลกจำลองนั่น
ถึงแม้จะไม่มีโลกอีกต่อไปแต่ฉันเชื่อว่า สักวันหนึ่งเราจะหาดาวดวงใหม่ที่เหมือนกับโลกได้ เชื่อฉันสิ คิม... อ๊ะ จริงสิ เธอจำคำพูดของเจ้าซินย่าได้หรือป่าวนะ ที่ว่าเธอจะเป็นคนจัดการมัน ไม่แน่นะ..
ในโลกความจริงเธออาจเป็นเพียงมนุษย์เพื่อนพ้องเราธรรดาแต่ในโลกแห่งการจำลอง เธอคือสุดยอดผู้มีพลัง"
"...มันจะเป็นไปได้ยังไงกันคินซีเรื่องแบบนั่น นะ..ฮึก...ฮือ..."
ฉันคิมก็ยังคงร้องให้ไม่หยุด คินซีถึงจะบอกแบบนั่น แต่มันจะใช่จริงๆเหรอฉันนะ ...จะเจ๋งได้จริงเหรอ
"ก็ต้องลองดู เพราะทุกอย่างคือการทดลอง ถ้าเราเชื่อ..ว่ามันจะทำได้ มันก็ต้องทำได้สิ คิม เวลาที่ฉันแฮคระบบ ตั้งแต่เด็กจนโต ฉันพูดใว้ในใจเสมอ ถ้าเชื่อมั่นอะไรก็ตาม ฉันมั่นใจว่าฉันจะทำได้ และทำได้ดีโคตรๆ"
...คำพูดของคินซี ทำให้ฉันรู้สึกได้ว่า ...ใช่...ทุกชีวิต มนุษย์ทุกคน ที่ต้องตายด้วยน้ำมือของพวกมัน ฉันจะต้องล้างแค้น เพื่อทุกคน พวกแก เอ็มไพร เมื่อแกล้างเผ่าพันธุ์ฉัน ฉันก็จะล้างเผ่าพันธุ์แกจนสิ้น หึ...หึ...ใช่ ฉันจะต้องทำได้
"โอเคคินซี ช่วยถอดจิตฉันไปที่โลกจำลองนั่นที สิ...ความฝันของฉันนะ ฉันจะควบคุมมันเอง หึ.."
ฉันไม่รอช้า ข้ามมิตินั่นไป และก็ถึงที่โลกจำลองแห่งนี้
"ฮาโหล คิม ...ในเมื่อเธอมั่นใจ แล้วละก็ ช่วยวิ่งเร็วๆกว่ามนุษย์ปกติ หน่อยได้ไหม.ฮาๆ"
"....ยังงั่นเหรอ ได้สิ"
ฉันตั้งจิตให้มั่น และ มโนถึงการมีหลังของฉัน และฉันก็ก้าวเท้าวิ่งอย่างสุดแรง ว้าวววววววววววววววววววววววววววววววว!!!
"นี้ัมนเรื่องจริงเหรอเนี้ย ดูสิ ฉันวิ่งได้เร็วโคตร นี้มันยิ่งกว่าจูนิเบียว อีก 555+"
"ใช่ แล้ว ความเร็วคือความแรง เพราะงั่นน.." ตูมมมมมมมมมมมม เพล้ง !!! กรื๊ดดดดดด อรั้กกกก
ฉันวิ่งชนทุกอย่างที่ขว้างหน้า ฮาๆ มันปลิวกระจายไปเลย ของบ้างอย่างก็แตก คนก็ปลิว ใช่...ถ้ารู้แบบนี้แต่แรก ฉันคงจัดการพวกเอเลื่ยนได้สบาย หึ หึ หึ
"แต่เดียวก่อน นะ ตอนนี้เธอทำได้แค่วิ่งเร็วขึ้นกระโดดสูงขึ้นและก็มีพลังอย่างหนึ่งเพิ่มมา ไม่บอก ให้เดาเอาเองนะ ฮิ"
กรรมชะงั่น =_=
เอ้าละ จุดต่อไปฉันจะไปยึด กองทัพพวกแกละ เจ้าพวกเอเลื่ยน
ตุบ!!
เฮ่ยย แก นี้เองเจ้ามนุษย์ที่คิดต่อต้านพวกเรา เฮ่ยเจ้าพวก Noob จับตัวมันชะสิเว้ยยย!!
"หึ.....ยร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!!!!!! "
ตูมมมมม อร๊ากกกก แอ๊กกก .....
..แก...ก...แกมัน....ม..มนุษย์ไม่ใช่...เหรอ...
"ก็ใช่ แต่มันก็ไม่ได้มีใครห้ามฉันเตะตูดพวกแกชะหน่อยนิ หึ เอ้าละทีนี้พวกแกก็บอกมาได้แล้ว ว่าซินย่าไอห่าเหวหัวหน้าของพวกแกมันไปสิ่งอยู่ที่ไหน"
หึ..ฮาๆ เจ้ามนุษย์ แกนี้มัน ดูถูกพวกเราไปแล้วนะ ตอนนี้กองทัพพวกหุ่นยนต์ของพวกเรากำลังถูกส่งวาป์มาจัดการกับแก ...และ แกจะไม่มีวัน ได้จัดการกับ จ้าวแห่งจักรวาลของเรา หึๆ...
ปัง!!!
เจ้าเอเลื่ยนตัวนั่น ถึงขั้นปลดชีพตัวเองด้วยการยิงเข้าที่ กบาลตัวเองจนเละกระจาย...
ฉันคิม อึ้งกับการกระทำและคำพูดของมันไปซักพัก ...
หุ่นยนต์?....งั่นเหรอ ....
ถ้าให้บอกตามตรง จริงๆฉันคิม กลัวหุ่นยนต์ ตอนเด็กๆ พ่อฉันชื้อมาให้ แค่เห็นฉันก็ซัดทิ้งลงโถส้วมและกดชักโครกไปแล้ว......หุ่นยนต์..เป็นสิ่งที่ฉันกลัวที่สุด
นี้หมายความว่าต่อไปฉันจะต้องสู้กับหุ่นยนต์งั่นเหรอวะ....
วูมมมมมมมมมมมมมมมม!!!
"ห่ะ ประตู มิติ สีแดง มาจากไหน อร๊ะะ!!!!!!!!"
....มาอย่างรวดเร็ว เหล่ากองทัพหุ่นยนต์ หน้าตา น่ากลัว ยิ่งกว่า ในหนังเรื่องคนเหล็กชะอีก...
ฮึก....
ถ้าฉันใช้พลังในเวลาที่กำลังหวาดกลัว ฉันแพ้แน่ๆ .... ฉันรีบคว้าปืน ของพวกเอเลื่ยนมาและกราดยิง แต่ว่าพวกมัน ไม่สะทกสะท้านกับแสงเลเซอร์เลยสักนิด...
"ไอเชี้ยยยเอ้ยยยยยยย อย่าเข้ามานะเว้ยยยยยย !!!!!!! "
เปรี้ยงงงง ตุบบ!!
..ห่ะ....ตัวนั่นมัน ขาดไปครึ้งตัวแล้ว หรือว่า..จะได้ผล....
ไม่ใช่.....ไม่ใช่ขาดละก็จริงแต่มันยังคลานมา "กรื๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!"
น่าสยดสยอง ไม่เอานะ น่ากลัว...เกินไป
"ฮาโหลลล คินซีได้โปรดตอบที ฉันเจอกับพวกกองทัพหุ่นยนต์ได้โปรดช่วยด้วย เธอก็รู้ว่า ฉันไม่ถูกกะพวกหุ่นยนต์แนว โครงร่างนะ ....ถ้ากั้นดั้มยังว่าไปอย่าง"
"...อะไรกันคิม ฉันนึกว่าเธอจะหายกลัวแล้วชะอีก ... เอางี้ เธอเก่งสไนใช่มะ เดียวฉันจะ ส่งวาป์ของไปให้นะ แล้วให้เธอวิ่งขึ้นตึกอย่าให้พวกมันขึ้นตึกตามเธอมาได้และ ยิงที่หัวมันชะ ถ้ายิงที่ตัวของพวกมัน มันจะขาดครึ้งท่อน และก็คลานมาหาเธอ อีกแน่นอน เพราะงั่นตั้งสติใว้ก่อนเถอะนะ"
"เอ๋...ส่งของมาได้เหรออ"
"ก็ได้นะสิ...ยิงให้แม่นๆละ ยัยพลซุ่มยิง "
"หึ...อืมมมม เชื่อใจฉันได้เลย"
ยิงที่หัวสินะ..ใช่สิ แค่ที่หัว ไม่ว่าจะอะไรก็เดี้ยง
เปรี้ยงง!!!!!!!!
...อ่ะ....เยสสสสสส ได้ผลด้วย มันมือละแบบนี้
ปัง ปังง เปรี้ยงงง ปัง ปังงง!!!
...เรียบร้อยย..
ตูมมม!!!!!!!
อ่ะ คิมได้ยินเสียงดังตูมข้างหลังจึงรีบหันไปมองแต่แล้วก็โดนมือใหญ่ยักษ์ดั้งหินและร้อนมาก ชกเข้าที่หน้าจน เธอกระเดน ตกลงไปข้างล่าง
อร๊ากกก !!!
.....ฮ่า....แฮก...แฮ..ก....
โอ้วว เลือดกำเดาฉัน เจ็บชิบหอยเลย..ต่อยมาได้ ...ดั้งหักหมด...
ฮึกก ไอเวรเอ้ยย แกมันตัวบ!!!!!!!!!!!!!!!
ผัวะ!! ....อ๊ากกก
....ทำยังไงละเนี้ย ไอตัวนี้แข็งแกร่งเหลือเกิน
"...ฮาโหลคิม ...เธอลองมโนว่าเธอคือ เอลซ่าสิ.."
"นี้มันใช่เวลาเล่นเหรอวะ คินซี!!!"
"ทำตามเถอะนะ แล้ว ปล่อยพลังใส่มันเลยสิ ฮุๆ "
"งั่นก็...เลทททอิทททโกกก เลทททอิททโก.."
ป๊อก....
หืมมม ห่ะ พลังน้ำแข็งงั่นเหรอ หมายความว่าไงเนี้ย อ่ออ เข้าใจแล้วไอตัวนี้มันเหมือนตัวลาวาเจอน้ำแข็งเข้าไป ก็แข็งทื่อเลยสินะ งั่นก็ ...
"ย๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก นี่แนะๆ นี่แนะๆ รู้จักไหม เนี้ยย ฉาน ศิษย์บัวขาวเชียวนะเว้ยยยยย"
"เอาไปชะ ฝ่า-มือ-ตาย-โหง!!!"
อร๊ากกกกกกกกกกกกกก ฮ้าววววกกกวกวกวกวกวกกกก กร๊ากกกกกก
"เอ้าละ คิม เข้าสิ่งร่างมันเลย เธอต้องไปจัดการส่วนในสุดของมัน"
..วะฮะฮาาา กูจะสิ่งงมึงงงงง
ฉันไม่รอช้ากระโจนเข้าไปจัดการส่วนข้างในมัน แต่ว่า..อร๊กกก..อร๊ากก อะไรกัน เหมือนจะโดนมันครอบงำ....ค..คิ...คิน..ซ..ซี...ช....ช.ช่..ช่วย..ด้วย!!
....ตูมมมมม!!!!!!!!
.......ร่างของคิมกระเดนออกมา เลือดทั่วร่างกายของคิมและคิมก็สลบไปในที่สุด
...แต่แล้วซินย่า ก็ปรากฏตัว
"ให้ตายสิ..มาหลับในโลกจำลองแบบนี้นะ คงจะสลบไปเพราะบาดแผลที่เจ็บหนักสิ...หึ เอาเถอะ"
และซินย่าก็อู้มคิมไปที่สถานที่ใดสักที ไม่มีใครรู้..หึๆ...
แต่ที่รู้ๆ ความรักระหว่างนายกกับเอเลื่ยนคงจะเริ่มตนในอีกไม่ช้า...
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
