กว่าจะรักกัน(18+)

4.7

เขียนโดย มิกิจัง

วันที่ 25 มกราคม พ.ศ. 2558 เวลา 16.35 น.

  4 ตอน
  1 วิจารณ์
  6,755 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 25 มกราคม พ.ศ. 2558 17.46 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

4) หายไป.....

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ผ่านมา3เดือนแล้ว ความสัมพันธ์ของฉันกับพี่พีก็ดีขึ้นเรื่อยๆ จนคนรอบข้างฉันคิดว่าฉันกับพี่พีคบกันแล้ว

ก็แน่แหละ ฉันกับพี่พีตัวติดกันอย่างกับแตงเม ไปไหนไปด้วยกัน กินข้าวก็ไปกินด้วยกัน ตอนนี้ก็เหลือแค่.... เหลือแค่พี่พีขอฉันคบเท่านั้น.....

ว่าแต่อาร์ทหายไปไหน? หลังๆมานี้ไม่เจออาร์ทเลย

"พี่นัดๆ" ฉันเรียกพี่ชายฉันที่กำลังนอนดูโทรทัูศน์

"พี่นัดเจออาร์ทบ้างมั้ย"

"ไม่เจออะ"

"แล้วรู้มั้ยว่าอาร์ทหายไปไหน"

"โยไม่รู้จริงๆหรอ" ไม่รู้? ไม่รู้อะไร

"ไม่รู้อะไร"

"คะ....คือว่า"พี่นัดพูดกระตุกกระตักจนทนไม่ไหว

"อาร์ทไปไหน!!! ทำไมไม่พูดซักที!!!"ฉันตะโคกใส่พี่ฉันเสียงดังจนพี่ฉันนั้นกลืนน้ำลายด้วยความกลัว

"อาร์ทไปญี่ปุ่นน่ะ" 

ห๊ะ!! อาร์ทไปญี่ปุ่น ทำไม....ทำไมพี่ถึงไม่บอกหนู ทำไม!!!"ฉันพูดจบก็วิ่งไปต่อยพี่หลายครั้ง

"โยใจเย็นๆ พี่ไม่รู้ว่าโยไม่รู้" พี่นัดจับข้อมือฉันสองข้างพร้อมกับดึงเข้ามากอด

"ทำไมกัน.....ทำไมอาร์ทถึงไม่บอกหนู ฮื่อๆๆๆๆ" ฉันร้องไห้ออกมาเพราะด้วยความเสียใจ ใช่ฉันกำลังเสียใจ.....

"อาร์ทมันคงมีเหตุผลของมัน อย่าไปโกรธมันเลยนะ"พี่นัดพูดพร้อมกับลูบหัวฉัน จนรู้สึกได้ว่าความโกรธนั้นเริ่มคลายลง

"อื้ม ขอต่อยหน้าทีหนึ่งก็พอ" 

"โยไปเที่ยวทะเลกับพี่ไหม ไอพีก็ไปนะ" พี่นัดรีบเอ่ยชื่อพี่พีเพราะรู้ว่าท่าพี่พีไปฉันต้องไปด้วยแน่ๆ ชั่งรู้ดีจริงๆ-_-,

"ใครไปบ้างล่ะ"

"มีพี ไอพี เต้ย วิน โยชวนพวกชูชิไปด้วยกันก็ได้นะพี่ไม่ว่า ไปกันเยอะๆสนุกดี"

"อื้ม เดี๋ยวโยโทรหาพวกเพื่อนโยก่อนก็แล้วกัน" ฉันดันตัวออกจากอ้อมกอดของพี่ฉันพร้อมกับหยิบโทรศัพท์โทรหาเพื่อนๆของฉันแล้วเดินขึ้นห้อง

'ทำไมนายถึงไม่ยอมบอกฉัน ฉันไม่ใช่เพือนนายแล้วหรออาร์ท....'ฉันพูดกับตัวเองเบาๆพร้อมนั่งบนที่นอนอันแสนนุ่มของฉัน

อยู่ดีๆน้ำใสๆก็ไหลออกจากตาของฉันอีกครั้ง ความรู้สึกฉันตอนนนี้มีทั้งโกรธ เศร้า น้อยใจ ปนๆกันไป

ฉันนี้มันขี้แย่ชะมัด เหมือนตอนเด็กๆไม่มีผิดที่ต้องให้นายยืนอยู่ข้างๆตลอดเวลา คอยปลอบ ปกป้องฉัน

ฉันก็แค่.....คิดถึงนายเท่านั้นเอง......

 

นัด

หลังจากที่โยเดินขึ้นห้องไปผมก็โทรหาไอพี่มันทันที

'ว่างัยเพื๊อนนนนน'เสียงไออาร์ทนี่มัน.....แสบแก้วหูได้โลกจริงๆ-*-

"ไอสัส มึงพูดให้เหมือคนปกติหน่อยดิ"

'เออๆ มึงมีไรว่ะโทรมาหากู'

"มึงไม่ได้บอกโยใช่ป่ะ ที่มึงมาญี่ปุ่นน่ะ"

'มึงรู้ได้ไงว่ะ'

"โยมันบอกถามกู กูเลยบอกไป ร้องไห้เลยสัส"

'โยร้องไห้....' เสียงมันหายไป มันกำลังคิดเชี่ยไรอยู่อีกล่ะ

"มึงกลับไทย เตรียมตัวโดนโยกระทืบได้เลย"

'กูไม่กลัว:P'

"เออ เรื่องของมึง แค่นี้นะเดี๋ยวไว้โทรไปใหม่" ผมไม่รอที่จะใหม่มาตอบกลับ ผมตัดสายทิ้งทันที

น้องสาวผมแทนที่จะติดผมแต่กลับติดไออาร์ท ไปไหนก็ไปด้วยกันอย่างกับแตงเม เวลาไออาร์ทไปไหนไกลแล้วไม่บอกร้องไห้ทุกที จนเวลาไปไหนไกลต้องรายงานโยตลอดอย่างกับเมีย เฮ้ออออ!!!ผมล่ะเหนื่อยใจกับน้องสาวของผมจริงๆ แต่ไออาร์ทมันคงดีใจที่โยเป็นแบบนี้ ก็เพราะมันชอบโยไง ผมรู้ตั้งนานแล้ว มันโยชอบโยมาตั้งแต่เด็ก ผมยุมันให้ขอโยคบตั้งหลายรอบแต่มันก็ไม่กล้า สุดท้ายโดนไอพีคาบไปแดก สมน้ำหน้ามันปากแข็งดีนัก......

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
4 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
5 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา