แวมไพร์อย่างฉันปากร้ายแล้วองครักษ์อย่างนายจะรักไหม
เขียนโดย 
ผ้าคลุมหลากสี
วันที่ 20 ธันวาคม พ.ศ. 2557 เวลา 13.14 น.
แก้ไขเมื่อ 20 ธันวาคม พ.ศ. 2557 15.26 น. โดย เจ้าของนิยาย
4) หัวใจที่เต้นแรง
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความณ โลกมนุษย์
"นี่ โซตะ..."ฉันเรียกโซตะเสียงเบาไม่รู้นายนั้นจะได้ยินไหม
"ครับ นารุจัง
"โซตะหันมาหาฉัน ยังจะได้ยินอีก
"นายน่ะ รู้สึกยังไงถ้าแม่ของนายถูกจำตัวไป"ฉันไม่เข้าใจเลย
"เอ่อ...ตอบยากนะครับเพราะผมนึกภาพท่านแม่ตอนโดนจับไม่ได้เลยน่ะครับ
นารุจังถามทำไมหรอครับ"โซตะทำหน้าสงสัย ก็จริงคุณน้าไม่มีทางโดนจับหรอก เพราะถ้าเป็นอย่างนั้นคนที่จะตายก็คงเป็นพวกโจรนั้นแหละ
"อืม...เปล่าหรอก"ฉันบอกปัดไป
"หรอครับ...
"โซตะทำหน้าคิดเล็กน้อย
"แล้วเราต้องเริ่มฝึกจากตรงไหนก่อนล่ะ"ฉันพูดเปลี่ยนเรื่อง วันนี้ขี้เกียจทะเลาะกับคนอื่น
"อืม...อย่างนารุจังคงต้องเริ่มจากการร่ายเวท ก่อนล่ะมั้งครับ
"โซตะพูดแล้วหันมายิ้มให้
"อ่าว...ฉันไม่ต้องเรียนเรื่องการต่อสู้ก่อนหรอกหรอ..."ฉันถาม นั้นสิ ฉันก็เห็นคนอื่นๆเค้าเริ่มกันจากการต่อสู้นี่
"
เอ่อ..ก..ก็..อย่างนารุจังคงไม่ต้องฝึกหรอกครับผมว่า.."โซตะพูดติดๆขัดๆ อะไรของหมอนี่กัน
"แล้วเรื่องการควบคุมพลังในตัวล่ะ"ฉันถาม
"เอ่อ...เรื่องนี้นารุจังไม่ต้องเรียนก็ทำได้เหมือนกันนี่ครับ"อืม...หมอนี่ชมว่าฉันเก่งสินะ
"ร..หรอ งั้นก็รีบเก็บของเถอะ" อ้ายยยยยเขินจัง
"ครับ..."
เวลาผ่านไป 1 ชั่วโมง
ณ บ้านของนารุที่โลกแวมไพร์
"เฮ้อ...กว่าจะเก็บของแล้วก็ขนของมาท่ี่โลกแวมไพร์เล่นเอาเหนื่อยใช่เล่นนะเนี่ย เฮ้อ"เหนื่อยจริงๆนั้นแหละก็ตอนแรกน่ะเก็บของเสร็จแล้ว แต่ฉันดันหกล้มกองหนังสือเลยล้มมาทับกว่าจะเอาหนังสือออกจากตัวได้นานกว่าเก็บของซะอีก
"นารุจังไปอาบน้ำอุ่นๆก่อนดีไหมครับ เดี๋ยวผมจะเตรียมให้"โซตะแนะนำ
"อืม...ก็ดีนะ งั้นไปเตรียมตัวกันเถอะ"ฉันลากโซตะ
"นารุจังครับ..."โซตะเรียก
"มีอะไรงั้นหรอ..."พอฉันหันไปก็พบว่าหน้าของเราสองคนห่างกันแค่ 5 เซนติเมตร
"......."ในขณะที่เราสองคนอยู่ในความสงบโซตะก็ค่อยๆเลื่อนหน้าเข้ามาใกล้ฉันมากขึ้น จนจมูกของเราสองคนชนกันโซตะค่อยๆเลืื่อนมือมากอดฉันเอาไว้ รู้สึกอบอุ่นจัง
"นารุจังครับ"ตึกตักตึกตัก เสียงหัวใจของโซตะแรงมากหัวใจฉันเต้นไม่เป็นจังหวะแล้ว
"นี่...ปล่อยนะ ฉันอึดอัด.."ฉันพูดเสียงเบา ทำให้โซตะปล่อยฉันในที่สุด
"ขอโทษด้วยครับ นารุจัง"โซตะพูดอย่างเขินอาย หน้าของเขาขึ้นสีแดงดูๆไปก็น่ารักนะ
"ไม่เป็นไร...ฉันไปเตรียมตัวแช่น้ำอุ่นก่อนนะ"ฉันพูดก่อนจะเดินออกมาจากตรงนั้น อ้ายยยยย อยากจะกรี๊ดให้ลั่นจัง นี่มันคืออะไรกันนะ
#ผ้าคลุมสีขาว
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
