มึงครับ...รักกูหน่อย

7.2

เขียนโดย TanNy_TanNy

วันที่ 9 ธันวาคม พ.ศ. 2557 เวลา 18.22 น.

  18 ตอน
  12 วิจารณ์
  21.20K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 9 ธันวาคม พ.ศ. 2557 18.45 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

9)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

          ตอนนี้ผมกำลังเดินไปเรื่อยๆ อย่างไร้จุดหมาย ไม่รู้จะไปทางไหนดี ไม่ว่าจะหันไปไหนก็เห็นแค่ทะเลกับเกาะเล็กๆสุดลูกหูลูกตา สงสัยว่าผมคงต้องตายที่นี่จริงๆแล้วล่ะไอ้นนท์นะไอ้นนท์มึงคงหนีเอาตัวรอดไปแล้วสินะ หึ คนอย่างมึงนี่เลวจริงๆเลย ค่ำแล้วหาที่พักดีกว่า หิวก็หิว! เดินมาเรื่อยๆผมก็เห็นที่ๆคิดว่าน่าจะพักได้ ใต้ต้นอะไรไม่รู้แหละครับ เอาว่ะพักตรงนี้แหละตื่นมาพรุ่งนี้เช้าก็ค่อยว่ากัน 

 

          ร่างบางนอนหลับไหลไปไม่รู้เลยสินะว่าคนที่เขาคิดว่าทิ้งเขาไปตอนนี้ลำบากขนาดไหน ตอนนี้นนท์ซึ่งไข้ขึ้นหนักเนื่องจากอยู่ในน้ำทะเลนานเกินและเพราะกว่านนท์ได้ช่วยซันขึ้นมาจนถึงฝั่งได้ลำบากมาก ตอนนี้นนท์เพลียมาก และกำลังนอนหมดสติอยู่บนชายหาดซึ่งไม่ไกลกับซันนัก ภาวนาให้ซันตื่นมาพรุ่งนี้ มาเจอกับนนท์และช่วยนนท์ไว้ให้ได้ก่อนที่นนท์จะอาการหนักไปกว่านี้....

 

เช้า

"ฮ้าวว เช้าแล้วหรอเนี่ย" ผมตื่นขึ้นมาพร้อมบิดขี้เกียจ เดินไปชายหาดดีกว่าเผื่อมีเรือผ่านไปผ่านมา

           ผมเดินมาเรื่อยๆไม่นาน ก็เจอกับชายคนนึงนอนอยู่บนชายหาดด้านหน้าผม ไม่น่าเชื่อเลย เกาะนี้มีคนอยู่ด้วยเรอะ! ไปขอความช่วยเหลือจากเขาดีกว่า นึกได้ดังนั้นผมจึงวิ่งไปที่ชายคนนั้นอย่างเร็ว "คุณๆ คุณครับ ตอนนี้ผมติดเกาะคุณช่วยผมหน่อยได้มั้ยครับ" ผมบอกไปอย่างนั้นแต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับแต่อย่างใด ตอนผมสะกิดเขาเนี่ยตัวเขาร้อนจี๋เลยครับ ผมจับตัวเขาอีกที แต่เขาก็ยังไม่ขยับ แย่ล่ะ! นี่เขาตายแล้วหรอเนี่ย ผมรีบจับเขาพลิกตัวหันมาทางผมอย่างเร็วและต้องตกใจเมื่อผู้ชายคนนี้คือไอ้นนท์!! นี่มันเป็นแบบนี้ได้ยังไง หรือมึงช่วยกูไว้เพราะกูว่ายน้ำไม่เป็น!? นี่กูเข้าใจผิดหรอนนท์ กูเข้าใจผิดว่ามึงทิ้งกูไป แต่กูไม่รู้เลยว่ามึงกำลังลำบากขนาดนี้ กูขอโทษ กูจะช่วยมึงเอง

          

          ร่างบางยกนนท์ขึ้นมาด้วยความยากลำบากเพราะเขาตัวเล็กกว่านนท์ แต่ในที่สุดร่างบางก็พานนท์ขึ้นมาพักที่ใต้ต้นไม้จนได้ ร่างบางถอดเสื้อของเขามาใส่ให้นนท์ สักพักร่างบางเดินหายไปในป่าและมาพร้อมน้ำและผลไม้ป่า ร่างบางต้องไปเจอลำธารหรือไม่ก็น้ำตกๆแน่ ร่างบางจัดการเช็ดตัวให้นนท์ซึ่งนอนหลับหมดสติอยู่

          ไม่นานนักฝนก็โปรยลงมาแล้วก็ตกอย่างหนัก ร่างบางเขาไปโอบกอดนนท์ไว้อย่างเร็ว ร่างบางพยายามทำทุกอย่างเพื่อให้นนท์โดนผนน้อยที่สุด ขอให้ทั้งคู่ผ่านช่วงเวลาอันเลวร้ายนี้ไปให้ได้ ช่วยนนท์ด้วยนะซันอย่าให้เขาต้องเป็นอะไรไปมากกว่านี้เลย อย่าให้เขาหนาว อย่าให้เขาโดนฝนเยอะ เดี๋ยวอากากรของเขาจะหนักไปกว่าเดิม

----------------------------------------------------

เอาใจช่วยซันน่ะค่ะทุกคน ขอให้ซันและนนท์ได้ออกจากเกาะนั้นเร็วๆน่ะ ^^

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
7 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา