มึงครับ...รักกูหน่อย

          กริ้งงง เสียงนาฬิกาปลุก เบื่อจัง ไม่อยากไป ม. ก็ตั้งแต่ผมรู้ว่าไอ้นนท์อยู่ ม.เดียวกับผม มันก็ทำให้ผมไม่อยากไป ม. ตั้งแต่วินาทีนั้น ไม่รู้ว่าวันนี้จะเจออะไรวุ่นๆอีกมั้ย แต่ก็ต้องทำใจสินะ ในเมื่อผมรับปากไปแล้ว เอาวะ เป็นไงเป็นกัน ในเมื่อเรียนผูกก็ต้องเรียนแก้ และผมก็ต้องผ่านจุดๆนี้ไปให้ได้ ไป ม.กันเถอะ 

          เอาล่ะผ่านไปได้ครึ่งวัน นี่ก็พักเที่ยงแล้ว ผ่านไปได้ด้วยดี แถมผมไม่เจอหน้าไอ้นนท์ด้วยน่ะ โชคดีชะมัด ชวนไอ้ธันไปกินข้าวดีกว่า ไอ้ธันก็คือเพื่อนสนิทผมเองแหละครับ มันชื่อธันวา ยังไม่ได้บอกใช่มั้ยล่ะ มันน่ารักน่ะ กวนตีนนิดหน่อย หยาบได้สุภาพเป็น หล่อๆตี๋ๆใสๆ ร่างบางๆ "เห้ยไอ้ธันทางนี้ๆ" พูดถึงปุ้บ ก็มาปั้บ ตายยากชิบ

"ไปกินข้าวกัน" มันบอก

"ก็กูจะชวนมึงอยู่นี่ไง"

"วันนี้กินไรดีว่ะ" มันถาม

"ร้านเดิมล่ะกันนะมึง"

"เออๆ ไป วันนี้กูเลี้ยงเอง"

"มีหรือกูจะพลาด" ของฟรีครับของฟรี ต้องรีบคว้า

ระหว่างทางไปกินครับ แม่งทำไมมีแต่คนมองผม ไม่ใช่ต้นไทรน่ะครับ ไม่ต้องมองเยอะ ไม่ขึ้นเลขตัวแดงๆหรอกครับแหม่

"ซันๆ กูว่ามคนมองมึงแปลกๆว่ะ"

"เออกูก็ว่างั้น"

"ทำไมวะ"

"กูจะรู้มั้ยเนี่ยก็อยู่แต่กับมึง"

"เออว่ะ" มันพูดแล้วทำหน้าสงสัย

"ช่างมันเถอะ รีบไปกูหิว" ผมบอก

"เออๆ ไป"

          พอมาถึงร้านผมกับไอ้ธันสั่งข้าวเสร็จแล้วก็มานั่งที่โต๊ะ 

"เห้ยยยยย!! มึง ไอ...ไอซัน แม่งมึงลงข่าวใน นสพ.ของ ม. ว่ะ"

"ข่าวดีหรือร้ายว่ะ -.-"

"มึงดูเองเถอะ" มันพูดแล้วโยนหนังสือพิมพ์มาให้ผม 

"เหี้ยยยยยยยยยยย!!" แม่งใครเอารูปผมไปตัดต่อเป็นเกย์ว่ะ แม่งนอนกอดกันกลมเชียว กูไม่ได้เป็นคนกินไม้ป่าเดียวกันเว้ยยยยยยย

"ซัน มึงเป็นป่ะวะ ?" ไอ้เหี้ยนี่ก็แม่ง

"กูอยู่กับมึงมาตั้งแต่มัธยมนี่คือมึงไม่รู้จักกูดีหรอวะ" ผมพูดเสียงเซ็ง

"เออว่ะ คนอย่างมึงนี่ไม่ใช่หรอก"

"ก็เออดิว่ะ มึงพึ่งคิดได้รึไง มึงแหกตาดูนี่ รูปนี้แม่งตัดต่อ"

"ใครทำว่ะ ?" 

"แม่งมีคนเดียวนี่แหละที่ทำแบบนี้กับกู!!"

"ใครวะ ?"

"ไอ้เหี้ยนนท์"

"นนท์ไหนวะ ?" ไอ้นี่แม่งก็ถามเยอะ

"ไอ้นนท์ปี 4 ไง"

"อ๋อดาวคณะแพทย์"

"ไม่รู้อ่ะ กูรู้แค่มันอยู่ปี 4"

"แล้วมึงไปมีปัญหากับพี่เค้าได้ไงวะ ได้ข่าวพี่นนท์นั่นอ่ะนิสัยดีนะเว้ย" หลังจากที่ไอธันมันพูดจบผมก็เล่าเรื่องทุกอย่างให้มันฟัง

"อ๋อออออออออ"

"อ๋อ ยาวถึงบางอ้อเชียวนะมึง เชื่อกูยังล่ะทีนี้"

"พี่เค้าแม่งไม่น่าทำอย่างนี้กับมึงเลยอ่ะ"

"ช่างแม่งมันเถอะ อย่าให้กูทนไม่ไหวก็แล้วกัน รูปนี้ก็แค่ปล่อยมันไป ใครดูไม่ออกว่าตัดต่อก็ไปรับประทานหญ้าซ่ะ"

"กูว่างานนี้แม่งรับประทานหญ้าหลายคนว่ะ ตัดต่อแม่งเนียนขนาดนั้น"

"ช่างมันดิว่ะ กู ไม่ แคร์"

"โห เพื่อนกูเจ๋งว่ะ ถ้ามึงไม่แคร์งั้นกูก็ไม่แคร์ ข้าวมาพอดีเว้ย กินกัน" ข้าวมาเสิร์ฟพอดีเลยครับ รีบกินเถอะจะได้กลับบ้าน ผมมีเรียนแค่ช่วงเช้าครับ ทันทีที่ไอธันตักข้าวเข้าปากเท่านั้นแหละ อุ้บบบบบ อ้วกกกกก "สัสส มึงเป็นไร" ผมถาม

"มึงแม่งลองกินข้าวมึงดูดิว่ะ" 

"อุ้บบบ อ้วกกกก สัส เหี้ยไรว่ะ" ข้าวที่ผมกินเข้าไปรสชาติขมปี๋เลยล่ะ ใครมันแกล้งว่ะเนี่ย

"หึหึ อร่อยมั้ยล่ะ" ไม่ใช่เสียงผมครับ และไม่ใช่เสียงไอธันเหมือนกัน

"เห้ยย มึงไอ้นนท์" ผมชี้หน้ามัน

"พูดกับรุ่นพี่ดีๆหน่อยสิครับน้องซัน" มันพูดพลางทำหน้าตากวนบาทา

"กูไม่นับมึงเป็นรุ่นพี่หรอก"

"กูก็ไม่ได้อยากนับมึงเป็นรุ่นน้องหรอกน่ะไอ้ซัน"

"แล้วมึงมาหากูมีธุระอะไร"          

"กูแค่จะมาบอกมึงว่าตอนเย็นนี้มึงต้องไปที่ผับ###กับกู"

"แล้วทำไมกูต้องไปกับมึง" ผมพูดพลางทำหน้าตากวนบาทามัน

"มึงลืมหน้าที่แล้วหรอ ไหนบอกจะเป็นเพื่อนกูและจะเปลี่ยนกูให้ได้ไง"

"กูไม่ลืม กูแค่สงสัยว่าถ้ามึงจะไปเที่ยวกินเหล้าเคล้านารีแล้วมึงจะพากูเป็นก้างทำไม - -"

"กูไม่ได้ไปกินเหล้า ไม่ต้องถามเยอะเดี๋ยวกูไปรับที่คอนโดตอน 2 ทุ่ม"

"กูมีรถ ไปเองได้"

"แล้วไงอ่ะ ก็กูจะไปรับ" 

"มึงนี่เหมือนเด็กเลยเนอะ"

"กูโตแล้วเว้ยย" มันโวยวาย

"เด็กว่ะ" ผมพูดกวนบาทามันเล่น หวังว่ามันคงไม่เตะผมปลิวหรอกนะ

"กูบอกไว้ก่อนเรื่องที่เกิดกับมึงทั้งหมดในวันนี้ก็แค่เตือน หึหึ"

นี่มึงเองหรอเป็นคนทำ เหี้ยย ขอต่อยสักป้าบเถอะ 

"ปล่อย กู !!" มันหลบทัน แล้วมันจับผมในท่ากอดไว้ 

"มึงจะต่อยกูทำไมล่ะ" 

"อ้าว ก็มึงทำกูเดือดร้อนน่ะสิ"

"ไม่เห็นรู้เรื่อง"

"ไม่รู้เรื่องงั้นหรอ หึ" กระทืบเท้าแม่งเลยกอดกูอยู่ได้

"โอ้ยยย" มันปล่อยผมทันทีที่โดนเท้าผมกระทืบเท้ามันเต็มๆ

"หึ แสบนักน่ะไอ้ซัน" มันพูดแล้ววิ่งมาที่ผม จับผมอีกแล้ว มันจับผมไว้อีกแล้ว ท่ากอดอีกแล้ว

ฟอดดด~~~ "เห้ยไอ้นนท์นี่มึงหอมแก้มกูหรอ" มันหอมแก้มผมอ่ะ!!! "นี่มึงเป็นพวกกินไม้ป่าเดียวกันหรอวะ ?" ผมพูด

"ปล่าวหรอก กูแค่แหย่มึงเล่น สนุกดีว่ะเด็กน้อย อย่าลืมนะมึง 2 ทุ่มกูไปรับ แต่งตัวสวยๆ เอ้ย หล่อๆล่ะ เด็กน้อย" มันพูดแล้วก็เดินออกไปเฉยเลย

"กูไม่ใช่เด็กน้อยโว้ยยย" ผมตะโกนไล่หลังมันไป แค้นว่ะ แค้นๆๆๆ แค้นสุดๆ มันบังอาจมาก บังอาจมาหอมแก้มผม!!!! เดี๋ยวกูจะทำให้มึงเสียใจที่ทำแบบนี้กับกูไอ้นนท์!!!!!

          หลังจากจบเรื่องไอธันซึ่งไม่มีบทอยู่นานนม...ก็มาเพื่อนผมที่คอนโด มันกลัวว่าผมจะเจออะไรแปลกๆอีก เลยมาอยู่เป็นเพื่อน ตั้งแต่เที่ยงถึงตอนนี้ก็ 5 ชั่วโมงกว่าๆล่ะ มันไม่เบื่อรึไงว่ะ

"เห้ย มึงกลับไปก่อนเหอะ กูอยู่คนเดียวได้ ไม่มีอะไรหรอกนี่มันคอนโด ไม่มีใครมาแกล้งกูได้หรอก" ผมบอกมัน

"งั้นมึงดูแลตัวเองดีๆนะ"

"กูรู้แล้วหน่า เหมือนแม่เลยมึงเนี่ย - -"

"ก็กูเป็นห่วง"

"เออ กูรู้หน่า"

2 ทุ่มสินะ อาบน้ำรอไว้ดีกว่านี่ก็ 6 โมงเย็นกว่าๆล่ะ อีกชั่วโมงกว่าๆ ก็ถึงเวลาแล้วล่ะ จะเจออะไรอีกว่ะเนี่ย ชีวิตผมต่อไปก็คงจะหาความสุขยากสิน่ะ ก็เพราะมีมึงนั่นแหละไอ้นนท์ เข้ามาในชีวิต และทำให้ชีวิตกูมันวุ่นวายยุ่งเหยิงไปหมด มึงต้องรับผิดชอบ!!