คู่รักวุ่นวายกับความอลเวง [yaoi]

ณ.โรงเรียนฮินาเมะ (โรงเรียนฮินาเมะเป็นจินตนาการของคนแต่ครัช)

คาบพละ~~

'นักเรียนทุกคนครับช่วยฟังอาจารย์พูดหน่อยครับ วันนี้อาจารย์สอนพละไม่มา และอาจารย์ก็ได้มาสอนแทนครับ' อาจารย์คาซาวาซึ่งเป็นครูสอนคณิตศาสตร์กล่าวขึ้น นักเรียนทุกคนต่างโห่ด้วยความเซ็ง วิชาพละนั้นสำหรับนักเรียนทุกคนมันคือวิชาที่ผ่อนคลายที่สุด

'แต่..' อาจารย์คาซาวาหยุดพูดไปแล้วทำท่าคิดลังเลว่าจะพูดดีรึป่าว นักเรียนทุกคนต่างจ้องอาจารย์อย่างอยากรู้

'แต่..อาจารย์เห็นว่าช่วงนี้นักเรียนทุกคนค่อนข้างเครียดกับการเรียน อาจารย์จะให้พวกคุณไปโรงยิมก็แล้วกัน จะได้ออกกำลังกายไปในตัว ^^' อาจารย์พูดพร้อมกับรอยยิ้ม นักเรียนทุกคนต่างดีใจกันยกใหญ่

'เย้~~อาจารย์อนุญาติแล้วพวกเราไปกันเถอะ' นักเรียนชายคนนึงหันไปพูดกับคุรุมิหนุ่มน้อยที่ได้ฉายาว่าหน้านิ่งที่สุด

'นายไปเถอะ ฉันอยากอยู่บนห้องน่ะ' คุรุมิพูดด้วยสีหน้าสงบนิ่ง

'เฮ้อ เป็นแบบนี้อีกแล้วนะ นายนะ = =' เพื่อนของคุรุมิมองหน้าคุรุมิอย่างนิ่งๆพร้อมกับยืนกอดอก

'...' คุรุมิมองกลับไปด้วยสายตาบงบอกว่าอยากอยู่บนห้องพร้อมกับแลบลิ้นออกมานิดนึงเป็นเชิงว่าเขาไปสนใจกับสิ่งที่เพื่อนของเขาพูดเลยแม้แต่น้อย

' =//= นายอย่าทำหน้าอย่างนั้นสิ มัน.. ช่างเถอะๆ งั้นฉันไปล่ะนะ' หลังจากพูดจบเพื่อนของคุรุมิก็รีบวิ่งออกไปทันที

'เป็นอะไรของเขาน้า..' คุรุมิบ่นพึมพำอยู่สักพักก่อนจะมองออกไปนอกหน้าต่าง นอกหน้าต่างนั้นมีแสงจากดวงอาทิตย์อ่อนๆเมฆสีขาวลอยไปมา ท้องฟ้าสีสดใสให้ความรู้สึกสงบ มีลมพัดแผ่วเบา คุรุมิมองอยู่สักพักก็ได้ยินเสียงเหมือนมีคนกำลังวิ่งอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล

'แฮ่กๆ เหนื่อยชมัดเลย มาทันมั้ยเนี่ย' เสียงของชายหนุ่มปริศนาพูดขึ้น เสียงเขาแหบแห้งเหมือนกับพึ่งวิ่งหนีอะไรมา

'อะ..อ่าว ไปไหนกันหมดละ นี่นายน่ะ' ชายหนุ่มนั้นทักคุรุมิทำให้คุรุมิหันไปมองแล้วทำหน้านิ่งใส่

'นายเรียกฉันหรอ..' คุรุมิถามด้วยสีหน้านิ่งเงียบ

'ก็ใช่นะสิ ในห้องนี้ก็มีแค่นายกับฉัน เพื่อนๆหายไปไหนหมดหรอ?' ชายปริศนาถามคุรุมิ

'ไปโรงยิมน่ะ' พอคุรุมิพูดจบชายปริศนาก็พยักหน้างึกๆเป็นเชิงว่าเข้าใจแล้ว ก่อนจะเดินมาที่โต๊ะข้างๆของคุรุมิ

'นายจะทำอะไร?' คุรุมิถามชายปริศนาด้วยความสงสัย

'ก็จะเก็บของใส่โต๊ะไง นายคิดว่าฉันจะทำอะไรล่ะ?' ชายปริศนาทำหน้าตากวนใส่คุรุมิ คุรุมิได้แต่มองนิ่งๆ

'แล้วทำไมนายต้องมานั่งตรงนี้ล่ะ?' คุรุมิถามกลับ

'ก็ฉันมาสายที่ข้างๆนายมันยังว่างอยู่หนิ ตรงอื่นมันเต็มหมดแล้ว' ชายปริศนาพูดด้วยหลักการและเหตุผล

'...' คุรุมินิ่งเงียบไปก่อนจะฟุบลงที่โต๊ะ

'นายชื่อคุรุมิใช่มั้ย?' ชายปริศนานั่งลงข้างคุรุมิก่อนจะถามขึ้น

'อืม ใช่' คุรุมิตอบกลับไปสั้นๆ

'ฉันชื่อ ซันจิ เป็นเพื่อนกัน อยู่ในห้องเดียวกัน แต่ไม่เคยทำความรู้จักกันเลยนะ = =' ซันจิพูดพร้อมกับมองคุรุมิ

'อืม..' คุรุมิตอบด้วเสียงแผ่วเบา

'นายนี่มันน่าสนใจดีนะ' ซันจิพูดด้วยเสียงที่ดูสนุก

'นี่ คุรุมิ หันหน้ามาหน่อยสิ' หลังจากซันจิพูดจบคุรุมิก็หันไปตามที่ซันจิบอก เมื่อคุรุมิหันไปก็ต้องต้องตกใจเพราะปากของเขาและซันจิได้ประกบกันอย่างไม่ได้ตั้งใจ(หรือตั้งใจ)

'!!!' คุรุมิรีบผลักซันจิออกอย่างแรงแต่ซันจิคว้าโต๊ะได้ทันเลยไม่หงายหลัง

'ฮ่าๆ ตกใจขนาดนั้นเลยหรอ' ซันจิพูดเหมือนกับว่าเมื่อกี้เป็นเพียงแค่การเล่นสนุกๆ

'ทำบ้าอะไรของนายเนี่ย!!' คุรุมิพูดด้วยเสียงที่ดูตกใจแต่สีหน้าก็ยังคงสงบนิ่ง

'ก็แค่อยากลองจูบผู้ชายด้วยกันดูน่ะนะ ฮ่าๆ อยากจะรู้ว่ามันเป็นยังไง แต่จะว่าไปมันก็ไม่เลวนะ' ซันจิหัวเราะราวกับมันเป็นเรื่องสนุก

'...' คุรุมิเงียบไปก่อนจะหันหน้าหนีด้วยใบหน้าที่แดงกล่ำ

'เขินหรอ หน้านายตอนเขินน่ารักดีนะ ฮ่าๆ' ซันจิหัวเราะดังกว่าเดิม คุรุมิจึงรีบฟุบหน้าลงกับโต๊ะ

'จูบแรกของฉัน..' คุรุมิบ่นพึมพำเบาๆแต่ซันจิกลับได้ยินพอดี

'ว่าไงนะ! นี่เป็นจูบแรกของนายงั้นหรอ!?' ซันจิดูตกใจมากเลยทีเดียว

'ก็ใช่น่ะสิ เจ้าบ้าซันจิ' คุรุมิพูดเบาๆพอแค่ให้ได้ยิน

'นี่ฉันขโมยจูบแรกของผู้ชายหรอเนี่ย 0-0' ซันจิตกใจหนักกว่าเก่า ในชีวิตเขาไม่เคยคิดเลยว่าจะได้ขโมยจูบของผู้ชายแถมผู้ชายคนนั้นเป็นคุรุมิด้วย!

***********************************************************************

แง่มๆ~ ตอนก่อนอาจจะสั้นไป ตอนสองเลยจะทำให้มันยาวขึ้น ถ้าชอบก็กดติดตามด้วยน้าครับ~~~ และก็คอมเม๊นด้วยน้าครับ~~ 'ง่ะ รินนะซังอย่าพึ่งสิครับ ผมคุยกับคนอ่านอยู่น้า~'//โดนรินนะกอด 'คนอ่านเอาไว้ก่อนเราไปเล่นกันเถอะ^^'//อุ้มอากิเข้าห้อง จบ~