Love You My Apprentic

6.3

เขียนโดย lambor

วันที่ 2 ธันวาคม พ.ศ. 2557 เวลา 21.57 น.

  17 chapter
  18 วิจารณ์
  19.10K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 12 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2558 23.24 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

14)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

     วันนี้เป็นวันหยุด เห้ๆๆ เที่ยวๆๆ ว่าแต่จะไปไหนดี ผมว่าจะลองเปลี่ยนบรรยากาศหนีความวุ่นวายในกรุงเทพฯ ไปพักร้อนที่ทะเลสักหน่อยน่าจะดี ถึงผมจะไม่ค่อยชอบทะเลสักเท่าไหร่แต่การไปพักสมองที่ทะเล อาจจะทำให้ผมตกหลุมรักทะเลอีกครั้งก็เป็นได้

     หลังจากเลือกได้ว่าจะไปที่ไหนก็ได้ข้อสรุปว่าจะไปทะเลที่หัวหิน โดยการนั่งรถไฟฟรีไปถึงจะไปถึงที่หมายช้าแต่ก็ประหยัด ผมรวบร่วมผู้ร่วมทริปได้ทั้งหมดสี่คนซึ่งรวมผมแล้วเรียบร้อย

     ผู้ร่วมได้แก่ ไอยีราฟ(คิมหันต์) ข้าวโพด มัส และผมป๊อกเด้งสุดหล่อ ทุกคนต่างโวยวายว่าทำไมถึงพึ่งมาบอกตอนนี้ 

     >เตี้ย มึงมาบอกอะไรตอนนี้มาช่วยกูเก็บกะเป๋าเลยนะ

     <งั้นมึงก็ไม่ต้องไป กูก็ต้องเก็บกระเป๋าเหมือนกันเร็วๆด้วย อย่าบ่น

     >อ่อๆ เจอกันหน้าบ้าน

     หลังจากที่วางสายจากไอยีราฟผมก็รีบเก็บกระเป๋าตาแทบทะลัก เพราะตอนนี้แปดโมงแล้วต้องไปขึ้นรถไฟที่สถานีสามเสน ผมว่าขึ้นตรงนี้น่าจะใกล้กะที่อยู่ของผมมากที่สุดแล้วล่ะ

     แปดโมงกว่าๆพวกเราทั้งสี่ชีวิตก็มาถึงยังสถานีรถไฟสามเสนและติดต่อรับตั๋วรถไฟฟรีแล้วเรียบร้อย

     "มัสๆๆ กินนี่สิ อร่อยนะ" เสียงผมเองครับตอนนี้ผมกำลังกินขนมอยู่เห็มมัสเงียบๆตั้งแต่ที่บ้านแล้วเลยชวนคุยสักหน่อย

     "ป็อกเด้งกินเถอะ จะได้โตไวๆ"

     "เอามานี่กูกินเอง" เรียบร้อยไอข้าวโพดแย่งขนมผมไปกินหมดเลย

     "ดูทำหน้าเข้า เป็นอะไรเตี้ย"

     "ป่าวๆแต่แค่เสียดายขนมอ่ะ ข้าวโพดแย่งกินไปหมดแล้ว"

     ไม่ทันได้งอแงอะไรมาก รถไฟที่เรารอก็มาถึงชานชลาพอดี อิอิ ทะเลๆๆ

     ระยะเวลาการเดินทางที่แสนจะนานและฝุ่นโคตรจะเยอะ สังเกตุได้จากทรงผมที่ค่อนข้างจะแข็งเลาเอามือสางก็จะได้เห็นฝุ่นติดมากะเล็บด้วย โอ๊ยยย ทรมานดีแท้

     อย่างแรกที่เราต้องทำคือการหาที่พักครับ ก็ให้แท็กซี่แถวๆนั้นไปส่งหาที่พักที่ใกล้ทะเล และที่สำคัญราคาไม่แพง

     หลังจากที่ได้ที่พักตามที่เราต้องการแล้วก็ได้เวลาเล่นน้ำทะเล 

     "มัส ลงน้ำกันเร็วๆๆ" ผมลากมัสลงน้ำไปพร้อมกับผม ซึ่งมัสก็ยอมลงมาแต่โดยดี และมีสีหน้าที่ดีขึ้นจากเดิมเยอะมาก

     "ไอเตี้ยอย่าลงไปลึก มึงว่ายน้ำเป็นรึป่าว" ไอยีราฟรีบวิ่งลงมาหาผมในแทบจะทันที

     "อ่อ ลืมไปว่าว่ายน้ำไม่เป็น แหะๆโทษทีนะมัส ข้าวโพดๆมึงมาเล่นกะมัสหน่อยดิ กูว่ายน้ำไม่เป็นง่ะ" 

     ผมเลยกลายมาเป็นมนุษย์ทรายอยู่ยนยกโดนไอยีราฟขุดหลุมเอาทรายกลบผมฝังดินเอาไว้ทั้งตัวเหลือแต่หัว

     "แหะๆ พอแล้วๆกูหายใจไม่ออก เอาทรายออกเถอะ"

     "ไม่ บอกว่ารักกูก่อนดิ แล้วจะเอาทรายออกให้"

     "ฝันไปเถอะ มัสๆๆ ช่วยด้วยๆ เอาทรายออกจากตัวให้หน่อย หายใจไม่ออก" เมื่อมันไม่ช่วยผม ผมก็ให้คนอื่นช่วยล่ะกัน

     "ช่วยตัวเองไปก่อนนะตอนนี้ไม่ว่างโดนทรายถมอยู่" อ้าวแกขึ้นมาตั้งแต่ตอนไหนว่ะเนี่ย

     "ข้าวโพด ช่วยหน่อย" 

     "เสียใจด้วยนะเตี้ย ไอข้าวโพดไปซื้อเบียร์ เร็วๆบอกรักูซะแล้วกูจะช่วย"

     "ใจร้ายที่สุด ไอยีราฟกูหายใจไม่ออกจริงๆนะ"

      แต่ละอย่างแกล้งกันชัดๆ

     "ยีราฟกูรักมึงนะ" 

     "โห้ย อย่าบอกนะว่านี่คือวิธีการบอกรักของมึงอ่ะ"

 

 

 

เย้ๆๆมาแล้วๆๆๆ ฝากอ่านฝากเม้น ฝากโหวตกันบ้างนะ

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
4.5 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา