นิมิต

...ตัวฉันเองนั้นอยู่ต่างประเทศ แต่มักจะฝัน หรือมีวิณญานมาบอกในฝัน

เกียวกับเมืองไทยเสมอๆ จะมีน้อยครั้งที่มีวิณญาน หรือเหตุการณ์ที่เกิดต่างประเทศ

คราวนี้ก็เช่นกัน 

...ด้วยความว่าฉันเองเป็นคนที่ชอบ นั่งสมาธิก่อนเข้านอนเสมอๆ

จึงมีสมาธิ และคลื่นสติค่อนข้างเรียบ เพราะจิตที่เรียบระเอียด ย่อมติดต่อวิณญาน ที่มีคลื่นระเอียดได้ง่ายเช่นกัน และนั้นก็เป็นจุดเริ่มต้นของ การตามหาศพ ของพวกเค้า

" คุณ คุณครับ ..."  

เสียงเรียบๆแผ่วๆดังขึ้น ฉันพยามมองหา  สิ่งที่ฉันเห็นรอบข้างของฉันเป็นคันนา

มีหญ้าเขียวๆ และหนองน้ำ

สา  "ฉันมาที่ไหนกัน "

ฉันพูดพรึ่มพรัมคนเดียว และพยามเดินหา ว่ามาที่นี้ทำไม

" คุณครับ "

สา " เย้ยยยยย "

ฉันร้องเสียงหลงด้วยความตกใจเพราะภาพต่อหน้าฉันเป็นชาย อยู่ในชุดที่ขาดรุ้งริ้ง

มีเลือดไหลจากหัว ที่คอมีรอยบาดแผลที่ถูกของมีคมบาด เลือดไหลเต็มไปหมด

" คุณครับ ช้วยผมได้มั้ย ช้วยผมหาศพของผมหน่อย หาศพลูกเมียผมด้วย "

สา " คุณตายที่ไหนละ แล้วฉันจะหาเจอมั้ยเนี๊ยะ "

" เจอ ผมจะบอกสถานที่คุณเอง "

หลังจากเค้าพูดจบภาพเหตุการก็ได้เกิดขึ้น เค้าเป็นนักมวยที่หาเงินด้วยการชกเดิมพัน

เมื่อเค้ามีการขัดผลประโยชน์กัน เค้าเองนั้นก็ได้ถูกฆ่า เค้าถูกผู้ชาย หลายคนใช้ของแข็งทุบที่หัวจนสลบ แล้วใช้มีดปาดที่คอ จนหลอดลมขาดตายในทันที เค้าถูกนำศพไปทิ้งไว้ที่ปลายนานี้

ภาพที่เห็นศพของเค้านั้นเริ่มเน่าเปลื่อย กำลังเป็นอาหารของปลา

และสัตว์เล็ก สัตว์น้อยแถวนั้น

สา " แล้วลูกเมียคุณละ "

" เมียผมเป็นโรคลมชักครับ เค้าออกไปตามหาผมแล้วอาการกำเริบ ตกคลองน้ำเสียชีวิต "

เค้าทำให้เห็นภาพอีกครั้ง เห็นเมียเค้า เป็นกังวล ว่าทำไมเค้ายังไม่กลับบ้าน สภาพบ้านเค้านั้น เหมือนสลัม ที่มีเพียงหลังคาสังกะสีปิดไว้กันลม กันฝน และแดดเท่านั้น  เมียของเค้าได้ออกเดินตามหาเค้า ได้ฝากลูกสาววัย ๙ ขวบไว้กับคนข้างบ้าน เหตุการไม่น่าจะเกิด อาการลมชักกำเริบ

ทำให้ตกน้ำ และจมน้ำตายในที่สุด ศพนั้นติดอยู่ที่ใต้สะพานนั้น

โดยที่ไม่มีใครรู้

ส่วนลูกสาววัย ๙ ขวบ ถูกคนข้างบ้านที่มีอาการเมายาบ้า ข่มขื่นแล้วฆ่า

นำศพไปทิ้งที่น้ำเช่นกัน

สิ่งที่ฉันเห็นในฝันนั้น มันเป็นโศกนาตกรรมที่โหดร้ายที่สุด ฉันเห็นภาพแล้วฉันน้ำตาไหลไม่หยุด แล้วฉันจะช้วยยังไง จะช้วยแบบไหนได้ ในเมื่อมันเป็นเพียงแค่ในฝันของฉันเท่านั้น

" พี่ พี่ "

เสียงเล็กๆ ของเด็กผู้หญิง กวักมือเรียกให้ฉันตามไป ฉันเดินไปเห็น เป็นภาพศพของ ผู้หญิงคนนั้น และลูกสาวเค้า "

" หนูเจอแม่แล้วนะคะ ช้วยพาหนูกับแม่ ไปเจอพ่อด้วย "

เสียงและสายตาที่ดูเศร้า มันทำให้ใจของฉันยิ่งหนักอึ้ง และหนาวสั่นสะท้านไปที่หัวใจ แล้วภาพทุกอย่างก็เริ่มเลือนลางไป จนฉันลืมตาขึ้นมา

อยู่ในสภาพน้ำตาอาบแก้ม และคำถามที่ตั้งไว้ว่า

           ... แล้วฉันจะทำยังไง จะช้วยยังไง ฉันไม่ได้อยู่เมืองไทย ฉันจะช้วยยังไงได้ ...

แล้วน้ำตามันก็ไหลไม่หยุด ในตอนนั้นฉันเกลียดความสมารถพิเศษของตัวเองมากเกลียดตรงที่

...ฉันรับรู้ แต่ฉันช้วยอะไรไม่ได้เลย

ฉันช้วยอะไรใครไม่ได้เลยจริงๆ....