My love in a Summer ความรักในหน้าร้อน

7.9

เขียนโดย Hamakung

วันที่ 7 พฤศจิกายน พ.ศ. 2557 เวลา 06.55 น.

  11 ตอน
  6 วิจารณ์
  13.05K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 25 พฤศจิกายน พ.ศ. 2557 20.47 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

1) การเริ่มต้น...

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

          พรึ่บ...เช้าที่สดใส ผมลืมตาตื่นขึ้นมาก็พบแสงสว่างจากดวงอาทิตย์ส่องเข้ามาแสบตา 
ผมลุกขึ้นแล้วบิดขี้เกียจ  

"อาหารเช้าได้แล้วนะลูก" แม่ผมเดินขึ้นมาเรียกไปทานอาหารเช้า

"คัฟแม่" ผมรีบอาบนํ้าแต่งตัวแล้วเดินไปทานอาหารเช้าข่างล่าง

"เร็วเข้านะลูก เดี๋ยวจะไม่ทันจุนอิจิกับเบลล่านะ" แม่หันมาพูดพร้อมยิ้มให้ผม

"คัฟ!!" ผมตอบกลับด้วยนํ้าเสียงมุ่งมั่นแล้วรีบทานอาหารเช้า

"ทานช้าๆก็ได้ลูกเดี๋ยวติดคอหรอก" แม่ทำสีหน้าเหวอๆเมื่อเห็นผมรีบกินขนาดนั้น

"แอ่กๆ" ไม่ทันไร ขนมปังก็ติดคอผมซะแล้ว

"นั่นไง - -" แม่ทำสีหน้าเหมือนคิดไว้แล้ว แล้วเอานํ้ามาให้ผมดื่ม

"อึกๆๆ" ผมดื่มนํ้าอย่างรวดเร็ว  

"ผมไปก่อนนะคัฟแม่" ผมพูดกับแม่แล้วเดินไปใส่รองเท้าหน้าบ้าน

"ไปดีมาดีนะลูก" แม่ยิ้มและโบกมือให้ผม 

          เมื่อมาถึงโรงเรียน...........

"หวัดดีจร๊" เบลล่าเข้ามาทักและยิ้มให้ผม ขณะที่ผมกำลังมองเหม่อคิดถึงพี่เอรุและมองออกไปนอกหน้าต่าง

"ฮามะ!!!" เบลล่าตะโกนใส่หูผม เพราะผมไม่ตอบกลับไป "ห๊ะ!อะไรเหรอ" ผมหันไปมองเธอ

"เรียกก็ไม่ยอมตอบ -3-" เบลล่ายืนกอดอกแล้วพูดกับผม "โทษทีๆพอดีคิดเรื่องอะไรนิดหน่อย" ผมตอบกลับไปแล้วทำสีหน้าไม่รู้ร้อนรู้หนาว

"นี่ วันนี้ไปห้องสมุดกันมั๊ย" เบลล่ายิ้มและชวณผมไปห้องสมุดกับเธอ

"ไม่อ่ะ วันนี้กะว่าจะไปทานอาหารเที่ยงกับพี่เอรุ" ผมพูดแบบนี้เหมือนทุกที

"อะไรก็พี่เอรุ!!" เบลล่าตะคอกเหมือนโกรธใครมา เอ๊ะ!โกรธผมนี่หว่า^^ 

"ก็เราไม่ได้ชอบอ่านหนังสือแบบเธอนี่นา" ผมพูดไปแบบชิวๆ "ไปคนเดียวก็ได้!!!" เบลล่าตะคอกใส่ผมอีกแล้วนั่งหน้ามุ่ยหันไปทางอื่น

          พักเที่ยง..........

"จ้อกแจ้กจอแจ!!" เสียงผู้คนพูดคุยกันวุ่นวายกันหมดในโรงอาหาร

"เอ่อ...ขอเป็นชุด A ละกันคัฟ" ผมที่ยืนต่อแถวซื้ออาหารอยู่นานในที่สุดก็ได้สั่งซักที

"นี่จ้า ทานให้อร่อยนะ" ป้าเจ้าของร้านที่ผมยืนต่อแถวมานาน ตอบกลับมาแล้วยื่นถาดอาหารให้ผม

"ขอบคุณคัฟ" ผมรับถาดมาก่อนจะยื่นเงินให้ป้า

"(...)" ผมหันไปมองพี่เอรุ ก็พบว่าเค้ากำลังนั่งทานอาหารอยู่กับแฟน ทันใดนั้นนํ้าตาก็เอ่อล้นลงมา แล้วผมก็เผลอปล่อยถาดอาหารที่อยู่ในมือ ถาดอาหารร่วงลงพื้นทำให้เสียงดัง ทุกคนหันมามอง รวมทั้งพี่เอรุด้วย

"ฮะ...ฮามะ" พี่เอรุที่เห็นผมยืนร้องไห้อยู่หันมามองแล้วก็เรียกชื่อผม ผมจึงวิ่งหนีไปแอบร้องไห้ที่สวนหลังอาคารตัวเอง "โธ่เว้ย!!!" ผมนั่งร้องไห้อยู่คนเดียว....อย่างผิดหวัง...

To be continued
>>>>>>>>  

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
7.2 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา