BlueTears
เขียนโดย 
CodeBlueTears
วันที่ 17 ตุลาคม พ.ศ. 2557 เวลา 21.57 น.
แก้ไขเมื่อ 26 ตุลาคม พ.ศ. 2557 21.54 น. โดย เจ้าของนิยาย
3) ชีวิตมันมีค่าเสมอแหละ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
"ช่วยด้วยๆ ใครก็ได้ช่วยที" เสียงร้องขอความช่วยเหลือในซอยแคบช่วงหลังเทียงคืน
หญิงร่างบางเนื้อตัวบอบช้ำเดินลากเท้า
ที่เจ็บที่ขานั้นมีแท่งเหล็กขนาดหนึ่งนิ้วแทงทลุ
สีหน้าของเธอดูหวาดกลัวและสิ้นหวัง
และเธอก็ต้องหยุดเดินเมื่อทางข้างหน้าไปต่อไม่ได้
สีหน้าของเธอเริ่มหวาดกลัวยิ่งขึ้นเมื่อต่อหน้าเธอ
ปรากฏร่างของ...สาวในชุดนักเรียน?
"หัดเคาะประตูมั้งสิ" ในขณะที่ผมกำลังแต่งนิยายมิ้นเปิดประตูเข้ามา
"ใครสนละ" เธอตอบด้วยสีหน้ากวน
"แต่งนิยายอยู่เหรอ" เธอเปลี่ยนสีหน้าแล้วหันมาถาม
"อืม" ผมตอบสั้นๆ
"แล้วไม่เปลี่ยนเสื้อ?" ผมหันไปมองเธอแล้วถาม
"ลืมกุญแจไว้ที่ห้อง.."
"อยากอยู่กับชั้นมากกว่า....มั่้ง..เอ้ย?" คำพูดขาดไปเพราะเธอปากระเป๋าใส่
"มันเจ็บนะเฮ้ย!"
"ขอโทษ...ก็นายอยากปากXเอง.."
"เปลี่ยนจากคำขอโทษเป็นจะ...จุ?" คราวนี้ผมต้องหยุดพูกไปเมื่อในมือของเธอ
ถือขวดน้ำที่อัดแน่นด้วยอนุภาพทำลายสูงมีหวังแตกแน่
"ล่อเล่นๆ" ผมรีบปลี่ยนคำพูดทันที
สองวันหลังจากเหยื่อรายที่สามถูกฆ่ารายที่สี่ก็ถูกฆ่าบนดาดฟ้า
อพาร์ทเม้นท์ที่เจ้าตัวอาศัยอยู่
คดีฆาตกรรมปริศนายังเกิดขึ้นไม่หยุดตราบที่ยังแก้ตัวเลขปริศนาที่ฆาตรกร
ได้ทิ้งไว้กับเหยื่อที่ฆ่าแต่ละรายมีสองตัวเลขตอนที่รวมแล้ว
มีทั้งหมด 8 ตัว ส่วนตัวเลขนั้นทางตำรวจ
ได้ปกปิดไว้เพื่อสืบหาข้อท็จจริง
ก่อนจะเปิดเผยข้อมูล
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
