ยัยตัวร้าย คว้าใจนายเย็นชา

                       ฉันค่อยๆลืมคาขึ้นมาด้วยอาการที่ยังมึนๆศรีษะ 

      ฉันยันตัวเองขึ้นมาจากเตียงที่นอนซึ่งพอมองไปรอบๆแล้วฉันก็ได้รู้ว่านี่คือห้องพยาบาล

ครูพยาบาล:"ฝืนแล้วหรอจ่ะ ขนมผิง"

          ครูพยาบาลหันหน้ามาหาฉันและยื่นยาให้

ขนมผิง:"ยาอะไรหรอค่ะครู"

ครูพยาบาล:"ยาพาราจ่ะ กินซะจะได้ไม่่ปวดหัว"

ขนมผิง:"ค่ะ"

      ฉันรับยาพาราจากครูมาพร้อมกับใส่เข้าและดื่มนํ้าตามเข้าไป

ขนมผิง:"หนูมานอนอยู่ที่ห้องพยาบาลได้ไงอ่ะค่ะ"

ครูพยาบาล:"ครูก็ไม่รู้อ่ะจ่ะ เข้าก็เห็นผิงนอนอยู่บนเตียงแล้วนีน่าก็บอกว่าหัวกระแทกอ่ะจ่ะ"

ขนมผิง:"ออค่ะ"

ครูพยาบาล:"แล้วไปทําอีท่าไหนหัวถึงกระแทกพื้นละจ่ะ"

ขนมผิง:"สะดุดก้อนหินอ่ะค่ะ"

         ฉันเลี่ยงที่จะบอกความจริง เพราะไม่อยากให้ใครคิดว่าฉันกับตาแวมไพร์เป็นอะไรกัน

นีน่า:"ขนมผิง ตื่นแล้วหรอ"

          นีน่ารีบวิ่งลงมาหาฉันที่ห้องพยาบาล

ขนมผิง:"อื้ม"

ครูพยาบาล:"ถ้างั้น ครูขอตัวก่อนนะจ่ะ"

ขนมผิง/นีน่า:"ค่ะ"

       ครูพยาบาลลุกออกไปจากห้อง นีน่ารีบหันกับมาถามฉันกับเรื่องราวที่เกิดขึ้น

นีน่า:"ผิง ไปทํายังไงหัวกระแทกพื้นได้ไงเนี่ย"

ขนมผิง:"สะดุดบันไดน่ะ"

         ถ้าเกิดฉันบอกไปว่าสะดุดหินต้องไม่เชื่อแน่เพราะฉันไม่ได้ลงไปข้างล่างสักหน่อย

นีน่า:"เธอนี่ ซุ่มซ่ามจริงๆ"

      นีน่าพูดพร้อมกับหัวเราะ

ขนมผิง:"เออ....นีน่าฉัน"

        ตึกๆๆๆๆๆๆตักๆๆๆๆๆๆๆๆ

      ยังไม่ทันที่ฉันจะได้ถามนีน่าว่าฉันมาห้องพยาบาลได้ไง

มีเด็กผู้ชายประมาณห้าคนวิ่งเข้ามาในห้องพยาบาลรีบพุ่งตรงมาทางฉันแต่ถูกครูพยาบาลดักไว้เสีย

ก่อน

ครูพยาบาล:"นี่ วิ่งมากันทําไมต้องเยอะเนี่ย"

....."พวกเราจะมาเยี่ยมพี่ขนมผิงกันอ่ะครับ"

       เด็กผู้ชายคนหนึ่งในกลุ่มนั้นเอ่ยตอบ

ครูพยาบาล:"พี่ เขาต้องพักผ่อน กลับกันไปก่อน"

ขนมผิง:"ไม่เป็นไร หรอกค่ะครู ผิงดีขึ้นแล้วค่ะ ให้น้องมาเยี่ยมก้ได้"

        ครูหันมามองหน้าฉันด้วยความหน่ายใจ แต่ก็อนุญาติให้น้องๆเข้ามาเยี่ยม

ครูพยาบาล:"อ่ะจ่ะๆ"

......:"พี่ผิง โอเคยังครับเป็นไงบ้าง"

       น้องผู้ชายคนนึงในกลุ่มเอ่ยถามฉัน

ขนมผิง:"พี่โอเคแล้ว"

        ฉันตอบออกไปด้วยความจริงและยิ้มให้

       ระหว่างที่น้องๆนําของมาให้ฉันและขอให้ฉันหายไวๆจนถึงน้องคนสุดท้าย

.....:"หายไวๆนะครับพี่ขนมผิง"

      น้องคนสุดท้าพุดพร้อมกับยื่นกุหลาบมาให้ฉัน2ดอก

ขนมผิง:"จ่ะ ทําไมให้พี่ตั้ง2ดอกเลยอ่ะจ่ะ"

......:"อีกดอกมีคนฝากมาให้ครับ"

ขนมผิง:"เพื่อนหรอจ่ะ"

......:"ไม่ใช่ครับ พี่เข้าอยู่ม.6"

ขนมผิง:"รู้ชื่อมั้ยจ่ะ"

........:"ไม่รู้อ่ะครับ"

........:"พี่เขาชื่อ"เคน"ครับ"

         ฉันกับนีน่าหันหน้ามามองกันด้้วยความงง แต่แปลกอยู่เหมือนกันนะทําไมฉันได้ยินชื่อนาย

แวมไพร์ แล้วรู้สึกหัวใจพองโตจัง

          น้องกลับกันออกไปฉันลุกขึ้นจากเตียงกับนีน่าลาครูห้องพยาบาลเพื่อจะขึ้นไปเอากระเป๋า

   แต่เดินมาหน้าประตู ฉันกับพบกระเป๋าของฉันวางพิงอยู่ที่หน้าประตู

ขนมผิง:"นีน่า ขอบใจนะที่เก็บกระเป๋าลงมาให้"

           นีน่าทําหน้างงแล้วพูดกับฉัน

นีน่า:"ฉันไม่ได้เก็บกระเป๋าผิงลงมาให้นะ"

       เห้ย นีน่าไม่ได้เป็นคนเอากระเป๋าฉันลงมาแล้วใครเอาลงมาเนี่ย

ขนมผิง:"ครูค่ะ เห็นมั้ยค่ะว่าใคาเอากระเป๋ามาวางตรงนี้"

ครูพยาบาล:"อืม......ครูก็เห็นไม่ถนัดนะแต่ว่าครูเห็นว่าเป็นผู้ชายอ่ะจ่ะ"

ขนมผิง:"ออค่ะ"

       ฉันรีบหยิบกระเป๋าและเดินออกมาจากห้องพยาบาล

ขนมผิง:"นี่น่า ใครออกจากห้องเป็นคนสุดท้ายหรอ"

นีน่า:"อืม......เคนน่ะ ถามทําไมหรอ"

ขนมผิง:"ออ เปล่าไม่มีไร"

       ฉันตอบพร้อมกับหันไปยิ้มให้กับนีน่า แต่นีน่ากลับหันมามองด้วยสายตาแปลกๆ

                                        นีน่าพักนี้เธอเป็นอะไรเนี่ย