My first love รักครั้งแรกของฉัน

(บันทึกพิเศษ//การ์ฟิวด์)

          ผมตื่นขึ้นมาในห้องที่มีอะไรเดิมๆ ผมหันไปมองนาฬิกาพบว่าตอนนี้ห้าโมงครึ่งแล้ว ผมรีบลุกออกจากเตียงแล้วตาของผมก็ไปสะดุดเข้ากับเค้กที่ว่าบนโต๊ะกับโน๊ตที่เขียนสั้นๆว่า 'ชิมเค้กให้หน่อย พิงค์กี้' พอผมอ่านข้อความนั้นผมก็ยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว มันเป็นแค่เค้กก้อนเล็กๆน่าตาไม่ได้สวยมากเท่าไหร่ แต่ผมก็ยังดีใจอยู่ดีที่พิงค์ทำให้ผมชิม ผมตักเค้กเข้าปากมันอร่อยมากเลยอ่ะจริงๆ นะ:)

          'จ๊อกกก จ๊อกกกกก' ผมกินไปได้แค่คำเดียวท้องผมมันก็ร้องขึ้นมา ผมเลยเดินออกไปเซเว่น แล้วระหว่าทางผมก็เจอพิงค์เข้า

          "พิงค์!" ผมตะโกนเรียกแต่พิงค์ก็ไม่หันมา

          "พิงค์กี้!!" ผมลองตะโกนให้ดังขึ้นแต่ก็ยังไม่หัน หูหนวกรึไงฟร่ะ -*-

          "ยัยเตี้ยพิงค์กี้!!" ผมตะโกนสุดเสียงคราวนี้หันมา สงสัยชอบให้เรียกยัยเตี้ย

          "เมื่อกี้เรียกใครเตี้ยยะ -*-"

          "ก็เรียกดีๆไม่หันเองอ่ะ:P "

          "ตะโกนได้นี่ดีหายแล้วใช้มั้ยเนี่ย"

          "ถามงี้เป็นห่วงอ่อ" ผมถามแล้วยื่นหน้าเข้าไปใกล้พิงค์ ผมแอบเห็นพิงค์หน้าแดงด้วย น่ารักเป็นบ้าเลย

          "ปะ..ป่าวสักหน่อย-///-" แหนะยังปากแข็งอยู่อีก

          "จริงหรอหะยัยเตี้ย"

          "นี่ คนเค้าอุตสาห์เป็นห่วง แล้วมาเรียกยัยเตี้ยงี้ใช้ได้ที่ไหนยะ อุ้ฟ.." พิงค์หลุดปากบอกว่าเป็นห่วงผมด้วยล่ะ โอ๊ยตัวลอยแปป><

(จบบันทึกพิเศษ//การ์ฟิวด์)

          นี่ฉันพูดอะไรออกไปเนี่ยอายจนจะแทรกแผ่นดินหนีอยู่แล้วนะTT^TT ไม่หน้าเลยยัยพิงค์เอ้ย ปากเนี่ยอยู่สงบๆ บ้างไม่เป็นใช่มั้ยห้ะ

          "ห้ะ เมื่อกี้บอกว่าเป็นห่วงใช่ป่ะ ไหนตอนแรกบอกป่าวไง"

          "ป่าวสักหน่อยใครพูดว่าเป็นห่วง ไม่มี๊"

          "จริงหรอ ยัยเตี้ย" ยังแกล้งกันอีกนะไอ้เปรต

          "จริงสิยะไอ้เปรต แบร่:P" หึ ให้มันรู้สะมั้งใครเป็นใคร

          "เมื่อกี้เรียกใครเปรตนะ -*-" รู้สึกเหมือนมันเคยเกิดขึ้นมาก่อนเลย

          "เรียกแกไง"

          "ฉันไม่ได้เปรตแกนั้นแหละเตี้ยเอง" หน๊อยยย ฉันแค่กระดูกสั้นไม่เหมือนแกหรอกย่ะสูงเกินไปหยังกะเสาไฟฟ้า ชิ

          "เออ ถือว่าหายกัน" แล้วเราก็เดินมาถึงเซเว่นหน้าปากซอย เดินเร็วเนอะ-_- แล้วฉันก็ซื้อข้าวผัดหมู ไอ้เปรต(ยังไม่จบ)เลือกผัดกะเพรา แล้วเราก็เดินออกมาพร้อมกับความเงียบ เงียบเกินไปมั้ยเนี่ย-_- 

          "เอ่อแล้วเค้กเป็นไงมั้ง อร่อยมั้ย" ฉันชวนคุย

          "อืม ก็อร่อยดีอ่ะ"

          "จริงหรอ^o^" ดีใจจุงเบย^o^

          "อืม ขะ..ขอบคุณนะ" ห้ะเมื่อกี้มันบอกว่าอะไรนะเสียงเบามว้ากกกกกก

          "ห้ะอะไรนะ" ฉันถามแล้วยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ

          "ก็บอกว่าขอบคุณไงเล่า!" แล้วมันก็ตะโกนใส่หูฉัน โอ๊ยยยยแก้วหูจะแตกQAQ แต่เอ๊ะ เมื่อกี้มันบอกว่าขอบคุณใช้ป่ะ อุ้ยฉันแอบเห็นฟิวหน้าแดงด้วย น่าร้ากกกกก><

          "อยู่ใกล้แค่นี้ไม่ต้องตะโกนก็ได้โว้ย แค่คำว่าขอบคุณแค่เนี่ยอายไรนักหนาห้ะ"

          "เอ่อ โทษที"

          "พรุ่งนี้ว่างม่ะ"

          "ว่าง จะชวนไปไหนอีกหรอคร้าบ^^" แล้วมันก็ทำหน้าทะเล้นใส่ฉัน หน๊อย อยากต่อยหน้าหล่อๆ มันจังเลย-_-

          "ก็แค่จะชวนไปห้าง แต่ไม่เอาและ ชิ"

          "โอ๋ๆ อย่างอนน๊า เดี๋ยวเค้าเลี้ยงติม^^" พอฉันได้ยินเท่านั้นแหละ รีบหันไปทันที

          "จริงๆนะ"

          "จริง"

          "โอเคพรุ่งนี้เจอกันหน้าปากซอย10โมง ห้ามลา ห้าสาย ห้ามป่วย ห้ามตาย(?) เคม่ะ"

          "เค:)"