Attachment รักที่ไม่อาจลืม

"หนูไม่มีทางไปทำงานที่บริษัทแน่นอนคะแม่"

"แต่ลูกต้องไปไม่งั้นลูกโดนพ่อตำหนิแน่นอน"

     ตำหนิงั้นหรอฉันทนได้ก็แค่คำตำหนิทำไมฉันต้องกลัวก็ฉันไม่อยากทำงานที่บริษัทนี้ฉันอยากมีชีวิตเป็นของตัวเองทำไมพ่อกับแม่ต้องบังคับฉันด้วย

"เอะอะโวยวายอะไรกันฮะ ฉันได้ยินตั้งนานแล้วนะ"

"พ่อลงมาก็ดีแล้วคะหนูมีเรื่องจะคุยด้วย"

"มีอะไรก็ว่ามา"

     พ่อดูหน้าฉันแล้วทำหน้าขรึม ทำไมฉันต้องสั่นด้วยนะ

"คะ..คือหนูจะไม่ไปทำงานที่บริษัทแน่นอน"

"แกว่ายังไงนะ!!"

"คะ...คือหนูไม่อยากทำงานที่บริษัทหนูอยากออกไปทำงานที่หนูอยากทำ"

"แต่ฉันอุส่าส่งแกไปเรียนด้านบริหารนะ แล้วทำไมแกถึงไม่ไปทำงานที่บริษัทฮะ!!"

"หนูไม่ชอบหนิค่ะ"

"งั้นแกก็ออกไปจากบ้านหลังนี้ซะ!!"

"พ่อ o_O"

"คุณค่ะอย่าไล่ลูกออกบ้านเลยนะ"

"ไม่เป็นไรค่ะแม่"

     ทำไม!!ทำไมฉันต้องร้องไห้ด้วย เอาหละตั้งสติให้ดีนะมาเบลทำสมองให้ปลอดโปรงฉันจะไปบ้านเฟย์