รักนะ ยัยขี้แย

   ท้องฟ้ามีแดดอ่อนในฤดูร้อนยามเช้าเด็กผู้หญิงอายุ ประมาณ 17 ปี ยืนอยู่ในสวนดอกไม่ไม้หลากสีเธอทำหน้าเศร้าไม่ร่าเริง จนหญิงวัยกลางคนเดินมา

“คุณหนูค่ะ เข้าบ้านดีกว่าไมค่ะ แดดเริ่มร้อนแล้วนะค่ะ”เสียงของแม่นมทำให้ฉันหันมามอง เพราะฉันร่างกายอ่อนแอ ฉันเคยเป็นคนร่าเริงแข็งแรง แต่เหตุการณ์อุบัติเหตุที่ทำให้แม่ฉันตายทำให้ฉันช็อกมากหลังจากนั้นมาฉันก็อ่อนแอมาตลอด  ฉันไม่มีเพื่อน ฉันไม่ได้ไปเรียน ฉันเหงา ฉันเศร้า ฉันเสียใจ

“คุณหนูค่ะ”เสียงแม่นมทำให้ฉันออกจากความคิด

“ค่ะ”ฉันตอบพร้อมยิ้มน้อยๆให้

“ไปในบ้านเถอะค่ะ”แม่นมพูดอีกครั้ง ฉันพยักหน้า เราเดินเข้ามาในบ้าน ที่ตกแต่งอย่างสวยหรู แนวยุโรป มีของประดับตกแต่งมากมาย

“ไปทานอาหารเถอะค่ะ เดียวนมบอกแม่ครัวยกไปให้”แม่นมพูดแล้วก็เดินไป ฉันเดินไปนั่งที่โต๊ะ คิดเรื่องต่างๆนาๆ  จนอาหารมา ฉันลงมือกิน และก็เดินมาบนห้องมองตัวเองในกระจก ผู้หญิงผมสีดำน้ำตาล สูงประมาณ 155 ซ.ม ผิวขามอมชมพู น่าตาน่ารัก อยู่ในชุดกระโปงสีฟ้ายาวพอดีเข่า ใครๆก็บอกฉันบอบบาง อย่างโน้นอย่างนี้ ฉันอยากไปโรงเรียนจัง ฉันเดินไปหยิบหมวกสีน้ำตาลก่อนจะเดินไปข้างล้าง

“แม่นมค่ะ เรย์ อย่างไปโรงเรียน ”ฉันเดินไปกอดเอวแม่นม

“ไม่ได้นะค่ะ คุณท่านสั่งไว้ ว่าห้ามไปไหน”แม่นมพูดย้ำ

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เรย์ อยากไปหาคุณอา”ฉันเริ่มอ้อน

“ก็ได้ค่ะแต่ต้องเอาพวกกาด ไปด้วยนะค่ะ”แม่นมต่อรอง

“ก็ได้ค่ะ”ฉันยิ้ม แล้วก็วิ่งออกไปขึ้นเบนสีดำเงา ไม่นานฉันก็มาถึงตอนนี้เป็นช่วงเที่ยงอากาศเลยร้อนมากๆเลย ฉันลงจากรถ พร้อมคนกลางร่มและกาดอีก 2 คน ฉันเดินเข้าไปในโรงเรียนมีนักเรียนมองฉันด้วยแต่ฉันตื่นเต้นมากๆเลยนานๆฉันจะได้ออกจากบ้าน

“ฉันใส่หมวกมา แล้วนี้ก็โรงเรียนพวกพี่ไม่ต้องตามมานะ”ฉันหันไปพูด

“แต่ว่า.....”หนึ่งในนั้นกำลังพูดมีหรือจะอยู่ฟังฉันวิ่งหนี จนเหนื่อยเลยหยุด

OoO!!

 ที่นี้สวยมากๆเลยฉันมองสวนดอกไม้ มีต้นไม้ใหญ่โดดเด่นอยู่กลางสวน

“นี้เธอ!!”เสียงดังมาจากข้างหลักทำเอาฉันตกใจ รีบหันไป ชายหนุ่มผมดำสนิดสูงประมาณ 180 ซ.ม เขาหล่อมากๆเลย

“มองฉันทำไม หะ!!”

“ขะ ขอโทษค่ะ”ดุจังมองหน่อยก้ไม่ได้

“เธอเป็นใคร ไม่น่าใช่นักเรียน โรงเรียนนี้”สุดหล่อเริ่มถาม(ไม่รู้ชื่อขอเรีอกแบบนี้ก่อนนะ)

“ฉันมาหาอา”ฉันตอบอย่างหวาดๆ

“อาเธอจะมาอยู่โรงเรียนนี้ได้ไง หะ”ทำไมต้องดุด้วยอะ ฉันมองน้ำตาเริ่มครอ ฉันกลัวทำไมต้องดุ

“เหี้ย!! เธอร้องไห้ทำไม”สุดหล่อตกใจเมื่อเห็นฉันร้องไห้

“ฉันก็แค่ฮึก มาหาอา ฮึก ทำไมต้อง ดุด้วย อะ ฮือออ”

“โอ้ๆ อย่าร้องฉันไม่ดุก้ได้ อย่าร้องนะ”สุดหล่อทำท่าปลอบ ฉันหยุดร้องเช็ดน้ำตาออก

“เธอชื่ออะไร”<<<<<<สุดหล่อ

“เรย์ นายล่ะ”<<<<<<ฉัน

“บาส”ว้าว!! สุดหล่อชื่อบาส ชื่อเท่จังเลยนะ

“เธอมาโรงเรียนทำไม”บาสถามซ้ำ

“มาหาอา อาฉันเป็น ผ.อ”ฉันตอบ

“เหี้ย จิงหรอ”บาสตกใจเล็กน้อย ฉันมองไปเห็นกาดคนหนึ่งเดินมา

“ฉันต้องไปแล้วหวังว่าเราคงได้เจอกันในเร็วๆนี้นะ”ฉันหันไปยิ้ม ฟังไม่ผิดฉันยิ้ม นานๆครั้งนะที่ฉันจะยิ้ม วันนี้ฉันยิ้มได้ ฉันดีใจจังหลังจากนั้นฉันก็ไปทักทายอาสักพักและก้กลับบ้าน ฉันเห็นพ่อฉันทำทุกวิถีทางให้ยอมให้ฉันเรียน ในที่สุดพ่อก็ตกลง วันนี้เป็นวันที่ฉันมีความสุขมาก พรุ่งนี้ฉันจะได้เรียน ฉันจะมีเพื่อน ฉันคิดอย่าตื่นเต้นหลังจากทำทุกอย่างเสร็ดฉันก็ นอน ฉันอยากให้ถึงพรุ่งนี้ไว้ๆจัง

เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกของฟีม ถ้า สนุกหรือไม่สนุกหรือ ไม่ดีตรงไหน ช่วยบอกด้วยนะค่ะ ขอบคุณจากใจค่ะ ฟีมสันญาว่าจะแต่งให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้