Room Mate (ที่รัก)

9.9

เขียนโดย เปตอง

วันที่ 9 พฤษภาคม พ.ศ. 2557 เวลา 21.37 น.

  6 chapter
  4 วิจารณ์
  10.16K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 12 พฤษภาคม พ.ศ. 2557 01.31 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

5) เมื่อใจเริ่มหวิวๆ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

          17.00 น. (งานหลังมอ)

“ พี่วินเดินเร็วๆสิฮะอะตอมอยากกินอันนั้น นะฮะ นะฮะ “(อะตอมตื่นเต้นตั้งแต่มาถึงงานทำตัวดีใจเหมือนเด็กเจอของเล่นอย่างงั้นแหละ)


“พี่ก็รีบเดินแล้วครับแต่ตอมหนะไม่ได้เดินเค้าเรียกว่าวิ่งแล้วไหนๆจะกินอะไรห๊ะะ?” (อะตอมชี้นิ้วไปยังร้านไอติมหมุนๆที่เด็กๆกำลังมุงซื้อกันอยู่)


“ไอติมเนี๊ยนะนึกว่าอยากกินอะไรรอตรงนี้นะอย่าไปไหนเดี๊ยวพี่ไปซื้อมาให้” (ผมบอกอะตอมก่อนจะเดินแทรกตัวเข้าไปยังร้านไอติมทันที)

“อะ เอามาครบทุกสีเลยเลือกเอาชอบสีอะไร”


“ขอบคุณฮะ ^^” (อะตอมรีบรับไอติมไปกินอย่างรวดเร็วเราสองคนเดินดูซุ้มไปเรื่อยๆจนมาถึงร้านปาโป่งอะตอมหยุดเดินเพื่อดูคนที่กำลังปาอย่างลุ้นๆ)


“อยากลองปามั้ยละ ?”


“ไม่ละฮะตอมปาไม่เคยจะโดนสักทีพี่วินปาแม่นรึเปล่าฮะตอมอยากได้ลิงยักษ์ตัวนั้นอะ “ (อะตอมบอกพร้อมกับชี้ไปที่ลิงตัวโตๆที่ตั้งโชว์ไว้ด้านในร้านทันที)


“ลุงครับถ้าจะเอาลิงต้องปาโดนกีลูกครับ” (ผมถามลุงเจ้าของร้านทันที ลุงเค้าเลยบอกว่าถ้า4ลูกติดจะได้ลิง ผมก็ตัดสินใจปาทันที)

 

“พี่วินสู้ๆนะฮะตอมจะเป็นกำลังใจข้างๆ” (อะตอมยิ้มล้าเมื่อผมตกลงจะปาโปงให้)

 

(ผมตื่นเต้นปกติไม่เคยมาทำอะไรแบบนี้อยากได้อะไรก็ซื้อแต่ไม่รู้ทำไมคราวนี้ผมตั้งใจอยากจะทำให้ร่างเล็กข้างๆที่ยืนลุ้นๆยิ้มกว้างตายี๋มาให้ผม นี้ขนาดอยู่ด้วยไม่กี่วันผมรู้สึกหลงไหลร่างบางอย่างบอกไม่ถูกแล้วสิครับ)
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

“เย เย้ พี่วินของตอมเก่งที่สุดเลย” (พี่วินของตอม?? อะตอมทำให้ผมอึ้งกับคำพูดนี้กะจะทำให้หลงใช้มั้ยเนี๊ย)

 

“เห็นอยากได้นักถ้าไม่ดูแลดีๆพี่จะเอาคืนนะรู้มั้ย??”

 

“แหะๆๆะดูแลดีๆเลยฮะ” (ผมพาอะตอมเดินดูของไปเรื่อยจนตอนนี้รู้สึกว่าฝนเหมือนจะตกผมเลยชวนอะตอมกลับหอพัก เป็นอย่างที่คาดไม่นานฝนก็ตกลงมาดีนะที่ผมมาถึงหอพอดีผมกำลังจะไขประตูเข้าห้องร่างบางยืนอุ้มลิงตัวโตพอๆกับตัวเองพิงกำเพงมองฝนที่ตกลงมาเพลินๆแต่แปลกใจตั้งตั้งแต่มาถึงอะตอมไม่พูดไม่จาอะไรเลย)


“ตอม (เงียบ) อะตอมจะเข้ามั้ยห้องจะนอนหน้าห้องรึไง” (อะตอมยิ้มบางๆก่อนจะเดินเลี่ยงเข้าห้องไป)

 

“อาบน้ำสะจะได้รีบนอนพรุ้งนี้มีเรียนกี่โมงฮะ”

 

“10โมงฮะ”
(แปลกเมื่อก่อนหน้านี้ยังพูดเจื้อยแจ้วอยู่เลยไงเป็นแบบนี้เนี๊ย??)
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

“นอนห่มผ้าด้วยนะอะตอมฝนตกเดี่ยวจะเป็นหวัดเอา” (ร่างบางพยักหน้ารับ ผมจึงเดินเข้าห้องน้ำเพื่ออาบน้ำบ้าง พออกมาไฟในห้องปิดหมดแล้วคง3ทุ้มแล้วแหละอะตอมเลยปิดไฟ ผมเดินเอาผ้าขนหนูไปแขวนไว้หน้ากระจกแล้วเดินมาล้มตัวนอนบนที่นอนตอนนี้ฝนเริ่มตกแรงเรื่อยๆผมจึงลุกขึ้นไปปิดม้านไม่ให้แสงจากฟ้าส่องเข้ามาในห้อง ในความมืดที่มีแสงส่องมาไม่มากทำให้ผมสังเกตุเห็นเหมือนอะตอมนั่งอยู่ปลายเตียงด้วยความสงใสเลยเดินตรงไปที่เตียงอะตอมทันที)

 

“ไม่ยังงไม่นอนฮะ” (เงียบไม่ตอบ)

 

“อะตอมพี่ถามเนี๊ยไม่ได้ยินหรอ” (ผมเลยเดินไปเปิดไฟแล้วหันกลับมามองร่างบางที่ตอนนี้นั้งกอดลิงที่ได้มาเมื่อเย็นแล้วฝุบหน้าลงกับตุ๊กตาทำให้ผมไม่เห็นหน้าผมเลยเดินมาใกล้ๆ)

 

“เป็นอะไรไมไม่ไปนอนดีๆฮะ”

 

“อะตอมอย่าให้พี่โมโหนะเงยหน้ามาคุยดีๆดิทำแบบนี้ไม่น่ารักเลยอยากให้พูดจาโหดๆเหมือนเดิมใช่มั้ยห๊ะ” (ร่างบางค่อยๆเงยหน้าทำให้ผมเห็นว่าตอนนี้อะตอมตาแดงกล่ำมีแก้มทั้งสองมีร่อยรอยคราบน้ำตาผมถึงกับงงว่าคนตรงหน้าเป็นอะไรผมเลยนั่งลงข้างๆ)

 

“เป็นอะไรร้องไห้ทำไมบอกพี่ได้มั้ย?” (อะตอมมองหน้าผมนิดๆแล้วฝุบหน้าลงที่ตุ๊กตาตามเดิม)

 

“ฮึก ฮึก ฮืออออ” (เห้ยเสียงอะตอมร้องไห้หรอ)

 

“อะตอมร้องไห้ทำไมอะ ไหนเงยหน้ามาคุยกับพี่ดีๆสิคนเก่ง”(ผมพยามจับให้อะตอมเงยหน้ามาตอนแรกเจ้าตัวก็ฝืนๆอยู่แต่ก็ยอมเงยหน้ามาสะดีๆ)

 

“เป็นไรไหนบอกพี่มาสิ”

 

“ฮึก ตอมกลัว” (กลัว ?? กลัวอะไรวะ)

 

“กลัวอะไรครับบอกได้มั้ย”

 

“ตอมไม่อยากนอนคนเดียวตอมกลัว ฮึก กลัวเสียงฟ้า ฮืออกลัวตื่นมาไม่เจอใครฮึก” (ร่างบางตอบก่อนจะฝุบหน้ากับตุ๊กตาตามเดิม เอาไงละทีนี้)

 

“โอเคครับไม่ร้องนะเอาอย่างนี้มั้ยเราเอาเตียงมาชนกันจะได้นอนใกล้ๆกันอะตอมจะได้ไม่เหมือนนอนคนเดียวงัย” (ร่างบางเงยหน้าขึ้นทำหน้าครุ้นคิดแป็บนึงก่อนจะพยักหน้าเบาๆ)
.
.
.
.
.
.
.
.

“โอเคเรียบร้อยนอนได้ครับ”

 

“ฮะ” (อะตอมตอบสั้นๆแล้วยิ้มหวานๆให้ผมก่อนจะกระโดขึ้นเตียงจัดแจงที่นอนโดยให้ตุ๊กตาลิงนอนขอบเตียงแล้วตัวเองเลือที่จะนอนตรงกลางโดยอีกฝั่งผมต้องนอนผมเดินไปปิดไฟแล้วมาล้มตัวนอนข้างๆทันที)

 

“พี่วินหลับยังฮะ?”

 

“ว่างัยนอนไม่หลับหรอ”

 

“ฮะตอมนอนไม่หลับพี่วินง่วงรึยังฮะ”

 

“ใกล้แล้วละพรุ้งนี้เรามีเรียนนะเดี่ยวตื่นสายอย่าหาว่าพี่ไม่เตือนนะ”

 

“พี่วินขอนอนกอดหน่อยได้มั้ยเพื่ออะตอมจะหลับเร็วขึ้น”(กลัวไม่แค่กอดอะดิดูสิจะยั่วไปไหนแค่นอนเตียงเดียวก็ยากที่จะควบคุมแหละ)

 

“อืมๆเดี่ยวนี้ชักจะขอเยอะนะเรา”


“แหะ แหะ ขอบคูณนะฮะ” (พูดเสร็จผมรู้สึกว่ามือเล็กๆมาวางโอบรอบเอวผมทันที่ ตึก ตึก ตึก แม่งใจเต้นแปลกๆอีกแล้ว แต่ต้องข่มใจที่เต้นแรงไห้หลับไหลทันที)

 

....................................................................................................................

 

                             อัพแล้วนะ

ขอกำลังใจด้วยนร้า จุ๊ฟๆ 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา