Help me!!!ช่วยด้วย พวกผมสะดุดรัก

8.8

เขียนโดย kaporwwyhappy

วันที่ 12 เมษายน พ.ศ. 2557 เวลา 16.57 น.

  6 ตอน
  13 วิจารณ์
  12.68K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 14 เมษายน พ.ศ. 2557 08.44 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

6) สิ่งไม่ขาดฝันxและxปัญหาครั้งใหม่

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

หนองน้ำที่เงียบสงบ ยังคงมีเด็กสองคนเล่นน้ำด้วยกันอย่างสนุกสนาน 

"พอแล้วๆคิรัวร์555ฉันหนาวแล้ว"ฉันบอกแล้วเอามือปิดหน้า ไม่งั้นเขาได้สาดน้ำใส่หน้าอีกแน่

"ก็ได้ๆ เห็นแก่ว่าที่เธอป่วยอยู่ก็แล้วกัน"(แล้วคนป่วยเขาให้จับโยนลงน้ำงั้นหรอ-_-^)เขาพูดแล้วเดินขึ้นฝั่ง แต่เมื่อฉันกำลังจะเดินตามไปก็...

"กรี๊ดดดดดด!!!คิรัวร์ช่วยด้วย!!!"ฉันร้องขอความช่วยเหลือ เมื่ออยู่ดีๆน้ำที่อยู่ระดับเอวฉัน มันสูงขึ้นเรื่อยๆจนเกือบมิดหัวฉัน ซึ่งฉันว่ายน้ำไม่เป็น!!! ฉันจึงตะเกียดตะกายไปหาฝั่ง แต่ยังไม่ถึงฝั่งมันก็เกิดคลื่นยักษ์!!!เป็นไปไม่ได้เมื่อกี้น้ำยังนิ่งอยู่เลย ทำให้น้ำพัดพาฉันออกห่างจากคิรัวร์ไปเรื่อยๆ

"เห้ยบิสเก็ต!!!"เขาตะโกนแล้วโดดลงมาในนน้ำแล้วว่ายมาช่วยฉัน 

อึก!!!

ตัวฉันกระแทกกับโขดหิน จนน่าจะช้ำไปแล้ว ฉันจึงรีบคว่าโขดหินไว้ยึดเกาะ ยังซวยเข้าไปอีก ข้างหน้าเป็นน้ำตก ให้ตายเถอะ คิรัวร์ว่ายตามฉันมา แต่ก็คงอ่อนแรงแล้ว เลยว่ายช้าลง ไม่ได้ เป็นอย่างนี้ได้ตายทั้งสองแน่ นั่นมัน...

"พ็อคเคิล ปอนด์!!!"พ็อคเคิลกับปอนด์ตามมาช่วยฉัน พวกเขาอยู่บนฝั่งซึ่งสูงมากจากที่ฉันมองตอนนี้ แต่ด้วยเสียงของฉันทำให้คิรัวร์ตกใจ แล้วเสียหลักจมลงไปในน้ำ

"คิรัวร์!!!"พวกเราตะโกนพร้อมกัน แต่ฉันนี่ก็ขาดสติ ปลอยหินแล้วตะเกียดตะกายไปหาคิรัวร์สะงั้น ฉันสู้แรงน้ำไม่ไหว แผลก็เจ็บ หนาวก็หนาว ว่ายน้ำก็ไม่เป็น เลยโดนกระแสน้ำพัดไปทางน้ำตก

"กรี๊ดดดดดดบิสเก็ต!!!"ปอนด์ตะโกนเรียกแล้ววิ่งตามฉันมา แต่ก็ต้องหยุดเมื่อทางข้างหน้าถูกตัด ข้างหน้าเป็นน้ำตกที่สูงมาก

คงไม่มีปฏหารแล้วสินะ ผลบุญฉันคงจบแค่นี้...

------------------------------Ponzu-Say------------------------------------------

"ไม่บิสเก็ต คิรัวร์!!!"ทั้ง2คนนั้นตกลงไปข้างล้างที่เป็นน้ำตกอย่างรวดเร็ว ไม่ต้องมีปฏิหารสิ พระเจ้าจะปล่อยให้คนดีทั้ง2คนตายงั้นหรอ ไม่จริง!!!

"พ็อคเคิลนายไม่คิดจะช่วยอะไรจริงๆงั้นหรอ!!!"ฉันหันไปตวาดพ็อคเคิลทั้งๆที่เขาไม่ผิด

"เธอจะให้ฉันช่วยอะไรหา!!!"พ็อคเคิลตวาดใส่กลับ

"ก..."ฉันไม่รู้ว่าจะให้เขาทำยังไงอ่ะT^Tเขาหน้ากลัวมากเลย

"เห็นไหม เธอมันไม่มีเหตุผล เวลาอย่างนี้เธอยังมาหาเรื่องทะเลาะใส่ฉันอีก"พ็อคเคิลตะคอกใส่ฉันด้วยความเกรี้ยวกราด 

"ฮึก..."ฉันพยายามกลั้นน้ำตาแล้ว แต่มันก็ทลักออกมา และจะพรั่งพรูมากขึ้นถ้าฉันไม่วิ่งหนี ฉันเลยตัดสินใจวิ่งหนีเขากลับไปที่บ้าน เพื่อไปขอความช่วยเหลือจากคนอื่นๆ และหลบหน้าพ็อคเคิลด้วย...

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา