รักใจร้ายกับนายฟอร์มเยอะ

                                          2 แค้นนี้ต้องสะสาง

         ณ จุดเดิมที่มีเรื่อง

         "โอ๊ย!! ยัยบ้าทำอะไรของเธอเนี่ยฉันนะ!!!" ฉันจับแขนหรือมือที่ยื่นเงินมาให้บิดไปด้านหลังอย่างแรง

         "รู้ไมว่าแกพูดอะไรไว้ คิดว่าฉันหิวเงินนักเหรอ นายคิดผิดแล้วหนุ่มน้อย" ฉันยังคงบิดแขนเขาอยู่อย่างงั้น แล้วฉันพูดด้วยเสียงต่ำอีกว่า "ถ้าคิดหาเรื่องล่ะก็..นายหาผิดคนแล้วล่ะ" ฉันพูดจบ ฉันก็ผลักเขากระเด็นไปซุกอยู่ที่โต็ะ 

         "ไอ้ที่ฉันอ่อนให้ ก็เพราะว่าเธอเป็นผู้หญิงก็เท่านั้น หึ ตัวเล็กดีหนิ เสียดายปากจัด หึ" พูดแล้วเดินหนีนี้ มันไอ้ขี้ขลาดชัดๆ

         "เฮ้!! ถ้าฉันเป็นปากจัด แกมันก็ไอ้ปากสุนักชอบรอบกัดชาวบ้านเขา" 

         "เธอนี้..กัดไม่ปล่อยจริงๆ ถึงว่าหาแฟนไม่ได้สักที เลยมาอ่อยผู้ชายให้ผับ ใช้ไมเธอก็ไม่ได้ต่างจาก พวกหากินตอนกลางคืนหรอกนะยัยงี่เง่า" หน่อยไอ้ปากสุนักไอ้บ้า ถ้าวันนี้ฉันไม่ได้ตัดปากแกนะ ฉันนอนไม่ได้ตายตาไม่หลับแน่ๆ

         เพี้ยะ!!

         "แกมันปากหมาไม่ใช่ปากสุนักไอ้คำว่าสุนักมัน สุภาพเกินไป" น้ำไสๆไหลลงมาอาบแก้มเนียนๆทั้งสองข้าง คนตรงหน้าจองมาอย่างนึกไม่ถึงว่าเขาจะทำให้ เธอร้องไห้ได้เพราะไอ้คำด่าที่แทงใจดำ 

         "เฮ้ย?!!" ฉันผลักเขาจนเซไปอีกทาง แล้วจากนั้นฉันก็วิ่งออกไปที่นี้อย่างรวดเร็ว

        

         "โถโว้ย!!ทำไม...ทำไมมีแต่เรื่องร้ายๆทำไมล่ะ..ทำไม ฮือๆ" 

         "ก็เธอมันอ่อนแอไง" 

         เอ๊ะ เสียงของใครบางคนดังขึ้นจากด้านหลัง 

         พรึบ!

         "เฮ้ย!! เดี๋ยวๆวางมือลงก่อน ฉันไม่ได้มาหาเรื่องเธอ" ฉันว่านะถ้านายคนนั้นห้ามไม่ทันโดนไปเปี่ยงหนึงแล้ว

         "แล้วตามมาทำไม" 

         "ใครบอกว่าฉันตามเธอ" 

         "ก็นายว่าฉันอ่อนแอ แล้วฉันก็อยากรู้เหมือนกันว่า นายจะอ่อนแอไม ถึงมาว่าคนอื่นเขาแบบ" 

         "ก็ฉันเห็นเธอร้องไห้อ่ะ -3- " 

         "แล้วมันเรื่องอะไรของนายมิทราบ"

         "มันเป็นเรื่องของเธอซึ่งฉันเกี่ยวด้วย" 

         "แล้วนายเกี่ยวอะไรมิทราบ *-*"

         " ฮ่าๆๆ เกี่ยวเต็มๆเลยแหละ เพราะเร็วๆนี้เธอก็ได้หมั้นกับฉันแล้วไง^///^ อุ้ยย อายนะเนี่ย"

         "อะ อะ...ไรนะ หมั้นเหรอ ฉันไม่รู้เลยว่าฉันจะหมั้นกับนาย "

         "ใช้เลย นะสาวน้อย" นี้ฉันไปมีคู้หมั้นต่อไหนเนี่ย "ปะกลับบ้านกันนะมันดึกแล้ว " พูดเสร็จนายคนนั้นก็เขาเอามือมาพราดไหล่ฉัน

         "เอา...ออก..ไป!!"

         "-0-"

         

         

         ณ ที่บ้าน

         "อ่าว ลูกกลับมาแล้วเหรอ" มาถึงก็เจอหน้าแม่ที่ทำอะไรไม่ปึกษากันก่อนเลย

         "แม่หนูมีเรื่องต้องคุย ส่วนนายกลับไปได้แล้ว" แล้วจากนั้นก็ลากแม่จะไปที่ห้อง

         "นี้ มันดึกแล้ว ให้ฉันค้างที่นี้ไม่ได้เหรอ" มันพูด

         "เอ่อ ใช่แม่ว่ามันดึกแล้วนะลูก ให้เขาค้างที่นี้เถอะ ไหนๆก็มาทั้งนี้เนอะ" แม่ว่า

         "แม่ หนูรู้เรื่องทุกอย่างที่แม่ไปตกลงหมั้นให้หนูแล้วนะ แล้วทำไมแม่ไม่บอกหนูสักคำเลยล่ะ ว่าหนูจะหมั้นหรือไม่หมั้น"

         "ถึงแม่บอกไปหนูก็หนีแม่ล่ะสิ แล้วยังไม่พอหนูก็ไปทำตัวเองให้เจ็บตัวอีก แม่เลี้ยงหนูมาแม่รู้ "

         "แล้วทำไม...โอ็ยชั่งเถอะ วันมันเป็นวันเฮงซวย" จากนั้นฉันก็วิ่งไปที่ห้องของตัวเองเลยทันที

         "อ่าวเฮ้ย!! เรายังไม่ได้คำตอบเลย ที่รัก!!" ยังจะต้องการอยู่เหรอคำตอบอ่ะ 

         "เออ..คุณเจคุณก็นอนที่ล่ะค่ะ เดี๋ยวฉันบอกให้แจ่มเตียมให้"

         "อืม..ขอบคุณครับ" 

             

 

 

 

                                  

                                    โปรดติดตามตอนต่อไปนะค่ะ

                          คอมเม้นด้วยนะค่ะ ให้ได้50คนอ่านเดี๋ยวอัพ

                             ( เพราะมันไม่มีกำลังใจเขียนสิค่ะ)