สาวแสบซ่า กับ แวมไพร์หนุ่มสุดหล่อ

" ฮือๆๆๆ เราไปกันเถอะนะฉันกลัว " เมลลี่ร้องไห้เสียงดังพร้อมกับขอร้องให้ซัมเมอร์พาเธอออกไปจากในนี้

" เมลลี่เธอหยุดร้องได้แล้ว อีกนิดเดียวเดี๋ยวก็ถึงแล้ว " ซัมเมอร์จับมือเมลลี่พร้อมกับพูดปลอบด้วยความอ่อนโยน

ในที่สุดทั้งสองก็ออกมาจากในนั้นอย่างปลอดภัย ทั้งสองเดินไปนั่งที่เก้าอี้สาธารณะอย่างอ่อนแรง

" เป็นไงบ้างหยุดร้องรึงยัง นี้เราก็ออกมาแล้วนะ " ซัมเมอร์พูดด้วยความเหนื่อยใจ

" อะ..อือ " เมลลี่ตอบด้วยความอ่อนแรง

(ตัวฉัน)

เฮ้อ ในที่สุดก็หยุดร้องแล้วสินะ ฉันไม่น่าพายัยเมลลี่เข้าบ้านผีสิงเลย

" จะกลับบ้านเลยไหม เดี๋ยวฉันไปส่ง " ฉันถามยัยเมลลี่ด้วยความเป็นห่วงกลัวว่ายัยนี้จะสลบระหว่างเดินเพราะยัยนี่ยิ่งอ่อนแออยู่ด้วย

" อะ...อือ " ยัยเมลลี่พร้อมกับทำท่าเหมือนคนหมดแรง

.

.

.

หลังจากส่งยัยเมลลี่เสร็จฉันก็รีบกลับบ้านมาอาบน้ำ แล้วฉันก็ล้มตัวลงนอนเมื่อเจอเตียง วันนี้ฉันเหนื่อยมากเลยนะเนี้ยเพราะพรุ่งนี้จะเป็นวันเปิดเรียนวันนี้เลยไปเที่ยวให้เต็มที่ เฮ้อ พรุ่งนี้คงได้เจอเพื่อนๆแล้วสินะ ฉันค่อยๆหลับตาลงจนในที่สุดก็หลับลง

**************************************

ช่วยคอมเม๊นกันด้วยนะค่ะพึ่งเขียนครั้งแรกขาดตกพกพร่องก็ขออภัยนะค่ะ อย่าลืมติดตามกันนะค่ะ