ยัยประธานสุดโหดกะนายนักเลงหน้าหล่อ

ล้า ล่า ลา ล้า ล่า ลา ฉันอัพเพลงไปตามทางเดินไปห้องสภา 
 
"เฮือก มะพร้าวเเม่หล่น!!!(อุทานอุบาตมาก)นายมาอยู่ที่นี้ได้ไง เเล้วนั้นมันป๊อกกี้ของฉ้านนน"  ฉันเปิดประตูเข้ามาก็พบกับมิซากินั่งกัดป๊อกกี้อย่างสบายอารมณ์ แล้วป๊อปกี้นั้นเป็นป๊อปกี้ที่ฉันเเอบคาโอไว้อีก!!!นายตายยยยย
 
"ก็ของประธานน่ะสิ^__^" มิซากิยิ้มเจ้าเล่ห์
 
"นายยย!!!"  อึบ อ้า ง่ำ  "ประธาน ประธาน โอ๊ยอย่ากัดมันเจ็บ โอ๊ยๆๆ"  มิซากิพยายามสบัดตัวให้ฉันหลุดจากหลังของเขา ใช่ฉันขึ้นขี่หลังของเขาและลงมือกัดตรงหูของเขาลงโทษเพราะเเอบกินขนมของฉัน
โอ๊ยยย ตุ๊บ
 ความพยามของมิซากิสำเร็จในที่สุดเค้าสบัดฉันออกจากหลังได้แต่ตอนนี้เขากลับคล่อมอยู่ที่ตัวฉันเเทน เค้าค่อยๆๆยันตัวขึ้นให้สายตาเราอยู่ระดับเดียวกันแล้วก็หยุดไม่ขยับตัวทำให้สายตาของเขาเเละฉันจ้องกันไปโดยปริยาย
 

เเอ๊ดดดด "ประธานค่าวันนี่ 0o0 ฮะขอโทษค่ะๆๆพอดีฉันไม่ทราบว่าประธานมีเเขก"   ปึง รินทำตาโตขอโทษฉันใหญ่เเละรีบออกออกประตูไป??เเล้วตกใจอะไรหละ เอ๋!!!ตอนนี้มิซากิคล่อมฉันอยูุ่นิ     0o0 กรี๊ดดด  ><

"นะ นาย ออกไปได้เเล้ว ไป" ฉันพลักมิซากิออกจากตัวออกปากไล่อย่างอายๆๆ ดีนะที่คนเข้ามาเห็นเป็นริน ถ้าเป็นนักเรียนคนอืนโดนล้อไปถึ่งชาติหน้าเเน่
 
"คร้าบๆๆ"
 
"รินเข้ามาสิ" มิซากิเดินออกไปฉันจึงเรียกรินที่ยืนรอหน้าห้องเข้ามา
 
"ประธานค่ะเมื่อกี้มัน มัน เอ่อคืออะไรกันค่ะ"
 
"ป่าว เธอ ตาฝาดละมัง แฮ่ๆๆ" ฉันเเก้ตัวข้างๆๆคู่ๆๆ
 
"คบกันหรอค่ะ"
 
"ป่าวนายนั้นก็เเค่ปั่นหัวฉันเล่นเเค่นั้นเเหละ" ใช่นายนั้นเเค่ปั้นหัวฉันแค่ปั้นหัวเท่านั้นมันไม่มีอะไรเกินเลย
 
"เเต่ฉันว่าเขาจริงจังนะค่ะ"
 
"เธอก็รู้ว่าหมอนันมันเจ้าชู้ประตูดินฉันไม่มีวันดองกับคนแบบนั้นหรอก"
 
เด็กหนุ่มรู้สึกใจเสียขึ้นมาทั้นทีที่ได้ยินบทสนทนาของสองสาวหลังประตูที่เขาพิงเเละเเอบฟังอยู่เขาได้ยิ้นบทสทนานั้นทั้งหมดเเละรู้สึกเศร้าใจอย่างบอกไม่ถูกกับคำพูดสุดท้ายของหญิงสาวตัวเล็กที่ดูไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นเด็กม.ปลายเธอทั้งตัวเล็กเเละดุยังเป็นที่น่ากลัวของนักเรียนทั่งโรงเรียน  เธอปฎิบัติหน้าที่ประธานได้อย่างดีเยียม ทีเเรกเขาเเค่คิดจะสยบเธอเเค่นั้นเเต่เข้าได้ยินคำพูดของเธอทำให้เจ็บใจจนจะหมดเเรงเเทบยืนไม่ไหวไม่รู้ทำไมเขาถึงรู้สึกเเบบนั้นทั่งๆๆที่เขาไม่ได้รู้สึกอะไรกับเธอ
 
"อ้าวว มิซากินายมายืนทำอะไรหน้าประตูล่ะ" ผมมองเสียงที่เรียกสติผมกลับคืนมา คาโอเพื่อนร่วมชั้นของผมเเละเป็นคณะกรรมการนักเรียนอีกผมไม่ค่อยสนิทกับมันหรอกปีหนึ่งคุยกับมันกี่คำยังนับได้เลย
 
"ป่าว เเค่ผ่านมาน่ะ"ผมบอกลาคาโอรีบเดินหนีออกจากตรงนั้น
 
"ไปล่ะ"
 
"อืมๆๆ"