สายสัมพันธ์ที่มิอาจตัดขาด [Satan]

7.5

เขียนโดย มุเมะโนไทสะ

วันที่ 17 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 เวลา 13.37 น.

  17 ตอน
  21 วิจารณ์
  20.07K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 18 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557 22.59 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

6) อดีตของอีกา

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

''ไอ้ปีศาจ!!''

 

''ไปตายซะ!? แกไม่หน้าเกิดมาเลย!!''

 

''ครูครับ!! ฟันผม!' 

 

       เสียงโวยวายของพวกเด็กๆทําให้เด็กผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงกลางตามตัวมีบาดแผลนิดหน่อยเสียงหอบหายใจของเธอที่พึ้งผ่านการจิกตีทะเลาะกับเด็กผู้ชายที่เข้ามาหาเรื่องเธอ 

 

  ''ฉันไม่ใช้ไอ้ปีศาจ!!''คําพูดที่ตะโกนออกมาทําให้ครูในชั้นเรียนหรือครูใหญ่ก็ไม่กล้าเข้าไกล้เด็กผู้หญิงแม้แต่ซะคนนั้นทำให้เด็กสาวถึงกับต้องกัดฟันข่มความโกรธที่จะทะลักออกมา

 

ไม่ใช่ ....... ไม่ใช่........... ฉันไม่ใช่แบบนั้นนะ ........  

 

เสียงในจิตใจที่ตะกอนทําให้เธอเริ่มเจ็บแค้นตัวเองมากกว่า

 

  ''อชิระ ... ครูว่าใจเย็นๆหน่อยนะ ... ''ครูฝึกหัดที่เข้ามาใหมาด้วยเสียงสั่นที่เห็นแผลของเด็กคนนี้เริ่มกลับมาทําให้เด็กผู้หญิงตัวเล็กๆเห็นหน้าครูหยิบของเล่นปาเข้าใส่โดยไม่สนว่าคนตรงหน้าจะเจ็บไหมเธอตะโกนออกมา 

 

  ''อย่าเข้ามานะ !!ฉันไม่ใช้ไอ้ปีศาจนะ !! '' ก่อนที่เสียงจะสงบได้มีเสียงตวาดดังลั่นขึ้นมา 

 

 ''เลิกกลายเป็นเด็กเกเรซะที อชิระ !!''เสียงที่ดังมาจากข้างนอกเดินเข้าดวงตาสีเหลืองที่แข็งกร้าวผมยาวสลวยสีแดงใบหน้าขับให้ใบหน้าที่มีอารมณ์ฉุนกับร่างเด็กสาวตัวเล็กๆที่กัดฟันกรอดก่อนจะที่เริ่มกลัวมองคนที่เดินเข้ามาด้วยสีหน้าที่ตกใจ 

 

  ''ย.... ยัยป้า ... ''อชิระมองหน้าอีกฝ่ายก่อนจะทําหน้าโกรธอยากจะระบายออกมา 

 

  ''ทําไมแกถึงเอาข้าวของมาปาใสคนอื่น! ลองมองดูรอบตัวแกหน่อยว่าพวกเขาเป็นยังไง!'' เอมีลี่พยายามทําสีหน้าสงบสติอารมณ์ของตัวเองก่อนจะชี้ไปรอบๆห้องที่คุณครูและเด็กๆต่างถ้อยห่างอชิระที่อยู่ตรงกลางเธอก้มหน้าก้มตาและอยากจะหาคําพูดเถียงกลับกับเอมี่ลี่แต่คําพูดพวกนั้นกลับกลืนลงคอโดยเธอแค่ ... ไม่ชอบที่ถูกเรียกว่าปีศาจ... 

 

 

 

  ''ป้าจะมาเข้าใจอะไรวะ!... ป้าแค่เก็บพวกเรามาเลี้ยงเพราะพวกเราไม่มีพ่อ!!ไม่มีแม่!!แล้วป้าแค่เก็บมาเลี้ยงฉันกับน้องเท่านั้น.... และเกลียดเจ้าพวกบ้านั้นที่ถูกบอกว่าไม่มีคนที่รัก!!อย่างป้าจะมา

เข้าใจอะไรโว้ย.....!'' อชิระร้องไห้อย่างหนักเธอพยายามกลั้นนํ้าตาที่ไหลออกมาทั้งสองข้างเอมี่ลี่ที่เห็นดันนั้นเริ่มเหนื่อยใจก่อนเธอเดินเข้าไปกอดร่างนั้นเอาอย่างแน่นเด็กสาวจะตกใจและโกรธออกมาเข้าไปชกหน้าท้องเธอสองสามหมัดด้วยแรงทั้งหมดของเธอแต่เอมี่ลี่ก็ยังกอดร่างบางตัวน้อยที่ยังร้องไห้สะอึกสะอื่นอยู่ก่อนที่เธอจะตกใจเพราะเธอเผลอลงมือคนที่เลี้ยงพวกเขาไว้

 

 

  ''ไอ้เด็กบ้า..อึก .. เธอควรดีใจหน่อยสิว่าตัวเองเกิดมาครบสามสิบสองหมด.. เธอก็ควรดีใจ .. ที่พ่อกับแม่ของเธอให้สิ่งนั้นเอาไว้... อย่างมาพูดว่าตัวเองไม่มีไม่มีแม่ .. เพราะแกก็ยังมีทุกคนอยู่... อชิระ'' เสียงหอบหายใจที่ขาดช่วงจังหวะก่อนอชิระจะเงยหน้ามองเขาด้วยสีหน้าขี้แงของเขา  

 

 

 

  ''.... อ๊อกกกกกกกกก..โอ๊ยยยยยยยท้องฉ๊านนนนนนนนนนนน''เอมี่ลี่ตะโกนดังลั่นล้มลงไปกุมท้องพร้อมทําสีหน้าม่วงปิ๊ดที่โดนต่อยชกท้องไปสองสามหมัดอชิระที่เห็นถึงกับเข้าไปประคองร่างใหญ่นั้นเอาไว้ด้วยเสียงโหยหวนที่ดังออกมาจากโรงเรียนอนุบาลก่อนที่ครูในโณงเรียนจะรีบโทรแจ้งรถพยาบาลมารับตัวผู้ปกครองของอชิระ

 

 

 

  ''ป้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา.......!''

 

เสียงรถพยาบาลที่ดังออกมาจากโรงเรียนอนุบาลอชิระที่วิ่งเข้าไปเกาะตรงขอบเตียงที่เข็นออกมาจากโรงเรียนเธอทําสีหน้าตกใจเอมี่ลี่ที่เกร็งกระตุกเกือบจะนํ้าลายฟูมปากหันมาพูดปลอบใจเธอ

               

 

''เฮ้! ฉันไม่เป็นไรหรอก ซุปเปอร์แมนคนนี้แข็งแรงอยู่แล้วอชิระ!'' เอมี่ลี่พูดออกมาด้วยความแข็งแรงก่อนหนุ่มคนที่เข็นทําสีหน้าเจื่อนๆ

 

 

 

''คุณครับ ... แข็งแรงตรงไหนกระดูกซี่โครงคุณหักตั้งสี่ห้าท่อน .. นี้ถ้าคนธรรมดาตายไปแล้วนะครับ .. แต่ยังอึดได้ขนาดนี้ช่าง -- '' หนุ่มน้อยที่กําลังจะพูดถูกเอมี่ลี่เอามือปิดปากเอาไว้อย่างรวดเร็วและกระซิบตรงหูโดยที่อชิระหันมามองอย่างสงสัยก่อนเขาจะเปลี่ยนสีหน้าเจื่อนๆกลายเป็นสีหน้ายิ้มกว้างให้กับอชิระ

 

 

 ''แหม่ ... ซุปเปอร์ฮีโร่อย่างคุณแค่นี้ทนได้อยู่แล้วสินะครับ!''หนุ่มน้อยนั้นพูดออกมาพร้อมยิ้มให้คุณเอมี่ลี่ก่อนเธอจะยกนิ้วแล้วนอนท่าหงิกงออชิระที่เห็นดันนั้นทําตาวาว 

 

 

''ว้าว! ป้าเป็นซุปเปอร์ฮีโร่สินะ!''อชิระหลงเชื่อก่อนจะวิ่งไปหาเอมี่ลี่เธอมองป้าที่ยิ้มให้ก่อนเอมี่ลี่จะลูบหัวเธออย่างเอ็นดูเอมี่ลี่จ้องมองดวงตานํ้าตาลกลมโตเธอพยุงตัวเองก่อนจะยิ้มแป้นใส่หน้าเธอเหมือนลูกสาวแท้ๆของเธอ

 

 

 

''อชิระ ...... เธอน่ะจงเป็นผู้หญิงที่อ่อนโยน ...... และเป็นคนที่พึ้งพาคนอื่นได้เสมอนะ ...และอย่างทําให้คนอย่างฉันเป็นห่วงสิเฟร้ย!! และไม่ใช้ป้าด้วยฉัน!!ฉันพึ้งอายุ 29 ปีเองนะเฟร้ย!!''เธอพูดพร้อมทุบหัวอีกฝ่ายอย่างหมั้นไส้เส้นเลือดพุ่งขึ้นมาด้วยความหมั้นไส้ของเด็กน้อยที่เธอโดนเรียกว่าป้าอชิระที่เห็นดันนั้นต่างโวยวายใส่หน้าพร้อมหมอและคนเข็นเตียงต่างเข็นเข้าอย่างรวดเร็วก่อนที่จะโดนลูกหลงจากเด็กน้อยที่เตรียมอาละวาด 

 

 

 

        ''ป้าาาาาาาาาาาาาาาาบ้าเอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!''เด็กสาวที่ตะโกนออกมาตามไล่หลังของรถพยาบาลก่อนที่จะทําหน้าบูดเบี้ยวไม่สบอารมณ์ที่ตัวเองถูกทุบหัวเธอโวยวายแบบเด็กๆใส่หลังรถพยาบาลอย่างหงุดหงิดก่อนที่เธอจะมองรถพยาบาลหายวับไปกับตาบนท้องถนน... ก่อนที่อชิระอยู่ในใจ

 

สักวัน .. เราอยากจะเท่แบบแม่ให้ได้ ...  

 

 

------------------------------------------------------------------------------------

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.1 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
6.4 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา