สายสัมพันธ์ที่มิอาจตัดขาด [Satan]

    กลิ่นอายของหมอกที่ปกคลุมป่าหนาทึบภายในที่รกร้างแห่งหนึ่งเสียงอีกาที่ร้องออกมาเป็นจังหวะกับพืชพันธุ์ดอกไม้หลากหลายชนิดและสัตว์แมลงที่เดินปั้วนเปี้ยนอยู่ในป่า ...

ถ้าพวกคุณได้ลองเงี่ยหูฟังดูแล้วมีเสียงระฆังและเสียงบทสวดอ้อนวอนอะไรสักอย่าง โบสถ์ที่มีกิ่งก้านต้นไม้ที่ปกคลุมภายนอกสีขาวพร้อมหอคอยตรงระฆังขนาดใหญ่ที่ดังก้อนกังวางอยู่

พร้อมบทสวดอ้อนวอนภายใต้กลุ่มเสื้อผ้ายาวที่ปกคลุมหน้าตาและร่างกายกําลังนั้งสวดด้วยความสั่นกลัวและอ่อนไหวกับคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าที่ถือหนังสือหนาเก่าเล่มบางเอาไว้ 

  ''บัดนี้!! ถึงเวลาแล้วที่เราจะทําลายซาตาน!! ที่อยู่ตรงหน้า!! '' ชายหนุ่มอายุสี่สิบเจ็ดปีภายนอกดูแก่ชราแต่ดูหวั่งเกรงและทระนงตัวเคราหนวดที่ยาวถึงคอพร้อมเสื้อผ้ารูปไม้กางเขนสีขาวห้อยไว้ตรงคอดวงตาสีเทากลมโตหรี่ตามองกลุ่มคนก่อนจะประกาศออกมา

เทวดาที่มีรูปร่างคล้ายหญิงสาวปรากฏออกมาในพื้นดินด้วยรูปร่างที่คล้ายคลึงกับมนุษย์มีปีกหกปีกสองปีกคลุมหน้า สองปีกคลุมเท้ามองผู้เรียกออกมาและตนอื่นๆที่ปรากฏตามลักษณะในรูปร่างผู้

หญิงหลายตนและวงแหวนที่อยู่ตรงเหนือหัวของตนก่อนจะมีร่างหนึ่งที่เดินออกมา ''กาเบเรียล''ที่มีรูปร่างเป็นชายและทรงผมสีดําที่ดูหล่อเหลากับเครื่องแต่งกายสีดําสนิทชุดคลุมตั้งแต่หัวจรดเท้าพร้อมผ้าปิดตาข้างซ้ายของตน

  ''พวกท่านคือบรรพบุรุษตั้งแต่สมัยกาลเวลาที่เคยปกป้องเราหรือไม่ จงแสดงตัวตนสายเลือดของบรรพบุรุษของเราให้พวกเราได้เห็นด้วยเถอะ'' กาเบเรียลมองไปทางร่างที่แก่ชราก่อนจะหยิบมีดสั้นตัดข้อมือทําตามคําสั่งก่อนจะแสดงเลือดสีแดงสดที่ไหลลงมาและหยดลงพื้นดินก่อนจะแสดงภาพ

ให้เห็นบางอย่างดวงตาสีดําที่มองภาพนั้นก่อนจะกรีดยิ้มมุมปากแล้วหัวเราะออกมาด้วยความพอใจของตนและเหล่ากลุ่มเสื้อผ้าสีขาวและชายแก่ก็โค้งเป็นการเคารพให้กับอีกฝ่ายด้วยความยินดีและดีใจควบคู่กันไป 

''ขอน้อมรับด้วยความยินดี สายเลือดของบรรพบุรุษของข้า'' 

------------------------------------------------------------------------------------

   ''เมื่อคืนพี่นอนหลับกี่ทุ่มครับ? ... '' วิราวถามพี่สาวของเธอด้วใบหน้าที่เป็นห่วงในขนาดที่กินข้าวอยู่เขามองสีหน้าอีกฝ่ายที่ตาคํ้าสะลือสะลือมองอาการอีกฝ่ายที่เหมือนไม่ได้นอนก่อนอชิระจะตอบแบบง่วงๆ

   ''ห้าทุ่มสามสิบเอง ... '' ดวงตาสีนํ้าตาลที่ขอบตาดําคลํ้าตักข้าวกล่องตัวเองเข้าปากนั้งกินกับน้องชายตามพื้นหญ้าวันนี้คือวันที่สองที่มานั้งกินข้าวกันอชิระพูดออกมาพร้อมดื่มนํ้าเข้าปากแบบไม่มีอารมณ์ก่อนที่วิราวจะยกมือทาบบนหน้าผากของพี่สาว

           พร้อมพูดออกมาด้วยสีหน้าเป็นห่วงของวิราว''ตัวพี่ดูอุ่นๆแฮ่ะ ...''   

  ''ไม่เป็นไรหรอกหน่า ! แค่นอนดึกเดียวพรุ่งนี้ก็หายเว้ย!'' อชิระทําเสียงตะเบ๊ะใส่จะตักข้าวจงหมด

แล้ววิราวก็พึ้งกินข้าวเสร็จก่อนจะเก็บข้าวกล่องของตัวเองเหมือนกันโดยที่ทั้งคู่ไม่รู้ว่ามีใครคนหนึ่งกําลังเดินมาข้างหลังก่อนที่วิราวเกือบจะไถลลงพื้นถ้าไม่ยันตัวเองหลังตรงขึ้นมาก่อน

  ''ว่าไงจ๊ะวิราว'' เสียงหวานชื่นที่มาพร้อมกับกลิ่นนํ้าหอมก่อนที่วิราวเกือบจะเอามือปิดเพราะเขาไม่ค่อยชอบกลิ่นนํ้าหอมรวมทั้งอชิระพี่สาวอย่างเขาด้วย 

  '' .. สวัสดีครับคุณลูกอม'' หญิงสาวทักทายด้วยนํ้าเสียงอบอุ่นก่อนจะยิ้มทักทายอีกฝ่าย 

   ''เป็นยังไงบ้างจ๊ะ นํ้าหอมแบร์นเนมที่ซื้อมาน่ะ '' ลูกอมเดินเข้าไปเกาะอีกฝ่ายพร้อมยื่นหน้าเข้าไกล้โดยที่ไม่ได้สนใจอชิระดื่มนํ้ากระป๋องจงบีบเละคามือโดยที่พวกผู้ชายต่างตกใจ

   ''ก..ก็หอมดีครับ ... อ่า  .. '' เด็กหนุ่มที่ไม่รู้จะตอบยังไงก่อนจะกวาดสายตามองพี่ของเขาที่เริ่มอารมณ์ของขึ้นก่อนจะมีเสียงข่าวในโรงอาหารทั้งคู่ได้ยินเสียงอะไรแว่วๆก่อนจะไม่ได้สนใจลูกอมเหมือนเช่นเคยแล้วเดินคู่พร้อมกันไปดู

    ''ช่วงข่าวตอนเที่ยง ขนาดนี้กลุ่มตํารวจได้พบเจอสิ่งแปลกประหลาดที่รูปร่างคล้าย''เทวดา'โดยสอบถามจากผู้ที่พบเห็นคือท่องล่างคล้ายผู้หญิงและผมที่แปลกประหลาด ขนาดที่สอบถามก็ได้มีผู้คนนําขนนกที่ร่วงลงมาจากท้องฟ้านําไปบูชาสักการะ'' เสียงข่าวจากทีวีทําเอาให้นักเรียนบางคนต่างหันมาสนใจมอง 

  ''เหอะ ให้ตายเถอะ สมัยนี้มันมีแล้วเหรอเนี้ย? ''

  ''หาาาาา? เทวดา? เดียวนี้ข่าวเพี้ยนไปใหญ่แล้วหรือไงวะ? 

 ''รูปร่างไม่ทราบแน่ชัดผู้หญิงเหรอ ไม่ใช่คนคอสหรอกเหรอ ''

เสียงของนักเรียนที่พูดคุยกันให้เริ่มความสนใจข่าวที่ดังออกมาสองพี่น้องอชิระและวิราวจ้องมองทีวีอย่างไม่กระพริบตาก่อนที่พวกเขาจะสังเกตบางอย่างโดยที่คนอื่นๆไม่เห็นก็มีเสียงออดดังขึ้นมาลูกอมที่พึ้งเดินผ่านมะกี้โวยวายใส่ทั้งคู่

  ''นี้ !! สนใจฉันบ้างสิ(ยะ)!!''ลูกอมพูดโวยวายพร้อมกัดฟันมองก่อนที่มองหน้าอีกฝ่ายแล้วหวาดผวาที่ใบหน้าดูเปลี่ยนไปพร้อมกับทั้งคู่ 

  ''ยูริลล์ ...เทวดาแห่งแสงสว่างที่อดีตเคยเป็นข้ารับใช่และเป็นนางบําเรอ...นี้มัน?''อชิระพูดออกมาด้วยสีหน้าที่พอรู้จักก่อนจะลูบคางตัวเองแล้วนึกถึงตํานานที่เธอเคยอ่านหนังสือตํานานของพวกเทพกรีกนิยาย 

  ''สามารถเปลี่ยนอาวุธไปมาได้เช่น ปืน ดาบ และ แส้แถมยังสามารถยิงขนนกกับแสงมาโจมตีได้ด้วยเหมือนตํานานเทพนิยายกรีกเทวัญเลยนะครับ'' วิราวพูดออกมาตอบพี่สาวของเขาก่อนอชิระจะพยักหน้าเห็นด้วยโดยที่ลูกอมยืนอยู่ตรงกลางโดยที่ไม่ได้ถกไม่ได้ถามอะไรมันทําให้อีกฝ่ายไม่เข้าใจไปมากขึ้นก่อนที่เสียงของอชิระจะพูดออกมา

 ''งั้น ตอนตี 1 คอยไปตรวจสอบดูก่อนละกัน ว่านั้นจริงหรือไม่'' หญิงสาวกวาดตามองดูก่อนวิราวจะเข้าไปเรียนชั้วโมงต่อไปโดยทั้งคู่ไม่ได้สนใจลูกอมเป็นครั้งที่สอง 

------------------------------------------------------------------------------------