สายสัมพันธ์ที่มิอาจตัดขาด [Satan]

 ''อยากลองปกป้องพี่ไหม?'วิราว'  ''

 

''ผมจะเป็นคนปกป้องพี่เอง''

 

นั้นคือคำพูดของผมที่สาบานต่อหน้าหลุมศพของคุณแม่ 

 

 

------------------------------------------------------------------------------------

 

''นี้ยังไม่เข้าใจอีกหรือครับ?'' วิราวทำหน้ากลุ้มใจกับโจทย์วิชาคณิตที่มันทั้งง่ายและสามารถเดา

ได้มองโต๊ะใบเล็กที่เปิดหนังสือพวกวิชาคณิตม.หกของพี่สาวของเขาพร้อมกับหยิบดินสอขึ้นมาลบ

กับใบหน้าที่ทำหน้าเหวอแบบไม่เข้าใจของอชิระทำให้วิราวยิ่งเครียดเข้าไปอีก 

 

  ''เอ่อ ..... ขออีกรอบได้ไหม?'' อชิระทำปากนกกระจ๊อกเทศพร้อมกำลังจินตนาการภาพของ

วิชาคณิตที่เข้ามาหลอกหลอนเธอในฝันพร้อมกับมองผู้เป็นน้องชายของตนกำดินสอที่อยู่ๆดันหัก

ออกมา

 

ปร๊อก!

 

สิ้นเสียงดินสอที่หักวิราวเริ่มอาละวาดทันทีเพราะชายหนุ่มบอกกับหญิงสาวมาเป็นสิบๆรอบแล้วว่าให้

ทำแบบนี้ครั้งนี้เขาทนไม่ไหวพร้อมกับไล่จับอชิระที่วิ่งหนีภายในห้องนอนของพวกเขา

 

 ''ว๊ากกกกกก!''  ใบหน้าของอชิระแทบอยากจะวิ่งหนีจากร่างที่ใหญ่สูง

 

 ''ผมบอกพี่กี่รอบแล้วว่าให้ลบค่าลงไปด้วย!'' วิราวไม่สบอารมณ์ก่อนจะจับข้อมือของอีกฝ่าย

กดลงบนเตียงพร้อมลงโทษอีกฝ่ายด้วยการจั๋กจี๋ตรงเอวกับใบหน้าของอชิระที่ขำไม่หยุดเพราะโดน

จุดอ่อนการแกล้ง

 

 ''ฮ่าๆ โอ๊ย!  ฮ่า! มะ -ไม่เอาแล้วโว้ย!'' อชิระขำจงหน้าของเธอเริ่มขึ้นสีแดงก่อนวิราวที่จี้จุด

อ่อนของเธอเริ่มหยุดลงพร้อมลุกขึ้นมาไปเก็บหนังสือ

 

 ''เฮ้อ....''วิราวถอนหายใจพร้อมกับหยิบหนังสือเก็บใส่กระเป๋าพร้อมกับจงใจยัดเข้าไปเหมือนเพื่อ

จะให้ระบายความโกรธมะกี้ 

 

 ''เอาหน่า ... ฉันจะตั้งใจเรียน'' อชิระพยายามพูดปลอบใจอีกฝ่ายทีพึ้งระบายกระเป๋าของตัวเอง

 

 ''พี่รู้ไหมครับว่าพี่พูดครั้งที่เท่าไร?'' 

 

 ''อืม .....''หญิงสาวมองใบหน้าของน้องชายที่ทำหน้าเบื่อหน่ายก่อนเขาจะส่ายหัวไปมา

 

 ''ผมคิดว่าเราไปนอนกันดีกว่า'' สิ้นเสียงวิราวก็เดินไปบนเตียงเดียวกันพร้อมอชิระเขยิบไปนอน

ข้างๆก่อนทั้งคู่จะหันหน้ามามองพร้อมกันแล้วพูดออกมาว่า

 

 ''ราตรีสวัสดิ์'' 

 

ไฟบนโคมทั้งสองข้างถูกปิดลงพร้อมกับร่างของทั้งสองที่หลับตาลงด้วยความเหนื่อยความเงียบสงบ

บนคอนโดสีเขียวที่ตั้งอยู่ในซอยกับกลิ่นดอกพรรณไม้ที่ส่งกลิ่นข้างนอกกับเสียงของสายลมที่พัด

พาพร้อมกับร่างของชายหนุ่มสีดำสนิทที่ยืนลอยตัวอยู่บนโซฟาพร้อมจ้องมองคอนโดที่อยู่ห่างไกล

ออกจากตนเอง 

 

  ''ข้าเจอเจ้าแล้ว ...... ลูซิเฟอร์ .....''

 

ปลายดาบเล็งเข้าไปตรงในห้องก่อนจะเกิดแสงสีทองขนาดใหญ่ในปลายดาบของหัวกระโหลกพร้อม

ลำแสงที่พุ่งชนในห้องของสองพี่น้องตระกูลอนาวรณ์!

------------------------------------------------------------------------------------

 

วิราวเริ่มรู้สึกอะไรไม่ดีพร้อมกับตาซ้ายของเขาที่กระตุกมันเหมือนเป็นการบอกลางสังหรณ์อะไรว่าจะ

เกิดขึ้นกับตนและพี่ของเขาก่อนจะรู้สึกถึงเสียงอะไรบางอย่างจากทางหน้าต่างวิราวรลุกขึ้นอย่าง

รวดเร็วภาพที่ปรากฏให้เห็นคือแสงสีทองที่พุ่งออกมาทางหน้าต่างก่อนจะถูกกระชากคอเสื้อจากใคร

บางคนผลักกระเด็นเข้าข้างหลัง

 

ตู้ม! 

 

เสียงระเบิดภายในคอนโดดังออกมาพร้อมกับเปลวเพลิงสีดำที่เฉียดฉิวอชิระยืนแกว่งดาบสีดำที่ติด

เปลวไฟกับดวงตาสีแดงสดยืนประจันหน้าทางหน้าต่างมีฝุ่นเต็มกระจายอยู่ในห้องนอนกับเศษซากที่

โดนพุ่งชนเข้าใส่เละโดยไม่เหลือชิ้นดี 

 

 ''แกเป็นใคร!!'' หญิงสาวใช้ปลายดาบสีดำชี้ไปตรงร่างสีดำที่เดินเหยียบเศษซากปูนที่เข้ามา

พร้อมแรงกดดันมหาศาลมากมายที่ทำให้อชิระกับวิราวยังคงยืนประจันหน้าเอาไว้โดยที่วิราวลุกขึ้น

มาเรียกมิคาเอลพร้อมกดกระบอกปืนสองกระบอกเล็งไปหาร่างสีดำที่เดินมาอย่างเชื่องช้า

 

 ''ลูซิเฟอร์จ๋า!'' เสียงของชายหนุ่มของกาเบเรียลดังออกมาพร้อมโผเข้ากอดอชิระด้วยท่าทีที่

สนิทสนมพร้อมกับหญิงสาวที่สะพรึงเสียงหวานจากชายที่ไม่รู้จักโผเข้ากอดรีบตีลังกาหลบเข้า

กำแพงพร้อมกับวิราวที่ทำหน้าเหวอไม่รู้เรื่องอะไรกับเรื่องนี้ 

 

 ''หา?!'' อชิระไม่เข้าใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นสักนิดกาเบเรียลมองร่างของอชิระที่หลบกลิ้งตัวเองก่อนจะ

ทำเสียงหวานใส่อีกฝ่าย 

 

 ''เจ้าลืมข้าแล้วหรือไง? ข้าไงที่รักของเจ้า'' กาเบเรียลคิดว่าเสียงหวานๆของเขาจะทำให้อชิระ

ลุ่มหลงแต่นั้นไม่ใช้สำหรับเธอมันกลับทำให้เธอเลี่ยนและงงเป็นไก่ตาแตกทันทีที่ความคิดของเธอ

กำลังประมวลผลพร้อมกำลังจะบอกว่า''ใคร?'' มองร่างที่สวมชุดคลุมสีดำสนิทกับผ้าปิดตาที่ปิด

ทางซ้ายกับดวงตาสีดำสดข้างขวาที่จ้องมองเธออย่างหลงใหล 

 

 ''ค ...ใคร ..ใครแฟนแกวะ?!'' อชิระไม่รู้เรื่องและไม่เข้าใจกับคำพูดที่แปลกประหลาดขอ

งกาเบเรียลในขนาดที่อชิระกับกาเบเรียลกับสนธนากันอยู่นั้นวิราวที่ไม่เข้าใจกับสภาพที่เห็นอยู่ตรง

นั้นก่อนจะพยายามมองสภาพในตอนนี้ที่มีชายหนุ่มสูงกว่าตนพร้อมเสื้อสีดำกับแรงกดดันที่อยู่ในมะ

กี้หายไป

 

 ''โอ้ ... ไม่ไหวเลยนะ ที่รักของข้า''ชายหนุ่มดวงตาสีดำแกล้งทำสีหน้าจ๋อยก่อนจะเดินเข้าไป

จับปรายคางอีกฝ่าย

 

  ''จำไม่ได้เหรอว่าตอนนั้นเราได้อยู่อย่างมีความสุขยังไง?'' 

 

  ''หา?!'' อชิระทำหน้าเหวอก่อนจะสะบัดข้อมืออย่างไม่ใยดีก่อนจะรีบหันไปมองวิราวที่อยู่ๆก็

เหมือนมีรังสีอำมหิตอยู่ตรงหน้าหญิงสาวแทบจะหน้าซีดรีบวิ่งหนีไปทางอื่น

 

  ''เดียว .... ที่รัก ... เดียว ... แฟน ... เดียว ... ไม่ใช่....คุณเป็นใคร?''  วิราวมีเสียงที่เย็น

ชามองไปทางกาเบเรียลที่อชิระวิ่งหนีไปอีกทางหนึ่งก่อนจะหันไปมองวิราวที่ยืนอยู่ตรงหน้า

 

  ''แล้วเจ้ามีปัญหาอะไรกับสามีภรรยากันละมิคาเอล?'' กาเบเรียลผิวปากพร้อมกับมองร่างที่

ยืนอยู่ตรงข้างกับตรงดวงตาสีเหลืองที่ส่องออกมามองเขานั้นกลับรู้สึกรังเกียจขึ้นมา

 

  ''พวกเราเคยรู้จักกันหรือไงฟะ!'' อชิระชี้หน้าไปทางกาเบเรียลเหมือนเธออยากจะหาคำด่ามา

ว่าพวกเขาแต่มันก็กลืนลงคอเพราะสีหน้าและคำพูดท่าทางของกาเบเรียลทำให้อชิระขนลุกขนชัน 

 

  '' ......ภ...ภรรยา?'' เหมือนเสียงในหัวของวิราวแตกทันทีก่อนจะขยับปืนตรงกระบอกปืนข้าง

ล่างกลายเป็นมีดคมดาบสองคู่หันไปมองกาเบเรียลแบบไม่สบอารมณ์ก่อนจะพุ่งเข้าไปหากาเบเรียล

อย่างรวดเร็ว

 

ในขนาดเดียวกันกาเบเรียลก็ตอบสนองปฏิกิริยาพร้อมแสงบนมือปรากฏขึ้นเป็นดาบยาวรูปหัวกระ

โหลกรับการโจมตีของอีกฝ่ายอย่างรวดเร็วพร้อมกับเตะตรงช่วงหน้าท้องของวิราวกระเด็นลงบนตึก

ก่อนจะกระโดดลงมาอย่างรวดเร็วพร้อมบีบคอของอีกฝ่ายในท่าทีที่แฝงความเย็นชาเอาไว้พร้อมรอย

ยิ้มที่ผุดโผล่ออกมา

 

  ''อึก!.... ''โดยที่วิราไม่ทันตั้งตัวก็ถูกจับบีบคอและรู้สึกหายใจไม่ออกเพราะกระดูกซี่โครงโดนซัด

อย่างไม่ยั้ง 

 

ร...เร็วมาก!  

 

 

  ''เอาละ ข้าคุยกับลูซิเฟอร์มากพอแล้ว ต่อไปตาเจ้ามิคาเอล'' กาเบเรียลจับร่างนั้นโยนลงไป

ทางป่าก่อนจะลอยตัวเหนือขึ้นไปบนอากาศพร้อมกับอชิระที่ยืนอึ้งรีบหยิบกุญแจรถมอเตอร์ไซค์เพื่อ

ไปช่วยเหลือน้องชายของเธอในตอนนี้!

 

''วิราว!!'' เสียงร้องตะโกนของอชิระดังทั่งเมืองพร้อมกับเสียงสายลมที่เริ่มรุงแรงขึ้น 

 

------------------------------------------------------------------------------------