วิวาห์ลวงรัก

เขียนโดย Amphetamine

วันที่ 8 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 เวลา 17.55 น.

3 บท

0 วิจารณ์

9,038 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 8 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 18.11 น. โดย เจ้าของนิยาย

2)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

บทที่ 1 จูบแรกแห่งกลิ่นช๊อกโกแลต

เสียงเพลง คลอขึ้นเบาๆภายในบ้านหลังใหญ่จากกลุ่มนักดนตรีมืออาชีพหลายสิบคนที่กำลังตั้งใจขับบรรเลงมันออกมา และแขกบรรดาผู้มีเกียรติต่างย่างกรายเข้างานไม่ขาดสาย งานนี้ถือว่าเป็นงานที่ใหญ่ที่สุดแห่งปีเลยก็ว่าได้เพราะในงานนี้มีแต่แขกผู้ทรงเกียรติ และมั่งคั่ง รวมเศรษฐีจากทั่วทุกมุมโลกเลยก็ว่าได้ งานทุกจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ในยุโรป หลังจากทีแขกมามากพอสมควร ก็พลันปรากฏร่างชายวัยเกือบหกสิบด้านข้างมี สาวรุ่นลูกสองนางประกบกาย ร่างของบุตรสาวคนโตผมยาวสลวยในตาสีดำเทาถอดผู้เป็นแม่ออกมา ภายใต้ชุดราตรีคุมกายสีเพลิง หาหญิงไหนเทียบได้รึต่อให้เป็นน้องสาวอย่างพรรณวทที่อยู่ในชุดไหมสีทองก็เถอะ แม้เป็นที่อิจฉาของคนหลายกลุ่ม หากแต่สำหรับการนต์ณรงค์ เพรชหนึ่งสิลาแล้ว มันเป็นเรื่องที่น่าเศร้าและหดหู่สำหรับเขามากที่ ต้องเสียภรรยาสุดที่รักโดยทิ้งบุตรสาวลุกครึ่งญี่ปุ่นไว้ถึงสองคน หากแต่การนต์ก็สามารถเลี้ยงบุตรสาวทั้งสองจนเรียนจบทั้งคู่ได้

ทันทีที่เท้า สำผัสกับพื้นเวทีเสียงเพลงที่คลออยู่เมื่อครู่หยุดลง

'ผมการนต์ณรงค์ เพชรหนึ่งสิลา ขอขอบคุณแขกผู้มีเกียรติเป็นอย่างสูงที่ท่านสละเวลาที่มาค่าของท่านมางานของผมในวันนี้ กระผมและลูกยินดีเป็นอย่างยิ่งที่ท่านสละเวลามา เพื่องแสดงความยินดีกับเรา ทางเราจึงจัดอาหารและเครื่องดื่มชนิดที่ดีที่สุดไว้สำหรับท่าน' มือหนาวางมือจากไมค์ ก่อนจะยกแก้วขึ้น ตามด้วยเสียงเฮร้องแสดงความยินดีที่ตอนนี้โรงแรม มีการขยายกิจการไปนอกยุโรปด้วยดี

สองลูกสาวปรบมือ ก่อนจะไปช่วยกันพยุงร่างผู้เป็นบิดาขึ้นห้องนอนซึ่งเป็นคฤหาสต์ที่อยู่ติดกับโรงแรมของตน

'อันที่จริงลูกไม่ต้องพาพ่อขึ้นมาก็ได้ มันน่าเกลียดที่ไม่ดูแลแขก' ผู้เป็นบิดาว่า หลังจากที่บุตรสาวมาส่งที่ห้อง ตามด้วยเสียงไอแคกๆ เบา ก่อนจะยกมือกุมที่ปากไว้

'พ่อไปหาหมอ ไหมค่ะ' เกรซ บุตรสาวคนโต เอ่ยขึ้นเพราะนานมากแล้วที่ตนและน้องสาวขอร้องให้ผู้เป็นพ่อไปหาหมอ

'ไม่ๆ ผ่านงานนี้ไปก่อนห้ามให้ใครรู้นะ ออกไปได้แล้ว ดูงานด้วยนะ' แม้ภายนอกจะดูแข็งแรงมากเท่าใดหากแต่ใจรู้ดี ว่าตนคงมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นานแน่ทันทีที่บุตรสาวหายออกไปจากห้อง ชายแก่ยกมืที่ปิดปากไว้เมื่อครู่หงายดู หยดสีแเดงจุดเล็กจุใหญ่เต็มฝ่ามือ หลายครั้งแล้วที่เขาไอออกมาเป็นเลือด หากแต่ไม่ยอมบอกบุตรสาวทั้งสอง ไม่นานก็ได้เรียกคนใช้คนสนิทขึ้นมาเพื่อหาคนสืบทอด กิจการ ก่อนที่เขาจะไม่มีโอกาสได้ช่วยแบ่งเบางานโรงแรม ช่วยลูกสาวก่อนตาย

ทันทีที่ลงมาจากห้องผู้เป็นพี่สาว ขอตัวไปด้านนอกงานกับแฟนหนุ่มที่เป็นบอดี้การ์ด จึงปล่อยพรรณวทผู้เป็นน้องนั่งอยู่คนเดียว กระทั่งเสียงเพลงเต้นรำดังขึ้นไฟ ทั้งงานดับลง แม้จะรู้ว่าเหตุที่ไปดับจะเป็นเพราะงานที่ตนและพ่อ เตรียมไว้หากแต่พรรณวทก็อดตกใจไม่ได้ที่สิ้นแสงไฟลง คู่หนุ่มสาวหลายคนลุกจากเก้าอี้มากลางฟอร์เต้นรำไม่ช้า พื้นที่ที่ว่างเปล่าก็เต็มไปด้วยลุกผู้ดีมากมายชนิดที่ว่าหาที่ยืนแทบไม่ได้ พรรณวทอยู่เฝ้างานซักครู่ก่อนที่จะ เดินเลี่ยงผู้คนเพื่อขึ้นไปดูอาการบิดา ที่นอนอยู่ด้านบนเพียงลำพัง

'ว้ายยย!!!!!!!' ยังไม่ทัน ที่จะได้เดินผ่านเหล่าบรรดาแขกเหลื่อ มือบางก็ถูกคว้าหมับ จากมือนิรนามที่อยู่ตรงหน้า ยังไม่ทันที่พรรณวทจะได้สังเกตุว่าชายที่อยู่ตรงหน้าเป็นใคร พลันมือหนาก็ถือโอกาสบิดหมุน ให้สาวงามที่อยู่ตรงหน้าหมุนอวดโชว์กายสวยที่ถูกบีบอัดใต้แพรสีทองอร่าม เสียงเพลงบรรเลงช้า เป็นอันว่าเพลงที่กำลังบรรเลงอยู่นะขณะนี้กำลังจะจบลง พรรณวทหันมองที่ กลุ่มคนในงานอีกครั้งเธอไม่อยากตะโกนเพราะไม่อยากให้แขกแตกตื่น เป็นเพราะความมืดที่ทำให้มองคนตรงหน้าได้ไม่ชัดเท่าไรนัก ก่อนที่เสียงคีย์ สุดท้ายจะจบลง พรรณวทรู้ดีว่าเพลงจะจบ แต่ชายที่อยู่ตรงหน้าก็รับรู้เช่นกัน ปากหนาก้มลงพรมจูบบนปากหยัก

'อือ' เสียงขู่ดิ้น ของสาวที่อยู่ในอ้อมกอดดิ้นไปมา หากแต่ชายกลับทิ้งจูบอ้อยอิ่งเนิ่นนาน ไม่ยอมถอนกลิ่นช๊อกโกแลตจางๆภายในโพลงปากชื้นส่งกลิ่นออกมาสู่อีกคนที่ตอนนี้หมดแรงยันกายแทบไม่อยู่ ต่างจากเมื่อครู่

พรึบ เฮ

ทันทีที่แสงไฟเปิดสว่างขึ้นเสียงคนในงาน เฮลั่น พรรณวทมองหาชายหนุ่ม อีกครั้งหากแต่พบเพียงความว่างเปล่าเขาหายไปเสียแล้ว หายไปจากตรงนี้ที่เมื่อครู่พาเธอเต้นรำ ร่างระหงเดินถามลุกน้องว่ามีใครพบ คนลักษณะนี้บ้างไหม หากแต่เหล่าลูกน้องก็ตอบเหมือนกันทุกว่าไม่พบ ร่างเล็กอยู่จนงานเลิกก่อนจะส่งแขกกลับ ทันที่ที่แขกกลับจนหมดโรงแรม ร่างระหงเดินวนไปวนมา

'แปลกจิง ระบบ คุ้มกันภัยก็ออกจะแน่นหนาเป็นไปได้ไง ที่ลุกน้องของพ่อไม่เห็นเขา' ร่างเล้กเดินวนไปวนมาซักพัก พลันสายตาก็เหลือบไปเห็นกล้องมัน ติดอยูทุกมุมของโรงแรม ไม่รอช้าร่างบางตรงไปที่ห้องควบคุมวงจรก่อนจะ เปิดประตูเข้าไป

'ลุงค่ะ ขอฉันดูภาพแขกขณะเต้นรำได้ไหม' เสียงใส เอ่ยบอกลูกน้องที่อยู่รับใช้มาช้านาน

'คือ กล้องเสียหายครับ ภาพดูไม่ได้' เสียง แหบพร่าตอบกลับมาก่อนหันกล้องให้เจ้านายสาวดูก่อนจะพบเพียงภาพกล้องที่ซาๆ

ร่างระหงเดินออกมาจากห้องอย่างแแปลกใจ ที่ไม่คิดว่าระบบโรงแรมของตนจะแย่เช่นนี้ 'พรุ่งนี้จะต้องให้พ่อมาดูเสียหน่อยแล้ว' ร่างเล็กเดินไปคิดไปว่าเหตุใดกล้องเสียวันนี้ ทั้งที่พึ่งเปลี่ยนไม่ถึงเดือน ยังไม่ทันที่จะถึงห้องผู้เป็นบิดา สิ่งที่ทำให้ พรรณวทหยุดสองขาไว้ ภาพพี่สาวคนเดียวเดินเหม่อออกมาจากห้องผุ้เป็นพ่อ ใบหน้าสวยอาบเต็มไปด้วยคราบน้ำตา เสียงสะอื้นรอดปากหยักสวย ที่ตอนนี้มีเพียงเสียงร้องไห้ ยังไม่ทันที่ น้องสาวจะก้าวไปหา หากแต่ผู้เป็นพี่ก็ได้เดินเข้าห้องนอนไปเสียแล้ว

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

'อ้าวน้องแกรนด์ งานด้านล่างเป็นไง' ผู้เป็นบิดาเอ่ย ถามทันทีที่บุตรสาว ก้าวพ้นประตูเข้ามาภายในห้อง

'เรียบร้อยดีค่ะ' บุตรสาวตอบยิ้มๆก่อนจะ ห่มผ้าให้บิดา

'ลูกก็ไปอาบน้ำพักผ่อนเถอะ' ผู้เป็นพ่อ ว่าเพราะเห้นว่าบุตรสาวคงจะเหนื่อยจากการรับแขก

'พ่อ ค่ะทำไม พี่เกรซถึงร้องไห้ ออกไปแบบนั้นค่ะ' สิ้นคำถาม พรรณวทหารู้ไม่ว่าคำถามนั้น เหมือนมีดที่กรีดใจบิดามากเท่าไร หากแต่สิ้นเสียงเล็ก ผู้เป็นบิดาถึงกลับพ่นลมหายใจออกมา

'ลูกก็รู้ว่าพ่อหน่ะ แก่แล้ว' เสียงบิดาดูหม่นเมื่อพูดสิ้นประโยค

'.............'พรรณวทได้แต่เงียบเพราะรู้ว่าเรื่องที่บิดาจะพูดย่อมไม่ใช่เรื่องดีแน่

'พ่อต้องการให้พี่เจ้าแต่งงาน'

'ห่ะ!! แต่งงาน!!!!!!!!' ทันทีที่ผู้เป็นพ่อ เสียงบุตรสาวดังลั่น ยิ่งสะท้อนความเจ็บปวดของผู้เป็นบิดามากเท่านั้น

'ใช่ พ่อการคนที่จะมาดูแลกิจการเราไงลูก' เสียงแหบ สลับไอเอ่ยบอกลูกสาวคน

พ่อก็รู้ว่า พี่เขามีคนรักแล้ว' พรรณวทเอ่ยถึงบอดี้การ์ดหนุ่มที่คอยปกป้องพี่สาวตนมาตลอด

'พ่อรู้ แต่เขาดูแลกิจการเราไม่ได้ พ่อขออย่างเดียว ก่อนพ่อจะตาย' เสียงไอแคก ดังขึ้นเป็นระยะ

'งั้นแกรนด์ไปนอนก่อนนะคะ' ร่างบางว่าตัดบท เพราะรู้ดีว่าผู้เป็นพ่อจะต้องพูดเรื่องที่หาคู่ให้เธอและผู้เป็นพี่แน่ ก่อนจะเดินออกจากห้องบิดาตรงไปที่ห้องนอน

แม้จะรู้ว่าอาการพ่อแย่มากเพียงใด หากแต่เธอก็ทำอะไรมากไม่ได้เพราะ หากบิดาเข้าโรงบาล ต้องเป็นข่าวและแน่นอนคนที่หวังจะครอบครองโรงแรมแรนด์ดี้ โอเพนท์มีมากมายหากสิ้นใบบุญบิดาปกป้องเธอและพี่สาวย่อมตกอยู่ในอันตราย

ขาเรียวหยุดอยู่ที่หน้าห้องที่ติดกับห้องพี่สาว

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

'พี่เกรซ นอนยังค่ะ' พรรณวททำใจดีสู้เสือเคาะห้องพี่สาว

'ยังจ่ะ'

'พี่เกรซน้องขอเข้าไปได้ไหมค่ะ'

'ได้สิ' ผู้เป็นพี่ว่าก่อนจะ ปาดน้ำตาที่เลอะเต็มแก้มสวยออก แล้วหลบให้น้องสาวเข้ามา

บรรยากาศภายในห้องเงียบสงัด ไม่มีเสียงใด จากสองพี่น้องพรรณวทได้แต่มองผู้เป็นพี่สาวที่มีคราบน้ำตาไหลรดใบหน้างาม บัดนี้ช่างหม่นหมองราวจะขาดใจตายเสียให้ได้

'พี่เกรซ แกรนด์ รู้เรื่องแล้วนะ' สิ้นเสียงผู้เป็นน้องอาการที่ ผู้เป็นพี่แอบเก็บไว้ถูกปล่อยโฮ ออกมา

'พี่ไม่อยากแต่งงาน ฮือๆ' ร่างสูงกอดน้องสาวแน่นน้ำตาพลั่งพรู ความรู้สึก พลันนึกถึงชายคนรัก ว่าเขาคงเจ็บปวดไม่แพ้กันถ้ารู้เรื่องนี้

'แกรนด์ เสียใจ ไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกัน พ่อรัก โรงแรมนี้มากมันเป็นสิ่งที่พ่อกับแม่ ร่วมสร้างมันขึ้นมา' น้องสาวได้แต่ปลอบผู้เป็นพี่สาว

'นั่นสินะ พี่เป็นลูกควรที่จะกตัญญู พี่โอเคแล้วล่ะ ขอบใจนะ' ผู้เป็นพี่สาวว่าก่อนจะเช้ดน้ำตาจากใบหน้ามน

'แกรนด์ ไปนอนก่อนน่ะค่ะ' พรรณวทว่า ก่อนจะขอตัว ออกจากห้องพี่สาว เข้าห้อง แต่กลับรู้สึกใจหายอย่างบอกไม่ถูก

พรรณวทอดสงสารผู้เป็นพี่ไม่ได้ แต่จะให้ทำอย่างไรเล่านึกไม่ออก ขาเรียวเดินวนไปมา หากคิดเท่าไหร่ก็คิดไม่ออก หากพี่สาวเธอต้องแต่งงานไปทั้งพี่สาว ทั้งตัวพี่พิทเองก็คงเหมือนตายทั้งเป็นแน่ ขาเรียวเดินวนไปวนมาสักพัก ภายในห้องนอนก่อนจะเดิน เข้าไปเพื่ออาบน้ำ ทันทีที่มือเรียวหยิบยาสีฟันพลัน ก็นึกถึงกลิ่นช๊อกโลแลตอ่อนๆ ที่ตอนนี้ยังคงค้างอยู่ในปาก นิ้วเรียวลากไปที่ปากหยักช้าๆ ลูบไล้จน ทั้งกายรู้สึกหวาบหวาม !!ไม่ได้นะ ร่างบางได้สติก็เอามือที่กำลังลูบไล้ ริมฝีปากลง เพราะหากมากกว่านี้ ใจสาวแรกรุ่นอย่างเธอได้อกแทกตายเป็นแน่

ไอ้บ้านั่นเป็นใครกันน่ะ ร่างบางหยิบแปลงขึ้นมาแปรงฟันก่อนจะทำ ความสะอาดกายต่อ

แม้จะล้มตัวลงบนที่นอน แล้วหาก็ยังคิดถึงบทจูบจากชายแปลกหน้าที่ขโมยจูบแรกไป หน้าสาวเจ้าที่เป็นสีชมพู บัดนี้ออกสีแดงเลือดฝาด อย่างเห็นได้ชัด ไม่รู้ว่าคิดไปนานแค่ไหน ก่อนร่างเล็กจะผล็อยหลับไป

บท 1

สารบัญ

บท 3