อัคเรศเนตรมนตรา
เขียนโดย 
Piyapat
วันที่ 18 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 12.50 น.
แก้ไขเมื่อ 18 ตุลาคม พ.ศ. 2556 17.20 น. โดย เจ้าของนิยาย
1) ความถูกชะตา
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความฉันอิมเด็กนักเรียนคนหนึ่งใช้ชีวิตอย่างเรียบง่ายจนวันหนึ่งเธอเจอชายคนหนึ่งนามว่าพีร์
เธอรู้สึกถูกชะตากับเขามากแบบไม่เคยรู้สึกขนาดนี้มาก่อน..
--------------------------------------------------------------------------------
ฉันอิมเรียนอยู่ชั้นป.6/4ในโรงเรียนแห่งหนึ่งในกรุงเทพ
วันๆฉันก็ไม่ทำอะไรมากก็แค่เล่าเรียนเกรียนหนังสือ
แต่ชีวิตของฉันไปน่าเบื่ออีกต่อไปเมื่อฉันพบกับ..พีร์...
ตั้งแต่เปิดเทอมฉันรู้สึกถูกชะตากับเขาตั้งแต่แรกเจอเลย
ในวิชาวิทยาศาสตร์เราเรียนนั่งกลุ่มเดียวกับเขานั่งข้างๆคุยกันทู๊กกกกกที
เราชอบคุยกันและเล่นแกล้งกันมากในห้องเรียนเราก็นั่งข้างๆกัน
เพื่อนในห้องมักแซวว่าเรารักกัน...แต่ฉันก็เฉยๆนะ
"อิมแก ยังชอบบอยอยยู่มั้ย"เสียงของ'อุ้ยเพื่อนรักของฉันถาม
"เอ่อ ไม่รู้สิมันยังไงไม่รู้"ฉันตอบอย่างโมเมมาก
บทสนทนาเกี่ยวกับความรักของฉันกับอุ้ยเกิดขึ้นเรื่อยๆ
เมื่อก่อนเวลาพูดเรื่องความรักฉันจะเอ่ยปากถึงบอยบ่อยมากๆๆๆๆ
แต่ตอนนี้กลับไม่มี มีแต่เรื่องที่งงว่ากูชอบใครวะ
วนกลับมาในห้องเรียนป.6/4ฉันนั่งเรียนตามปกติ
แต่ฉันมักจะแต่งการ์ตูนเถื่อนกับพีร์ ซึ่งเกี่ยวกับการฆ่ากัน เอิ่มมม..มันสนุกดีนะ
ฉันแต่งการ์ตูนเถื่อนกันสนุกมากตอนแรกๆก็แค่ฆ่า2คนกันไปไปมามาลากคนอื่นมาฆ่าด้วย
วันนี้วันเกิดของฉัน(3ก.ย.) ฉันไปบอกพีร์ เขาหยิบกระดาษA4เขียนจดหมายอวยพรให้อย่างดี
เขาหัวเราะอย่างมีเลศนัย เหอะๆ ฉันหยิบจดหมายนั่นดูพบว่าเขียนเขาด้วยปากกาสีแดง
"อิม นายหน้าหีมากเลยนะ"เฮ้ยยย นี่มันหาเรื่องชัดๆฉันหัวเราะพร้อมกับเขา
เพราะรู้ว่าเขาเขียนเล่นๆไม่ได้ด่าจริงๆ ก็เพื่อนกันหนิ
"วันที่21ต.ค.วันเกิดเราอย่าลืมให้ของขวัญนะ"แนะยังมาพูดอีก
"ได้~เดี๋ยวจะทำจดหมายอย่างดีให้เลย"ฉันพูดพร้อมหัวเราะนิดหน่อย
หลังจากนั้นเขาหยุดโรงเรียน ฉันรู้สึกเหงาๆ
อีกวันก็ยังหยุด สรุป 1สัปดาห์มาเรียน1วัน -.- ฉันรู้สึกเหงามากที่เขาไม่มา
มันทำให้ฉันมั่นใจว่า"นี่เรารักไอ้พีร์แล้วเหรอนี่"
เย็นวันศุกร์ฉันรวบรวมความกล้าโทรหาพีร์ไปว่าทำไมไม่ไปโรงเรียน
เมื่อเขารับโทรศัพท์เขาบอกว่าไปต่างจังหวัดมา เฮ้อ เลือกไปได้ผิดวันมากไปทำไมตอนเรียน
เมื่อเขามาโรงเรียนแน่นอนเขาต้องโดนเทศนาจากครูและเพื่อนอย่างแน่นอน
แต่ฉันไม่ได้บ่นเพราะรู้ว่าเขาคงได้บุญจากการโดนเทศมากแล้ว
ฉันดีใจมากที่เขามาเรียนหลังจากไม่มาหลายวัน โคตรคิดถึงเลยอะ >,<
แต่บอกไม่ได้..ก็เราไม่ได้เป็นอะไรกันนี่นา
บางทีก็แอบคิดนะว่าเขารักเราหรือเปล่าที่มาตีสนิทอย่างนี้
แต่ความคิดของฉันก็ดับลงเมื่อวันหนึ่งเขาบอกว่าชอบคนอื่น
ฉันเสียใจมากกก คิดได้แต่ว่าช่างแม่งเขารักคนอื่นเราก็ตัดใจซะ :(
10วันต่อมาความคิดที่จะตัดใจของฉันก็สดับลงอีกแล้วเมื่อเปิดการ์ตูนเถื่อน
ของพีร์แล้วพบข้อความที่พีร์กับนิวเพื่อนของเขาคุยกันว่า..!!
-------------------------------------------------------
=w=
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
