THE SUN เพราะว่ารัก กูถึงต้องร้าย!!! (Yaoi'Boys love )

THE SUN : 3

 

          เหมือนผมกำลังล่องลอยอยู่ในความฝัน เหมือนมีมือใหญ่ของใครบางคนกำลังลูบไล้อยู่บนใบหน้าของผม ตามมาด้วยสัมผัสแผ่วๆที่ริมฝีปาก ที่นุ่มนวนและแผ่วเบาราวกับปุยนุ่น แต่มันกลับทำให้หัวใจที่เคยไร้ความรู้สึกของผมอุ่นวาบขึ้นมาอย่างประหลาด ผมอยากลืมตามองแต่เพราะความง่วงที่ก่อกุมทำให้ผมไม่สามารถลืมตาขึ้นมองได้ เนินนานกว่าที่สัมผัสนั้นจะผละออกไป ผมก็กลับเข้าแห่งห้วงนิทารมณ์อีกครั้ง.... . . . . .

"ตื่นได้แล้วมึงจะนอนอะไรนักหนา " เสียงเรียบๆที่ดังขึ้นทำให้ร่างโปร่งที่กำลังหลับสบายค่อยๆลืมตาขึ้นมามอง

"อะไรของมึง กูพึ่งได้นอนแค่ไม่กี่ชั่วโมงเองนะ" ร่างโปร่งที่งัวเงียตื่นประท้วงขึ้นเพราะว่าตนเองพึ่งได้นอนไปตอนตี4 และตอนนี้มันก็เป็นเวลา8โมงเช้าของวันเสาร์ที่เขาควรจะได้นอน

"มึงมาที่นี้เพื่ออะไรลืมไปแล้วเหรอไอ้เตี้ย" ร่างสูงที่ยืนค้ำหัวร่างโปร่งอยู่พูดเสียงเข้ม และเริ่มไม่พอใจนิดๆที่ซอลเอาแต่นอนคุยกับตนแทนที่จะลุกขึ้นมานั้งคุยเหมือนคนปรกติทำกัน

"แต่กูง่วง" ซอลเองเพราะนอนไม่พอก็เริ่มหงุดหงิดเพราะด้วยนิสัยแท้จริงของซอลนั้นเป็นคนที่เอาแต่ใจตัวเอง และเวลามีคนมาขัดใจนิสัยนั้นก็จะโผล่ออกมาในทันที

"นั้นคือปัญหาของมึง มึงลุกขึ้นมานั้งคุยกับกูเดี๋ยวนี้ไอ้ซอล" เสียงของร่างสูงเริ่มดุขึ้นตามอารมณ์ที่เริ่มขุ่นขึ้นนิดๆและเหมือนกับว่าซอลเองจะจับน้ำเสียงนั้นได้เช่นกัน ร่างโปร่งจึงค่อยๆพยุงตัวลุกขึ้นนั่งอย่างเบลอๆเพราะยังง่วงอยู่มาก

"มีไรก็ว่ามาสิ แม่งยึกยักอยู่นั้นแหละ กูง่วงจะตายห่า" ร่างโปร่งบ่นงึมงัมแต่ดังพอที่จะให้ซันที่ยืนอยู่ไม่ไกลได้ยิน ร่างสูงขมวดคิ้วตีหน้านิ่งเพื่อสะกดกั้นอารมณ์

"กูจะออกไปมหา'ลัย จะกลับมาช่วงบ่ายๆ และหวังว่าตอนกูกลับมาห้องกูจะกลับมาอยู่ในสภาพที่มันควรจะเป็น ถ้ากูกลับมาห้องยังอยู่ในสภาพนี้ มึงเจอดีแน่ไอ้เตี้ย" พูดจบร่างสูงของซันก็เดินไปใส่รองเท้าที่ประตูและเดินออกไป

"อะไรของมันว่า เมนไม่มาหรือไง ห่ากูง่วงจะตาย เสือกปลุกกูมาเพราะเรื่องแค่นี้" ร่างโปร่งที่นั่งตาปรือบ่นเบาๆกับตัวเองแล้วล้มตัวนอนต่อไม่สนใจคำพูดของคนตัวสูงที่พึ่งก้าวออกจากห้องไป

.

.

.

"ไงมึง เมื่อวานลากไอ้เด็กนั้นไปถึงไหนวะไอ้ซัน "เสียงไนท์ถามขึ้นเมื่อร่างสูงของซันทิ้งตัวลงนั้งข้างๆตนอย่างอยากรู้

" พาไปคอนโดกู มึงบอกเรื่องนี้กับพี่กราฟหรือยัง?" ซันถามเพื่อนตัวเองกลับ เมื่อนึกขึ้นได้ถึงสิ่งที่ตัวเองสั่งเพื่อนไว้เมื่อคืนก่อนที่จะลากซอลออกไปจากสนาม ซันยังไม่อยากให้กราฟรู้เรื่องนี้เพราะเค้าอยากเป็นคนจัดการกับทุกอย่างเอง

"ยังวะ ช่วงนี้พี่กราฟแกยุ่งๆเรื่องค่ายกูไม่ค่อยเจอพี่แกเลย ว่าแต่มึงเถอะจะทำยังไงต่อวะซัน" ไนท์พูดบอกก่อนจะถามเสียงเคลียด เพราะเขาเองก็รู้ดีว่าเพราะเหตุใดซันถึงได้เอาตัวเองเขาไปยุ่งเกี่ยวกับซอล

" กูจะทำให้พวกมันเจ็บเหมือนที่พวกมันทำกับเกรซ " ร่างสูงตอบเสียงเข้ม จนไนท์เองเริ่มกลัวเพราะตอนนี้ใบหน้าของซันเรียบนิ่งจนน่ากลัว ตอนนี้ซันเป็นเหมือนกับคลื่นใต้น้ำที่รอวันจะซัดเข้าฝั่งเพื่อทำลายล้างทุกสัพสิ่ง

"มึงคิดดีแล้วเหรอวะ ไอ้เด็กนั้นมันไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับเรื่องนี้เลยนะเว้ย" ไนท์พูดเตือนสติ เพราะเขารู้ดีว่าซันเป็นคนยังไงเพื่อนของเขาคนนี้เป็นคนรักแรกแค้นแรงเฉพาะนั้นเขาจึงไม่อยากให้ซันดึงคนที่ไม่รู้เรื่องเข้ามายุ่งกับเรื่องนี้

" เกี่ยวสิ มันเกี่ยวเต็มๆเลยล่ะไอ้ไนท์ เพราะมันคือคนที่ไอ้มาฆีย์รัก ถ้ากูไปเล่นงานไอ้มาฆีย์ตรงๆมันก็ไม่สะใจน่ะสิ สู้กูทำกับคนที่มันรักแล้วรอดูมันทรมานแบบนี้สะใจกูกว่าเยอะ"ร่างสูงพูดพร้อมแสยะยิ้มอย่างเหี้ยมๆจนคนที่อยู่รอบๆผวา ไนท์จากตอนแรกที่เฉยๆตอนนี้กับรู้สึกสงสารซอลขึ้นมานิดๆ

"แล้วมึงไม่สงสารมันเหรอวะ" คำถามของไนท์ได้รับคำตอบเป็นสายตาดุๆของซันที่ตวัดมามองนิ่งๆ

"มันคือคนที่ไอ้มาฆีย์รัก ถ้าไม่มีมันเกรซจะไม่เป็นแบบนี้ เฉพาะนั้นมันมีส่วนเกี่ยวข้องในเรื่องนี้เต็มๆ มึงเลิกถามได้แล้วขึ้นไปเรียนได้แล้ว" ซันพูดบอกก่อนจะเดินขึ้นตึกเรียนไปเพื่อตัดบทการสนทนากับเพื่อน

          ใช่ว่าซันเองจะไม่สงสารซอลแต่เขาบอกตัวเองอยู่เสมอว่า ซอลมีส่วนทำให้เกรซต้องเป็นแบบนี้ เพราะซอลคือคนที่ไอ้มาฆีย์รัก คือคนที่ทำให้คนที่เปรียบเหมือนหัวใจของเขาที่เคยเป็นเด็กร่าเริงกับกลายเป็นเด็กมีปัญหา เขาต้องเอาคืนพวกมันให้สาสมกับสิ่งที่พวกมันทำไว้!!

          วันนี้ซันมีเรียนแค่ช่วงเช้าทำให้ช่วงบ่ายนั้นมีเวลาว่างยาว ซันปฏิเสธคำชวนของเพื่อนๆที่ชวนไปทานข้าวเพราะเขาต้องกลับไปดูไอ้คนที่เขาลากมาด้วยเมื่อคืน เมื่อเลิดคลาสซันก็บอกลาเพื่อนของตนแล้วตรงมาที่ปอร์เช่สีขาวที่จอดอยู่ลานจอดรถ ขึ้นนั่งประจำที่คนขับแล้วออกรถทันที

"ก่อนออกไปกูบอกมึงว่าไงห้ะไอ้เตี้ย!!!" เสียงเข้มตวาดขึ้นทำให้ซอลที่นอนอยู่สะดุ้งตื่นแล้วหันไปมองทางร่างสูงของซันที่ยืนมองตนด้วยสายตาดุ เพราะตอนนี้ร่างสูงกำลังโมโหมากที่ซอลไม่ทำตามที่เขาสั่งไว้

"อะไรของมึงวะ อยู่แค่นี้จะตะโกนทำไม" ซอลเลือกที่จะมองข้ามสายตาดุๆนั้นไปแล้วพูดว่าซันเสียงขุ่นก่อนที่จะลุกขึ้นแล้วเดินไปทางห้องครัวที่เขาได้ไปลากโต๊ะทานข้าวออกมาเป็นเตียงนอนเมื่อคืนเพื่อที่จะหาน้ำดื่ม ส่วนขาที่บาดเจ็บก็เริ่มจะดีขึ้นแล้วเพราะก่อนนอนเมื่อคืนเขาได้ไปรื้อๆห้องนอนเล็กแล้วเจอกับกล่องยาที่มียาแก้อับเสบและยานวดอยู่เข้าเลยนำมาจัดการกับตัวเอง

"โอ้ยยยยยยยย!!"

"อย่ามาเดินหนีกู!!!"

"ไอ้เหี้ย!! ปล่อยกู!มึงจะกระชากแขนกูทำไม กึเจ็บไอ้สัส!!"

"กูพูดยังไม่จบ อย่าเดินหนีกูไม่ชอบ!" ร่างสูงตะคอกใษ่ร่างโปร่งเสียงดังจนซอลเองเริ่มกลัวนิดๆ แต่ก็ยังไม่เลิกดิ้นเถื่อให้หลุดจากเงื้อมือของร่างสูง

"อย่ามาตะคอกใส่กู กูไม่ชอบ!! ปล่อยกูนะ!" ซอลพยายามสบัดแขนออกจากมือของซันที่บีบขำมือเล่นของตนจนเจ็บไปหมด

"หึ มึงลืมไปแล้วเหรอไอ้ซอลว่ามึงอยู่ในฐานะอะไร"ร่างสูงพูดเสียงเหี้ยมให้ซอล พร้อมกับมือใหญ่ที่บีบแรงขึ้นเรื่อยๆจนซอลคิดว่าข้อมือตัวเองจะหนักคามือของร่างสูง

"กูไม่ลืม แต่มึงไม่มีสิทธิ์ทำกับกูแบบนี้ปล่อยกูเดี๋ยวนี้นะ!!" ร่างโปร่างยังคงพยายามที่จะสบัดตัวออกจากการเกาะกุมของร่างสูง แต่ยิ่งร่างโปร่งดิ้นร่างสูงก็ยิ่งบีบแน่นขึ้น

"มึงเป็นเบ๊กู กูมีสิทธ์ในตัวมึงทุกอย่าง!!!"

"แต่มึงไม่มีสิทธ์ทำแบบนี้กับกูปล่อย!"

"หึ! งั้นกูจะทำให้มีสิทธ์เดี๋ยวนี้ละ มานี่!" พูดจบร่างสูงที่ตอนนี้กำลังโกรธเป็นอย่างมากกระชากแขนซอลอย่างแรงแล้วลากเข้าไปในห้องนอนก่อนที่จะเหวี่ยงร่างโปร่งลงบนเตียงนุ่มอย่างแรง

"โอ้ยยยย! ไอ้สัสลากกูมาทำเหี้ยอะไรเงี่ยนนักก็ไปว่าวในห้องน้ำนู้น!" ร่างโปร่งร้องออกมาด้วยความเจ็บก็จะหันไปตะโกนใส่หน้าร่างสูงด้วยอารมณ์ที่เกินกว่าจะกักเก็บไว้

"หึ ว่าวเองมันไม่มันส์ ให้มึงทำให้น่าจะเสียวกว่ากันเยอะ มานี่เลยมึง กูจะทำให้มึงรู้ว่าขัดคำสั่งคนอย่างกูมันจะเป็นยังไง!!

"อะ !"

          เสียงที่กำลังจะประท้วงของร่างโปร่งหายไปในทันทีที่ร่างสูงโน้มตัวลงมาคร่อมร่างบางไว้แล้วก้มลงมาประกบจูบอย่างรุนแรง ร่างสูงบดขยี้ริมฝีปากกับร่างโปร่งอย่างแรงจนซอลรู้สึกเจ็บไปทั้งปากแต่ก็ยังเม้มปากแน่นเพื่อนไม่ให้ร่างสูงลุกล้ำเข้ามาได้

"อ้ะ ! อือออ" ร่างบางสดุ้งเฮือกเมื่อมือหนาของซันล้วงเข้าไปในเสื้อยืดของร่างโปร่งแล้วสกิดยอดอกเล็กจนซอลสะดุ้งเฮือกเผลออ้าป้ากอุทานเป็นการเปิดโอกาสให้ร่างสูงที่คร่อมอยู่เบื้องบนสอดลิ้นเข้าไปหาความหวานในโพรงปากนิ่ม ปากหนาดูดเม้มริมปีปากบางกดย้ำๆจนร่างบางเริ่มโอนอ่อนตาม ลิ้นหาเกี่ยวพันลิ้นเล็กดูดเม้มอย่างเมามันส์ จนร่างบางครางสะท้านมือหนาสะกิดยอดอกเล็กรัวเร็วจนยอดอกของร่างโปร่งเริ่มแข็ง ปากหนาเลื่อนลงมาดูดเม้มตามคอขาวจนขึ้นสี เสื้อยืดของร่างโปร่งหลุดออกไปตอนไหนร่างโปร่งยังไม่รู้ตัวมารู้ตัวอีกทีตอนที่ริมฝีปากร้อนชื้นก้มลงเลียที่ยอดอกเล็กและซันเป็นคนเท่าเทียมเสมอร่างสูงยกมือขึ้นสกิดยอดอกอีกข้างรัวเร็วรับกับจังหวะการลงลิ้นได้เป็นอย่างดีจนร่างโปร่งดิ้นไปทั่วเตียง

"อะ ไอ้ซัน อืมม มึงจะ ทะ ทำอะไร อืออออ" ร่างโปร่างพยายามดิ้นหนีริมฝีปากหนาที่กำลังลุกล้ำร่างกายอยู่ด้วยความอยากลำบากบาก เพราะโดนร่างสูงปลุกปั่นอารมณ์จนแทบจะทนไม่ไหว แต่เพราะระรึกได้ว่า ตนเองเป็นผู้ชายและซันเองก็เป็นผู้ชายมันดูแปลกเกินไปที่จะมาทำแบบนี้

“ อะ ไอ้ซัน อืมม มึงจะ ทะ ทำอะไร อืออออ" ร่างโปร่างพยายามดิ้นหนีริมฝีปากหนาที่กำลังลุกล้ำร่างกายอยู่ด้วยความอยากลำบากบาก เพราะโดนร่างสูงปลุกปั่นอารมณ์จนแทบจะทนไม่ไหว แต่เพราะระรึกได้ว่า ตนเองเป็นผู้ชายและซันเองก็เป็นผู้ชายมันดูแปลกเกินไปที่จะมาทำแบบนี้ และอีกอย่างคือถ้าจะเป็นแบบนี้เขาจะต้องเป็นคนเสียบไม่ใส่จะโดนเสียบแบบนี้

“ หึ ก็จะทำให้กูมีสิทธิ์ในตัวมึงไงละ” พูดจบร่างสูงก็โน้มตัวลงไปจูบที่ริมฝีปากบางหนักๆอีกครั้ง มือหนาลูบไล้ไปตามลำตัวของซอล ลงมาหยุดอยู่กลางลำตัวที่เริ่มโป่งนู้นอย่างเห็นได้ชัด มือหนาลูบไล้แก่นกายของร่างโปร่งผ้าเนื้อผ้าอย่างแผ่วเบาเหมือนจงใจยั่วให้ ซอลเองก็ไม่ใช่พระอิฐพระปูน เมื่อโดนเล้าโลมมากๆเข้าก็เริ่มจะทนไม่ไหวจนต้องแอ่นตัวเข้าหาร่างสูงเพื่อรับสัมผัสอย่างเต็มที่

“อืออออ “เสียงหวานที่ครางระงมไปทั่วห้องบวกกับผิวกายที่เรียบเนียนและนุ่มนิ่มแล้วไหนจะริมฝีปากที่เจ่อแดงด้วยฤทธิ์จูบนั้นอีกมันยิ่งเป็นการปลุกอารมณ์ดิบในตัวซันได้เป็นอย่างด ตอนนี้ร่างสูงเริ่มปวดหนึบที่กลางลำตัว และต้องการจะปลดปล่อยเป็นอย่างมาก แต่ซันเองก็ต้องระงับอารมณ์ไว้เพราะต้องการจะทำโทษซอลที่กล้าขัดคำสั่งของตน

“หึ หึ ไหนบอกกูสิว่ามึงต้องการอะไร อืมม” ซันพูดขึ้นอย่างพูดเหนือกว่า ตอนนี้ริมฝีปากของร่างหนาจูบซับไปทั่วร่างเนียนที่นอนหายใจหอบหนักตัวแดงระเรื่อด้วยความต้องการอยู่กลางเตียง มือหนายังคงลูบไล้แก่นกายของซอลอย่างแผ่วเบาส่วนมืออีกข้างยกขึ้นสะกิดยอดอกของซอลสลับกับการลงลิ้นหนักๆ จนซอลด้นพร้านไปทั่วเตียงพยายามบดเบียดตัวเข้าหาซันเพื่อให้ช่วยปลดปล่อยแต่ซันกับไม่ยอมทำอะไรได้แต่เล่นกับร่างกายของซอลอยู่อย่างนั้น

 

“อือออ ซะ ซัน กูไม่ไหว ละ แล้ว อืมมม” ร่างโปรงพูดออกมาอย่างยากลำบาก ทั้งความต้องการที่มีมากจนแทบปลดปล่อยซะเดี๋ยวนี้ แต่ความอายก็ยังมีอยู่ทำให้ซอลไม่กล้าเอ่ยปากขอซัน แต่แล้วซอลก็ต้องผวาเฮือกเมื่อซันบีบเค้นที่แก่นกายของร่างโปร่งหนักๆเพื่อกระตุ้นซอล ส่วนริมฝีปากก็ยังคลอเคลียไม่ห่างออกจากตัวซอลสักนิด

“อืมม บอกมาสิว่าจะไม่ขัดคำสั่งกูอีก”

“กะ กู จะไม่ขัดคำสั่งมึง อะ อีกแล้ว อือออ”

          เมื่อจบคำพูดของซอลร่างสู.ที่ทาบทับอยู่เบื้องบนก็รั้งตัวร่างโปร่งเข้ามาจูบหนักๆลิ้นร้อนลุกล้ำเข้าไปเกี่ยวพันกับลิ้นเล็ก ซอลเองก็ไม่ยอมแพ้ดูดดุนลิ้นหนาอย่างเมามันส์จนเสียงครางของทั้งคู่ดังประสานกันไปทั่วทั้งห้อง มือหนาสอดเข้าไปในกางเกงที่ซอลใส่อยู่แล้วเริ่มรูดแก่นกายของร่างโปร่งด้วยจังหวะเนิบๆ แต่คนที่ต้องการปลดปล่อยยังคงไม่พอในในการกระทำนั้นของร่างสูงเริ่มเบียดตัวเข้าหาร่างสูงมากขึ้นจนเนื้อตัวที่เปลือยเปล่าอนบนของทั้งคู่สัมผัสกัน

“อะ อือออ ซัน เร็วกว่านี้ อือออ” ร่างโปร่งร้องขออย่างไม่อายเมื่อความต้องการมันมีมากกว่า ร่างสูงได้ยินดังนั้นก็ยิ้มเยาะที่มุมปากแล้วเริ่มเร่งจังหวะให้เร็วขึ้นสลับกับไล้นิ้วโป้งบนส่วนหัวจนซอลครางลั่นด้วยความเสียว ใบหน้าเนียนสบัดไปมาเมื่อจังหวะการชักรูดเร็วขึ้นเรื่อยๆ ซันมองภาพนั้นด้วยความพึงพอใจ

“อะ อ้ะ อ๊าา กะ ใกล้แล้ว อ๊างงงงงงง” ร่างโปร่งครางยาวพร้อมกับน้ำสีขาวขุ่นที่ทะลักออกมาเต็มมือของซัน ซอลนอนหอบมองร่างหนาด้วยตาฉ่ำปรือจนซันเองจนไม่ไหว ยกสะโพกเนียนขึ้นแล้วดึกกางเกงยีนของร่างโปร่งออก ดึงหมอนที่หัวเตียงมาร่องที่บั้นเอวขาวเพื่อให้ช่องทางด้านหลังลอยเด่นขึ้นมา

“มะ มึงจะทำอะไรอ่ะ” ซอลถามเสียงตะกุกตะกักเมื่อเห็นร่างสูงของซันลุกขึ้นไปถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกแล้วขึ้นม่คร่อมร่างปร่งไว้อีกครั้ง

“มึงเสร็จแต่กูยังไม่เสร็จ”ร่างสูงตอบแค่นั้นก่อนที่ซอลจะรู้สึกเย็นๆที่ช่องทางด้านหลัง

“มะ ไม่เอานะ ไอ้บ้าปล่อยกู” เมื่อรับรู้ว่าตัวเองกำลังจะโดนอะไรต่อไปทำให้ร่างโปร่งพยายามที่จะดิ้นหนีมือหนาที่รั้งสะโพกเนียนไว้แต่ก็ไม่เป็นผลเมื่อซันไม่ยอมปล่อยให้ร่างโปร่งไป

“อยู่นิ่งๆถ้ามึงไม่อยากเจ็บตัว” ซันพูดเสียงนิ่ง

“โอ้ยยยย ไม่เอาไอ้ซันกูเจ็บ เอาออกไป ไม่เอา ปล่อยกูนะ!” ซอลร้องออกมาด้วยความเจ้บปวดเมื่อนิ้วเรียวของร่างสูงแทรกเข้าไปในช่องทางรักของตนแล้วเริ่มชักเข้าออกช้าๆเพื่อให้ร่างโปร่งได้ปรับตัว

“มึงก็อย่างเกร็งสิวะ ผ่อนคลายหน่อย” ร่างสูงพูดบอกพร้อมกับชักนิ้วเข้าออกช้าๆมือหนาอีกข้างยกขึ้นมาชักรูดแก่นกายของร่างโปร่งช้าๆตามจังกวะ เมื่อซันเห็นว่าซอลเริ่มผ่อนคลายแล้วจึงเพิ่มจำนวนนิ้วเข้าไปอีก ผนังด้านในตอดรัดนิ้วเรียวถี่ยิบจนซันเองแทบจะปลดปล่อยออกมาซะเดี๋ยวนั้นเลย

“อะ อืออออ” ร่างโปร่งครางออกมาอีกครั้งเมื่อนิ้วเรียวยาวที่อยู่ด้านในควานไปโดนจุดที่ไวต่อสัมผัสข้างในตัวจนซันยิ้มออกมาอย่างพอใน และเริ่มชักรูดแก่นกายของซอลรัวเร็วจนซอลแทบจะปลดปล่อยออกมาอีกครั้ง แต่แล้วคนที่กำลังจะถึงสวรรค์กับต้องหล่นลงมาเมื่อซันหยุดการชักรูดและถอนนิ้วออกจากช่องทางรักของร่างโปร่งจนซอลรู้สึกโล่งแปลๆแต่แล้วก็ต้องร้องเสียงดังลั่นเมื่อซันสอดใส่เข้ามาที่เดียวจนมิดแล้วแช่ค้างไว้อย่างนั้น

          พอเห็นว่าร่างโปร่งเริ่มปรับตัวได้ซันก็เริ่มขยับแก่นกายของตนไปพร้อมกับช่วยร่างโปร่งที่นอนหายใจหอบๆตัวแดงระเรื่อ จากจังหวะเนิบๆก็เริ่มรัวเร็วขึ้นมาตามอารมณ์ของร่างสูงที่ต้องการจะปลดปล่อย ทั่วทั้งห้องมีเพียงเสียงครางของคนสองคนและเสียงเนื้อกระทบเนื้อดังลั่น

พั่บ พั่บ พั่บ!

“อ้ะ อะ อ๊า” เสียงครางหวานๆที่ออกมาจากริมฝีปากแดงๆน่าจูบนั้นทำให้ซันอดใจไม่ไหวโน้มหน้าลงไปจูบแลกลิ้นกับร่างโปร่งอีกรอบ ซอลเองก็ไม่ยอมน้อยหน้าแขนเรียวยกขึ้นมาคล้องคอร่างสูงแล้วส่งลิ้นเล็กๆของตนเข้าไปในโพรงปากร้อนก่อนจะควานหาลิ้นหนาจนเจอแล้วดูดเม้มอย่างรุนแรงด้วยความต้องการ

“อะ อืมมม แม่ง มึงตอดแบบนี้กูก็ไปเร็วสิวะ อืมมมม” ร่างสูงสถบออกมาเมื่อผนังภายในของซอลตอดรัดแก่นกายของร่างสูงถี่ๆมือหนาเร่งการชัดรูดแก่นกายของซอลอย่างรัวเร็วสอดประสานกับจังหวะการกระแทรกกระทั้นอย่างหนักหน่วง ไม่นานร่างโปร่งก็ครางลั่นเมื่อปลดปล่อยออกมาอีกครั้ง

          ร่างสูงเมื่อเห็นคนตรงหน้าปลดปล่อยออกมาจึงเร่งจังหวะการกระแทกรัวเร็วมากขึ้น จนร่างโปร่งที่นอนหอบอยู่แทบจะปลดปล่อยออกมาอีกครั้ง ไม่นานร่างสูงก็เกร็งกระตุกแล้วฉีดพ่นน้ำรักของตนเข้าไปในตัวซอลก่อนที่จะล้มตัวลงจูบริมฝีปากแดงๆนั้นอีกที แต่ก็ยังไม่ยอมถอดแก่นการออกไป

“เสร็จแล้วก็ออกไปสิวะจะคาไว้ทำไม” ซฮลพูดขึ้นอย่างเหวี่ยงๆแล้วก็ต้องหน้าร้อนวูบเมื่อรับรู้ถึงแก่นกายที่อยู่ภายในตัวนั้นเริ่มขยายตัวอีกรอบทั้งๆที่พึ่งพ่นพิษใส่เขาไป

“คนอย่างกูรอบเดียวไม่เคยพอ”

          สิ้นคำพูดของร่างสูงทั้งซอลก็ต้องครางระงมอีกครั้ง เมื่อซันเริ่มขยับโยกอีกครั้ง ครั้งแล้วครั้งเล่าที่ซอลปลดปล่อยออกมาหลายต่อหลายครั้ง แต่ซันก็ไม่คิดที่จะหยุดยิ่งทำร่างสูงก็ยิ่งต้องการมากขึ้น มากขึ้นจนร่างโปร่งผล็อยหลับไปนั้นแหละซันถึงได้หยุด  

 

----------------------------

ทุกเม้นของคนอ่านคือกำลังใจของคนเขียน