รักวุ่นวายของยัยตัวร้ายกับชายในฝัน

เช้าวันนี้เป็นช้าวที่แสนจะทรมานสำหรับฉัน ถึงแม้วันนี้ท้องฟ้าจะแจ่มใสก็เถอะ การย้ายบ้านสำหรับเมื่อก่อนฉันคงคิดว่าเป็นเรื่องธรรมดาอยู่แล้วเพราะงานของแม่ แต่สำหรับตอนนี้ มันไม่เหมือนเก่าเพราะฉันมีคนที่ฉันรักอยู่ซึงฉันไม่มีแม้กระทั่งเวลาที่จะเอ่ยคำลากับเขา ยิ่งฉันคิดถึงเขาน้ำตาของฉันมันก็ใหลลงมาอาบแก้มของฉัน  ทามะ!!!!! เสียงนั้นมัน เสียงของเขา เสียงของนาเงะจริงๆด้วย ฉันหันไปมองพร้อมความดีใจ ฉันได้เห็นหน้าเขาเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่จะไป ฉันวิ่งไปกอดนะเงะพร้อมน้ำตาที่ใหลไม่ยอมหยุด "บ้าจริงฉันร้องไห้ ให้เขาเห็นอีกแล้ว" ทามะเธอเป็นอะไรหนะ ฉันเช็ดน้ำตาออกจากแก้มพร้อมแหงนขึ้นไปยิ้มให้เขา "ไม่เป็นไรหรอก"  ฉันแค่....ฉันกำลังจะย้ายบ้านหนะ  หวาา!!!! ว่าไงนะ นาเงะถามพร้อมทำสีท่าตกใจสุดขีดนี้เธอแค่ล้อฉันเล่นใช่ใหม เมื่อได้ยินคำถามนั้นน้ำตาของฉันมันก็ใหลอีกครัง "ฉันก่ออยากให้มันเป็นแค่เรื่องล้อเล่นเหมือนกัน" แตมันก่อคือความจริงที่ฉันก็ไม่อยากที่จะยอมรับเหมือนกัน ฟึ่บ~~~ นาเงะดึงตัวฉันเข้าไปกอด ไออุ่นจากกอดของเขาที่ฉันได้รับมามันทำให้ฉันยิ่งเสียใจกับการจากลาครั้งนี้ "แค่ปีเดียวเอง" เดี่ยวฉันก็กลับมาแล้ว555 ใช่สิปีเดียวเองเดี๋ยวเธอก็กลับมา เนอะ☺ ฉันจะรอเธอนะ ฉันยิ้มตอบให้เขา "ขอให้มันจริงเหอะ" ขอให้ฉันรู้ก่อนเถอะว่าตอนฉันไปแล้วนายแอบมีสาวซ่อนไว้ละก่อนายตาย!!!  "โหดจังแหงะ" โหดแล้วรักใหมหละ  ร็ากกกกที่สุดเลยยย นาเงะตอบกลับโดยไม่คิด 

ทามะ!!!! ไปได้แล้วลูก เสียงแม่ของฉันเรียก  (แม่นะแม่ทำไมต้องมาเรียกตอนนี้ด้วยเนี่ยคนกำลังจีบกันอยู่)  บาย ฉันโบกมือร่ำรานาเงะก่อนที่รถขนส่งที่ ที่ทำงานของแม่ส่งมาให้จะเคลื่อนออกไป พอรถเคลื่อนที่ไป ฉันก็ได้ยินเสียงตะโกนเรียกฉัน ไม่จริงหน่า เขากำลังวิ่งตามรถอยู่เหรอเนี่ย แม่ของฉันดูตกใจกับการวิ่งตามรถของนาเงะ ฉันจึงบอกให้คนขับรถจอดรถก่อน ฉันวิ่งไปหานาเงะแล้ว หยิกเขาเบาๆ นายบ้าหรือไงที่วิ่งตามรถมาแบบนี้หนะ "ถึงจะบ้าก่อบ้ารักเธอหนะแหละ" (โอ็ยตัวลอยเลยจ้า) นาเงะดดึงตัวฉันเข้าไปจูบริมฝีปากของเขาช่างอบอุ่นและหวานหอม ฉันรับรู้ได้ถึงความรู้สึกของเขาที่ให้ฉันมา แต่ฉันเดาว่าตอนนี้แม่ของฉันคงตกใจหงายเงิบหละ ทามะ!!! ลูกทำอะไรหนะ ฉันรีบผลักเขาแล้วหันไปอธิบายกับแม่ว่าเราสองคนคบกันอยู่ และขอแม่ว่าฉันไม่อยากจะย้ายบ้านฉันอยากอยู่ที่นี้ เฮ้อ~~~แม่ของฉันถอนหายใจก่อนจะตอบมา "แม่เขาใจนะว่าวัยรุ่นแบบลูกหนะการมีความรักเป็นเรื่องธรรมดา" แสดงว่าแม่ให้เราสองคนคบกันใช่ใหมคะ :ใช่: ฉันดีใจจนเผลอยิ้มออกมา แล้วเรื่องย้ายบ้านหนะลูกไม่ต้องย้ายตามแม่ก็ได้นะถ้าลูกไม่ต้องการ แม่อนุญาต

แต่อย่าทำอะไรไม่ดีกันหละ เห้อ~~~ นาเงะเดินมาส่งฉันที่บ้านก่อนที่เขาจะกลับไป ฉันล้มตัวลงนอนบนเตียงพร้อมคิดว่าถ้าวันนี้ฉันได้ย้ายบ้านมันจะเป็นยังไงนะ ถ้าฉันไม่เจอเขา1ปีเขาจะยังรักฉันแบบนี้ใหมนะ เฮ้อ~~~~