See you again.

แม้ปากของเธอจะปฏิเสธมัน แต้เธแน่ใจได้ยังไงว่าหัวใจของเธอไม่ได้โหยหามัน

..................................

ผมไม่ใช่พ่อมด ผมเเค่เพียงคนธรรมดาที่เฝฝ้ามองเธอยู่ห่างๆ

และหวังอยากเห็นรอยยิ้มบนสีหน้าเศร้าหมองของเธอ

ฉันเกลียดการคุยกับตนแปลกหน้า เกลียดการเสแสร้ง

และเเน่นอนถ้าเขาทำลายความสงบสุขในชีวิตของฉัน...ฉันจะเกลียดเขา

...............................

ครั้งแรกที่ฉันได้ยินเสียงของเขา เขาได้พาเอาความสงบของฉันมลายหายไปทันที 

ฉันเกลียดสถานการณ์แบบนี้ที่สุด 

มิตรภาพมันไม่มีความหมายกับฉันเลยสักนิด โดยเฉพาะในที่ที่่มีแต่คนสวมหน้ากากแบบนี้

ครั้งแรกที่ผมได้ยินเสียงเธอ ผมดีใจมาก เพราะผมพยายามให้เธอพูดกับผม

แม้ผมจะรู้ว่ามันดูน่ารำคาร

สายตาของเธอดูอ่อนโยนและเป็นมิตร

แม้สิ่งที่แสดงออกมาจะดูก้าวร้าว แต่ผมมองเห็นว่าเธอกำลังเศร้า 

เธอโหยหามิตรภาพ และผมอยากช่วยเธอ

...................................

เมืื่อหัวใจของเธอเรียกหา เเต่ภายนอกกลับปฏิเสธ

ช่วงเวลาเพียงไม่กี่วันที่เธอจะได้เจอกับเขา คงต้องพึ่งพรมหม์ลิขิตเท่านั้นเเหละ

ที่จะทำให้คนที่มีปฏิเสธหัวใจตัวเองเช่นเธอยอมรับความจริงได้