เพอร์เฟกต์school2 ฉันรักนายน่ะนักเลงของฉัน

9.9

เขียนโดย น้องใบเตย

วันที่ 11 สิงหาคม พ.ศ. 2556 เวลา 19.16 น.

9 บท

8 วิจารณ์

12.25K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 24 สิงหาคม พ.ศ. 2556 16.06 น. โดย เจ้าของนิยาย

7) คำสารภาพของมิก

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

มิกเดินตรงเข้ามาหาฉันเรื่อยๆฉันยังรู้สึกเศร้าใจเเต่ก็ต้องทำเป็นไม่รู้อะไร

"มิก สวัสดี"ฉันเเกล้งทำว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น

"อืม"มิกยังคงเย็นชา ถึงจะยอมคุยกับฉันบ้าง

"เอ่อ"ฉันพยายามจะพํดกับมิกเเต่ก็โดนมิกพูดตัดหน้าไป

"นี่ อย่าพูดอะไรก่อนสิฉันอยากอยู่เงียบๆ"มิกใจร้ายจัง ถึงว่าทุกๆคนจึง....

"อะอืม"ฉันเงียบ ตอนนี้พวกเราอยู่ในความเงียบไม่มีใครพูดจาหรือถามไถ่เลยมีเพียงเสียงหายใจเท่านั้น ยิ่งมองหน้ามิกฉันก็ยิ่งเจ็บปวดทำไมมิกถึงเย็นชากับเราเขาเกลียดเราเเล้วงั้นเหรอฉันเจ็บปวดทำไมถึงได้ เราชอบมิกงั้นเหรอทำไมกันน่ะความรู้สึกเเบบนี้เหมือนจะร้องพอรู้ว่ามิกเกลียดฉันทำไมๆ

"ฮึกๆฮือ"ฉันทนไม่ไหวจึงร้องออกมา

"เมส เธอเป็นอะไรไปเธอไม่เคยร้องง่ายๆนินา"มิกตกใจที่ฉันร้องไห้

"ฉันเจ็บปวดๆฮือๆ"มันเจ็บมากๆถ้ามิกเกลียดฉันเเล้วมิกจะมาทำดีกับฉันเพื่ออะไร

"เมสทำไมเธอถึงร้องกันล่ะ"มิกยังคงถามฉัน

"ฮือๆไม่รู้สิ"ฉันพยายามั้นน้ำตาเเต่มันไม่ยอมหยุด

"เมส บอกมาเถอะใครทำอะไรเธอ"มิกนายน่ะรักหรือเกลียดฉัน

"มะมิกนายนั่นเเหะฮือๆ"ฉันพูดอะไรออกไปเนี่ย

"เมสทำไมเธอฉันผิด"มิกดูสับสน

"นายไม่รักฉันเเล้วใช่ไหมฮือๆ"ฉันพูดบ้าอะไรไปเนี่ยใจมันสั่งให้พูดเเบบนี้"ฮึกๆนายเกลียดฉันเเล้วใช่ไหมฮือๆ"ฉันหบุดมันไม่ได้เเล้วไม่ได้เเล้วจริงๆมิกยังคงอึ้งกับคำพูดของฉัน

"ฉันไม่ได้เกลียดเธอน่ะเมส"มิกพูดขึ้น

"ถ้าไม่เเล้วทำไมต้องห่างจากฉันทำไมกันทำไมฮือๆๆ"ฉันเหมือนคนบ้าควบคุมสติไม่อยุ่

"เพราะฉันรักเธอไง"มิกกอดฉัน

"ฮือๆนายโกหกใช่ไหมถ้ารักก็ต้องดีกว่านี้สิไม่ใช่ทำตัวเเบบนี้"ฉันพูดบ้าอะไรไม่รู้

"ไม่ใช่น่ะ เพราะว่า....."

"เพราะอะไรล่ะ นายต้องตอบให้ได้สิฮือๆถ้านายรักฉันจริงๆ"ฉันยังคงร้องในอ้อมกอดของเขา

"เพราะว่า ฉันกลัวว่าถ้าฉันชอบเธอเราอาจจะไม่ใช่เพื่อนกันฉันกลัวเธอคิดมากยังไงล่ะ"

"เเล้วทำไมนายต้องเป็นนักเลงด้วย"ฉันเสียใจสุดๆ

"ถ้าเป็นนักเลงเธออาจจะไม่สนใจฉันไม่กลุ้มใจถ้าฉันเป็นนักเรียนธรรมดาๆคนหนึ่งเเล้วห่างจากเธอๆจะไม่คิดมากเหรอถ้าเป็นนักเลงเธออาจจะคิดเเค่ว่าฉันเปลี่ยนไปเเละไม่สนใจฉัน"มิกพูดพร้อมก้มหน้าก้มตา

"ฮือๆมิกคนบ้า"ฉันโผเข้ากอดมิก ตึก ตึกเสียงฝีเท้าของใครสักคนเดินมาซึ่งเมสเเละมิกไม่รู้ว่ามีคนมาพวกเขายังคงกอดกันอยู่มันมาจากบันไดเเล้วเสียงฝีเท้านั้นต้องหยุดลงเเละเเอบอยู่ที่เสา

"เมสจังกับมิก"คนๆนั้นคือใบเตย

"เมส ไอยะรังก้ะ"เเละต่อมาคือเเตงกวาส่วนเเท็กน่ะเหรอช็อกไปนานเเล้วไม่คิดว่าเมสจะชอบมิกเเละไม่คิดว่ามิกจะชอบเมสเฮอะๆ"เมส น่ากลัวอ่ะขนาดความจำเสื่อม"เเตงกวาพูด

"ก็ยังจำความทรงจำในวัยเด็กได้นี่นา"ใบเตยมองทั้งสองคนกอดกันเเล้วเเอบยิ้มกรุ่มกริ่ม