จิราณี....รักนี้ที่รอคอย

ร้าน Ladys&Gentleman.......

รินทรนั่งอยู่ที่โต๊ะที่จองไว้ตัวนึงในร้าน บนโต๊ะพร้อมไปด้วยเครื่องดืมซึ้งเป็นโต๊ะพิเศษสำหรับลูกค้ามีระดับหรือVIPเขาหันหน้ามองออกไปเพื่อหาจิรายุ วรินทรเห็นจิรายุเดินเข้าเขายิ้มทักพร้อมพูดว่า....

"กว่าจะเสด็จมาได้นะไอ้เจมส์" วรินทรพูดอย่างไม่จริงจังนัก

"โทษทีว่ะ ติดประชุมเรื่องละครที่จะผลิตใหม่ว่ะ"

"เอ่อ ว่าแต่ค่ายละครแกจะผลิตละครเรื่องไรว่ะ" วรินทรถามเพราะอยากรู้

"เรื่อง รักแรกพบ ฉันว่าเรื่องนี้ต้องสนุกที่สุดในโลกเลยว่ะ" จิรายุยิ้มอย่างมีเล่ห์นัย

วรินทรจับสังเกตได้จึงถามไปตรงๆ

"แกคิดจะทำอะไรของแกกันแน่ว่ะ"

"ไม่มีอะไรนิ ก็แค่ฉันจะเป็นพระเอก ส่วนนางเอกที่ฉันอยากได้ตัวมากที่สุดคือ......'เบลล่า ราณี'...... "

========>>>>>>>>><<<<<<<<<<<<<==============

ณ คอนโดใหญ่ใจกลางกรุงบนห้องที่ 868

"กลับมาแล้วหรอลูกเบลล่า" นุสบาถามลูกสาวที่เพิ่งกลับมาจากการถ่ายละคร

"ค่ะ แม่ เอ่อว่าแต่วันนี้ตอนเที่ยงที่แม่โทรมาหาหนูมีอะไรหรอค่ะ" คุณแม่โทรมาหาเธอตอนเที่ยงแต่เธอติดถ่ายทั้งวันเลยไม่มีโอกาสได้รับโทรศัพท์ นุสบาน้ำตาเริ่มไหล

"พ่อของลูกเข้าโรงพยาบาลเป็นโรคหัวใจ" นุสบาพูดเสร็จร้องไห้โพล่งออกมา ส่วนทางราณีนั้นถึงกับช็อคแต่ยังตั้งสติได้ พยายามเข้มแข็งให้มากที่สุด

"แม่ค่ะ เราไปเยี่ยมพ่อกันเถอะ" เธอรู้ดีว่าสาเหตุที่แม่กับพ่อเลิกกันนนั้นเป็นเพราะผู้เป็นพ่อเป็นคนเจ้าชู้

แต่ตัวแม่ของนั้นยังคงรักพ่ออยู่เต็มหัวใจ

เมื่อถึงโรงพยาบาลราณีและแม่ของเธออยู่เฝ้าฉัตรชัยจนถึงเช้า

-------------------------------------------------------------------------------------

จิรายุตื่นเช้าขึ้นมาก็คิดถึงเรื่องเมื่อคืนเรื่องที่เขาได้เล่าความจริงว่าทำไมเขาถึงแค้นครอบครัวของเบลล่านัก เขานึกไปถึงเหตุการณ์ที่เขาเล่าให้วรินทรฟัง

'เมื่อก่อนบ้านฉันกับเขาสนิทกันมากเรียกได้ว่าเป็นครอบครัวเดียวกันเลย ฉันกับเขารู้จักกันตั้งแต่เด็กๆ เราสองครอบครัวทำธุรกิจนาข้าวร่วมกัน ตอนนั้นฉันอายุ18 จนวันสุดท้ายที่เราเจอกันโดยที่ฉันต่างไม่รู้อะไรเลย ฉันพาเขาไปเก็บมะม่วง พอตกเย็นฉันกลับมาบ้าน'

"เจมส์ รีบเก็บเสื้อผ้าเร็ว เราต้องไปเมืองนอกเดี๋ยวนี้" โชติการีบบอกลูกชาย

"นี่มันอะไรกันครับแม่"

"เราถูกโกง นังนุสเพื่อนเลวมันโกงแม่ เรากำลังล้มละลายและเรากำลังจะโดนตำรวจจับข้อหาฟอกเงิน"

"แล้วแม่ได้ทำจริงรึเปล่าครับ"

"เจมส์ ลูกน่าจะรู้นะว่าแม่เป็นคนยังไง...."

'ตั้งแต่นั้นชีวิตเราสองคนแม่ลูกต้องลำบากมากกว่าจะมีวันนี้ เพราะครอบครัวนั้นเราถึงเป็นแบบนี้'

'แล้วแกจะแก้แค้นเพื่ออะไร เพื่อใคร'วรินทรถามเพื่อให้เพื่อนหยุดแผนการนี้

'เพื่ออะไรนะหรอ เพื่อแม่ เพื่อความสะใจไง'

'แต่ฉันไม่เห็นด้วยนะ จองเวรจองกรรมมันบาปนะเว้ย'วรินทรเตือนสติเพื่อน

'ถึงไงแกก็ห้ามฉันไม่ได้'