No One หลับเป็น... ตื่นตาย

อาร์ม อย่าเข้าไปในป่านั่นน่ะ ป้าของอาร์มบอกอาร์ม...

  ค่ำคืนหนึ่งที่เงียบเหงามีเด็กผู้ชายคนหนึ่งที่อยากจะมีเพื่อน เขารู้สึกว่าที่นี่มันห่างไกลจากสังคมเหลือเกิน... เขาเดินเข้าไปในป่าที่อยู่หลังบ้าน ซึ่งถูกปกคลุมไปด้วยความมืด เขาไม่สนใจอะไรทั้งสิ้นว่าข้างในนั่นจะมีอะไร แต่เมื่อเขาออกจากป่านั่้นมาเขากลับกลายเป็นคนเย็นชา...

  แม้คนในหมู่บ้านจะกล่าวว่าอาร์มเป็นลูกของซาตาน แต่อาร์มก็ไม่เคยโกรธแต่เขาแค่อยากออกไปจากที่แห่งนี้ก็เท่านั้น เมื่อเข้าสู่ช่วงวัยรุ่นเขาก็ได้เข้าไปในป่านั่นทุกวัน แม้แต่ตอนกลางคืนทั้งๆที่เขาหลับอยู่ ก็เหมือนมีบางอย่างพาเขาเข้าไปโดยที่เขาไม่รู้ตัว จึงทำให้ป้าของเขามีเชือกเส้นหนึ่งที่เป็นเชือกที่ป้าของเขาได้รับมาจากบรรพบุรุษ ป้าได้ผูกที่ข้อแขนให้กับอาร์ม และอาการผิดปกติของอาร์มก็หายไป และเมื่อเขาเรียนมัธยมจบเขาก็ได้เข้าเรียนต่อมหาลัยในกรุงเทพ แต่เมื่อเข้าเข้าเรียนเพียงไก้ 1ปี เข้าก็กลับมาบ้านและพบว่าป้าและลุงของเขาได้จากโลกนี้ไปแล้ว

  การเดินทางกลับมาครั้งนี้เข้าได้มากับกลุ่มเพื่อนของเขา แต่ระหว่างทางเขาหมู่บ้านเขาได้เจอกับลูกกระต่ายตัวหนึ่งก่อนจะเข้าหมู่บ้าน เขาจับมันมาอุ้มแต่กระต่ายตัวนั้นได้แทะเชือกที่ข้อมืออาร์มออกโดยที่อาร์มไม่รู้ตัว...

......................................

  เขากลับมาเป็นคนเงียบเย็นชาอีกครั้ง แต่เขาก็คอยเตือนเพื่อนว่าอย่าเข้าไปในป่านั้น และคอยรักษาชีวิตของเพื่อนๆไว้ แต่เมื่อความมืดมันครอบคลุมทุกพื้นที่ มันทำให้อาร์มควบคุมตัวเองไม่ได้เลย...

  เขาอยากจะหลุดพ้นไปจากที่นี่ จริงๆแล้วเขาไม่ได้คิดอยากจะกลับมาบ้านหรอก แต่เขารู้สึกเหมือนว่าเขาถูกบังคับจากอะไรบางสิ่ง...

  เขาใช้มีดแทงโอมและลากเข้าไปในป่านั้น ในสิ่งที่อยู่ในป่าร่วมกันดื่มกินเลือดเนื้อของโอม และมันทำให้โอมกลายเป็นผีดิบที่พร้อมจะคร้าทุกชีวิตโดยมีอาร์มเป็นคนควบคุม

  อาร์มสั่งให้โอมจัดการแพรวซ่ะ และนำร่างของแพรวไปสังเวยแก่ภูติผีปีศาจ...

  เขาไม่รู้เลยว่ามันเกิดอะัไรขึ้นกับเขา เขาจำอะไรไม่ได้เลย...

......................................

  เขาทะยอยฆ่าทีละคน ทีละคนโดยที่เขาไม่รู้ตัว ทุกครั้งที่เขาฆ่าคนทุกหนึ่งคนเขาจะได้รับการต่ออายุทุก 10ปี แม้ว่าเขาอยากจะออกไปจากหมู่บ้านนี้เท่าไหร่ แต่เขาก็ออกไปไม่ได้เลย...

  เขาเป็นคนฆ่าเพื่อนทุกคน

......................................

  อาร์มรู้สึกเศร้า และอยากจะตาย เพราะตอนนี้เพื่อนๆของเขาทุกคนก็ตายหมดแล้ว เขารู้สึกผิดมากที่พาเพื่อนๆมาตาย เขาไม่อยากจะจำเรื่องนี้ไว้ในสมองอีกต่อไปแล้ว เขาแค่อยากมีชีวิตเหมือนคนปกติก็เท่านั้น เขาเดินเข้าไปในครัวและหยิบมีดขึ้นมาปักไปกลางหัวใจ...

  ทุกอย่างที่เขาเคยทำได้กลั่นกรองออกมาเป็นน้ำตาที่ไหลพราก โดยที่เขาไม่สามารถกลั้นมันเอาไว้ได้...

......................................

~END~

จบแล้วน่ะค้าบ ของคุณสำหรับการติดตามครับ